Πράκτορας των Ιρανών ο αρχηγός της τουρκικής ΜΙΤ!

Άρθρο-κόλαφο για το αυταρχικό – στα όρια του φασιστικού και ενδεχομένως να είμαστε μετριοπαθείς στους χαρακτηρισμούς μας – κράτος που οικοδομεί συστηματικά ο Ερντογάν, δημοσιεύει στην αντιπολιτευόμενη και φερόμενη να πρόσκειται στον ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, εφημερίδα «Ζαμάν», ο αρθρογράφος Αμπντουλάχ Μποζκούρτ.

Ο υπογράφων, επιτίθεται αρχικά στον στενό κύκλο του Ερντογάν που αποτελείται από σκληρούς φιλο-Ιρανούς ισλαμιστές, οι οποίοι δεν διστάζουν απέναντι σε οτιδήποτε, να θυσιάσουν την οικονομία της Τουρκίας, ακόμα και να προκαλέσουν πόλεμο στη Συρία ή να οργανώσουν προβοκατόρικες τρομοκρατικές ενέργειες στο εσωτερικό της χώρας, αρκεί να ενισχυθεί ο έλεγχος της εξουσίας από τον Ερντογάν…

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάθε τσιράκι του Ερντογάν προσπαθεί να υπονομεύσει την ανεξάρτητη δικαστική εξουσία, τα μέσα ενημέρωσης, την κοινωνία των πολιτών και την επιχειρηματική κοινότητα. Οι δικαστικές έρευνες στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από καθαρά εκδικητικές πράξεις ενορχηστρωμένες από πολιτικές προσωπικότητες.

Η μοίρα αυτών των «μπράβων» του προέδρου, είναι συνυφασμένη με αυτή του ιδίου του Ερντογάν. Τρέμουν μήπως ο πρόεδρος δεν θα είναι σε θέση να αναλάβει τη φροντίδα τους ή ακόμα και να τους μετατρέψει σε αποδιοπομπαίους τράγους, εάν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως αυτός επιθυμεί…

Αυτοί οι τύποι που παριστάνουν τους συμβούλους στην κλίκα του Ερντογάν, δεν είναι μετριοπαθείς, αλλά δεν έχουν και τις πνευματικές δυνατότητες να προτείνουν κάτι χρήσιμο στον ηγέτη που έχουν κληθεί να υπηρετήσουν. Πρόκειται για ισλαμιστές ιδεολόγους και ζηλωτές, οι οποίοι αντί να συμβουλεύουν, ακολουθούν τυφλά όσα εκτιμούν ότι επιθυμεί ο πρόεδρος και του λένε όσα αυτός θα ήθελε να ακούσει.

Υπέρτατη μορφή κατάντιας, κάτι λογικό όμως εάν εξεταστεί από την άποψη του «ενστίκτου αυτοσυντήρησης», αφού είναι παντού γνωστό, ότι ο Ερντογάν δεν εκτιμά ιδιαίτερα οποιαδήποτε άλλη άποψη πέραν της δικής του, ενώ απομακρύνει όποιον διαπιστώσει ότι απέχει από τη δική του «σοφία». Οπότε, λογικό είναι οι «σύμβουλοι» να ακολουθούν την πεπατημένη για να επιβιώσουν…

Από τη στιγμή που ο Ερντογάν ενεπλάκη σε υποθέσεις διαφθοράς, παράνομες συναλλαγές για όπλα με «πληρεξούσιους» (τρομοκρατικές οργανώσεις στη Συρία) και άλλες πολυποίκιλες «Θεάρεστες» πράξεις, ο Τούρκος πρόεδρος απλά δεν έχει την επιλογή να χάσει την εξουσία, αφού αυτό θα σήμαινε το πολιτικό του τέλος και ίσως πολύ περισσότερα.

Αυτός είναι ο λόγος, αναφέρει ο αρθρογράφος, για τον οποίο εκτιμά ότι η πολιτική της εμπλοκής – συζήτησης – συναλλαγής με τον Ερντογάν δεν μπορεί πλέον να δουλέψει. Είναι χαρακτηριστική η αποτυχία διεθνών προσωπικοτήτων και άλλων ηγετών που επιχείρησαν να αλλάξουν άποψη στον Ερντογάν για κάποιο θέμα, όπως για παράδειγμα η πολιτική απέναντι στην Αίγυπτο και το Ισραήλ, ή για ένα εσωτερικό πρόβλημα όπως η ελευθερία του Τύπου.

Πρωταρχικός στόχος της κλίκας των «συμβούλων» του Ερντογάν, είναι να πολιορκήσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς, τις ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, του Κοινοβουλίου συμπεριλαμβανομένου, το δικαστικό σώμα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, συνδικάτα και οργανώσεις πολιτών. Ο ιθύνων νους που κινεί τα νήματα αυτών των ενεργειών είναι ο Μπεσίρ Αταλάι, κορυφαίος φιλο-ιρανός αξιωματούχος του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), ο οποίος υπηρετεί σήμερα ως εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος.

Σε αυτόν είχαν ανατεθεί οι υποθέσεις που άπτονταν της «ισλαμικής ατζέντας» του κόμματος, από την εκπαίδευση στην κοινωνική πολιτική, τη διαχείριση των Αδελφών Μουσουλμάνων σε περιφερειακό επίπεδο, μέχρι την επένδυση στις σχέσεις με ισλαμικές ομάδες σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Μπεσίρ Αταλάι ήταν ακαδημαϊκός που έγινε πολιτικός, ο οποίος στήνει δημοσκοπήσεις για διάφορα ζητήματα με τέτοιον τρόπο ώστε να επηρεάσει τη σκέψη του Ερντογάν, άρα και τις αποφάσεις του.

Ευθύνη του Αταλάι ήταν η ανέλιξη του Δρ. Χακάν Φιντάν και η ανάληψη της διοίκησης της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΜΙΤ), μόνο που ο αρθρογράφος προβαίνει σε μια συγκλονιστική καταγγελία: Ο Φιντάν φέρεται να έχει στρατολογηθεί από τους Ιρανούς τη δεκαετία του 1990, κατά τη διάρκεια σιιτικών μαθημάτων στην Άγκυρα, τα οποία και παρακολούθησε! 

Διαρροές που φέρεται να προήλθαν από την έρευνα που διεξήχθη για την τρομοκρατική οργάνωση Tawhid-Σαλάμ, αποκάλυψαν συγκλονιστικές λεπτομέρειες για το πώς ο Τούρκος αρχικατάσκοπος εξουδετερώθηκε από τους Ιρανούς, με αποτέλεσμα να «περνάει» ευαίσθητες πληροφορίες στους Ιρανούς.

Επίσης, αποδείχθηκε ότι ο τουρκικός στρατός γνώριζε για τις διασυνδέσεις του Φιντάν με το Ιράν από το 2000, όταν υπηρετούσε στις τάξεις του ως υπαξιωματικός, πριν εγκαταλείψει τη θέση του και προσχωρήσει στην κυβέρνηση Ερντογάν, όταν το κυβερνών ισλαμιστικό ΑΚΡ ήρθε στην εξουσία, τον Νοέμβριο του 2002. Ο Αταλάι ήταν ένα πρόσωπο που βοήθησε τον Φιντάν να οικοδομήσει τη δημόσια εικόνα του για να φθάσει μέχρι την ηγεσία της MIT.

Τα κατορθώματα όμως του επικεφαλής της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας τα γνωρίζουν πολλοί, όπως αποδεικνύεται είτε από τα εμπιστευτικά έγγραφα της κυβέρνησης των ΗΠΑ που δημοσιεύθηκαν από το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel τον περασμένο Σεπτέμβριο 2014, είτε από πλήθος αυτόνομων πληροφοριών που τεκμηρίωναν την αμερικανική ανησυχία για τις σχέσεις του Φιντάν με τους Ιρανούς.

Ο κύριος όμως ρόλος του Φιντάν, ως πρωτοπαλίκαρου του Ερντογάν, λέει ο αρθρογράφος, είναι να παρακολουθεί τους υπουργούς και τους βουλευτές, ώστε ο πρόεδρος να μπορεί να προλάβει ή να καταστείλει αποτελεσματικά πιθανές ανταρσίες στο κυβερνών κόμμα και να κρατά την κυβέρνηση υπό έλεγχο.

Ο πρώην υπουργός Εσωτερικών, Ιντρίς Ναΐμ Σαχίν, ο οποίος βρισκόταν δίπλα στον Ερντογάν για 30 χρόνια, πριν παραιτηθεί από το κόμμα το 2013, δήλωσε πρόσφατα ότι υπάρχουν «κόκκινοι φάκελοι» για την εκάστοτε βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος, ώστε να μπορούν να εκβιασθούν, ενώ παρακολουθούνταν και οι δικαστικοί του Συνταγματικού Δικαστηρίου, μαζί με τους άμεσους συγγενείς τους, για να διασφαλιστεί ότι δεν θα εκδοθεί κάποια απόφαση που θα μπορούσε να τορπιλίσει το σχέδιο Ερντογάν για την παραμονή στην εξουσία και τη διακυβέρνηση της χώρας…

Ο Φιντάν είναι επίσης ο άνθρωπος ο οποίος έχει καθοριστικό ρόλο στην κυβερνητική μηχανή παραπληροφόρησης – ελέγχου της ενημέρωσης, από τα παραδοσιακά έντυπα και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, ως και τις ηλεκτρονικές πύλες, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Εν όψει της προεκλογικής εκστρατείας, περιόδου πριν τις γενικές εκλογές του Ιουνίου, θα δούμε να ανθούν θεωρίες συνωμοσίας, όπως το ότι πίσω από τις αποκαλύψεις για τη διαφθορά του Ερντογάν βρισκόταν ο τότε Αμερικανός πρεσβευτής, Φράνσις Ρικιαρντόνι. Θα ανθήσουν διότι θεωρείται βέβαιο ότι θα αξιοποιηθεί πολιτικά ο αντιαμερικανισμός των πολιτών της χώρας.

Αναφορά γίνεται στο άρθρο και στο τρίτο πρωτοπαλίκαρο του Ερντογάν, τον Εφκάλ Αλά, ο οποίος είναι ο υπουργός Εσωτερικών, ένας ακόμα προστατευόμενος του Αταλάι, έχοντας στον τομέα του την ευθύνη της αστυνομίας.

Η ανακατανομή θέσεων των περίπου 50.000 αστυνομικών, μετά τα σκάνδαλα διαφθοράς που ενοχοποιούσαν ανώτερα κυβερνητικά στελέχη, καθώς και η εκκαθάριση των παλαιμάχων αρχηγών της αστυνομίας που εργάζονταν για την Αστυνομία για δεκαετίες, ήταν το έργο του Αλά, ο οποίος μετέτρεψε την αστυνομία σε πολιτικό εργαλείο για τον Ερντογάν, με σκοπό την πάταξη της αντιπολίτευσης και όσων επικρίνουν το προεδρικό «αλάθητο».

Πέρα από αυτό το τρίο, υπάρχουν κι άλλοι που θα ήθελαν να αναδειχθούν σε πρωτοπαλίκαρα του Ερντογάν. Όλοι όμως αναγνωρίζουν την ισχύ και τον κομβικό ρόλο των τριών προαναφερθέντων προσώπων, του Αταλάι, του Φιντάν και του Αλά. Αυτοί φαίνεται πως θα αποφασίσουν και το όνομα του επόμενου πρωθυπουργού, εάν κριθεί ότι ο Νταβούτογλου παρουσιάζει τάσεις ανεξαρτητοποίησης από τον Ερντογάν.

Όσο για τις εκλογές, εκτός από την εκστρατεία εκφοβισμού και τις εξαγορές μέσω δωροδοκίας, τα πρωτοπαλίκαρα του Ερντογάν έχουν προσπαθήσει να προκαλέσουν επεισόδια βίας στη χώρα, προκειμένου να εξαναγκάσουν τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν υπέρ του κυβερνώντος κόμματος στις επερχόμενες εκλογές, ως μοναδική σίγουρη λύση σταθερότητας.

Τα ίδια έκαναν και με τους Αλεβίτες, εκτιμά ο αρθρογράφος, ελπίζοντας πως ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, Αλεβίτης και ο ίδιος, θα υιοθετήσει συγκρουσιακή στάση που μπορεί να οδηγήσει σε βία στους δρόμους. Την ίδια τακτική χρησιμοποιήθηκε απέναντι και στους εθνικιστές. Ωστόσο, η αντιπολίτευση δεν έπεσε σε αυτή την παγίδα και όλα έχουν περάσει μέχρι στιγμής «αναίμακτα».

Αυτές είναι μερικές μόνο από τις σοβαρότατες καταγγελίες που υπογράφει ευθαρσώς ο αρθρογράφος Αμπντουλάχ Μποζκούρτ για τη «Ζαμάν». Το πιο ανώδυνο συμπέρασμα που θα μπορούσε κανείς να εξάγει, είναι ότι η τουρκική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα της χώρας ασθενούν σοβαρότατα…

Πηγή Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
  

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση