Βγάζοντας την Ελλάδα έξω από τα σύνορα…

Του Μανώλη Κοττάκη

Αυτό το καλοκαίρι έκανα κάτι σχετικώς πρωτότυπο: Αντί των κλασσικών εξορμήσεων στην αγαπημένη Κρήτη και στα Νησιά διέτρεξα την Μακεδονία και την Ήπειρο σε όλο τους το εύρος.
Έχοντας μαζί μου για παρέα τον μεγάλο φιλέλληνα Πάτρικ Λή Φέρμορ (την βιογραφία του), τον Μιχάλη Κακογιάννη (βιογραφία) και τον Νίκο Καζαντζάκη (ανάγκη να ξαναδιαβάσω τον Ζορμπά) γέμισα μπαταρίες, παρατήρησα τις αλλαγές που γίνονται στην Μέσα Ελλάδα, μίλησα με πολύ κόσμο και να είμαι και πάλι εδώ, στην μεγάλη συντροφιά.

Δύο είναι τα βασικά θέματα του Έλληνα αυτή την εποχή: Πως θα καταφέρει να ξαναβάλει την ζωή του σε τάξη, να την «στρώσει» και πως θα ανέβει και πάλι η υπόληψη του μεταξύ των εθνών. Δεν αντέχουν τα νέα παιδιά να γίνουν « τα γκαρσόνια της Ευρώπης», δεν τους αρέσουν τα υποτιμητικά βλέμματα.

Για την «μικροοικονομία» θα τα πούμε αύριο, το μόνο που θα σημειώσω σήμερα είναι πως δεν απαντάς με άγρια φορολογία επί τη ιδιοκτησίας μετά από ήττα τεσσάρων μονάδων στις ευρωεκλογές. Αν αυτό σημαίνει ότι «έλαβες το μήνυμα», κάτι πάει λάθος.

Για την εθνική αυτοπεποίθηση όμως θα τα πούμε σήμερα. Με κέντρισαν οι θέσεις και οι πρωτοβουλίες της Αριστεράς πάνω σε δύο ζητήματα που ακουμπούν τον Ελληνισμό. Το Άγιο Όρος και την Αμφίπολη.

Είναι εντυπωσιακό να ανακαλύπτεις πόσο άβολα αισθάνεται η ηγεσία της Αριστεράς μέσα στα σχήματα και τους κώδικες του Ελληνισμού.
Πόσο πιο άνετα νιώθει μέσα στον διεθνισμό και τα κινήματα.

Παρατήρησα με πόση ενοχή προσέγγισε την επίσκεψη του στο Άγιο Όρος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θετικό ότι πήγε, αναμφισβήτητα. Όταν διεκδικείς την ηγεσία της πατρίδας δεν είναι δυνατό να μην έχεις πάρει μυρωδιά από μοναστική πολιτεία και χρυσόβουλα βυζαντινών αυτοκρατόρων.

Αλλά διερωτώμαι: Είναι δυνατόν να παρομοιάζεις την Αθωνική πολιτεία που έχει ιστορία αιώνων, με το χθεσινό κίνημα των… Ζαπατίστας, για να πειστούν οι συνιστώσες σου ότι και η Εκκλησία είναι αριστερή στην δομή της, άρα καλώς την πλησιάζουμε;

Τόση ενοχή πιά;

Διάβασα ότι η επίσκεψη Τσίπρα ήταν «άνοιγμα στα συντηρητικά κοινά». Και έτσι να είναι, τα ανοίγματα για να είναι αποτελεσματικά, πρέπει να είναι ειλικρινή. Αν πηγαίνεις στο Άγιο Όρος και έχεις το νου σου στην Επανάσταση στο Μεξικό, κάποιο πρόβλημα έχεις.

Το ίδιο ισχύει και για την Αμφίπολη. «Δεν θα σώσει ο Μέγας Αλέξανδρος τον Σαμαρά» ήταν το σχόλιο της Κουμουνδούρου.
Μα αυτό είναι το θέμα;
Αν την ώρα που οι γείτονες στήνουν κιτς αγάλματα στις πλατείες τους η μακεδονική γη τους δώσει μια αποφασιστική απάντηση για τις προσβολές, ο Σαμαράς ή η πατρίδα θα ωφεληθεί;

Ο Κακογιάννης στην βιογραφία του περηφανεύεται ότι ανεβάζοντας τραγωδία σε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου «έβγαλα την χώρα μου έξω από τα σύνορα της σε δύσκολους καιρούς».
Ο Φέρμορ καταγράφοντας όλα τα έθιμα μας και ανασύροντας το Βυζάντιο από την λήθη επικοινώνησε με τα βιβλία του τον πολιτισμό μας.
Ο Καζαντζάκης μεταδίδοντας στις 40 γλώσσες που μεταφράστηκε την οικουμενικότητα της ελληνικής σκέψης μίλησε για «υπερπατρίδα».

Η αριστερά αντί να φοβάται τον Μέγα Αλέξανδρο ως ταύτιση με τον… επεκτατισμό και αντί να βάζει στην ίδια ζυγαριά θεσμούς αιώνων με αριστερά κινήματα, μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο για να βγάλει την Ελλάδα έξω από τα σύνορα;

Πηγή εφημ. "Δημοκρατία"

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση