Στο δρόμο για τις κάλπες με όπλο την εντυπωσιοθηρία και την αναξιοκρατία...

Της Κρινιώς Καλογερίδου​​

Είναι κάτι χιλιοειπωμένο, που δεν παύει ωστόσο να είναι αληθινό. Το ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ενίοτε και ως φάρσα το γνωρίζουν όλοι ασφαλώς. Το ότι μοιάζει, όμως, να είναι συνακόλουθη της ανθρώπινης φύσης και συμπεριφοράς που αφήνει τα αποτυπώματά της πάνω στη γη - εν είδει τεκμηρίων - για πάνω από πέντε χιλιάδες χρόνια, το ξέρουν σαφώς ελάχιστοι, για να μην πω οι επαΐοντες μόνο.

Και σαν αποτέλεσμα αυτής της επαγωγής, η προσοχή μου προσπερνά τα χρόνια αυτά μ' ένα γιγάντιο άλμα στο χρόνο και καταλήγει απ΄την παγκόσμια θέαση στην ειδική περίπτωση της Ελλάδας με το ένδοξο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον.
Της Ελλάδας των πολλαπλών προβλημάτων και των ανώριμων πολιτών, που πάσχουν διαχρονικά από έναν άνευ προηγουμένου Μιθριδατισμό, ο οποίος τους έχει εθίσει στο ψέμα, την ακρισία, τη διαφθορά και την εξαπάτηση.
Κάπως έτσι γίναμε απρόσωπο κράτος, ''μπανανία'' σωστή, με ''ταριχευμένη'' σε φάση καθίζησης την Παιδεία - κατά τη βούληση των πολιτικών ηγητόρων της - ανυπαρξία αξιοκρατίας, φερέγγυας εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, δημόσιας διοίκησης και ηθικής υποστάθμης.

Ένα κράτος παρηκμασμένο, με νοθευμένη Δημοκρατία, που βγάζει σε θέσεις ευθύνης ηγέτες ανεύθυνους, αφελείς ή κουτοπόνηρους, ξενόδουλους, ανιστόρητους και ανελλήνιστους, που βάζουν το κομματικό τους συμφέρον πάνω απ' το συλλογικό της πατρίδας.

Διαβάζω στον Τύπο πως τα κόμματα εξουσίας ετοιμάζονται να κατέβουν στις εκλογές με ανανεωμένα τα ψηφοδέλτιά τους... Χαμογελάω πικρά, γιατί τα έχω ακούσει επανειλημμένα και δεν με προκαλούν πια καμιά εντύπωση.

Πάντα οι ίδιες και οι ίδιες επιλογές μετριότητας με ολίγον από άρωμα επικοινωνιακής πρωτοτυπίας, λες και αυτή η τελευταία είναι ικανή να σταματήσει την κατρακύλα της πολιτικής και ηθικής πορείας του τόπου...


Όσο το σκέφτομαι, όμως, η πικρία γίνεται οργή για το μέτρο επιλογής των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων μας, που αντικατέστησε το ήθος και την αξιοκρατία με τη λάμψη της αθλητικής και καλλιτεχνικής... πασαρέλας.

Αθλητές, ηθοποιοί, μοντέλες και τραγουδίστριες διαγκωνίζονται για μια θέση στα ψηφοδέλτια των κομμάτων αποδεικνύοντας τη φθίνουσα πολιτική μας ζωή που προτιμά από χρόνια το θέαμα από την ουσία. ''Διάσημοι'' να 'ναι..., ''επώνυμοι'' να 'ναι, κι ας είναι ''ντενεκέδες ξεγάνωτοι'', ανίκανοι να διεκπεραιώσουν το παραμικρό έργο για το οποίο θα ζητήσουν μεθαύριο την ψήφο του ελληνικού λαού για την εκλογή τους.

''Η εξαπάτηση, της εξαπάτησης, ... ω εξαπάτηση!.. Κάπως έτσι καταντά η πολιτική θέαμα'', αναλογίζομαι και με κυριεύει μια διάχυτη απογοήτευση που σκιάζει τις ρομαντικές μου ιδέες για τους χιλιάδες εργατικούς δημιουργούς που λειτουργούν με ''φώτα θυέλλης'' μοχθώντας και προσφέροντας τον ίδιο τον εαυτό τους για χάρη της μητέρας πατρίδας...

Ανακλαδίζω τα πόδια μου που έχουν μουδιάσει και φέρνω χαμογελώντας στη θύμησή μου το ισχνό πρόσωπο του Καρανίκα.

''Αυτός δεν ανήκε στους διάσημους (ηθοποιούς, δημοσιογράφους, γιατρούς, λογοτέχνες, αθλητές κλπ) που κατάρτιζαν πριν από τέσσερα χρόνια τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ...'', σκέφτομαι. ''Κι όμως βρίσκεται στο Γραφείο του Πρωθυπουργού, αν και είναι ένας απ' τους 'ντενεκέδες' ''

''Μα πώς να μην είναι, καημένη...'', λέω στον αφελή εαυτό μου. ''Αν έχεις βύσμα τον Τσίπρα και ανήκεις στην Νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ, γίνεσαι και Πάπας της Ρώμης...''

Το μυαλό μου θολώνει κι οι αντοχές μου λυγίζουν, σαν να δέχτηκαν χτύπημα στη σκέψη της παθητικής αντίδρασης του κόσμου.

'' Όπως φαίνεται έχουν εθιστεί οι πολλοί στην απάτη και την κοροϊδία'', συμπεραίνω. ''Το ζητούμενο έπαψε να 'ναι, πλέον, το καλό του τόπου, γιατί το υποσκέλισε το καλό του κόμματος. Έτσι δε γίνεται, άλλωστε, σε όλες τις δουλειές που έχουν να κάνουν με διοικητικές θέσεις και ο,τιδήποτε συναλλάσσεται με το δημόσιο;''

- Εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι, αυτός συναλλάσσεται..., ψιθυρίζω ασυναίσθητα, φέρνοντας στον νου μου τους στίχους του Μανόλη Αναγνωστάκη απ' το ποίημά του ''Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ.''
Για λίγα λεπτά κοιτάζω στο βάθος αφηρημένη με μάτια ορθάνοιχτα, σαν από έκπληξη. Ύστερα, σχεδόν ασυναίσθητα, αρχίζω να εικονοποιώ μπροστά μου το θλιβερό σκηνικό σε πολιτικό γραφείο του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτός, στην αρχή της σειράς, είναι γιος σπουδαίου συνθέτη!..

Η άλλη, πίσω του, είναι γνωστή τραγουδίστρια που πάει στην Ευρωβουλή. Ο τρίτος, γιος παλιού βουλευτή της Αριστεράς, που θέλει να συνεχίσει το έργο του πατέρα του, μια που υπάρχει μπόλικη πελατεία να τον περιμένει. Ο τέταρτος είναι παλιός ποδοσφαιριστής κι ο διπλανός του μπασκετμπολίστας. Η πέμπτη είναι ηθοποιός και η έκτη... Ααα!.. Είναι η Νοτοπούλου!..

''Ήρθε να κάνει παράπονα, φαίνεται, γιατί τη βγάζουν πολύ χαμηλά οι δημοσκοπήσεις (για την εκλογή δημάρχου Θεσσαλονίκης) σκέφτομαι χαμογελώντας...''

''Μα οι Αριστεροί εκπρόσωποι της Παιδείας, που άλλοτε ήταν πρώτοι στη λίστα των υποψηφίων, πού πήγαν;'', αναρωτιέμαι.

''Κι οι λίγοι φερέλπιδες που είχαν προσέλθει στα πρώτα χρόνια της θητείας του Τσίπρα, τώρα - βλέποντας τις επιλογές του και τη δημοσκοπική κατηφόρα του - έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους και εξαφανίστηκαν...'', λέει μια φωνή μέσα μου σαν απάντηση στο ερώτημά μου.

''Δεν είναι όλες οι δουλειές για όλους, Κρινιώ, ξύπνα!..'', συνεχίζει ακάθεκτη η ίδια φωνή. ''Κάποτε η Αριστερά είχε το άνθος της διανόησης στη φαρέτρα της και τώρα ψάχνει μες στις Ραλλίες και τις Κούνεβες να βρει τον εκπρόσωπό της που θα ξεσκουριάσει τις μπαλωμένες με λαϊκισμό ιδέες της''...

''Αν είναι έτσι, θ' αργήσει να ξημερώσει...'', σκέφτηκα αποθαρρυμένη. ''Αν η κυβέρνηση, αντί να χτίσει λίγο λίγο το μέλλον της χώρας, τροχιοδρομεί σε πεδία εντυπωσιοθηρίας και αναξιοκρατίας..., είναι καταδικασμένη να αποτύχει και να συμπαρασύρει στην κατρακύλα της όλη τη χώρα...''

- Μόνο που δε θα προλάβει..., ψιθύρισα. Κι αυτή θα είναι η τελευταία της απάτη, πριν να εκπέσει θορυβωδώς απ' το ''θρόνο'' της...

AntiNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση