Έχουν ήρωες αλλά και... νενέκους οι εθνικοί αγώνες

Το όνομα του Δημήτριου Νενέκου στιγματίζει καθέναν που προδίδει την πατρίδα, δι’ ίδιον όφελος. Και δυστυχώς είναι πολλοί...

Αρχίζω να πιστεύω πως οι πολιτικοί μας έχουν στον χαρτοφύλακά τους έτοιμες ομιλίες για κάθε σημαντική περίσταση, και τις ανασύρουν κάθε χρόνο, επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια.

Η συνήθης σύσταση που μας απευθύνουν είναι πως αν είμαστε ενωμένοι, πολλά μπορούμε να πετύχουμε. Ναι, αλλά κανείς τους δεν μας εξηγεί, γιατί οι ίδιοι διχάζουν την κοινωνία, προκειμένου να προσεταιριστούν τις ψήφους ενός τμήματος; Οι ίδιοι, πάλι, η μοναδική φορά που εμφανίζονται ενωμένοι στην Βουλή, είναι όταν πρόκειται να ψηφιστούν αυξήσεις και προνόμια γι’ αυτούς.

Αλλά και -πολλές φορές το έχω αναδείξει- επιμένουν στο αστήρικτο επιχείρημα, ότι οι Έλληνες εμπρός στον κίνδυνο ενώνονται, ενώ αυτό συμβαίνει μόνον υπό προϋποθέσεις, και σε όλους τους λαούς, ακόμη και στο βασίλειο των ζώων. Δεν είναι αυτονόητο.

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Δημητρίου Νενέκου, οπλαρχηγού της Επαρχίας Πατρών κατά την Επανάσταση του 1821. Κατά τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης αγωνίστηκε πιστά, με ανδρεία και τόλμη τόσο στις μάχες στην Πελοπόννησο, όσο και στην Δυτική Στερεά Ελλάδα. Κατά την εκστρατεία όμως του Ιμπραήμ πασά το 1825, δελεάστηκε από υλικά ανταλλάγματα και μετατράπηκε σε συνειδητό προδότη της Επανάστασης. Έμεινε πιστός μέχρι τέλους στη συμμαχία του με τον Ιμπραήμ.

Το αναφέρω, επειδή το όνομά του στιγματίζει έκτοτε καθέναν που προδίδει την πατρίδα, δι’ ίδιον όφελος. Και δυστυχώς είναι πολλοί, καλυπτόμενοι υπό το καινοφανές, αν το νόμιμο είναι και ηθικό. Όπου νόμιμη είναι κάθε πράξη, που οι ίδιοι διαθέτοντες κοινοβουλευτική πλειοψηφία, την νομιμοποιούν στην Βουλή, με το ηθικόν μέρος να παραμένει σε κρύπτη.

Καθ’ υπερβολή, μικροί Νενέκοι, είμαστε πολλοί. Ομολογώ, που καταλαμβάνομαι από θλίψη στις ειδήσεις ότι πλήθος Ελληνοκυπρίων επισκέπτονται στα καζίνα και τα κέντρα διασκεδάσεως των Κατεχομένων, αδιαφορούντες ότι πρόκειται για ακίνητα που υφάρπασε ο κατακτητής από αυτούς ή τους φίλους τους.


Αλλά, και η πιο εξοργιστική είδηση είναι αυτή που έρχεται από τον Έβρο, όπου καραβάνια Ελλήνων χριστιανών κατευθύνονται στη Τουρκία για να περάσουν εκεί το τριήμερο της αργίας. Ακριβώς αυτό το τριήμερο, όπου θα συνεορτάσουν με απογόνους των Οθωμανών την απελευθέρωση των Ελλήνων… από τους Οθωμανούς.
Μάλιστα δε, και εν μέσω αυξημένων των ρητορικών επιθέσεων των Τούρκων καθ’ ημών, με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, που ξύνουν πληγές.

Πέραν τούτων, προβάλλεται συχνά ο στίχος του Διονυσίου Σολωμού, «Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό». Συμφωνώ, αλλά ποιος θα προσδιορίσει τι είναι αληθινό; Είναι κανόνας, ο καθένας μας να έχει την δική του αλήθεια, εδραζόμενη στις πολιτιστικές του καταβολές. Γι’ αυτό υπεστήριζα πάντοτε, ότι μόνον μέσα από έναν σοβαρό διάλογο, με αξιόλογους επιστήμονες, μπορεί να υπάρξει προσέγγιση των "αληθειών" εκάστου.

Εχθές, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υποστήριξε ότι η Επανάσταση του 1821 εκδηλώθηκε σε μιαν εποχή, κατά την οποίαν η πολιτική συγκυρία στην Ευρώπη, δεν εμφανιζόταν ευνοϊκή γι’ αυτήν, διότι οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί και οι διαφόρων ειδών συμμαχίες μεταξύ των "ισχυρών" της εποχής εκείνης δεν συνιστούσαν πρόσφορο έδαφος για την εθνεγερσία των Ελλήνων.

Έχω την εντύπωση, πως ο κύριος Πρόεδρος θέλησε να υπερτονίσει την αγωνιστικότητα των προγόνων μας, γι’ αυτό και προέβη σε λανθασμένη εκτίμηση. Όντως, η υπάρχουσα τότε Ιερά Συμμαχία, με τον Μέττερνιχ, [ο βιογράφος του καθηγητής Μπιμπλ έγραψε ότι «αν και το οικόσημο της οικογένειας Μέττερνιχ έφερε αετό με αναπεπταμένες τις πτέρυγες, το προσωπικό του σύμβολο ήταν η αράχνη παραμονεύουσα το θύμα της»] ήταν αυστηρά τοποθετημένη εναντίον κάθε επαναστάσεως και αλλαγής συνόρων. Ο δε Μέττερνιχ εξεδίωξε την ελληνική αντιπροσωπεία που τον επισκέφθηκε.

Μπορεί αυτά να λέγονταν επισήμως, ο κύριος Πρόεδρος όμως, και ως καθηγητής, γνωρίζει ότι η ιστορία γράφεται στο παρασκήνιο. Πρόθεση όλων των ευρωπαϊκών κρατών, αντιδραστικών και φιλελευθέρων, ήταν η αποδυνάμωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία δημιουργούσε μύρια όσα προβλήματα στην Ευρώπη. Ο δε Τσάρος της Ρωσίας, μέτοχος της Ιεράς Συμμαχίας, δεν θα επέτρεπε στον Καποδίστρια να αναλάβει εξέχοντα ρόλο στον αγώνα της εθνεγερσίας.

Ούτε ο ευρωπαϊκός στόλος θα κατέστρεφε τον οθωμανικό, στο Ναυαρίνο, την ώρα που ο Ιμπραήμ είχε καταστείλει την εξέγερση των Ελλήνων, με τον Κολοκοτρώνη στην φυλακή.

Αυτό που συνέβη, είναι ότι πέτυχε η εθνεγερσία του 1821, σε αντίθεση με προηγούμενες δεκάδες τοπικές εξεγέρσεις που κατεστάλησαν, επειδή την δεδομένη στιγμή ταυτίστηκαν τα συμφέροντα των Ελλήνων με αυτά των ισχυρών δυνάμεων, και βρέθηκε στην ηγεσία ο Κολοκοτρώνης, και όχι κάποιος… Γουλιμής. Είναι αυτό που οφείλει να επιδιώκει κάθε πολιτικός, προκειμένου να ωφελήσει την πατρίδα του. Η ταύτιση των συμφερόντων μας με την Βενεζουέλα και την Κούβα, προφανώς και είναι επιζήμια - πλην εάν παίζεται κάποιο άσχημο παιχνίδι εκ μέρους μας εις βάρος των δύο αυτών χωρών.

Ο Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση