Απoψεις

[Απόψεις][bleft]

Ελλαδα

[Ελλάδα][threecolumns]

Ευρωπη

[Ευρώπη][bsummary]

Κοσμος

[Κόσμος][grids]

Η αποχή ως δείγμα πολιτικής ωριμότητας

Του Νεκτάριου Δαπέργολα

Το τοπίο είναι βέβαια από καιρό πλέον γνωστό και τα πάντα χιλιοειπωμένα. Στο έσχατο σημείο της εθνικής μας παρακμής, βρεθήκαμε με όλο αυτόν τον συρφετό να διαφεντεύει πολιτικά τη μοίρα μας. Ίσως γιατί κατά τας καρδίας ημών και οι άρχοντες ημών. Ίσως γιατί αυτό άξιζε σε τούτη την ελεεινή ανθρωπομάζα των λοβοτομημένων, αμνημόνων και πνευματικά απονεκρωμένων νεοελλήνων. Εν πάση περιπτώσει πάντως, όποιες κι αν είναι οι αιτίες (ποτέ άλλωστε δεν είναι μόνο μία), το βέβαιο είναι πως φτάσαμε στο τέλος ενός κύκλου, όπου καμμία επιλογή (από αυτές τουλάχιστον που μας πλασάρουν οι εγκάθετοι συστημικοί ινστρούχτορες) δεν έχει την παραμικρή σημασία.

Τι να επιλέξεις δηλαδή στις επικείμενες εκλογές, οι οποίες εξάλλου δεν έχουν τον παραμικρό λόγο ύπαρξης; Ούτε και του περασμένου Γενάρη βέβαια είχαν, αλλά αυτό αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος (ενώ τη δεδομένη στιγμή φαινόταν να υπάρχει θεωρητικά μια ελπίδα, όχι φυσικά για τις προεκλογικές πομφόλυγες του περσινού φθινοπώρου, αλλά για κάποια ελαφρώς βελτιωμένη έστω μνημονιακή εκδοχή, για κάποιες εσωτερικές έστω κινήσεις υπέρ των λαϊκών στρωμάτων, για μια υγιέστερη στάση απέναντι στην ολιγαρχία, τη διαπλοκή και τη διαφθορά). Τώρα όμως είναι πασίδηλο εξαρχής ότι πάσα ελπίς απόλωλεν και πως ουδέν διακύβευμα υφίσταται (κι ούτε καν η παραμικρή δυνατότητα για μία έστω καλύτερη - όσο δόκιμος μπορεί να θεωρηθεί ο όρος - διαχείριση της καταστροφής μας). Όλα έχουν πλέον υπογραφεί, προδιαγραφεί, προκαθορισθεί και προγραμματιστεί. Και μόνο κάτι ανόητα στιχάκια, βλακώδη σκιτσάκια και γελοία προεκλογικά συνθήματα έχουν απομείνει, για να ταλαιπωρούν τ’ αυτιά μας και τα μάτια μας (απευθυνόμενα σε ποιους ακριβώς ιθαγενείς και επηρεάζοντας ποιους απερίγραπτους κρετίνους άραγε;)!

Επίσης τώρα είναι πασίδηλο και για ποιες ακριβώς συμμωρίες μιλάμε. Λίγους μήνες πριν, η εικόνα δεν είχε ακόμη πλήρως αποκρυσταλλωθεί. Η επτάμηνη όμως λαίλαπα του απερίγραπτου τσίρκου που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ, που χωρίς φυσικά να λύσει το παραμικρό πρόβλημα, άφησε πίσω της μόνο εικόνες βιβλικής καταστροφής (όχι μόνο στο θέμα της δήθεν διαπραγμάτευσης και της οικονομίας, αλλά και σε υγεία, παιδεία, μεταναστευτικό) και τώρα κλείνει τον κύκλο της (ως…«πρώτη φορά αριστερά», εννοώ) μέσα σε μία τρικυμισμένη θάλασσα ψεμάτων, παλινωδιών, αναξιοπρέπειας (μείζον το παράδειγμα του θλιβερού Μητρόπουλου), προκλητικά καφενόβιου λόγου (χαρακτηριστικές εδώ οι καρικατουρίστικες φιγούρες Φίλη και Φλαμπουράρη), αυτοερωτικής αμετροέπειας (βασικό το παράδειγμα Βαρουφάκη, αν και όχι το μόνο) και εξόφθαλμου… κωλοπαιδισμού (στον δρόμο προφανώς που χάραξε πάνω απ’ όλους ο φερόμενος ως προεξάρχων του θιάσου). Απέναντί (;) τους ο άκρως σεσημασμένος νεοδημοκρατικός συρφετός της κακιάς ώρας, η σύναξη της δραχμικής (και όχι μόνο) ιδεοληπτικής νεύρωσης, το ελεεινό απολιτίκ ανεμομάζωμα της διαπλοκής, η εξώλης συμμαχία της κυρα-Φώφης και των ελληνοφοβικών Δημάρ-ατων, το προώλης εγκάθετο νεοναζί δεκανίκι του καθεστώτος, το ανοϊκό απολίθωμα της παλαιομαρξιστικής κατάθλιψης, το αφόρητης θυμηδίας καρτούν κεντρο-λεβέντικο μόρφωμα και φυσικά η τραγική παρεούλα του…καλόγερου Σαμουήλ, που λίγο πριν…μπουρλοτιάσει το Κούγκι, βρέθηκε άφνω στα τέσσερα του «Ναι σε όλα», ανίκανη κι απρόθυμη να παίξει τον παραμικρό ρόλο αναχώματος ακόμη και στα πλέον σοβαρά εθνικά θέματα (ιθαγένεια, κάρτα πολίτη, μεταναστευτικό), απέναντι στον εθνομηδενιστικό κουρνιαχτό της…Σίας και της Τασίας.

Οπότε τα πράγματα είναι μάλλον ξεκάθαρα. Κι όσο κι αν ξενίζει ο τίτλος του κειμένου, αυτή είναι πια η προφανής αλήθεια. Ποτέ φυσικά ως τώρα δεν ήμασταν συνειδητά υπέρ της αποχής, πάντα τη θεωρούσαμε δείγμα απολίτικης ιδιώτευσης κι αδιαφορίας. Και πάντα έως σήμερα επιλέγαμε την οδό της ψήφου, την έστω και…τεθλιμμένη αυτή οδό, καθώς πάντοτε ενείχε τον χαρακτήρα της επιλογής του μη χείρονος (πού να βρεις εξάλλου κάποια πολιτική επιλογή που πραγματικά να σε εκφράζει μέσα στο παρακμιακό τοπίο της σύγχρονης Ελλάδας). Σιγά-σιγά όμως, έστω και δια της εις άτοπον απαγωγής, ίσως και επειδή ακόμη και τα…μη χείρονα κάποια στιγμή στερεύουν, έρχεται μια μέρα που φτάνεις πια στο μη παρέκει, που η παραμικρή επιλογή δεν σου απομένει πια (αν θες τουλάχιστον να είσαι στοιχειωδώς συμφιλιωμένος με τη συνείδησή σου).

Να γιατί μέσα σε αυτό το τοπίο και απέναντι σε όλες (ανεξαιρέτως) τις εκφάνσεις του νυν πολιτικού σκηνικού, η αποχή πρέπει να θεωρηθεί πια μονόδρομος, να θεωρηθεί δείγμα υγείας και τεκμήριο ωριμότητας. Για να θυμηθώ και τον Παύλο, «ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην . ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου». Και καθώς τα κατήργησα, πολύ απλά αρνούμαι να ξαναγίνω συνένοχος (έστω και εξ αμελείας ή εξ…αφελείας) στο έργο της καταστροφής μας. Την 20ή του Σεπτέμβρη λοιπόν θα πάμε εκδρομή σε κάποια παραλία, μακριά από την αφόρητη μπόχα όλης αυτής της προκάτ αθλιότητας. Ελπίζοντας πάντα ότι θα έρθει κάποια στιγμή το θαύμα και θα ξημερώσει μία άλλη μέρα πάνω από την τραγική μας πατρίδα. Ίσως βοηθήσουμε κάποτε κι εμείς γι’ αυτό (πάντα συν Θεώ - κάθε άλλος δρόμος έχει πια άλλωστε οριστικά κλείσει), όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και ολοκληρώσει τον κύκλο της η ζοφερή αρρώστια της λεγόμενης μεταπολίτευσης. Και κυρίως βέβαια η αρρώστια της πνευματικής αποστασίας και εθνικής παρακμής που κατατρώει τις σάρκες μας εδώ και τόσες δεκαετίες. Μέχρι τότε, στώμεν καλώς…

Πηγή Εφημ. «Αντιφωνητής» της Θράκης, 15/9/2015


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 


Post A Comment
  • Blogger Comment using Blogger
  • Facebook Comment using Facebook
  • Disqus Comment using Disqus

3 σχόλια :

  1. Η αιτία της εθνικής μας παρακμής

    " Εν πάση περιπτώσει πάντως, όποιες κι αν είναι οι αιτίες (ποτέ άλλωστε δεν είναι μόνο μία), το βέβαιο είναι πως φτάσαμε στο τέλος ενός κύκλου, όπου καμμία επιλογή (από αυτές τουλάχιστον που μας πλασάρουν οι εγκάθετοι συστημικοί ινστρούχτορες) δεν έχει την παραμικρή σημασία."

    κχ
    Κατά την εκτίμηση του γράφοντος αιτία είναι μόνον μια. Είναι το δόγμα "ανήκουμε στη Δύση", που μας ταλαιπωρεί από τότε που εγκαταστήσαμε την Βαυαροκρατία. Στο δόγμα αυτό υποτάχθηκε και η εκκλησιαστική ιεραρχία, έγινε βακτηρία στήριξης της έκδηλης πολιτικής μας ανεπάρκειας, δειλά-δειλά στην αρχή, απερίφραστα όμως στις αρχές του περασμένου (20ου) αιώνα και έκτοτε, μέχρι σήμερα. Τα θεμέλια, παρένθεση αυτό, είχαν τεθεί ακόμη και λίγο προ του 19ου αιώνα από την Φαναριώτικη διπλωματία. Η διαρκής έκπτωση - αναφέρομαι στην εκκλησιαστική ιεραρχία - γίνεται απόλυτα ευκρινής σήμερα και βαίνει παράλληλα της διπλωματικής.

    Τι θέλω να πω με αυτά ; Αν ζούσε σήμερα ο Μακρυγιάννης θα μας έλεγε : "Χορτάσαμε πια από ελευθερία συνταγματική των Άγγλων και των Γάλλων και Ορθοδοξία Ρούσικη (...) Αυτό το σύστημα της δημοκρατίας δεν το θέλαμεν οι τίμιοι άνθρωποι, ότι το γευτήκαμεν κι αυτό"(1). Θα μας ξεσήκωνε πάλι όλους, όχι για να πάρουμε τα όπλα και να ζητήσουμε Νόμους και Σύνταγμα, αλλά για να απέχουμε από αυτό το δόλιο σύστημα των εκλογών, που μόνο δεινά μας έχει φέρει. Και όταν κάποτε του ζήτησαν να πάει στη Βουλή να ψηφίσει, δεν πάτησε το πόδι του. Ποιος ; Αυτός που αγωνίστηκε για Σύνταγμα και Νόμους ! Είχαν και τότε, φαίνεται, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, εφαρμοστικούς νόμους και παρεμφερή άλλα ισοδύναμα, με διαφορετική προφανώς ονομασία.

    Καιρός λοιπόν να ξεκινήσουμε πανστρατιά υπέρ της συνειδητής Αποχής. Ποιοι όμως και πόσοι είναι διατεθειμένοι γι΄ αυτό το επίπονο και επίμοχθο έργο, ώστε εκ των πραγμάτων να γίνει αναγκαία η σύγκλιση Νέας Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης. Η πλειονότητα των διανοουμένων μας περί άλλα τυρβάζει, αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι εισηγητές αυτής της πρότασης εμφορούνται από διαθέσεις ολοκληρωτικές και απολυταρχικές. Ίσως και θεοκρατικές ! Τόσο ανόητοι είναι. Τι άλλο να γράψει κανείς ;

    (1) Άπαντα Μακρυγιάννη, 1821, Ελληνική Εκδοτική Σχολή, Αθήνα 1977, Τόμος Α, σελ.169 και 212

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το θέμα είναι να καταφέρουμε να είναι μαζική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. " Η πλειονότητα των διανοουμένων μας περί άλλα τυρβάζει, αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι εισηγητές αυτής της πρότασης εμφορούνται από διαθέσεις ολοκληρωτικές και απολυταρχικές. Ίσως και θεοκρατικές ! Τόσο ανόητοι είναι. Τι άλλο να γράψει κανείς ;"

      Σε επίρρωση των ανωτέρω έχουμε και την επιβεβαίωση :

      " Η αποχή, σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο, είναι ψήφος και μάλιστα η πιο δυνατή και πιο ύπουλη ολιγαρχική ψήφος, γιατί ενώ “πουλάει” δήθεν αντίσταση και απόρριψη όλων των κομμάτων, είναι αυτή που δίνει τη μεγαλύτερη δύναμη στα ολιγαρχικά κόμματα και κυρίως στα κόμματα εξουσίας. Ο απέχων, για τους αρχιερείς της διαπλοκής, της απάτης και της διαφθοράς είναι το μεγαλύτερο κορόιδο, γιατί ενώ αισθάνεται ότι δήθεν απορρίπτει τους πάντες, στην ουσία με την πράξη του αυτή τους ενισχύει και τους δίνει τη δυνατότητα να τον εξουσιάσουν περισσότερο, ακόμα και από αυτόν που έχει ρίξει έγκυρη ψήφο υπέρ αυτών."

      Διαγραφή

Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...



Ελληνοτουρκικα

[Ελληνοτουρκικά][bleft]

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ

[Γεωπολιτική][grids]

διαφορα

[διάφορα][bsummary]

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

[μυστικές υπηρεσίες][bleft]