Δεν νομίζει ο Πρωθυπουργός ότι ήρθε η ώρα να δώσει πληρωμένη απάντηση στον Έντι Ράμα;

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Το κρυφτούλι των προκλήσεων του ψυχάκια πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα με την ελληνική μειονότητα δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει αναπάντητο.

Οι Βορειοηπειρώτες δεν είναι παιχνίδι στα χέρια του κάθε Αλβανού κατσαπλιά και δεν είναι δυνατόν να αποτελούν εργαλείο πολιτικής επιβίωσης με την αυξομείωση της πίεσης εις βάρος τους.

Αυτό έπρεπε να το έχουν καταλάβει εδώ και καιρό τα Τίρανα, δυστυχώς όμως η ελληνική «μητρόπολη» εμφανίζεται αν όχι αδύναμη, εξαιρετικά απρόθυμη να προστατεύσει μια μικρή, αλλά συμπαγή και αποφασισμένη μειονότητα που από ένα καπρίτσιο της ιστορίας έμεινε εκτός των ελληνικών συνόρων.

Η παθητική πολιτική έναντι των αλβανικών προκλήσεων δεν είναι σημερινό φαινόμενο, ούτε ανήκει αποκλειστικά στην κυβέρνηση του Σύριζα. Με την εξαίρεση (για να είμαστε δίκαιοι)μιας έξαρσης επί κυβερνήσεως Κωσταντίνου Μητσοτάκη που οδήγησε στην διακήρυξη της πολιτικής των «6 σημείων», όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές ηγεσίες της μεταπολίτευσης υιοθέτησαν μία ανεξήγητη στάση κατευνασμού και δουλικότητας έναντι των Αλβανών. Στάση ανεπίτρεπτη και κωμικοτραγική μόνο και μόνο από το ισοζύγιο ισχύος των δύο χωρών.


Αφήσαμε Βορειοηπειρώτες να δικάζονται για τα εθνικά τους φρονήματα, να φυλακίζονται, να δολοφονούνται, εσχάτως και να εκτελούνται, την ώρα που χιλιάδες Αλβανοί κακοποιοί, πραγματικά ρεμάλια της κοινωνίας αλωνίζουν στην Ελλάδα και άλλοι τόσοι δημιουργούν συνωστισμό μπαινοβγαίνοντας στις ελληνικές φυλακές.

Δεν είναι μόνο λοιπόν η καταπίεση και η πολιτική εθνοκάθαρσης που υφίσταται η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, αλλά και το τεράστιο κοινωνικό κόστος που υφιστάμεθα από την παραβατικότητα(συνήθως σκληρή εγκληματικότητα) πολλών Αλβανών που βρήκαν στην Ελλάδα εύκολο καταφύγιο.

Κάποιοι Έλληνες πολιτικοί, που σε κάθε περίπτωση ψάχνουν τις επιλογές…ήσσονος προσπάθειας, πίστεψαν ότι οι Αλβανοί πιάνονται φίλοι. Ε, λοιπόν δεν πιάνονται φίλοι, ούτε καταλαβαίνουν από ευεργεσίες και χειρονομίες αλληλεγγύης. Γι αυτούς ισχύει μόνο το απόφθεγμα του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα Ερικ Χόφερ : «όσοι δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει, συνήθως γλείφουν και τη μπότα που τους κλωτσάει…»

Ο πιο θρασύς Αλβανός πολιτικός στην περίοδο μετά την πτώση του Χότζα είναι ο σημερινός πρωθυπουργός Εντι Ράμα. Και αναμφίβολα αποθρασυμένος έναντι της Ελλάδας, αφού νομίζει ότι η μειονότητα είναι σάκος του μποξ για να κερδίζει πολιτικούς πόντους.

Ήρθε η ώρα λοιπόν ο τύπος αυτός, που ούτως η άλλως δεν στέκεται καλά στα πόδια του, να υποστεί βαρύ πολιτικό κόστος για την συμπεριφορά του στους Βορειοηπειρώτες. Πως; Απλούστατα με την εφαρμογή του όρου αμοιβαιότητας και ανταποδοτικότητας στις σχέσεις των δύο χωρών.

Όσο συνεχίζονται τα καλαμπούρια εις βάρος της μειονότητας να μην ανανεώνεται ούτε μισή άδεια παραμονής Αλβανού στην Ελλάδα. Τολμά να το κάνει η εθνομηδενιστική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Τολμά να το προτείνει η ποταμίσια Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου;…

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση