Ο Νίκος στο δρόμο που χάραξε ο Γιάνης

Επιδεικνύοντας πρωτοφανή έπαρση, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών θεωρεί ότι μπορεί να αποτελέσει ηγετική φυσιογνωμία για τη χώρα την επόμενη μέρα

Η επεισοδιακή αποχώρηση του Νίκου Κοτζιά από το υπουργείο Εξωτερικών και όλη η διαχείριση του ζητήματος από τον τέως ΥΠΕΞ εγείρουν το ερώτημα: Ποια τα επόμενα βήματα του κ. Κοτζιά και ποιος ο ρόλος που επιδιώκει να παίξει στο εξής; Ουδείς μπορεί να δώσει τελεσίδικες απαντήσεις, ωστόσο αυτό που διαφαίνεται από τις πρώτες κινήσεις του κ. Κοτζιά είναι η πρόθεσή του να παραμείνει ενεργός στα πολιτικά πράγματα της χώρας, χρησιμοποιώντας με πρωτοφανή μεγαλομανία το «πολιτικό κεφάλαιο» του ηγήτορα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας τα τελευταία χρόνια.

Με μια πρωτόγνωρη έπαρση, ξεπερνώντας ακόμα και τον εγωκεντρικό πρώην υπουργό Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ Γιάνη Βαρουφάκη, ο Νίκος Κοτζιάς, αναφερόμενος στην αιγιαλίτιδα ζώνη του Ιονίου, δήλωσε στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας: «Μεγαλώσαμε την Ελλάδα για πρώτη φορά μετά το 1948, γι' αυτό σκούζουν οι οπαδοί της αδράνειας». Ορισμένοι τον κατηγορούν ότι κατά βάθος επιχειρεί να εξισώσει τον εαυτό του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, πιστεύοντας ότι μπορεί να αποτελέσει την ηγετική φυσιογνωμία της επόμενης μέρας για την Ελλάδα.

Η επιλογή του Νίκου Κοτζιά να κάνει την πρώτη παρέμβασή του και να μιλήσει εφ’ όλης της ύλης από την Κρήτη, για να ακολουθήσει το αμέσως προσεχές διάστημα ανάλογη παρέμβαση από την Κομοτηνή, μόνο τυχαία δεν είναι. Οι δύο αυτές περιοχές, τα δύο άκρα των ανατολικών συνόρων μας, έχουν ιδιαίτερη σημειολογία για τα εθνικά μας θέματα και την εξωτερική μας πολιτική, με αιχμή τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ακόμα και ο τρόπος που έγιναν οι ανακοινώσεις Κοτζιά, τη στιγμή της αποχώρησής του από το υπουργείο Εξωτερικών, για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στο Ιόνιο δείχνουν ξεκάθαρη στόχευση από μεριάς του να προκαταλάβει εξελίξεις.


Ωστόσο, μια προσεκτικότερη ματιά στη σύγχρονη πολιτική διαδρομή και στις σχέσεις του Νίκου Κοτζιά με τον ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται και κάνει κύκλους ως προς τις άμεσες πολιτικές επιδιώξεις του κ. Κοτζιά. Ο μέχρι πρότινος υπουργός Εξωτερικών προσδοκά να παραμείνει αυτόνομος πολιτικός παίκτης μέσω της κίνησης ΠΡΑΤΤΩ που ίδρυσε ο ίδιος το 2012 και σε αυτό το πλαίσιο να συνεχίσει τη συνεργασία του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ολο το προηγούμενο διάστημα οι πληροφορίες αναφέρουν ότι πίεζε τον Αλέξη Τσίπρα να συμπεριληφθεί όπως και το 2015 στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΡΑΤΤΩ άλλωστε είναι -κατά πολλούς- ένα προσωποπαγές «τεχνητό κατασκεύασμα» με μηδαμινή έως ανύπαρκτη επιρροή στην κοινωνία και ο κ. Κοτζιάς δεν ελέγχει τίποτα περισσότερο πια στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κυβερνώντος κόμματος πέραν ακόμα μίας βουλευτού, της Γεωργίας Γεννιά. Ο κ. Κοτζιάς γνωρίζει καλά ότι μπορεί να διαπραγματευτεί καλύτερα το πολιτικό μέλλον του ως αρχηγός μιας μικρής ομάδας παρά ως μεμονωμένο πρόσωπο. Σε αυτή την κατεύθυνση εντάσσεται και η δήλωσή του «σήμερα όχι, ρωτήστε με αύριο» στο ερώτημα αν τίθεται θέμα αυτόνομης καθόδου του ΠΡΑΤΤΩ στις εκλογές.

Κάπως έτσι άλλωστε, μέσω του ΠΡΑΤΤΩ, έγινε και η προσέγγισή του με τον ΣΥΡΙΖΑ στο μεσοδιάστημα των διπλών εκλογών του 2012. Σύμφωνα με όσα έγραψαν ο ιστότοπος ΩΜΕΓΑ PRESS και ο δημοσιογράφος Σωτήρης Σιδέρης, ο οποίος είχε και προσωπική ανάμειξη στην υπουργοποίηση Κοτζιά, έως το 2012 ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Κοτζιάς δεν είχαν καμία επαφή. Μάλιστα, στις πρώτες εκλογές (Μάιος 2012) ο κ. Κοτζιάς είχε ψηφίσει την Κοινωνική Συμφωνία της Λούκας Κατσέλη. Σύμφωνα με τον κ. Σιδέρη, η υπουργοποίηση Κοτζιά το 2015 συναντούσε έντονες αντιδράσεις από την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ στην οποία τότε ηγούνταν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.

Παρ’ όλα αυτά σήμερα ο Νίκος Κοτζιάς επιχειρεί μέσω του ΠΡΑΤΤΩ να ρίξει γέφυρες στη σημερινή αριστερή αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ. Το επόμενο διάστημα ο κ. Κοτζιάς θα προσπαθήσει να εμφανίσει την πολιτική κίνησή του ως τον πυρήνα για τη δημιουργία μιας «δημοκρατικής προοδευτικής συμπαράταξης». Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Κοτζιάς προβάλλει πλέον με θέρμη το κλείσιμο του κύκλου της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. και μιλά για μια προοδευτική συμμαχία με κορμό την Αριστερά, αλλά και χωρίς την ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ. Σε αυτό το πλαίσιο ερμηνεύονται και οι δημόσιες αναφορές του για τις καταγγελίες Καμμένου στο υπουργικό συμβούλιο ότι η κυβέρνηση χρηματίζεται από τον Σόρος για τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Η πορεία από τη Νεολαία Λαμπράκη έως τον ΣΥΡΙΖΑ

Ο Νίκος Κοτζιάς γεννήθηκε το 1950, έγινε μέλος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη και αποτελεί ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚΝΕ το 1968. Μετά τη Μεταπολίτευση έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και αναδείχτηκε σε ιδεολογικό ινστρούκτορα του Περισσού. Μάλιστα, συγκαταλεγόταν στους σκληρούς αριστερούς του ΚΚΕ και είχε ιδεολογική αντιπαλότητα με τον Μίμη Ανδρουλάκη.

Το 1989 αποχώρησε από το ΚΚΕ διαφωνώντας με τη συγκυβέρνηση Τζαννετάκη. Μαζί με άλλα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ιδρύουν το 1990 το Νέο Αριστερό Ρεύμα (το ΝΑΡ σήμερα είναι μία από τις συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), από το οποίο αποχωρεί σχεδόν αμέσως και ακολουθεί ακαδημαϊκή καριέρα.

Το 1992 προσλαμβάνεται στο υπουργείο Εξωτερικών ως εμπειρογνώμων, όπου θα παραμείνει έως το 2008. Το 1996 λόγω της θητείας τους στο ΥΠΕΞ θα γνωριστεί με τον Γιώργο Παπανδρέου και θα αναδειχτεί μετά το 2004, όταν ο τελευταίος γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, σε στενό του συνεργάτη. Οι σχέσεις τους θα διαρραγούν όταν το ΠΑΣΟΚ γίνεται κυβέρνηση το 2009 και ο Γιώργος Παπανδρέου δεν υπουργοποιεί τον Νίκο Κοτζιά.

Εκτοτε ο Νίκος Κοτζιάς θα καταφέρεται εναντίον της κυβέρνησης Παπανδρέου, είτε χαρακτηρίζοντας «συνονθύλευμα άβουλων ανθρώπων» το υπουργικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ είτε κατηγορώντας τον Γ. Παπανδρέου ότι έστειλε «άσχετους να διαπραγματευτούν το Μνημόνιο» το 2010. Εν συνεχεία θα πυκνώσει τις παρεμβάσεις του μέσω διαλέξεων και ομιλιών σε εκδηλώσεις ώσπου η προσέγγιση ΣΥΡΙΖΑ - Κοτζιά θα επισημοποιηθεί λίγο πριν από τις ευρωεκλογές του 2014, με τον κ. Κοτζιά να συνοδεύει τον Αλέξη Τσίπρα στο ταξίδι του στη Μόσχα.

Δημοκρατία


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση