Δεν θέλουν να λύσουν πρόβλημα, “διαχείριση” και χειραγώγησή μας θέλουν

Όσο περνούν οι ώρες από τη φιέστα του Ζαππείου με κεντρική είδηση το ότι ο πρωθυπουργός Τσίπρας φόρεσε για λίγη ώρα γραβάτα την οποία αφαίρεσε μετά από λίγο, γυρίζουν στο μυαλό των πολιτών που προβληματίζονται γνήσια όχι για το ποιος θα τους κυβερνήσει αλλά για το αν και πότε θα επιλυθούν τα προβλήματα που τους διέλυσαν την τελευταία δεκαετία, σε μια προσπάθεια κατανόησης της κατάστασης, μακριά από τον παραμορφωτικό φακό του αρρωστημένου στην Ελλάδα κομματισμού.

Αρχικά, εάν υποτεθεί ότι ο συμβολισμός της γραβάτας για τον πρωθυπουργό ήταν η έξοδος από τα Μνημόνια, η «απελευθέρωση» της Ελλάδας όπως είπε ο πλέον γραφικός της παρέας, Πάνος Καμμένος, για τον οποίο δεν είναι εύκολο να καταλήξεις σε ασφαλές συμπέρασμα εάν ζει στον δικό του κόσμο ή κινείται συνειδητά στον χώρο της πολιτικής απάτης.

Γραφικός τουλάχιστον και επιεικώς, όσον αφορά τους αρνητικούς χαρακτηρισμούς που μπορείς να προσάψεις για την προσωπικότητα και τις επιδόσεις του. Η αναφορά αυτή χρησιμεύει ως εισαγωγικό στο κεντρικό επιχείρημα αυτού τους σχολίου.

Δε με νοιάζει τόσο πολύ η κατάσταση που βιώνουμε την οποία λιγότερο ή περισσότερο την έχουμε συνηθίσει, παρότι μας σκοτώνει με αργό και βασανιστικό τρόπο, μέρα με την ημέρα. Το να αγωνίζεσαι για την επιβίωση σε αυτές τις συνθήκες, χωρίς καμιά βεβαιότητα (για την πλειοψηφία των… μη δημοσίων υπαλλήλων εργαζομένων) εκτός από ψυχοφθόρο, είναι απειλή και για την ίδια σου την επιβίωση, αφού εγκεφαλικά και καρδιακά παραμονεύουν.

Πιο πολύ από όλα με πειράζει η ασύστολη κοροϊδία. Παριστάνουμε ότι λύσαμε το πρόβλημα, το οποίο ήταν τα Μνημόνια, δεν ήταν το αποτέλεσμα πράξεων και παραλείψεων όλων, αλλά μόνο των κακών προηγούμενων, που ήρθαμε εμείς οι καλοί και τα φτιάξαμε, με υπεράνθρωπες προσπάθειες.

Πόσο ελεεινά ψευδές είναι το επικοινωνιακό μήνυμα που εξέπεμψε η κυβερνητική κουστωδία χθες στο Ζάππειο, για να μας σερβίρει λίγο αργότερα σε μια ελάχιστα τροποποιημένη παραλλαγή, το αλήστου μνήμης, «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Πόσες… θύμησες σου φέρνει στο μυαλό.

Αυτό που δείχνει κατά βάθος, είναι ότι δεν διδαχθήκαμε απολύτως τίποτα ως πολιτικό σύστημα και συνεχίζουμε το παλιό καλό παιχνίδι τις επίρριψης του συνόλου της ευθύνης ο ένας στον άλλον. Όλοι αντιλαμβάνονται, ότι το Ζάππειο θα μπορούσε κανείς να το αντιμετωπίσει ως την άτυπη έναρξη της προεκλογικής περιόδου.

Το πρόβλημα θα είναι όμως εκεί και θα μας ταλαιπωρεί, ενώ νομοτελειακά σχεδόν θα γίνει χειρότερο, εάν ακολουθήσουμε τη συνταγή του λαϊκισμού και το μοίρασμα επιδομάτων προς αναξιοπαθούντες, ο αριθμός των οποίων έχει αυξηθεί δραματικά, αρνούμενοι να διαμορφώσουμε ορθολογικά τις συνθήκες εκείνες που η οικονομία θα αποδεσμευθεί από Τσιπραίους, Μητσοτάκηδες και λοιπούς.

Τα πλεονάσματα που συμφώνησαν οι κατά δήλωση «απελευθερωτές» θα εξακολουθούν να λείπουν από την ελληνική αγορά, από την παιδεία και την υγεία, την άμυνα και την ασφάλεια, τομείς στους οποίους το σύστημα αντιστέκεται και αρνείται να τους εξορθολογίσει.

Αρνείται να επιφέρει σαρωτικές αλλαγές ώστε να τους καταστήσει πιο αποτελεσματικούς στη λειτουργία τους, πάντα με βάση τα διαθέσιμα κονδύλια, ώστε να πετύχεις ακόμα και καλύτερο αποτέλεσμα με λιγότερα χρήματα και αυτό δεν είναι διόλου θεωρητικό.

Οι εποχές του αλόγιστου δανεισμού παρήλθαν, ανεπιστρεπτί για όσο διάστημα μπορούμε με σχετική ασφάλεια να προβλέψουμε. Στα πόδια μας θα έχουμε διαρκώς την κηδεμονία αυτών, τον «ζυγό» των οποίων υποτίθεται ότι αποτινάξαμε.

Έναν ζυγό που τόσο άδικα φόρτωσαν βολικά και αποκλειστικά στον λαιμό της ελληνικής κοινωνίας, ξεχνώντας υποκριτικά το δικό τους μερίδιο ευθύνης σε όσα έγιναν. Αυτό όμως θα είναι το αντικείμενο σχολίου που θα ακολουθήσει τις επόμενες ώρες. Εάν δε στερέψουν… θυμός και οίστρος.

Αυτό που κρατάμε προς το παρόν, είναι το απογοητευτικό συμπέρασμα, ότι επίκεντρο του ενδιαφέροντος της πολιτικής μας ηγεσίας, εν προκειμένω της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ Τσιπροκαμμένων, όχι η ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων μακριά από τις ιδεοληψίες και τις αυταπάτες, αλλά η διαχείριση της ελληνικής κοινωνίας με συνθηματολογία, ευελπιστώντας να διατηρήσουν τα δικά τους ιδιοτελέστατα κεκτημένα.

Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση