«Δέον όπως καταστραφεί» το Ιράν…

Η Μέση Ανατολή οδεύει προς έκρηξη. Τα σενάρια πολέμου μεταξύ μιας ετερόκλητης συμμαχίας Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας και Ιράν-Χεζμπολάχ, με την έμμεση ή άμεση συμμετοχή ΗΠΑ και Ρωσίας, όχι αδικαιολόγητα, κυριαρχούν. Τα δύο αυτά αντίπαλα στρατόπεδα είχαν αρχίσει να συγκρούονται εδώ και καιρό επιλέγοντας ως πεδίο σύγκρουσης την Συρία μέσω αντιπροσώπων. Στόχος των μεν ήταν η ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ και η εξουδετέρωση του «λεγόμενου» σιιτικού τόξου.

Στόχος των δε ήταν η εξουδετέρωση της αντίπαλης κίνησης μέσω της διατήρησης του καθεστώτος Άσαντ. Στο παιχνίδι αυτό συμμετείχε και η Τουρκία στηρίζοντας με κάθε τρόπο τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Ανάλογη σύγκρουση βρίσκεται σε εξέλιξη και στην Υεμένη με το Ιράν να στηρίζει τους σιίτες Χούτι και την Σαουδική Αραβία να υποστηρίζει τον σουνιτικό παράγοντα.

Το συριακό θα μπορούσε να παραμείνει μια περιφερειακή σύγκρουση σουνιτών-σιιτών εάν δεν εκμεταλλευόταν την ευκαιρία η Ρωσία. Η ρωσική επέμβαση υπήρξε ο καταλύτης που άλλαξε τη ροή του πολέμου εκεί. Επίσης όμως καταλυτικής σημασίας γεγονός ήταν και η παύση της υποστήριξης των τζιχαντιστών από τους γνωστούς υπόπτους του Κόλπου. Για ένα διάστημα απέμεινε η Τουρκία μόνη να υποστηρίζει τους τζιχαντιστές με κίνδυνο να εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Η Τουρκία είχε επιχειρήσει να τελειώσει την συριακή σύγκρουση προκαλώντας αμερικανική παρέμβαση το 2013, επικαλούμενη χημική επίθεση του Άσαντ.

Ο πόλεμος σουνιτών-σιιτών και η Τουρκία

Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα δεν ενέδωσε όμως. Η Τουρκία του Ερντογάν επιχείρησε το ίδιο φτάνοντας στο σημείο να καταρρίψει ρωσικό αεροσκάφος, το 2016. Και πάλι απέτυχε και έτσι στράφηκε προς τη Μόσχα. Έτσι σχηματίστηκε ένας νέος άξονας Ρωσίας-Τουρκίας-Άσαντ-Χεζμπολάχ, με την Τουρκία να «ρίχνει νερό στο κρασί της» αναφορικά με την ανατροπή του Σύρου προέδρου.

Μετά την πολιτική αλλαγή στις ΗΠΑ όμως και την πρόσφατη, συμβολική έστω, επίθεση ΗΠΑ-Βρετανίας-Γαλλίας κατά του καθεστώτος η Τουρκία αρχίζει να μεταβάλει, επί το φιλοδυτικότερο, την πολιτική της, με προσεκτικές όμως κινήσεις, χωρίς να εγκαταλείπει, για την ώρα τη λυκοσυμμαχία με τη Ρωσία, αναμένοντας τις εξελίξεις.

Στόχος της Τουρκίας είναι η μη δημιουργία κουρδικού κρατικού μορφώματος στη Μέση Ανατολή. Αν αυτό δεν μπορεί να αποφευχθεί σαφώς θα προτιμούσε το ένα κουρδικό κράτους που θα δημιουργείτο εις βάρος Ιράν και Ιράν. Όσον αφορά το Ιράν οι σχεδιασμοί του στην Συρία εξυπηρετήθηκαν στο μέγιστο από την ρωσική επέμβαση. Το Ιράν στην Συρία διεξήγαγε έναν κλασικό υβριδικό πόλεμο κατά των σουνιτών αντιπάλων της με αντίκτυπο και στο Ισραήλ, υπό τη ρωσική ασπίδα.

Η Ρωσία και ο παράγοντας F-35

Η Ρωσία αν και πέτυχε σοβαρό χτύπημα στη Δύση με την επέμβασή της στην Συρία, εντούτοις δεν μπορούσε να αντέξει την παραμονή σοβαρών δυνάμεών της εκεί για καιρό για μια σειρά από λόγους, με πρώτο τον οικονομικό. Η ρωσική παρουσία στην Συρία διέπεται από ένα κεφαλαιώδες μειονέκτημα, την έλλειψη ναυτικής ισχύος. Η Ρωσία ανέπτυξε ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζει τελευταίας τεχνολογίας αντιαεροπορικά συστήματα εκεί, αλλά όταν το Ισραήλ, επανελλειμένα επενέβη με την αεροπορία του στην Συρία κατά της Χεζμπολάχ και άλλων ιρανικών στόχων, τα ρωσικά συστήματα δεν χρησιμοποιήθηκαν. Άλλωστε είχαν προηγηθεί συνεχείς επαφές Πούτιν και Νετανιάχου.

Τώρα όμως το Ισραήλ φαίνεται πως δεν θα περιοριστεί σε πλήγματα στα πιόνια του Ιράν ή στις βάσεις του στην Συρία. Όλα δείχνουν πως, εκμεταλλευόμενο την αλλαγή πολιτικής των ΗΠΑ, το Ισραήλ θα πλήξει την «πηγή του κακού», τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Σημαντικός παράγοντας στην απόφαση του Ισραήλ θα διαδραματίσουν τα νέα μαχητικά stealth F-35I Adir με τα οποία εξοπλίζεται και τα οποία, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, εκτέλεσαν ήδη αναγνωριστική πτήση πάνω από το Ιράν, χωρίς να γίνουν αντιληπτά.

Το Ισραήλ μπορεί να πλήξει το Ιράν μόνο του, ανεξάρτητα του κόστους, διότι θεωρεί το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης καταστροφική για την ύπαρξη του απειλή. Αν η επίθεση αυτή γίνει με την συνεργασία της Σαουδικής Αραβίας, ακόμα καλύτερα για την Ιερουσαλήμ. Το Ριάντ, τέλος, ευχαρίστως θα εξουδετέρωνε τον σημαντικότερο αντίπαλο του στην περιοχή. Το εύρος και οι τελική στόχοι μιας επίθεσης κατά του Ιράν δεν μπορούν να καθοριστούν από τώρα εύκολα. Ίσως όμως ΗΠΑ, Ισραήλ και Σαουδική Αραβία να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως έχει έρθει η ώρα απαλλαγής τους από την ιρανική θεοκρατία, στο πλαίσιο ενός μικρότερου, μάλιστα, εδαφικά, Ιράν.

SLPress


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση