Στην “οργουελική” Τουρκία κάποιοι ονειρεύονται το Νόμπελ Ειρήνης για τον “Μεγάλο Αδελφό” Ταγίπ

Του Γιώργου Σκαφίδα

Στο προφητικό (όπως έμελλε να αποδειχθεί) βιβλίο του με τον τίτλο «1984», ο Βρετανός συγγραφέας Τζορτζ Όργουελ αφηγείται την φανταστική ιστορία ενός απολυταρχικού καθεστώτος.

Ενός καθεστώτος το οποίο βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο και μιλάει μια δική του «νεογλώσσα» («newspeak»), μια γλώσσα στο πλαίσιο της οποίας οι έννοιες χάνουν το πραγματικό τους νόημα και αντιστρέφονται, υπό το άγρυπνο βλέμμα ενός Μεγάλου Αδελφού που βλέπει και ελέγχει τα πάντα.

«Ο πόλεμος είναι ειρήνη», κήρυττε εκείνο το φανταστικό οργουελικό καθεστώς, έχοντας κατά αντιστοιχία μετονομάσει και το σχετικό υπουργείο Πολέμου εκείνης τα μυθιστορηματικής χώρας σε υπουργείο Ειρήνης.

Σχεδόν εβδομήντα χρόνια μετά την πρώτη έκδοση του «1984» (ήταν το 1949), πίσω στο παρόν και στην κάθε άλλο παρά φανταστική σύγχρονη Τουρκία, υπάρχουν πολλοί που πλέον προωθούν ανοιχτά τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν… για το Νόμπελ Ειρήνης, υιοθετώντας ενδεχομένως αθέλητα εκείνο το οργουελικό «ο πόλεμος είναι ειρήνη».

Γνωστοί αρθρογράφοι, όπως ο πολιτικός αναλυτής Χάκα Οτζάλ στην Daily Sabah, βγήκαν μπροστά ζητώντας τη βράβευση του «ειρηνοποιού» Ερντογάν, με το αιτιολογικό ότι εκείνος απέτρεψε την εκτεταμένη (και πιθανότατα αιματηρή) στρατιωτική επιχείρηση που ετοίμαζαν οι υποστηριζόμενες από τη Ρωσία δυνάμεις του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ κατά των συνολικά χιλιάδων αντικαθεστωτικών (τζιχαντιστών και ανταρτών) που έχουν βρει καταφύγιο στην επαρχία Ιντλίμπ της βορειοδυτικής Συρίας.


Ο Οτζάλ και οι συν αυτώ προωθούν μάλιστα και σχετικό hashtag στα κοινωνικά δίκτυα υπό την ετικέτα #NobelErdogan που έχει αρχίσει ήδη να αναπαράγεται στην ψηφιακή επικράτεια του Twitter,κυρίως από ερντογανικούς δημοσιογράφους όπως είναι για παράδειγμα μεταξύ άλλων και ο Ιμπραχίμ Καρατάς της φιλοκαθεστωτικής υπερσυντηρητικής εφημερίδας Yeni Akit.

Η προπαγανδιστική μηχανή του τουρκικού καθεστώτος τρέχει να αποκαταστήσει το προφίλ του Ερντογάν διεθνώς, παρουσιάζοντάς τον ως «φιλεύσπλαχνο πατέρα των απανταχού μουσουλμάνων» και «προστάτη των προσφύγων». Τρέχει να τον εξωραΐσει, «ξεχνώντας» όλα όσα δεν συμφέρουν: τις κατάφωρες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων εντός των τουρκικών συνόρων, τις τουρκικές στρατιωτικές εισβολές σε Συρία και Ιράκ, τις παράνομες επιχειρήσεις Τούρκων πρακτόρων στο εξωτερικό κ.α.

Διόλου τυχαία, η επίμαχη εκστρατεία κλιμακώνεται την ώρα που ο 64χρονος Τούρκος ηγέτης βρίσκεται στη Νέα Υόρκη πραγματοποιώντας σειρά από επαφές στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και μόλις ολίγα 24ωρα προτού εκείνος μεταβεί για διήμερη επίσκεψη (28-29 Σεπτεμβρίου) στη Γερμανία, την πρώτη που πραγματοποιεί στη συγκεκριμένη χώρα έπειτα από τέσσερα επεισοδιακά (για τις γερμανοτουρκικές σχέσεις) χρόνια.

Εκμεταλλευόμενος την παρουσία του στη Νέα Υόρκη, ο Ερντογάν πρωταγωνίστησε σε εκδηλώσεις που έστησε το τουρκικό λόμπι των ΗΠΑ (Turkish-American Steering Committee, TASC) σε σύμπραξη με το (κατά κάποιους αμφιλεγόμενο λόγω των δεσμών που διατηρεί με φανατικούς μουσουλμάνους) ισλαμικό U.S. Council of Muslim Organizations (USCMO). Αξιοποιώντας… την ευκαιρία, ο Τούρκος πρόεδρος επιτέθηκε στο Ισραήλ, εμφανιζόμενος μεταξύ άλλων και ως υπερασπιστής των Παλαιστινίων, των μουσουλμάνων Ροχίνγκια της Μιανμάρ κ.α., ενώ συναντήθηκε και με τις κόρες του θρυλικού Αφροαμερικανού μουσουλμάνου ακτιβιστή Μάλκολμ Χ.

Και όλα αυτά, ενώ σε ολίγες ημέρες (στις 29 Σεπτεμβρίου) πρόκειται να εγκαινιάσει στη δυτική Γερμανία και πιο συγκεκριμένα στην Κολωνία… ένα ισλαμικό τέμενος με χωρητικότητα 1.100 πιστών… το φερόμενο και ως μεγαλύτερο τέμενος σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Εφημερίδα Έθνος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση