Ο εμπαιγμός περί της δήθεν "λαϊκής κυριαρχίας" στην Ελλάδα

Η ψευδαίσθηση ότι εμείς αποφασίζουμε, η νομιμοποίηση αποφάσεων που έχουν ήδη ληφθεί από άλλους και η πολιτική των εντυπώσεων

Ένα από τα βαριά επιχειρήματα της Αριστεράς είναι η υπόσχεση ότι με αυτήν στην κυβέρνηση ο λαός θα είναι κυρίαρχος. "Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο Λαός στην εξουσία", ήταν ένα από τα συνθήματα του ΠΑΣΟΚ στις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Ελπίζω, ότι με όσα θλιβερά συμβαίνουν στη χώρα μας, θα εγκαταλείψουν οι πολιτικοί μας κάποιες αναφορές, που τείνουν όμως να γίνουν στερεότυπα, αλλ’ αποτελούν εμπαιγμό.. Και κυρίως, ότι ο "κυρίαρχος" λαός αποφασίζει για το μέλλον του. Αναφορά, η οποία επαναλαμβανόμενη συνεχώς, έγινε πιστευτή από πολλούς.εκλογές

Στην πραγματικότητα, και όχι μόνο τώρα, ο τίτλος "κυρίαρχος" μάλλον είναι περιπαικτικός προς τον λαό. Όχι τόσο διότι καλείται μόνον κατά τις εθνικές εκλογές να νομιμοποιήσει αποφάσεις που έχουν ήδη ληφθεί, αλλά και διότι απροκάλυπτα πλέον αυτές οι αποφάσεις λαμβάνονται από ξένους, το δε καινούργιο είναι και ότι δημοσιοποιούνται.

Μέχρι τώρα γίνονταν όλα στο παρασκήνιο και μας άφηναν την ψευδαίσθηση ότι εμείς αποφασίζουμε. Τώρα γίνονται όλα στο φως. Μέχρι και συστάσεις για το επενδυτικό σχήμα που δεν θέλουν να αναλάβει τη διαχείριση του Λιμένος Θεσσαλονίκης, μας έκαναν και είμαι περίεργος να δω, πώς θα απορρίψουν το σχήμα που πλειοδότησε. Θα τολμούσαν να το κάνουν αυτό σε σοβαρή χώρα;

Είναι αλήθεια, ότι με την πλύση εγκεφάλου που υφιστάμεθα, με κύριο σημείο την παραπληροφόρηση, μας οδηγούν εν πολλοίς σε λανθασμένες αποφάσεις. Οι προπαγανδιστές εκμεταλλεύονται τα δεδομένα της συμπεριφοράς μας, και μας κατευθύνουν προς τα εκεί που επιθυμούν.

Γνωρίζουν φερ’ ειπείν την προτίμησή μας σε ηχηρά ονόματα. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι περισσότεροι μεταπολιτευτικοί πρωθυπουργοί ανήκαν σε πολιτικές οικογένειες. Γνωρίζουν, ότι παρά τα αιτήματά μας για κάθαρση και διαφάνεια, με την ψήφο μας στέλνουμε στην Αρχή -τοπική ή κεντρική- πρόσωπα διαβλητά, εν γνώσει μας. Πιο πολύ όμως γνωρίζουν, ότι ο συναισθηματισμός μας, δεν μας επιτρέπει να προβαίνουμε σε αναλυτική εμβάθυνση των λόγων και πράξεων των πολιτικών μας, με αποτέλεσμα να τους κρίνουμε επιφανειακά -θετικά ή αρνητικά- ανάλογα με την εικόνα που έχουμε γι’ αυτούς και που ήδη έχουμε σχηματίσει.

Αν εμβαθύναμε, θα προσέχαμε κάποια πράγματα που είναι διαφορετικά από τις πρώτες εντυπώσεις. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνον σ’ εμάς, τους "άσημους" πολίτες αλλά και στους βαθυστόχαστους αναλυτές των τηλεοπτικών παραθύρων (οι οποίοι και μας παρασύρουν, διότι "το είπε η τηλεόραση").

Ο Α. Τσίπρας δημιούργησε -κατά το επαίσχυντο δημοψήφισμα- την εντύπωση στον ελληνικό λαό, τον "κυρίαρχο" δήθεν, ότι αρνούμενος τις προτάσεις Γιουγκέρ, με το "όχι" θα επετύγχανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ευνοϊκότερες ρυθμίσεις. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Μας έφερε μια χειρότερη συμφωνία, με επί πλέον κόστος 100 δισεκατομμυρίων. Ο κυρίαρχος λαός άλλα περίμενε, άλλα του υποσχέθηκαν, και τον ξεγέλασαν.

Εδώ χρειάζεται μια παρένθεση. Είπε η κα. Μπαζιάνα ότι ο σύντροφός της δεν λέει ψέματα. Γέλασε και ο κάθε πικραμένος. Ας δεχθούμε όμως, χάριν της συζητήσεως, ότι ο Α. Τσίπρας είναι ειλικρινής, και οι άπειρες αποτυχίες του οφείλονται σε "αυταπάτες", όρο που χρησιμοποίησε ο ίδιος. Και αναρωτιέμαι εγώ: Τι είναι χειρότερο; Να μου λέγει ψέματα ο πρωθυπουργός, ή να έχει την αδυναμία να αντιληφθεί, αυτά που αντιλαμβάνεται και ένας άπειρος έφηβος. Ποιον τίτλο δεν θέλει; Του ανειλικρινούς, ή του ακατάλληλου για πολιτική;

Εμένα, ως μέλος του υποκριτικώς αποκληθέντος "κυρίαρχου λαού", που αποφασίζει αυτός και εκτελεί η κυβέρνηση -τέτοιος εμπαιγμός-, λίγο με ενδιαφέρει αν ο πρωθυπουργός μου λέει ψέματα ή αγνοεί στοιχειωδώς τους κανόνες της πολιτικής. Εμένα με ενδιαφέρει αφενός το αποτέλεσμα, και αφετέρου αυτό το αποτέλεσμα να προέρχεται από τη σύμφωνη δική μου γνώμη. Τι σόι κυρίαρχος είμαι, όταν αποφασίζουν για το μέλλον το δικό μου, των παιδιών μου και των επόμενων γενεών, χωρίς να ερωτηθώ για τα σημαίνοντα προβλήματα;

Όταν ο λαός δεν ερωτάται… όταν δεν λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του… όταν επιχειρείται να ποδηγετηθεί είτε μέσω του Τύπου, είτε δια των δηλώσεων πολιτικών και στρατευμένων "προσωπικοτήτων", με παραπλανητικά επιχειρήματα ή με εκφοβισμό, αυτό δεν δηλοί κυριαρχία του λαού. Αυτό σημαίνει αυταρχικό, αντιδημοκρατικό καθεστώς.

Μακεδών
Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση