Αποσύνθεση τώρα
Πρώτα η αντίστροφη μέτρηση της κυβερνητικής, πλειοψηφικής συνοχής και στη συνέχεια τα μπόλικα περιστατικά αποσύνθεσης ενός τυμπανιαίου «πτώματος».
Όπως η περίπτωση του υπουργού Άμυνας Πάνου Καμμένου. Ο οποίος ακολουθεί δική του στρατηγική, προφανώς με την ελπίδα εκλογικών αποτελεσμάτων χωρίς νεοδημοκρατική αυτοδυναμία. Έτσι, δεύτερη εκλογική αναμέτρηση με απλή αναλογική. Κι έτσι, να επανεκλεγεί στη Βουλή.
Γι’ αυτό διαφωνεί με το «Βόρεια Μακεδονία». Για να αρμέξει κι αυτός από την καρδάρα των μακεδονομάχων. Γιατί όσο όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης διαφωνούν με τη Συμφωνία των Πρεσπών, άλλο τόσο εκείνος πιστεύει ότι μπορεί να αρπάξει ό,τι μπορεί από το χορταστικό τραπέζι της Μακεδονομαχίας.
Δεύτερο περιστατικό αποσύνθεσης, η πρωτοφανής λεκτική κόντρα ανάμεσα στον τέως υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά και τον Πάνο Καμμένο. Με μήλον της Έριδος το Σκοπιανό. Γενικώς, η Συμφωνία των Πρεσπών αναδεικνύεται σε κορυφαία μάχη του προεκλογικού πολέμου.
Τρίτο περιστατικό, η υποχωρητικότητα του Αλέξη Τσίπρα έναντι του Πάνου Καμμένου και το άδειασμα του Νίκου Κοτζιά. Άφθονος σουρεαλισμός. Με σκηνές που ξεπερνούν το περιεχόμενο του θρυλικού έργου «Η φαλακρή τραγουδίστρια» του Ευγένιου Ιονέσκο.
Ο Αλέξης Τσίπρας στο πλευρό του ασυμβίβαστου μακεδονομάχου Πάνου Καμμένου. Ο Αλέξης Τσίπρας εναντίον του αρχιτέκτονα της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ο Αλέξης Τσίπρας στο πλευρό του εχθρού του και εναντίον του κολλητού του. Γιατί; Μα φυσικά λόγω προσωρινής, εύθραυστης κυβερνητικής συνοχής.
Έτσι συμβαίνει τούτο το εξωφρενικά παράδοξο: ο Αλέξης Τσίπρας να διασύρει, με την Πανοκαμμενική εμμονή του, τη Συμφωνία των Πρεσπών - χάριν παραμονής στην κυβερνητική εξουσία. Ο δε Πάνος Καμμένος, ως ασυμβίβαστος Μακεδονομάχος, να συμπορεύεται με έναν πρωθυπουργό που πιστεύει και πρόκειται να ψηφίσει τα αντίθετα από αυτόν. Ο Τσίπρας θυσιάζει την κυβερνητική αξιοπιστία στον βωμό της εξουσίας. Ο Καμμένος θυσιάζει τον πατριωτισμό του στον βωμό -κι αυτός- της ίδιας εξουσίας.
Με απλά λόγια, και ο πρωθυπουργός αλλά και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας τα δίνουν όλα προκειμένου να διατηρηθούν μερικούς ακόμα μήνες στην κυβερνητική εξουσία. Κράτα με να σε κρατώ να πηγαίνουμε κι οι δυο στον γκρεμό…
Το τέταρτο στοιχείο έχει να κάνει με αρκετούς βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ. που διαφοροποιούνται από τη θέση του Πάνου Καμμένου, οι οποίοι θα ψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Έτσι, αδειάζουν τον αρχηγό τους. Κλασική περίπτωση κομματικής αποσύνθεσης.
Γιατί ελάχιστα πράγματα τους ενώνουν. Ελάχιστα έως μηδαμινά. Γιατί όπου να ’ναι καταφθάνει η κρίσιμη στιγμή της (εκλογικής) αλήθειας. Γιατί έτσι ο καθένας, ως είθισται, ακολουθεί την προσωπική στρατηγική του. Γιατί το κόμμα των ΑΝ.ΕΛ. βουλιάζει. Γιατί οι «ναύτες» την κοπανάνε. Και γιατί ο «καπετάνιος» θα μείνει μόνος.
Το τελευταίο δείγμα αποσύνθεσης αφορά περιπτώσεις αρκετών βουλευτών του Αλέξη Τσίπρα. Καθένας για διαφορετικούς λόγους. Καθένας εξ αυτών πορεύεται με δικό του βηματισμό. Με σημάδια κόπωσης, εξάντλησης, απογοήτευσης, διαφοροποίησης.
Γιατί όλα αυτά; Μα επειδή μετά τις 21 Αυγούστου η κυβέρνηση με την (έστω) τυπική έξοδο από το τρίτο μνημόνιο έχει αδειάσει από «καύσιμα», από στόχο, από συγκεκριμένο προορισμό. Το μέλημα του Τσίπρα είναι οι παροχές, οι συντάξεις, τα επιδόματα και η πρώτη κατοικία. Γενικώς να μοιράσει «φιλοδωρήματα» πριν από την κάλπη. Το μέλημα των βουλευτών είναι να επιστρέψουν στις εκλογικές τους περιφέρειες χωρίς να πέσουν πάνω σε κλούβια αυγά και σάπια ζαρζαβατικά.
Το μέλημα ενός απλού πολίτη του μόχθου, της ανεργίας, της ανασφάλειας και του τρόμου είναι να ανοίξει η αγορά, να γίνουν επενδύσεις, να λειτουργήσει η «μηχανή» και να βρουν δουλειές και μεροκάματα κανονικά. Ανάμεσα στις ηγεσίες των δύο κυβερνητικών κομμάτων και στις όποιες ελπίδες των απλών πολιτών μεσολαβεί χάος. Αυτός θα είναι ο λογαριασμός των εκλογών που θα πληρώσουν ο Καμμένος και ο Τσίπρας. Εδώ είσαι, εδώ είμαι, και θα ’ναι ντάλα μεσημέρι!
Δημήτρης Δανίκας
Πρώτο Θέμα
Αναρτήσεις
Ας αφήσουμε προσωρινά τους σεσηπότες στη σήψη τους και ας αναρωτηθούμε γύρω από το θάνατο του παλληκαριού, του Κων. Κατσίφα, που βέβαια επιτείνει τη σήψη τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς πού φθάνουν άραγε τα ανθρώπινα δικαιώματα κατ' αυτούς τους γελοίους που μας πιπιλίζουν το μυαλό περί “ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, αν ένας αθώος νέος άνθρωπος και μάλιστα μειονοτικός (μέσα στην ίδια του την πατρίδα! -άλλο πιπίλισμα καραμέλας αυτό το περί δικαιωμάτων των μειονοτήτων, των οποίων όμως η επίκληση πραγματοποιείται α λα κάρτ!), δεν έχει δικαίωμα στη ΖΩΗ, τη ζωή του;
Η Αλβανία πρέπει να συρθεί στα διεθνή δικαστήρια για την “προμελετημένη” και εν ψυχρώ δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, κατά τεκμήριο αθώου, που το μόνο έγκλημα του ήταν ότι κρατούσε ένα όπλο, με το οποίο όμως δε σκότωσε κανέναν. Και τα σημεία του σώματος στα οποία πυροβολήθηκε, ειδικά το μέτωπο, δείχνουν ότι πυροβολήθηκε από ελάχιστη απόσταση ή εξ επαφής. Εκτός από εγκληματίες είναι και βλάκες όσοι τον δολοφόνησαν! Και πρέπει να πληρώσουν γι' αυτή τη δολοφονία.
Όχι όλα στις καλένδες, για όταν θα “εγερθεί” ο ελληνισμός. Έγερση είναι και το να πραγματοποιούνται τα συγκεκριμένα βήματα που απαιτούν κάθε φορά οι ενάντιες στον ελληνισμό ενέργειες και καταστάσεις. Σκύψε και σκύψε και πάλι σκύψε γινόμαστε ένα με το χώμα και μας μένει μόνον η ελπίδα της έγερσης, που όμως έτσι δεν έρχεται ποτέ!
Και η πρώτη μας απαίτηση από την "σε αποσύνθεση" κυβέρνηση είναι να ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ από την Αλβανία η σορός του παλληκαριού να εξετασθεί από Έλληνα πραγματογνώμονα ιατροδικαστή.