Ποιοί και γιατί θέλουν τον Τσίπρα για πρωθυπουργό

Μέχρι την Παρασκευή, η επιχειρηματολογία του πρώην πρωθυπουργού θα πλησιάζει όλο και περισσότερο αυτήν του κυρίου Λαφαζάνη... 

Ρωτήθηκε ο κ. Μεϊμαράκης -κατά την χθεσινή συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ- για την προβαλλόμενη εντόνως εκδοχή, πως η καλύτερη περίπτωση για κυβέρνηση συνεργασίας, είναι η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτου κόμματος, με ελάχιστη διαφορά από τη Ν.Δ., ώστε να αναλάβει την πρωθυπουργία ο κ. Τσίπρας.

Τα επιχειρήματα υπέρ της αυτής της εκδοχής ανέγραψα σε προχθεσινό σημείωμα, με κυριότερο το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας ως αντιπολίτευση δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα καταφέρεται εναντίον των μέτρων που συμφώνησε και υπέγραψε ο ίδιος. Και αν είχα κάποιο δισταγμό να αποδεχθώ αυτόν τον συλλογισμό, η όλη προεκλογική συμπεριφορά του κ. Τσίπρα, μού τον αφαίρεσε. Μέχρι την Παρασκευή, η επιχειρηματολογία του πρώην πρωθυπουργού θα πλησιάζει όλο και περισσότερο αυτήν του κ. Λαφαζάνη. Δεν αλλάζουν όσοι έστησαν καριέρες σε ιδεολογήματα. Άλλωστε, δεν γνωρίζουν να κάνουν και τίποτε άλλο στην ζωή τους. Ο κ. Μεϊμαράκης, απάντησε ότι αυτή η εκδοχή αφήνεται να προβληθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, προς ενίσχυση της προπαγάνδας του, και σε παρεμφερή ερώτηση διαβεβαίωσε πως δεν περιμένει έκνομες αντιδράσεις ιδιαιτέρως δυναμικές, της κοινωνίας, λόγω εφαρμογής των μνημονιακών μέτρων, επειδή ο λαός έχει καταλάβει πλέον.

Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα, αλλά η μέχρι τώρα ιστορία των αστικών κομμάτων δεν παραπέμπει σε αισιόδοξες προβλέψεις. Ελάχιστα στελέχη τολμούν να αντιπαρατεθούν στα μαρξιστικά μυθεύματα, με αποτέλεσμα να συγκεντρώνουν επάνω τους όλα τα πυρά των «προοδευτικών» και να αποδυναμώνονται, ενώ οι άτολμοι συναγωνιστές τους αποφεύγουν να τους υπερασπιστούν για να μη χαρακτηριστούν και αυτοί ως ακραίοι. Με αυτήν την τακτική άφησαν την αριστερά της κας. Χριστοδουλοπούλου, του κ. Κατρούγκαλου, του κ. Φλαμπουράρη, αλλά και της κας Κωστατινοπούλου, του κ. Λαπαβίτσα, ή του κ. Λεουτσάκου, πρόσωπα που πολλοί απορούν πώς συνέβη και εκπροσωπούν τον λαό, να αγωνίζονται χωρίς αντίπαλο, και να επιβάλουν αραχνιασμένες ιδέες ως σύγχρονες. Μάλιστα, ο κ. Τσίπρας υποστηρίζει ότι εκπροσωπεί το «νέο». Από πότε έγινε «νέο» ο Λένιν και ο Στάλιν, αλλά και ο Μπακούνιν με τον Κροπότκιν, είναι απορίας άξιον.

Εδώ λοιπόν υπάρχει το μεγάλο δίλημμα. Με τον κ. Τσίπρα ως πρωθυπουργό, τα μέτρα περνούν ευκολότερα. Μόνο η Αριστερά μπορεί να παρουσιάσει την κωλοτούμπα ως επιτυχία. Πώς να λησμονηθεί το γεγονός ότι μόλις ο Α. Παπανδρέου υπέγραψε την εκ νέου 7ετή παραμονή των αμερικανικών Βάσεων -τις οποίες διαβεβαίωνε ότι θα κλείσει- εμφανίστηκαν πανό με το σύνθημα «ο αγώνας τώρα δικαιώνεται». Και πώς πείσθηκαν οι αριστεροί του ΠΑΣΟΚ, ότι ο αγώνας τους δικαιώθηκε; Είπε ο Α. Παπανδρέου, ότι η συμφωνία έχει καταληκτική ημερομηνία. Ήταν γνωστό όμως, ότι όλες οι προηγούμενες συμφωνίες είχαν 7ετή κατάληξη και ανανεώνονταν με το πέρας των επτά ετών. Κατάπιαν όλοι οι «αγωνιστές» της Αριστεράς το επιχείρημα, άλλοι είχαν έλλειψη νοητικής αντίληψης, άλλοι επειδή δεν ήσαν ανόητοι να χάσουν την εξουσία για τέτοια «ψιλοπράγματα».

Γνωρίζουν επομένως, τόσο οι δανειστές μας όσο και οι Ευρωπαίοι ηγέτες, αλλά και οι εγχώριοι οικονομικοί παράγοντες -που προσκαλούσαν τον κ.Τσίπρα σε εκδηλώσεις και δεξιώσεις- ότι μπορεί να χειραγωγήσει τα πλήθη. Ταυτοχρόνως γνωρίζουν πως αυτοί που έφυγαν από τη Ν.Δ. προδομένοι, δύσκολα ξαναγυρίζουν, και όχι στον αριθμό των αποχωρησάντων. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός, ότι ενώ η παρουσία του κ. Τσίπρα στην πολιτική είναι πλήρης από λανθασμένους χειρισμούς -και μόνον-, ενώ ουδείς αμφιβάλλει πως είτε σκοπίμως παραπλάνησε τον λαό, είτε ο ίδιος παραπλανήθηκε από τις πλευρές Βαρουφάκη και Λαφαζάνη -γεγονότα που δείχνουν ότι είτε σκοπίμως ψεύδεται, είτε σύρεται και άγεται, κανένα από τα δύο δεν είναι τιμητικό- και ενώ απέδειξε ότι δεν έχει προσόντα ηγέτη, αφού του έφυγε το μισό στελεχιακό δυναμικό -χωρίς να σημαίνει πως είναι «δεμένο» το εναπομείναν, απεναντίας-, εξακολουθεί να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης μεγάλου τμήματος του λαού.

Έτσι ψηφίζει το εκλογικό, έτσι πορεύονται και οι πολιτικοί. Κλείνοντας να υπενθυμίσω, ότι οι «εθνικοί προμηθευτές» επιθυμούν κρατικιστική οικονομία, με την οποία άλλωστε έκαναν περιουσίες χωρίς καταβολή προσπαθειών σε ανταγωνισμό, και δεν έχουν κανένα πρόβλημα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Το πολύ-πολύ να προστεθούν κάποια «νέα τζάκια», όπως έκανε ο Α. Παπανδρέου, χωρίς όμως να πειράξει τα παλιά.

Πηγή Voria


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση