Εκλογές ωδή στην οδύνη!

Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Η Ελληνική κουλτούρα είναι πολύ εξοικειωμένη με το τραγούδισμα του πόνου.
Ειδικά, όταν με τίποτε δεν μπορείς να πολεμήσεις την αιτία του, το μόνο που σου μένει είναι το τραγούδισμα του.
Και η αιτία του πόνου μου, σήμερα, μία βδομάδα πριν ανοίξουν οι κάλπες για “να μιλήσει η Δημοκρατία”, γίνεται απύθμενη!

Μου έρχεται “ν' ανέβω και να τραγουδήσω στο πιο ψηλότερο βουνό” και να “βγάλω τα πνευμόνια μου” με κραυγή που θα τρυπήσει τ' αφτιά κάθε ζωντανού συν-“πολίτη” και θα σηκώσει και τους πεθαμένους! Φωνή που θα λέει:

Πού πάτε ρε αδέρφια; Δεν βλέπετε; Δεν ακούτε; Δεν καταλαβαίνετε; Πάψατε να σκέφτεστε; Γίνατε πρόβατα για σφάξιμο; Ποιός ευνούχισε το νού σας; Ποιος καραγκιοζοπαίχτης σας κινεί και σας οδηγεί πειθήνια να παίζετε στο έργο του;

Μαζεύεστε και ακούτε αυτούς που θά' πρεπε να τους είχατε, καθισμένους στο σκαμνί του μεγάλου εγκλήματος της φτώχειας και της κακομοιριάς σας...
Έχετε αυτιά ν' ακούσετε αυτούς που σας έχουν πεί τρείς χιλιάδες ψέμματα;...
Και πιστεύετε στα λόγια τους;... Πιστεύετε ότι την 3001η φορά, οι τεράστιες παπαριές που λένε, είναι Αλήθεια;... Και μάλιστα τους χειροκροτάτε;!!!...

Κι ετοιμάζεσαι, ρε φίλε, να πάς να ψηφίσεις (δηλαδή να ενθρονίσεις στην εξουσία, για να σε κυβερνούν) αυτούς που, εναλλασσόμενοι στην κυβερνητική εξουσία, σε κατέστρεψαν;
Αυτούς που έκλεισαν το μαγαζί σου, αυτούς που διώχνουν το παιδί σου στην ξενητιά, αυτούς που σ' άφησαν άνεργο, που ετοιμάζονται να σε ξεσπιτώσουν, να σου πάρουν τα τελευταία λεφτά που είχες σώσει “για ώρα ανάγκης”, αυτούς που άφησαν συμμορίες ημεδαπών και αλλοδαπών να “καταλάβουν” τη Χώρα και να απειλούν κάθε ώρα, την ησυχία της ζωής της οικογένειάς σου;... Αυτούς που έσφιξαν τη θηλειά στην κρεμάλα του γείτονά σου, αυτούς που χάλασαν την οικογενειακή σου γαλήνη;...

Ποια είναι αυτή η δύναμη που σε κάνει να τα ξεχνάς όλ' αυτά;
Ποια είναι αυτή η δύναμη που σε κάνει να μη βλέπεις ότι πίσω από τα ψεύτικα και παραπειστικά χρώματα του πράσινου, του κόκκινου, του μαύρου ή του γαλάζιου, και όλων των αποχρώσεων τους, είναι όλοι το ίδιο άχρωμα βαμπίρ, οντότητες πεθαμένες, που το μόνο που χρειάζονται για να ζήσουν λίγο ακόμα είναι το αίμα, ο ιδρώτας και τα δάκρυα σου;

Τί είναι αυτό που σε κάνει να αφήνεσαι να βουλιάζεις κάθε δυό-τρία χρόνια (με “άψογες δημοκρατικές διαδικασίες”) όλο και πιο βαθειά στον τελματώδη βούρκο που παράγει η ανοχή σου στα κόμματα, αυτούς τους χονδρέμπορους της λαϊκής βούλησης;

Πόσο έχει αλλοτριωθεί η κριτική ικανότητά σου;
Δεν βλέπεις πως ΟΛΟΙ τους, ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, ο ορίζοντας της λογικής τους αρχίζει και τελειώνει στο κομματικό όφελος του καθ' ενός;

Κάθεσαι και σκέφτεσαι (και προβληματίζεσαι) ποιον θα ψηφίσεις, λες και θα αλλάξει κάτι το ουσιώδες, αν ψηφίσεις έτσι ή αλλιώς! Δεν σου φτάνει που είδες τους ορκισμένους εχθρούς (αυτούς που είχανε χωρίσει την Ελλάδα σε πράσινα σοσιαλιστικά και μπλέ νεοφιλελεύθερα καφενεία) να περπατάνε αγκαλιασμένοι στη στράτα της συγκυβέρνησης, χαριεντιζόμενοι σαν πιτσουνάκια!
Δεν βλέπεις ότι στα ίδια πατήματα της τελευταίας 40ετίας διεξάγεται, πάλι, “ο προεκλογικός αγώνας”;

Πιστεύεις ότι κάποια αγέλη απ' αυτά τα κομματόσκυλα (τα δοκιμασμένα στον σκυλοκαβγά για τη λεία) μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα στην ευημερία που αξίζει και δικαιούται με τον πλούτο που διαθέτει;

Πώς, με ποιον τρόπο σε έχουν καταστήσει πλήρως ανάπηρο και δεν βλέπεις την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (δηλαδή την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ στην οποία ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΣΥΜΒΆΛΛΕΙ, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο) ώστε να κάνεις την απλή σκέψη πως κανένας τους δεν νοιάζεται για το συμφέρον σου, παρά μόνο για το συμφέρον του κόμματός του, που είναι η δική σου ψήφος στο ταμείο του;

Η ψήφος σου είναι το ΣΚΛΗΡΟ ΝΟΜΙΣΜΑ! Ούτε το Ευρώ, ούτε η Δραχμή.
Η ψήφος σου (που ορίζει διαχειριστή “εν λευκώ” το κόμμα και τον αρχηγό του) προικίζει το κόμμα (και τον αρχηγό του) με όλο τον πλούτο της Χώρας (δηλαδή τον δικό σου και τον δικό μου) για να τον διαπραγματευθεί ανεξέλεγκτα, σε Ευρώ, Δολλάρια, Δραχμές και ότι αποφασίσει το κόμμα, ο αρχηγός και οι πάτρωνές του, σύμφωνα με το συμφέρον τους και όχι το δικό σου, όπως πρέπει να έχεις διαπιστώσει, άν έχεις κουκούτσι μυαλό!!!...

Πώς τρώς αμάσητο το παραμύθι πως αν δεν ψηφίσεις είναι εις βάρος σου, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο αφού, όποιον και να ψηφίσεις είναι εις βάρος σου, (όπως αποδεικνύεται αναντίρρητα, από την τρέχουσα καταστροφή σου, που τη ζείς!);

Πάνε, λοιπόν, μεθαύριο και δώσ' του το βιός σου και τη βούλησή σου για τα επόμενα χρόνια, μέσα στο ψηφοδέλτιο. Δώσ' του τη βούληση σου, που δεν μπορείς να την πάρεις πίσω, παρά μόνον όταν αυτός θα αποφασίσει πάλι... έχοντας ετοιμάσει, πάλι, το παραμύθι για μία κατάσταση δεσμευτική για τις επιλογές της βούλησής σου, που έτσι γίνεται δική του!!!...

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΑΝΟΧΗ!!! ΑΚΥΡΟ, ΛΕΥΚΟ ΚΑΙ ΑΠΟΧΗ

Πνίγηκα, από την ένταση της φωνής μου!... “Φωνή βοώντος εν τη ερήμω”;


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση