Διάτρητοι στην ανοησία και στον μηδενισμό τους...

Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Δικαίωμα ψήφου έχουν φέτος για πρώτη φορά, στις επικείμενες εκλογές, οι 17ρηδες. Σύμφωνα με τους αναθεωρημένους εκλογικούς κατάλογους, πάνω από 100 χιλιάδες νέοι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία μαθητές της Γ΄Λυκείου, θα ψηφίσουν στις εκλογές. Το τι θα ψηφίσουν δεν είναι της στιγμής να το εξετάσουμε, μολονότι είναι πολύ πιθανόν, να μας τρόμαζαν οι εκτιμήσεις.

Υπάρχει όμως πρόβλημα στον κόσμο των νέων. Στις σκέψεις, στις λέξεις και στην σημειολογία τους. Κυρίως απάτη, κυρίως ευκολία για ανάξιους εκφραστές τους. Ακούν και μιλούν μια γλώσσα φτιαγμένη από αγύρτες. Από πονηρούς που ταυτίστηκαν με επαναστατικές φόρμες και οράματα για να μαζέψουν περισσότερα πρόβατα στο μαντρί τους.

Η κατάσταση έχει ήδη ξεφύγει. Είτε οι θήτες μιλούν τον ακατάληπτο ξύλινο πολιτικό λόγο είτε την κωμικοτραγική γλώσσα του πρωθυπουργού. Μιλάμε για μία παράκρουση αυθαίρετης επαναστατικότητας που διαχέεται σαν δικαίωμα στην άχρωμη πολιτικοποίησή τους . Και το κακό είναι ότι πολλοί από τους πρωτάρηδες ψηφοφόρους μπορούν σε λίγα λεπτά να σου αραδιάσουν άπειρες ατάκες στιχουργών, γκουρού, φιλοσόφων ή ακτιβιστών. Και δεν διανοούνται το παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη τους. Δεν τους περνάει καν από το μυαλό, πόσος φασισμός υπάρχει στις σουρεαλιστικές και αντικομφορμιστικές τους δράσεις.

Ποιος φταίει; Λίγο πολύ όλοι. Από το σχολείο, την οικογένεια και το πολιτικό σύστημα, μέχρι την ανεργία και την περιθωριοποίηση. Πίσω από όλα όμως, κρύβεται ο μηδενισμός της εξαπατημένης συνείδησης. Το κενό της προσωπικής αδράνειας αυτών των παιδιών - δεν εργάζονται και βολεύονται- που αναζητούν ρόλο εκτός συστήματος, επειδή μεγάλωσαν χωρίς ευθύνη και απόφαση. Χωρίς βέβαια να αντιλαμβάνονται ότι το ίδιο το σύστημα τους χρησιμοποιεί.


Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Το κακό που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, τα τελευταία χρόνια, σε όποια ελπιδοφόρα πολιτική σκέψη μπορούσε να αναπτυχθεί. Με τα ψέματα και τις ανοησίες των στελεχών του και με την ακατάσχετη ημιμάθεια των ηγετών του.

«Αιρέσεις», κρούσματα βίας, «τιμωροί» της κοινωνικής αδικίας υπήρχαν πάντα. Εδώ όμως, έχουμε το πρωτοφανές φαινόμενο να υποθάλπονται ως κανονικότητα, για να εξυπηρετήσουν την «ιδεολογία» της κυβέρνησης. Για να καλύψουν την πολιτική της απάτη, μιας και μετά από κάθε deal με τον καπιταλισμό, πρέπει να «πουληθεί» ο εξτρεμισμός σαν υποκατάστατο αριστεροσύνης στην κοινωνία. Έστω και με τα μαργαριτάρια του πρωθυπουργού...

Ο μεγάλος μου φόβος δεν είναι η καθαυτή παράνοια που τείνουμε να υιοθετήσουμε ως νόρμα. Είναι που άρχισα να αισθάνομαι αποστροφή για τον Καζαντζάκη..! Είναι η ανάγκη για περισσότερη λογική, για προστασία από την τρέλα, για λιγότερη φαντασία, για περιορισμό της ανέλεγκτης σκέψης, για «τάξη και ασφάλεια».

Έτσι περίπου ξεκίνησαν οι ομάδες των «τιμωρών» Ναζί στη Γερμανία. Με «ιδεολογία», πίστη σε «αξίες» και πάνω απ΄ όλα, προσήλωση σε «αρχές». Έτσι αναπτύχθηκε κάθε ολοκληρωτισμός. Από την ανάγκη για αποκατάσταση της αδικίας. Για να αποδειχτεί ότι οι πιο αυταρχικοί άνθρωποι που βασάνισαν τους λαούς της ήταν αυτοί που πίστευαν πολύ στις «αρχές» τους, ακολουθώντας ένα "ηθικό πλεονέκτημα" που τους καθιστούσε ανεξέλεγκτους στην πολιτική τους και ενίοτε και στην γλώσσα τους.

Παρόλα αυτά, να θυμίσω τρεις στίχους από την «Ασκητική» μπας και σώσω κάτι από το «χρέος». Πριν χαθεί για πάντα, στην αοριστία του: «Χωρίς μάταιες ανταρσίες να δεις και να δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπινου νου, και μέσα στ' αυστηρά τούτα σύνορα αδιαμαρτύρητα, ακατάπαυτα να δουλεύεις. Να ποιο είναι το πρώτο σου χρέος».

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση