Ο δεκάλογος της λευτεριάς μας

Ο δεκάλογος της λευτεριάς μας περιέχει πέντε κομμάτια κατανόησης και πέντε κομμάτια πράξης. Γιατί η κατανόηση χωρίς την πράξη μένει μετέωρη, αφού με το ένα πόδι δεν μπορούμε να πάμε στη μάχη “σώμα με σώμα”, όπως αυτή που έχουμε να δώσουμε τώρα. Και η πράξη χωρίς την κατανόηση μας οδηγεί ίσα στο χάος.

Κατανόηση πρώτη. Όσοι μας κυβέρνησαν την τελευταία 8ετία, 10ετία, 50ετία και βάλε και όσοι προθερμαίνονται για την ίδια καρέκλα είναι όλοι επιλεγμένοι από τα “μικράτα” τους από τη ΝΤΠ (ή τους προάγγελους της ΝΤΠ, επειδή ο Σιωνισμός είναι πολύ παλιά ιστορία) και έχουν εκπαιδευτεί “μυστικά” να δρουν δόλια και καμουφλαρισμένα υπέρ αυτής και εναντίον του Ελληνικού Έθνους. Διαλύουν βαθμιαία και μεθοδικά, εκτός από την οικονομία, την πρόνοια και τις εργασιακές σχέσεις, Παιδεία, γλώσσα, εθνική, θρησκευτική και ιστορική συνείδηση, αρχές και αξίες, παραδόσεις και Πολιτισμό.

Κατανόηση δεύτερη. Η εκάστοτε κυβέρνηση λέει διαρκώς ψέματα και η εκάστοτε αντιπολίτευση λέει διαρκώς ψέματα. Μας φλομώνουν στο ψέμα. Με τους συριζανέλ τα ψέματα έχουν πιάσει ταβάνι. Οδηγούν, αν τα αποδεχτούμε, σε πλήρη αποπροσανατολισμό από την πραγματικότητα, (μας κρατάει προσανατολισμένους το να αντιστρέφουμε τα όσα λένε και να αποδεχόμαστε ως αληθινό το αντίθετό τους), δηλαδή μας οδηγούν σε ένα είδος μαζικής σχιζοφρένειας, που μας ναρκώνει και μας παραλύει.

Κατάφερε ένας πρακτορίσκος ξένων συμφερόντων να μας πείσει ότι έδωσε ηρωϊκή μάχη 17 ωρών με τα συμφέροντα που υπηρετεί (τι κοροϊδία, θεέ μου!) και ότι τελικά υποτάχτηκε γιατί δεν υπήρχε άλλη λύση! Κι' εσύ τον πίστεψες Έλληνα! Και υποτάχτηκες κι' εσύ στην κατάμαυρη και ζοφερή μοίρα που έφερε στη ζωή σου ο πρακτορίσκος αυτός, αλλά και οι υπόλοιποι πριν απ' αυτόν.

Κατανόηση τρίτη. Η Ελλάδα βρίσκεται, καιρό τώρα, σε κατάσταση κρυπτοπτώχευσης, δηλαδή είναι ήδη πτωχευμένη. Και αυτό δεν αλλάζει όσες τάχα ελαφρύνσεις ή μικροελαφρύνσεις και αν κάνουν οι επικυρίαρχοι στο ψευτοχρέος της. Ένα μικρό παράδειγμα: έχεις μία υπερχρεωμένη επιχείρηση και δανείζεσαι συνεχώς για να αποπληρώνεις τα παλιά με νέα δάνεια, τόσο που τα έσοδά σου δε φτάνουν για το τοκοχρεωλύσιο (μέρος του κεφαλαίου και τόκοι, ετησίως).
Κάποιες “Τράπεζες” (τρόϊκα, θεσμοί και δε συμμαζεύεται) σε δανείζουν και ταυτόχρονα σου παίρνουν μπιρ παρά όλα τα περιουσιακά σου στοιχεία, για να σου ελαφρύνουν δήθεν το χρέος! Στην οικογένειά σου (Ελλάδα) πλέον χορταίνουν οι 5 και οι άλλοι 5 πεινάνε ή τους δίνεις τα αποφάγια - επιδόματα αλληλεγγύης! Και έτσι, σφίγγοντας διαρκώς τη ζώνη της οικογένειας (των Ελλήνων), έχεις αποφύγει τη δηλωμένη ανοιχτά πτώχευση, αλλά μέχρι πότε;
Αν είχες την ελάχιστη οικονομική λογική θα είχες από πολύ νωρίς δηλώσει ανοικτά πτώχευση, σταματώντας να πληρώνεις, πριν οι “Τράπεζες” σε καταδικάσουν σε γενοκτονική και εθνοκτονική, μακραίωνη φτώχεια. Οι αγορές, που ισχυρίζεται ο μεγάλος ψεύτης και λαοπλάνος ότι “θα βγούμε σύντομα”, κι αυτές Τράπεζες είναι! Και τα δεδομένα που οδηγούν σε πτώχευση δεν αλλάζουν, επειδή θα αλλάξουμε Τράπεζες!

Κατανόηση τέταρτη. Πέρα πλέον από κάθε αμφιβολία η Ε.Ε. (και σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό η Ευρωζώνη) είναι μια ληστρική Ένωση που έχει εξ' αρχής μελετήσει καλά και εφαρμόζει σχέδια προς δύο στόχους. Ο ένας είναι να κάνει κυρίαρχη, ή μάλλον επικυρίαρχη οικονομικά τη Γερμανία πάνω στα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης. Και ο δεύτερος να ενοποιήσει κάτω από τη σιδερένια οπλή της Γερμανίας όλους τους λαούς της Ευρώπης σε μια πολιτική Ένωση, όπου η δημοκρατία έχει πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων.
Στους λαούς θα κάνει κουμάντο μια διορισμένη ολιγαρχία και οι διάφορες κυβερνήσεις θα είναι χάρτινες μαριονέτες στα χέρια της, όπως συμβαίνει τώρα με την Ελλάδα. Η Ε.Ε. είναι πιλοτικό πρόγραμμα για την “ενοποίηση-χυλοποίηση” λαών με ισχυρή ως τώρα εθνική, ιστορική και πολιτισμική συνείδηση, όπως είναι οι ευρωπαϊκοί λαοί. Ώστε, μετά, οι επίδοξοι παγκόσμιοι επικυρίαρχοι να ενώσουν χωρίς μεγάλες αντιστάσεις και τους υπόλοιπους λαούς υπό μία παγκόσμια δικτατορία ασύλληπτης από τον κοινό νου καταπίεσης των ανθρώπων. Καταλύτης στην προσπάθεια χυλοποίησης των λαών είναι οι μετανάστες νόμιμοι ή όχι, εμπόδια όμως είναι η Ρωσία και η Κίνα, οπότε το αποτέλεσμα είναι εντελώς ανοιχτό.
Εμείς, η Ελλάδα πρέπει να φύγουμε από αυτή τη δαιμονοφωλιά το ταχύτερο δυνατόν και όλες τις άλλες παγκοσμιοποιητικές οργανώσεις και συμφωνίες που δεσμεύουν τις αποφάσεις μας. Φοβάστε; Όμως η μοίρα του φοβισμένου είναι να είναι δούλος. Το αντέχετε; Και... τα παιδιά σας πεταμένα στο παγκόσμιο εργασιακό -και όχι μόνον!- δουλεμπόριο κι' αυτό το αντέχετε;

Κατανόηση Πέμπτη. Ίσως η σημαντικότερη, είναι να κατανοήσουμε πού βρίσκουν το απύθμενο θράσος όσοι μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν, ώστε να εκτελούν αυτά που εκτελούν εναντίον μας. Ένα μικρό ποσοστό ανθελλήνων υπό την μπαγκέτα του εκάστοτε πρωθυπουργού, με προεξάρχοντα τον Τσίπρα να διευθύνει το τελικό ρεσιτάλ, διαλύουν την Ελλάδα και όλες τις αξίες του ελληνισμού. Πού το βρίσκουν τόσο θράσος να μπορούν να πουλάνε δούλο στα αφεντικά τους έναν ολόκληρο λαό -γιατί αυτό ακριβώς κάνουν- και να μη φοβούνται ότι θα υποστούν την παραμικρή επίπτωση για τα εγκλήματα και τις προδοσίες τους;

Ε, λοιπόν, το θράσος αυτό το βρίσκουν στο γεγονός ότι στο ισχύον Σύνταγμα που υποτίθεται βασίζεται στη λαϊκή κυριαρχία, δεν υπάρχει ούτε ένα άρθρο που να θεσπίζει και να κατοχυρώνει εν τοις πράγμασι, πρακτικά και πραγματικά, τη λαϊκή κυριαρχία ή αλλιώς το πολιτικό αυτεξούσιο του Έλληνα πολίτη. Η λαϊκή κυριαρχία είναι κούφιος λόγος, χωρίς κανένα περιεχόμενο πολιτικής δύναμης. Όσοι κυβέρνησαν, ιδίως την τελευταία οκταετία, με κρεσέντο τους Συριζανέλ, έχουν μεταβάλλει το Σύνταγμα σε ένα απλό κουρελόχαρτο, επειδή το ίδιο το Σύνταγμα τους το επιτρέπει.

Είναι συνεπώς άμεση, αδήριτη και απόλυτη η ανάγκη το Σύνταγμα αυτό να αντικατασταθεί από ένα νέο, που θα φέρνει το λαό στο κέντρο των πολιτικών αποφάσεων και θα του δίνει τον “πρώτο και τελευταίο λόγο” σε ολόκληρο το πολιτικό γίγνεσθαι. Καλό και θετικό να μην περάσει η επαίσχυντη αναθεώρηση που ετοιμάζουν σεσημασμένοι εθνομηδενιστές-ανθέλληνες (κυβέρνηση- “συνταγματολόγοι”!), αλλά αυτό δε φτάνει.

Όποιος αγώνας δίνεται καλώς δίνεται, αλλά αν είναι αποσπασματικός και χωρίς να αποβλέπει στην ολοκληρωτική αλλαγή του σάπιου σημερινού Πολιτεύματος, τα ίδια προβλήματα θα εμφανίζονται ξανά και ξανά, ίσως με άλλη μορφή, αλλά εντονότερα λόγο της συνεχούς συρρίκνωσης της δημοκρατίας από την εξουσιαστική ελίτ, παγκόσμια και εγχώρια. Κι αν αναφανεί ένας σωστός πολιτικός σχηματισμός και τυχόν πάρει την εξουσία, χωρίς αλλαγή Συντάγματος δεν πρόκειται να πάει πολύ μακριά, γιατί θα υπονομεύεται συνεχώς από το οικομικο-πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο.

Και περνάμε στις πέντε πράξεις, αναγκαίες για την απελευθέρωσή μας από την “κατοχή” που μας έχει επιβληθεί.

Πράξη πρώτη. Ενεργοποιούμαστε στο μέγιστο βαθμό που ο καθένας μπορεί. Τιναζόμαστε επάνω ολόρθοι, χτυπάμε τη γροθιά μας στο τραπέζι (το δοκιμάσατε ποτέ; είναι πολύ αποτελεσματικό!) και παίρνουμε τη στέρεη απόφαση να αγωνιστούμε για τη λευτεριά μας. Η απόφαση είναι το πρώτο και θεμελιώδες βήμα της κάθε πράξης.
Και πώς να μην πάρουμε μια τέτοια απόφαση, όταν γνωρίζουμε καλά ότι κανείς από τους “θεσμ-ικούς” επικυρίαρχους και τους ντόπιους ξεπουλημένους κοπρίτες (με συγχωρείτε για την έκφραση, αλλά μάλλον τους κοπρίτες αδικώ) δεν πρόκειται ποτέ να μας δώσει πίσω ότι με δόλο μας έχει πάρει: την πατρίδα μας, τα άνεργα ή ξενιτεμένα παιδιά μας, τα χαμένα μας όνειρα για μια αξιοπρεπή ζωή, τον πολιτισμό μας τον καθαρό και ανόθευτο από πολυπολιτισμικά σκουπίδια. Η προδοσία έχει σχεδόν πλήρως συντελεστεί και κανένας προδότης δε θα την ανακαλέσει. Το έργο της ανατροπής της ανήκει σε μας, τους εναπομείναντες γνήσιους Έλληνες και μόνο σ' εμάς.

Πράξη δεύτερη. Προσκαλούμε στο σπίτι μας, σ' ένα καφέ, οπουδήποτε πέντ'-έξι φίλους και γνωστούς να μιλήσουμε. Έτσι απλά, να μιλήσουμε... να μοιραστούμε σκέψεις, συναισθήματα και προβληματισμούς για το πώς μπορούμε να ενεργοποιήσουμε όσους γνήσιους Έλληνες έχουν παραιτηθεί από τον αγώνα τη λευτεριά, θεωρώντας ότι τα πάντα είναι τετελεσμένα και αμετάκλητα. Πίστεψαν το ψέμα Τσίπρα ότι δεν υπάρχει άλλη λύση (φασιστοειδής και υπερ-αποτελεσματική μέθοδος χειραγώγησης Τ.Ι.Ν.Α.=δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς!) και οδηγήθηκαν στην παραίτηση από κάθε αγώνα, όπως οι μελλοθάνατοι!
Αν η παρέα “στεριώσει” γίνεται συλλογικότητα, άτυπη και ακομμάτιστη. Δε χρειαζόμαστε ούτε ταμπέλες, ούτε τα “ξεφτισμένα” πια κόμματα. Χρειαζόμαστε όμως τις αρχές και αξίες που όλοι οι αληθινοί Έλληνες ενστερνιζόμαστε. Οι βασικές, οι θεμελιώδεις αρχές και αξίες είναι κοινές για όλους τους γνήσιους Έλληνες, δεν μπορεί να είναι διαφορετικές για τον καθένα. Και είναι: η πίστη στην ενότητα του ελληνικού λαού (άρα σέβομαι καθένα που πιστεύει και σκέφτεται διαφορετικά, αλλά παραμένει Έλληνας, με όλη τη βαθιά σημασία της λέξης), η δημοκρατία ως πολιτικό άθλημα και ως προσωπική στάση ζωής, η εντιμότητα σε όλες τις εκφράσεις της ζωής και τέλος η ειρήνη: προσωπική, εθνική, παγκόσμια. Η βία απέτυχε “να πάρει την Τροία” και από τότε ο Οδυσσέας μας δίδαξε ότι η εξυπνάδα και η αναζήτηση εναλλακτικού τρόπου σκέψης μπορεί να γκρεμίσει κάθε κάστρο και κάθε εμπόδιο. Κι αν υπάρχουν ακόμα πόλεμοι, ας είναι εξωτερικοί και όχι εμφύλιοι.

Παρένθεση. Μα.., θα αντείπουν κάποιοι, το ακροτελεύτιο άρθρο 120 του ισχύοντος Συντάγματος μιλάει για αντίσταση με όλα τα μέσα στη “βίαιη” κατάλυσή του. Είναι ένα άρθρο σκόπιμα ασαφές για πολύ ευνόητους λόγους. Ποια είναι όλα τα μέσα; Είναι αυτές οι σποραδικές συγκεντρώσεις στην πλατεία Συντάγματος που ο λαός σιγά-σιγά κατάλαβε ότι είναι αναποτελεσματικές ή ακόμα χειρότερα, μερικές φορές, είναι “κατευθυνόμενες” μόνο και μόνο για να εκτονώνουν την οργή του; Είναι τα τραπεζομάχαιρα, τα δρεπάνια και τα λιανοντούφεκα; Ή μήπως, αφού τώρα όχι με όπλα αλλά με δήθεν “θεσμούς” (παρα)βιάζουν το Σύνταγμα, με γνήσιους θεσμούς πρέπει εμείς να αντισταθούμε; Και να νικήσουμε, μόνιμα και οριστικά, έστω και αν αυτό πάρει λίγο πάρα πάνω χρόνο;
Πλατεία Συντάγματος, ναι... αλλά ποτέ κανείς δεν εξήγησε στον απλό λαό, γιατί η κεντρική πλατεία της χώρας ονομάζεται πλατεία Συντάγματος. Ποιο μεγάλο μυστικό κρύβει το Σύνταγμα που όλοι “οι επάνω” θέλουν να ξεχνάμε την απαίτηση εκείνων των “ξυπόλητων” προγόνων μας στον τότε -και πάντα- “ξένο βασιλέα” για θέσπιση Συντάγματος; Και γιατί η τυχόν αθρόα απαίτηση του λαού για νέο και δημοκρατικό Σύνταγμα είναι το απόλυτος “εφιάλτης” της ολιγαρχίας που μας κυβερνάει;
Όλα αυτά δε σημαίνουν ότι οι προδότες δεν πρέπει να τιμωρηθούν, αλλά να τιμωρηθούν διά Νόμου κι αυτός είναι ένα νέο Σύνταγμα! Και όχι με αυτοδικία: έρχομαι να σε σφάξω, κι αν έχεις υπεροπλία (όπως και έχει το κατεστημένο έναντι του λαού!) να με σφάξεις εσύ. Όσοι προτρέπουν σε αιματηρή εξέγερση, ας βεβαιωθούν ότι κάνουν λάθος και ότι ο λαός δε φαίνεται στην πλειοψηφία του να εγκρίνει τέτοια οδό. Κλείνει η παρένθεση.

Πράξη τρίτη. Όταν σταθεροποιηθεί η μικρή ή μεγάλη μας συλλογικότητα, αρχίζουμε να περνάμε το πολιτικό της μήνυμα και σε άλλους πολίτες. Γιατί η κάθε συλλογικότητα και μόνον που υπάρχει, αν μάλιστα λειτουργεί αρμονικά παρά τις διαφωνίες που είναι υγιές να υπάρχουν αρκεί να αντιμετωπίζονται διαλεκτικά (διάλογος-σύνθεση απόψεων), μεταδίδει ένα σημαντικό πολιτικό μήνυμα: ότι δεν είμαστε μονάδες, ότι δεν είμαστε εγωπαθείς και εαυτούληδες, αλλά επιχειρούμε να ξαναβρούμε το χαμένο κοινοτικό, αλληλέγγυο πνεύμα. Μια κοινωνική κατάσταση που η ΝΤΠ τη μισεί όσο τίποτ' άλλο και στόχο έχει να την αφανίσει, γιατί γνωρίζει πόσο επικίνδυνη είναι γι' αυτήν και τους στόχους της.
Επί πλέον, διαδίδουμε “από στόμα σε στόμα” ένα μήνυμα νίκης και αισιοδοξίας στον απελπισμένο, παραδομένο και προδομένο Έλληνα. Το μήνυμα ότι αν ενωθεί μπορεί να κάνει θαύματα, να αλλάξει τη ζοφερή σημερινή του πραγματικότητα με άλλη, πολύ πιο φωτεινή και καρποφόρα, ότι μπορεί να σταματήσει τον απύθμενο κατήφορο που έχει πάρει η πατρίδα μας και να την ανεβάσει στην κορυφή που της πρέπει. Αρκεί αυτά όλα να τα θελήσει και να αγωνιστεί γι' αυτά. Οι λύσεις είναι μπροστά μας για όλα , αλλά μας έχουν μπλοκάρει με χίλιους τρόπους το νου τα “μαύρα πουλιά” που μας κυβερνάνε και έχουμε καταντήσει νήπια.

Πράξη Τέταρτη. Αν γίνουν εκλογές, με το πολιτικό τοπίο όπως είναι τώρα, απέχουμε. Ώστε να απορρίψουμε τα μεν δοκιμασμένα κόμματα ως προδοτικά, τα δε μικρά και διαρκώς αναφυόμενα ως διασπαστικά της ενότητας, αφού με ένα-δυο συνθήματα και μία -δύο διαφοροποιήσεις, κατακερματίζουν τις ψήφους του Ελληνικού λαού, ενώ θα μπορούσαν να ενωθούν κάτω από ένα κοινό μίνιμουμ πρόγραμμα, με όλα τα αυτονόητα, κοινά αιτήματά αυτού του λαού.

Πράξη πέμπτη. Εργαζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις οργανώνοντας συζητήσεις, διαλέξεις και τελικά ένα κίνημα που μπορούμε να το κάνουμε τόσο μεγάλο ώστε να πάρει την εξουσία με τη ρητή “εντολή μας” για ένα νέο Σύνταγμα που να θεσπίζει, αλλά και να προστατεύει από μελλοντικές κακόβουλες αλλαγές, το πολιτικό αυτεξούσιο των Ελλήνων. Με τελικό στόχο ο πολίτης, εμείς, να έρθουμε στο κέντρο των αποφάσεων και η δύναμή μας να είναι θεσμικά (εκ του Συντάγματος) τόσο ισχυρή που κανένα πολιτικό πρόσωπο ή σχήμα να μην τολμάει να μας πει ψέμματα, να μας προδώσει, να καταχραστεί δημόσιο χρήμα, να θεωρεί λάφυρό του το Κράτος, να δημιουργεί κομματικά φερέφωνα στα μίντια και “ιδιόκτητη” δικαστική Αρχή.

Μια πρόταση για το πώς θα μπορούσαν να επιτευχθούν όλα αυτά με ένα νέο Σύνταγμα, θα παρουσιάσουμε στο αμέσως επόμενο άρθρο που θα αποτελεί περίληψη των όσων αναφέρονται για το Σύνταγμα στο βιβλίο “Νίκη της δημοκρατίας και νέο Σύνταγμα”.

Πηγή "Δες το Όλον"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση