Ώρα μηδέν για την Ευρωζώνη

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

Ο εισαγγελέας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου την Τετάρτη 14/1 δεν άναψε απλά και μόνο «πράσινο φως» στον Ντράγκι να προχωρήσει την Πέμπτη 22/1 στην ποσοτική επέκταση (τύπωμα χρήματος). Σε μια εισήγηση-πολιτική παρέμβαση του ζήτησε να μη θέσει ποσοτικό όριο στο τύπωμα για να μην πυροδοτήσει νέο κύμα κερδοσκοπίας στις αγορές. Με άλλα λόγια, να μην εγκλωβιστεί στους αστερίσκους που φαίνεται να συμφωνήθηκαν στις 7/1 σε δείπνο εργασίας του ΔΣ της ΕΚΤ σε μια προσπάθεια κατευνασμού των γερμανικών αντιρρήσεων. Το μήνυμα του Ισπανού εισαγγελέα στον Ιταλό κεντρικό τραπεζίτη είναι «προχώρα χωρίς εκπτώσεις»! Ετσι ένας εισαγγελέας λέει αυτό που έπρεπε να πει μια Σύνοδος Κορυφής και ένας κεντρικός τραπεζίτης σηκώνει απέναντι στο Βερολίνο το ανάστημα που δεν έχουν οι πολιτικές ηγεσίες στο Παρίσι και στη Ρώμη.

Στο Βερολίνο την Τρίτη 13/1 με αφορμή τον πρώτο ισοσκελισμένο προϋπολογισμό της Γερμανίας μετά το 1969 επικρατούσε μια ατμόσφαιρα ρωμαϊκού θριάμβου και απαξίωσης των εταίρων στην Ευρωζώνη. Η Γερμανία τελικά δεν περιορίστηκε μόνο στην προσπάθεια απονεύρωσης του πακέτου Ντράγκι. Διέψευσε οριστικά και αμετάκλητα κάθε προσδοκία αύξησης των δημόσιων δαπανών ώστε να αυξηθεί η εσωτερική ζήτηση και έτσι να εξισορροπηθεί η συντριπτική υπέρ του Βερολίνου ανισορροπία στο εμπορικό ισοζύγιο της Γερμανίας με τους κυριότερους εταίρους της. Μετά το έλλειμμα, το χρέος που στη Γερμανία ανέρχεται στο 75% του ΑΕΠ θα πρέπει τώρα να μειωθεί, όπως έσπευσαν να δηλώσουν κορυφαία στελέχη του κυβερνώντος Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος. Με αυτά τα δεδομένα ακόμη και η ανεμπόδιστη και χωρίς αστερίσκους ποσοτική επέκταση από τον Ντράγκι στην καλύτερη των περιπτώσεων θα γίνει ανεκτή από το Βερολίνο ως τακτική υποχώρησης που θα ακυρωθεί όταν οι συσχετισμοί είναι καλύτεροι. Οπως ακριβώς έγινε μετά τη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου του 2012 όταν το Βερολίνο υποχώρησε στην πίεση των Μόντι και Ραχόι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να μην υπολογίζεται στο δημόσιο χρέος - μια υποχώρηση που ακυρώθηκε από τον Σόιμπλε τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς.

Δεν πρόκειται ούτε για δογματισμό ούτε για ιδεοληψία ούτε για προτεσταντικές παρωπίδες. Η Γερμανία ακολουθεί διαμετρικά αντίθετη πορεία από αυτήν που απαιτούν οι ΗΠΑ και εκλιπαρούν οι εταίροι της στην Ευρωζώνη με κίνητρα και στόχους γεωπολιτικούς που θα χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία καθυπόταξης της ΕΕ-Ευρωζώνης. Ετσι στην παραπάνω λογική και θεώρηση καταρρέει και μια άλλη προσδοκία, η βεβαιότητα ότι όταν η ύφεση χτυπήσει την πόρτα της Γερμανίας, το Βερολίνο θα προσαρμοστεί στην πραγματικότητα. Μια προσδοκία που θα διαψευστεί όχι από κλινικό σύμπτωμα άρνησης της πραγματικότητας αλλά με ορθολογική πλήρη επίγνωση και υπεύθυνη επιλογή ότι ένα διάστημα ύφεσης είναι το αναπόφευκτο κόστος για τη στερέωση μιας μακρόχρονης ηγεμονίας του Βερολίνου στη Γηραιά Ηπειρο.Η δυναμική όμως είναι με τη μεριά του Ντράγκι, καθώς όταν αρχίσει η ποσοτική επέκταση όποιος επιχειρήσει να τη βραχυκυκλώσει θα θέσει σε κίνδυνο το ίδιο το μέλλον της Ευρωζώνης.

Πηγή "Έθνος"
Επικοινωνία με τον συντάκτη
kapopoulos@pegasus.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
  

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση