Οργή για τον πρωθυπουργό, λύπη για την Ελλάδα

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά για τον Τσίπρα, για το διάγγελμά του, για το νησί – φόντο που επέλεξε και για τους συμβολισμούς που επέλεξε. Όχι ο ίδιος διότι είναι τόσο αγράμματος που όταν μιλά έξω από το κείμενο που του γράφει ο… Θανάσης, κάνει δέκα λάθη σε κάθε φράση.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε τόσα πολλά για τον κυνισμό του, το ψέμα του, την αδιαφορία του για την αλήθεια, για την πραγματικότητα, για το τι τελικά συμβαίνει σ’ αυτή τη χώρα κι αυτός δεν το έχει πάρει χαμπάρι. Έχουμε ξαναγράψει για το πόση αθλιότητα κρύβει η αριστερά που υπηρετεί. Έπρεπε να έρθει ο Τσίπρας για να τους καταλάβουμε μια και καλή και για να μην τους λυπηθούμε από εδώ και στο εξής.

Αλλά μήπως θα πρέπει να ανησυχούμε; Υπάρχουν και τώρα πολίτες που σπεύδουν «αυθορμήτως» να αγκαλιάσουν τον Τσίπρα; Να χαιρετήσουν το καλό αυτό παιδί που έδωσε τα πάντα, τον πολέμησαν και νίκησε; Τι να πούμε σ’ εκείνη την ηλικιωμένη γυναίκα που του φώναζε «να προσέχεις τους ηλικιωμένους» και ο Τσίπρας να της απαντά ότι αυτό κάνει;

Πώς να καταλάβουμε ότι υπάρχει έστω κι ένας πολίτης που δεν τον βλέπει και δεν τον φτύνει; Εκτός κι αν είναι συγγενής του Καρτερού.

Η παράσταση που στήθηκε στο όμορφο νησάκι δεν μας ξένισε. Αυτό ακριβώς περιμέναμε από έναν άνθρωπο που δεν έχει έρμα. Που θα κάνει τα πάντα για την καρέκλα και θα τα κάνει πατώντας επί πτωμάτων. Που όλα έχουν σχέση με την επικοινωνία, με το παπατζηλίκι, με τα κούφια λόγια. Κι όχι με την ουσία, με την ελπίδα που θα βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, με την αίσθηση ότι αυτός που μιλά αγαπά και σέβεται την πατρίδα του.

Ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε μόδα τα νησιά και ειδικά το Καστελόριζο, ο Τσίπρας «μόλυνε» με την παρουσία του εσαεί και το νησί του Οδυσσέα. Μακάρι οι συμβολισμοί να επαναληφθούν. Ο Παπανδρέου αν θυμόμαστε είναι πλέον ένα ανύπαρκτο ανθρωπάκι που ικετεύει τον Τσίπρα να συμμαχήσουν για να τον κάνει υπουργό. Που έχει αιχμαλωτίσει το ΠΑΣΟΚ σε μια αιώνια αηδία και που μαζί θα πάνε αύτανδροι στο επόμενο ναυάγιο της Κεντροαριστεράς.


Πολύ πιθανόν λοιπόν και ο μόλις 44 ετών Τσίπρας να ακολουθήσει αυτή την πορεία. Ένας απαξιωμένος πρώην πρωθυπουργός που σε λίγο καιρό δεν θα ασχολείται κανείς μαζί του, θα τον φτύνουν όλοι και θα νομίζει ότι βρέχει. Και οι μόνοι που θα τον αποθεώνουν για το έργο του είναι τα πληρωμένα στελέχη του, οι πράκτορες – εκδότες, τα τρολάκια των 0,60 ευρώ και οι διάφοροι αντώναροι της δεξιάς που είδαν πόσο μεγάλος ηγέτης είναι. Τον είδαν αυτοί κι όχι όλοι εμείς.

Αλλά ακόμη και ο Γιωργάκης θα μπορούσε κανείς να πει ότι έκανε το κακό από αφέλεια. Ο Τσίπρας είναι εγκληματίας από πρόθεση. Εκτελεί συμβόλαιο.

Από το διάγγελμά του δεν έχει κανένα νόημα να αναλύσουμε το παραμικρό. Δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε καθόλου διότι του δίνουμε αξία και δεν πρέπει. Ας αναλογιστούμε όμως που πάμε και τι κάνουμε ως χώρα. Ας σκεφτούμε πόσο μπορούμε να τον ανεχόμαστε. Είναι σα να μπαίνει κάποιος σπίτι μας, να βιάζει τις γυναίκες και τα παιδιά μας κι εμείς να τον αθωώνουμε. Ο Τσίπρας επί 5 και πλέον χρόνια «βιάζει» το μυαλό μας, τις ιδέες μας, τις ελπίδες μας, την πατρίδα μας και συνεχίζουμε να τον κοιτάμε αποσβολωμένοι.

Δεν έχουμε εναλλακτική και καθόμαστε σα χάνοι; Ας βρούμε, αλλά ας μην τον αφήνουμε να ασελγεί σε βάρος μας.

Μόνο οργή μπορεί να αισθανόμαστε για τον πρωθυπουργό και λύπη για την Ελλάδα. Την ίδια ώρα που μας έλεγε για τη νέα εποχή ο φίλος του ο Ζάεφ καταργούσε οριστικά το «Βόρεια» στο Μακεδονία και το άφηνε σκέτο. Επιβεβαίωνε το βρόμικο παιχνίδι που έπαιξαν σε βάρος της Μακεδονίας μας.

Την ίδια ώρα που ο Τσίπρας χαιρόταν από το Κάστρο στην Ιθάκη οι νεκροί στο Μάτι παρέμεναν αδικαίωτοι. Και οι ζωντανοί περίμεναν ακόμη το 5χίλιαρο για να σταθούν στα πόδια τους, αλλά ένα μήνα μετά κανείς δεν τους έχει πάρει για να τους βοηθήσει. Ας πάει μια βόλτα ο Τσίπρας με το ελικόπτερο από το Μάτι, αν τολμά ας κάνει και μια βόλτα, να συνομιλήσει με τους πολίτες. Εκεί είναι η πραγματική Ελλάδα κι όχι στο ψέμα της Ιθάκης.

Και μιας και είναι της μόδας ο Καβάφης λόγω της Ιθάκης, ας αφιερώσουμε στον Αλέξη μας ένα άλλο ποίημά του. Δεν ελπίζουμε να καταλάβει και πολλά, αλλά ας το δώσει να του το αναλύσει ο… Θανάσης που κάτι ξέρει περισσότερο.

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,

κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

AntiNews



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση