Γιατί δεν τους έχουμε πάρει με τις πέτρες;

Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος 

Σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Reuters ο Αλέξης Τσίπρας επανέλαβε τις θέσεις του για ακύρωση των πολιτικών της λιτότητας, υπογράμμισε ότι περιμένει μια σκληρή στάση από τους ευρωπαίους ηγέτες, ενώ αναφέρθηκε στην διαπραγμάτευση για το χρέος.
Επισήμανε ότι είναι δεσμευμένος στην παραμονή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ και πως η Ευρώπη θα πρέπει να προχωρήσει σε κούρεμα ή διαγραφή μεγάλου μέρους του ελληνικού χρέους. «Δεν έχουμε καμία πρόθεση να προχωρήσουμε σε μονομερείς ενέργειες, εκτός κι αν μας αναγκάσουν, αλλά δεν πιστεύω ότι κάποιος θα μας αναγκάσει να κάνουμε κάτι τέτοιο, γιατί κανείς δεν θα έχει όφελος από μια τέτοια εξέλιξη, στην καρδιά της Ευρώπης» δήλωσε χαρακτηριστικά.

«Το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να παίξει με τις θυσίες και τα επιτεύγματα του ελληνικού λαού» δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς, προσερχόμενος στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες και κατέληξε λέγοντας «η πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα σύντομα θα επιλυθεί».

Το μόνο βέβαιο είναι πως στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν διλήμματα. Ούτε μπορεί η Δημοκρατία να λειτουργεί υπό τις πιέσεις (πολιτικών και άλλων προσώπων). Τέλος, στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Το μόνο δίλημμα, η μόνη πίεση και το μόνο αδιέξοδο στην Δημοκρατία συναντάται όταν κάποιοι την επιβουλεύονται, την καταχρώνται και επιθυμούν να την καταλύσουν.
Έτσι, οι πολιτικοί αρχηγοί της Ελλάδας, σε μία ύστατη πράξη μεταμέλειας, οφείλουν να εμφανιστούν μπροστά στον Ελληνικό λαό και να καταθέσουν ενόρκως (με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την επόμενη ημέρα για τα κόμματα που εκπροσωπούν, αλλά κυρίως για τους ίδιους), όλες τις υπάρχουσες λύσεις που μπορούν να υλοποιηθούν αυτή τη στιγμή και με τα αποτελέσματα (βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα) που οι ίδιοι είναι απολύτως βέβαιοι πως θα υπάρξουν για κάθε μία από αυτές τις λύσεις.

Είναι αδιανόητο να υποκρύπτονται οι λύσεις.
Είναι αδιανόητο να υποκρύπτονται ευθύνες.
Είναι αδιανόητο να συγκαλύπτεται η αλήθεια, προκειμένου να ικανοποιηθεί μία διεθνής συμμορία και τα φερέφωνά της εντός της Ελλάδας.
Η κρισιμότητα της δεδομένης χρονικής στιγμής και η αναγκαιότητα να ενημερωθεί ο ελληνικός λαός (ο οποίος οφείλει και να αποφασίσει για τις εξελίξεις και το τι είναι διατεθειμένος να αντιμετωπίσει σε οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό επίπεδο) πρέπει να λειτουργήσουν ως οι μοναδικοί καταλύτες για την επόμενη ημέρα. Όποια κι αν είναι αυτή.

Στην χώρα μας έχει υπάρξει ένα έγκλημα, εθνικού επιπέδου, το οποίο συνεχίζει να παραμένει ατιμώρητο.
Στην χώρα μας επιδιώκεται να συνεχιστεί το έγκλημα, προκειμένου να αποκομίσουν οφέλη όλοι εκείνοι που της κήρυξαν τον πόλεμο για να δημιουργήσουν το κατάλληλο ρήγμα ώστε να καταληστεύσουν το σύνολο (σχεδόν) των ευρωπαίων πολιτών.
Στην χώρα μας υλοποιείται με ταχύτατους ρυθμούς ένα ακόμη έγκλημα, αυτό της εμφυλιοπολεμικής διάθεσης μεταξύ των πολιτών, το οποίο επιδιώκεται για να διασφαλιστεί η διατήρηση των ολετήρων και η επικυριαρχία  των ισχυρών, μέσα από το γνωστότατο δόγμα του "διαίρει και βασίλευε".
Στη χώρα μας συνλειτουργούν δυνάμεις (πολιτικές και οικονομικές) φαινομενικά αντίρροπες, αλλά επί της ουσίας απόλυτα ταυτισμένες, για να εξαναγκάσουν έναν ολόκληρο λαό στο να αποδεχθεί μία οικονομική κατοχή και στη συνέχεια μία «παραδειγματική τιμωρία» με σκοπό να χρησιμοποιηθεί η Ελλάδα ως παράδειγμα χώρας προς αποφυγή για οποιονδήποτε ευρωπαϊκό λαό επιθυμήσει να αντισταθεί.

Η κατάπτωση της ποιότητας (τόσο σε ήθος, όσο και σε ικανότητα) του πολιτικού προσωπικού της Ελλάδας είναι ένα γεγονός αποδεκτό από το σύνολο σχεδόν του Ελληνικού λαού. Για την απόδειξη αυτής της κατάπτωσης αρκεί μία ματιά μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, το ναό της Δημοκρατίας που κατέστη χώρο εγκλήματος και ομαδικού βιασμού και σοδομισμού των νόμων και των ανθρώπινων και πολιτικών δικαιωμάτων ενός ολόκληρου λαού.

Στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν επιβαλλόμενες έξωθεν λύσεις.
Στην Δημοκρατία υπάρχει η υποχρέωση των εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου να ενημερώνουν ειλικρινώς (και να τιμωρούν παραδειγματικά όποιον επιχειρεί να διαδώσει ψεύδη) και το δικαίωμα της απόφασης από όλους τους πολίτες.
Στην Δημοκρατία οι κυβερνήσεις διαχειρίζονται την ευθύνη της απόφασης των πολιτών και φυσικά το πράττουν αυτό απαρέγκλιτα, χωρίς οιεσδήποτε πρωτοβουλίες.

Συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα του σήμερα;
Η απάντηση, δυστυχώς, είναι αρνητική.
Όχι, δεν συμβαίνουν…
Και δεν συμβαίνουν, επειδή το πολίτευμα έχει καταλυθεί, το Σύνταγμα έχει καταπατηθεί, οι νόμοι λειτουργούν προς όφελος εξωτερικών παραγόντων και των μαριονεττών που διαθέτουν εντός της χώρας (και του πολιτικού συστήματος).
Η σημερινή κατάπτωση της χώρας είναι γεγονός, επειδή όλοι εκείνοι που προθυμοποιήθηκαν -οικειοθελώς- να προστατεύουν το Σύνταγμα, τους νόμους του κράτους, τους θεσμούς και γενικά να λειτουργούν αποκλειστικά υπέρ των συμφερόντων της Ελλάδας, αποδείχθηκαν ιδιαίτερα ευλίγιστοι, ολίγιστοι ή και πρόθυμοι να μην υπερασπιστούν όσα όφειλαν.

Αυτή είναι η εικόνα των θλιβερών πολιτικών που μέσα από μία θεατρική παράσταση πολιτικού περιεχομένου, επιθυμούν να χειραγωγήσουν ή και να χειραγωγηθούν, με τελικό αποτέλεσμα να καταστήσουν τη χώρα «ανάπηρη» σε βάθος δεκαετιών, εξασφαλίζοντας προσωπικά (πολιτικά, κοινωνικά ή και οικονομικά) οφέλη μέσα από μία πρωτοφανή για την ελληνική ιστορία καταστροφή. Μάλιστα, επειδή γνωρίζουν πως ο λαός έχει αντιληφθεί την ποιότητα και τα υποκειμενικά τους κριτήρια (ή και οφέλη), προσπαθούν να δαιμονοποιήσουν ακόμη και το ύστατο αγαθό της εκλογής, δηλαδή της ευθύνης απόφασης από τον ίδιο τον λαό.

Η έννοια της πολιτικής έχει απολεσθεί από τη στιγμή που το παρόν πολιτικό προσωπικό της χώρας ασχολείται με αριθμούς και διάφορα πλασματικά μεγέθη (κάποιο το ονομάζουν δημιουργική λογιστική) και έχει ξεχάσει πως η πραγματική ευθύνη βρίσκεται απέναντι σε ανθρώπους.

Οι πολίτες, από την πλευρά τους, οφείλουν να ενημερωθούν (πραγματικά και όχι κομματικά) για το τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα και ποιες είναι οι υπάρχουσες (και όχι «ενδεδειγμένες» από κάποιους) λύσεις και να προχωρήσει στην συνολική ισοπέδωση του επί δεκαετίες «σοβαρά ασθενούς» πολιτικού προσωπικού και στην αντικατάστασή του από ανθρώπους που αναδειχθούν μέσα από τον ίδιο τον λαό και θα επιθυμούν ειλικρινά να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην χώρα.
Μόνο εάν τιμωρηθούν όσοι συνέπραξαν ή πρωταγωνίστησαν (με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους) στο έγκλημα που έγινε εις βάρος μίας ολόκληρης χώρας, της Ελλάδας, κι ενός ολόκληρου λαού, των Ελλήνων, μόνο εάν υπάρξει «Νέμεσις» θα μπορέσει η χώρα να προχωρήσει στην «κάθαρση» και στη συνέχεια στην πρόοδό της.

Οι πολίτες οφείλουν να παρατηρούν με ιδιαίτερη προσοχή τα λεγόμενα (και τις πράξεις) όλων των εμπλεκομένων πολιτικών (και οικονομικών) προσωπικοτήτων ή δυνάμεων, που αυτή τη στιγμή «αγωνίζονται για το καλό της Ελλάδας». Επίσης, οι πολίτες οφείλουν να μελετήσουν τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις και τις εκκολαπτόμενες ρήξεις των ισχυρών δυνάμεων (πολιτικών, οικονομικών, στρατιωτικών) του πλανήτη, προκειμένου να σχηματίσουν μία –το δυνατόν καλύτερη- εικόνα για τις πιθανές υπάρχουσες λύσεις που ενδεχομένως υπάρχουν αλλά έχουν καταστεί αόρατες εξαιτίας της λειτουργίας συγκεκριμένων πολιτικών και οικονομικών υπερδυνάμεων, που εμφανίζονται ως φιλικές ενώ ταυτόχρονα επιτίθενται στην Ελλάδα με κάθε δυνατό μέσο (πλην στρατιωτικού) και τρόπο.

Οι Έλληνες πολίτες οφείλουν να ενημερωθούν επαρκώς και να σκεφθούν τους λόγους για τους οποίους κάποιοι επιθυμούν να μετατρέψουν την Ελλάδα από χώρα σε χώρο… Χώρο, στον οποίο τα ζωντανά πειραματόζωα είμαστε εμείς, οι Έλληνες πολίτες, αλλά και χώρο πλουτισμού και απόκτησης ισχύος από την πλευρά των επικυρίαρχων…
Στην σημερινή σοβαρά τραυματισμένη Ελλάδα, υπάρχουν προβλήματα, αλλά υπάρχουν και λύσεις. Λύσεις δύσκολες, αλλά περισσότερες από τις προτεινόμενες... Λύσεις που δεν μπόρεσε να καλύψει η "οπτική γωνία" των πολιτικών ηγεσιών επειδή κρίθηκαν από άλλους ως "μη ενδεδειγμένες"...
Λύσεις που δεν ανακοινώθηκαν, καν, επειδή είναι καταστροφικές για όλους εκείνους που μας έχουν κηρύξει τον πόλεμο (και δεν έχουν το σθένος να το ομολογήσουν απέναντι στην μικρή -αλλά και "άτακτη"-  Ελλάδα).

Το ερώτημα που επί της ουσίας τίθεται στις ημέρες που διανύουμε δεν είναι εάν θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι, αφού όλα τα ζωντανά όντα αγαπούν την ελευθερία.
Το ερώτημα που σήμερα τίθεται δεν είναι για πόσο ακόμη θα επιτρέπουμε σε επιτηδευμένα ανίκανους, εκβιαζόμενους και υποχείρια μίας διεθνούς συμμορίας, να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς…, να μας εμπαίζουν και να «ζούνε τον μύθο» τους εξυπηρετώντας τα… αφεντικά τους…

Το κορυφαίο ερώτημα που υπάρχει και που περιμένει από εμάς, τους απλούς πολίτες, να το απαντήσουμε είναι: Γιατί δεν τους έχουμε πάρει με τις πέτρες;

Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση