Συριζαίικη ''ιστορία'': Λάθη επί λαθών και ψέματα επί ψεμάτων!

Το ''mea culpa'' τους σώζει;

Της Κρινιώς Καλογερίδου

Θυμάμαι σαν και τώρα τις συμβουλές του πατέρα μου, όταν μιλούσαμε για προσωπικά θέματα, κάθε φορά που μ' έβλεπε να επιμένω στα λάθη μου και να μη ζητώ συγγνώμη γι' αυτά:

- Αν αποφεύγεις να τα αναγνωρίσεις, τότε θα τα ξανακάνεις..., μου έλεγε. Το να αρνείσαι συνεχώς όχι μόνο δεν βοηθάει, αλλά θα σε κάνει να τα πληρώσεις σε μεγαλύτερο βαθμό. Γι' αυτό σου λέω: μη φοβάσαι τις συνέπειές τους! Ίσα ίσα να τις βρίσκεις σαν αφορμή για να μάθεις καλύτερα τον εαυτό σου και να μην ξανακάνεις τα ίδια και χειρότερα...

Έπειτα είναι πολύ εγωιστικό να μην τα παραδέχεσαι. Όχι, πρέπει να τα δεις και να τα παραδεχτείς πρώτα στον εαυτό σου κι ύστερα σ' όλους τους άλλους. Δεν είσαι αλάνθαστη. Κανείς δεν είναι. Γι' αυτό δεν πρέπει να σε στεναχωρούν όταν γίνονται. Αντί να τα βάζεις μαζί μου γιατί τα επισημαίνω, δες τα σαν τιμωρητική πληρωμή για να φτάσεις πιο εύκολα στο στόχο σου και να αξιολογείς καλύτερα από τώρα και στο εξής τις λανθασμένες επιλογές σου...

- Μα σου ζήτησα ''συγγνώμη'' γι' αυτό, μπαμπά, την ίδια κιόλας στιγμή που έκανες την παρατήρηση..., του είπα παραπονεμένα. Όμως εσύ, αντί να τη δεχτείς, με κατσάδιασες κι από πάνω...

- Καλά, καλά... Με είχες θυμώσει πολύ τότε, γιατί δεν αναγνώριζες το λάθος σου. Ήσουν από μικρή έτσι, βέβαια. Ατίθαση και ξεροκέφαλη. Ήθελες να κάνεις του κεφαλιού σου κι έτρεχες ύστερα σε μένα για παρηγοριά....

Έκανε μια μικρή παύση, σαν να κουράστηκε απ' την αψιμαχία μας, και, εντελώς ξαφνικά, χαμογέλασε και μου είπε:

- Αυτή τη φορά, ωστόσο, βλέπω την μεταμέλειά σου, γι' αυτό θα κάνω δεκτή τη ''συγγνώμη'' σου, αν και..., έκανε και, σταματώντας απότομα, με κοίταξε διστακτικός.

- Αν και; Τι θέλεις να πεις, μπαμπά; Γιατί μου το χαλάς τώρα; ρώτησα μ' αγωνία.

- Ναι..., όχι..., τη δέχομαι τη συγγνώμη σου, αν και δεν τη δίνω εύκολα σ' εκείνον που σφάλλει επανειλημμένα, είπε σκεφτικός, γιατί πολλές φορές μια ''συγγνώμη'' κάνει τους ανθρώπους επιρρεπείς στο να επαναλαμβάνουν τα λάθη τους. Γι' αυτό έγινε μόδα η παροιμιώδης φράση: ''από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο...''

'' Όλοι κάνουμε λάθη, καλέ μου πατέρα...'', σκέφτομαι τώρα μ' έναν αναστεναγμό. ''Μόνο που τα μικρά διορθώνονται, ενώ τα μεγάλα μπορούν να σε παρασύρουν στην καταστροφή...''

Με το που είπα την τελευταία αυτή λέξη στο μυαλό μου, έφερα ασυναίσθητα μπροστά μου τα πρόσωπα των πολιτικών, που είναι μια ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπων των οποίων τα λάθη έχουν ενίοτε σοβαρές επιπτώσεις στο σύνολο της χώρας και δεν διαγράφονται με μια ''συγνώμη''...


Δεν είναι βλέπετε τυχαίοι άνθρωποι του λαού οι πολιτικοί, αγρότες, λογιστές, ποδοσφαιριστές, μάγειροι, μαγαζάτορες, περιπτεράδες..., για να γίνει αποδεκτή η ''συγγνώμη'' τους. Είναι άνθρωποι που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες του λαού και της ίδιας της πατρίδας!.. Ως εκ τούτου, το αίτημά τους για άφεση αμαρτιών δεν πρέπει να έχει ουσιαστική σημασία για μας.

Για να μη θυμηθούμε και το άλλο. Ότι πολλά απ' τα λάθη τους, δηλαδή, δε γίνονται άμεσα φανερά σ' εμάς, είτε γιατί πολλά απ' αυτά δεν είναι πράξεις αλλά παραλήψεις, είτε γιατί κρατούνται μυστικά για κομματικούς λόγους και τα μαθαίνουμε αργότερα, ετεροχρονισμένα.

Γι' αυτό πρέπει ο πολίτης να διαθέτει ευθυκρισία, ώστε να μπορεί εύκολα να ξεχωρίσει - με δικά του κριτήρια - την αλήθεια από το ψέμα, το δυνατό από το αδύνατο, την πραγματικότητα απ' την απάτη και την... αυταπάτη.

Κι αν μπορεί να το κάνει αυτό, θα λειτουργεί σωστότερα στο μέλλον ως ελέγχων την εξουσία και δε θα παίζει ρόλο στην αξιολόγηση του έργου των κυβερνώντων το ''meaculpa'' που λένε κατά καιρούς ή το ''συγγνώμη, λάθος'', αν και αυτό ακόμα δεν το είπε ο Τσίπρας στην μέχρι τώρα πρωθυπουργική του θητεία...

Και να πεις ότι δεν έκανε λάθη; Έκανε επανειλημμένα και μάλιστα ολέθρια, τόσο στην εξωτερική όσο και στην εσωτερική πολιτική, με αποκορύφωμα απ' τη μια τη ''συμφωνία των Πρεσπών'' (Ιούνιος 2018) και την ''υποταγή'' στον Σουλτάνο Ερντογάν (όσον αφορά τα σχέδιά του για το Αιγαίο και τη Θράκη), κι από την άλλη την εγκληματική ανευθυνότητα του ίδιου και της κυβέρνησής του στο Μάτι (Ιούλιος 2018), που άφησε πίσω της εκατόμβη νεκρών...

Τα εγκληματικά όμως λάθη των πολιτικών γίνονται, δυστυχώς, όλο και πιο ευκολοχώνευτα από τον κόσμο, με αποτέλεσμα να τα επαναλαμβάνουν αυτοί ανέμελα, αφού ξέρουν ότι δε θα λογοδοτήσουν ποτέ. Τι κρίμα!..

Αυτό θα έπρεπε να παίζει βασικό ρόλο στις βουλευτικές εκλογές για την αξιολόγηση του έργου τους, έτσι που για κάθε λάθος βαρύτητας, με ή χωρίς το ''meaculpa'', θα 'πρεπε να αποβληθούν δια παντός απ' την πολιτική ζωή της χώρας.

Γιατί ουδείς αναντικατάστατος, πολύ περισσότερο αυτοί που κρύβουν σκελετούς στην ντουλάπα απ' τα κατά καιρούς εγκληματικά λάθη τους. Ναι, θα έπρεπε να αποβληθούν έστω και την τελευταία στιγμή, πριν να ετοιμάσουν το επόμενο - μοιραίο, πιθανόν - λάθος, γιατί η έξις προς το κακό έγινε η δεύτερη φύση τους.

Τώρα θα μου πείτε πως η περίπτωση ''ΣΥΡΙΖΑ'', η περίπτωση της ''Κυβερνώσας Αριστεράς'' είναι μια άλλη ιστορία, γιατί με τον νέο ηλικιακά αρχηγό της υπάρχει ελπίδα - στο άμεσο μέλλον - να μπει φραγμός στον κατήφορο των πολιτικών λαθών...

Μα με τον νέο και φέρελπι δε συσσώρευσαν ήδη στην πλάτη μας λάθη επί λαθών και ψέματα επί ψεμάτων; Ας βρούμε, επιτέλους, το θάρρος να πούμε ωμά την αλήθεια!..

Έχοντας γαλουχηθεί χρόνια ολόκληρα μες στην ψευδολογία, τη συνθηματολογία, τη στείρα άρνηση και τον μόνιμα καταγγελτικό λόγο, τα συντρόφια του ΣΥΡΙΖΑ και των συνοδοιπόρων του από συγγενείς ιδεολογικά χώρους καλλιέργησαν το πολιτικό έδαφος για ευδοκίμηση της διγλωσσίας, του ασύστολου ψεύδους, της λασπολογίας, της στρεψοδικίας και της ανακρίβειας!..

Στο σημείο αυτό θα με ρωτούσε, πιθανόν, κάποιος δικός τους.

- Καλά κι οι άλλοι ήταν καλύτεροι; Αυτοί δεν έκαναν λάθη; Δεν είπαν ψέματα στον λαό;

- Ναι, θα του απαντούσα με ειλικρίνεια. Και έκαναν και είπαν..! Μόνο που, όσα έκαναν κι όσα είπαν σε σαράντα χρόνια εκείνοι, ο ΣΥΡΙΖΑ τα έκανε σε τέσσερα!.. Έπειτα, το ψέμα στην πολιτική έχει πολλές διαβαθμίσεις. Ξεκινά από την παράλειψη, την αποσιώπηση, την ανακρίβεια, τον λαϊκίστικο λόγο (που σκεπάζει τις αληθινές προθέσεις) και φτάνει στην εξαπάτηση!..

Είναι νωπές ακόμα στη μνήμη των μεγαλύτερων οι γλωσσικές κοινοτοπίες-συνθήματα των λόγων του Ανδρέα Παπανδρέου για τις ''βάσεις του θανάτου'', που όλο έφευγαν και όλο έμεναν...

Είναι νωπή κι αξέχαστη ακόμα στη μνήμη μας η παροιμιώδης φράση του Γιώργου Παπανδρέου στο Ζάππειο ''λεφτά υπάρχουν''!.. Το ίδιο αξέχαστη θα μας μείνει και η προεκλογική υπόσχεση του Αλέξη Τσίπρα για ''σχίσιμο των μνημονίων με έναν νόμο και ένα άρθρο''!..

Θεέ μου!!! Ποιος μπορεί να τα ξεχάσει όλα αυτά; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις υποσχέσεις του για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751, για μη μείωση των μισθών και συντάξεων, για παροχή της 13ης σύνταξης, για αύξηση του αφορολόγητου στα 12000 ευρώ, για μη κατάργηση του ΕΚΑΣ, για ''κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη'', για πλήρη δημόσιο έλεγχο της ΔΕΗ, για τον τερματισμό της λιτότητας που θα έκανε τις αγορές να χορεύουν στον δικό του ρυθμό με μουσική υπόκρουση το νταούλι και τον ζουρνά του;

Ποιος πλήρωσε τον λογαριασμό για όλα αυτά τα εγκληματικά λάθη του; Μα φυσικά εμείς: 86 δις ευρώ ζημιά μόνο το 2015!!! Το διανοείσθε; Ήταν η εποχή της... ''περήφανης διαπραγμάτευσης'', που οδήγησε τη χώρα στα ''capitalcontrols'', η εποχή που χαρακτήριζε αψήφιστα κι ανεπαίσχυντα ''γερμανοτσολιάδες'' και ''προδότες'' τους πολιτικούς του αντιπάλους...

Εκεί που οργιάζει το πολιτικό ψέμα, χάνεται τελικά η λογική και παραμένει η στασιμότητα, η μιζέρια, η ανέχεια... Παραμένει η βίαιη ασυνέχεια στην πολιτική ζωή της χώρας, η έλλειψη προοπτικής, η οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική υποβάθμιση, που την οδηγούν σε μαρασμό, με ολέθριες επιπτώσεις και για τα εθνικά μας θέματα ( ''συμφωνία Πρεσπών'', αποδοχή τετελεσμένων σε Αιγαίο και Μεσόγειο).

Μ' αυτήν την νοοτροπία και την πολιτική συμπεριφορά, που στηρίζεται σε λάθη επί λαθών και ψέματα επί ψεμάτων, έφτασε να μας κυβερνά ο κ. Τσίπρας τέσσερα ολόκληρα χρόνια!.. Και τώρα περιμένει τις επόμενες εκλογές για να ολοκληρώσει το καταστροφικό του έργο του, αφού υποθήκευσε δανειακά την πατρίδα μας για 99 χρόνια!.. Θα του το επιτρέψουμε;

AntiNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση