"Eίμαι και εγώ πλέον ένα παιδί της ξενιτιάς"

Σκέψεις μιας νέας ελληνίδας μετανάστριας από τον Καναδά

Η Ελληνική μου Νοοτροπία   

Αυτές τι μέρες τιμούμε την Ελληνική ιστορία που από το σχολείο οι δάσκαλοι μας, μας δίδαξαν  μέσα από αυτή το τι θα πει Ελληνικό σθένος, τι θα πει Ελληνική επανάσταση και τι δημοκρατία… 
Ως Έλληνες έχουμε έντονο το συναίσθημα της περηφάνιας  για τους ήρωες μας, τιμώντας τους με εκδηλώσεις και παρελάσεις σε όλο τον κόσμο.  
Και μου γεννιέται η εξής απορία: Τι συνέβη τελικά σε αυτό το λαό που κάποτε έγραφε ιστορία με το αίμα του; Μήπως περιμένει τον ήρωα του ή σταμάτησε τελικά να πιστεύει σε ήρωες;

Το σίγουρο είναι ότι πιστεύει πια σε ένα παρελθόν  ανούσιο,  ένα σήμερα αδύναμο, ένα «αύριο» αβέβαιο… αυτά δυστυχώς αφήνει πίσω του ο οικονομικός πόλεμος που βιώνει σήμερα η Ελλάδα. Για άλλη μία φορά η πατρίδα μας διώχνει τα παιδιά της, διώχνει το μέλλον της αφήνοντας πίσω μία αγανάκτηση, μια απογοήτευση που σε αποδυναμώνει και απλά παρακολουθείς τις εξελίξεις περιμένοντας το τίποτα,  από μία απίστευτη πολιτική προπαγάνδα που σε κάνει να νιώθεις ότι αυτά που βλέπεις στο  κοινωνικό σου περίγυρο, Nαι,  τα φαντάζεσαι. Φαντάζεσαι την ανεργία, φαντάζεσαι την εκδημία,  φαντάζεσαι τη φτώχεια… Όλα είναι της φαντασίας σου, η Ελλάδα πάει μια χαρά και έχουμε και πλεόνασμα!!! Μέχρι και ο Γιωργάκης το πίστεψε και έτρεξε να πάρει το χειροκρότημα.
Δυστυχώς αυτή την κοροϊδία την αισθάνεται ο λαός, και λέω δυστυχώς γιατί αυτό είναι που τον έχει αποδυναμώσει. Είναι ένας λαός που νιώθει προδομένος από το «κεφάλι» του και φοβάται μη χάσει αυτό το λίγο που έχει σήμερα γιατί πλέον ζει με το σήμερα.

Θα μου πείτε γιατί δεν αλλάζει κεφάλι; Μη γελιόμαστε αυτό είναι  δύσκολο να γίνει, όσο υπάρχουν προσωπικά συμφέροντα οι ίδιοι θα κυβερνούν και όσο υπάρχει φτώχεια τα προσωπικά συμφέροντα θα μεγαλώνουν. Η ελπίδα πεθαίνει άλλωστε τελευταία και οι υποσχέσεις αναζωπυρώνουν την ελπίδα.
Τα τελευταία χρόνια ζω και εργάζομαι στον Καναδά, είμαι και εγώ πλέον ένα παιδί της ξενιτιάς. Η κατάσταση στην Ελλάδα με ανάγκασε να αφήσω την οικογένεια μου, τους φίλους μου, τη ζωή μου για να έρθω εδώ στον Καναδά για ένα καλύτερο αύριο. Ένα αύριο που δεν το επέλεξα εγώ, δεν επέλεξα εγώ να μεγαλώσουν τα παιδιά μου χωρίς παππού- γιαγιά, χωρίς την Ελληνική νοοτροπία που τόσο αγαπώ. Ναι την αγαπώ, και πιο πολύ τώρα που ζω σε μια ξένη χώρα. Αγαπώ τον τρόπο που διασκεδάζουμε, που φωνάζουμε, που νευριάζουμε, που μαλώνουμε που είμαστε αληθινοί…

Όχι δεν μας έφτασε η Ελληνική νοοτροπία σε αυτή την κατάσταση. Με εξοργίζει όταν το ακούω αυτό. Με εξοργίζει όταν ακούω «καλά να πάθετε, όταν ζούσατε πλουσιοπάροχα δεν σκεφτήκατε ότι δεν υπάρχουν λεφτά;». Συγνώμη ποιος νοήμον άνθρωπος θέλει να ζει στη μιζέρια και στη φτώχεια, ποιος δεν θέλει ένα καλύτερο σπίτι, μια καλύτερή ζωή για αυτόν και την οικογένεια του; Μην ξεχνάτε ο Ελληνικός Λαός ήταν πάντα στερημένος. Εσύ που πέρασες δύσκολα παιδικά χρόνια και αναγκάστηκες να δουλεύεις από μικρός αντί να σπουδάσεις, θέλεις και το παιδί σου να ζήσει έτσι;  Δεν νομίζω.

Είναι λογικό λοιπόν που οι γονείς μου κάνανε τα πάντα για μένα και την αδελφή μου, είναι λογικό που πήραν δάνειο εφόσον μπορούσαν να αντεπεξέλθουν σε αυτό για να αγοράσουν ένα σπίτι για εμάς αντί να τα δίναμε στο ενοίκιο. Το ίδιο δεν κάνουν και εδώ; Δάνεια δεν υπάρχουν και εδώ, πιστωτικές κάρτες δεν υπάρχουν και εδώ; Τι φταίνε λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι που δούλεψαν σκληρά για να σπουδάσουν τα παιδιά τους και να τους προσφέρουν μία καλύτερη ζωή  και να βλέπουν τελικά ότι όλα αυτά ήταν ανούσια, ότι όλα αυτά γκρεμίζονται μπροστά στα μάτια τους και χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι.

Αυτή είναι τελικά  η Ελληνική νοοτροπία που μας έφερε σε αυτή την κατάσταση; Γιατί έτσι έπραξε η κάθε μέση Ελληνική οικογένεια και το μεγαλύτερο ποσοστό του Ελληνικού λαού. Μην μπαίνουμε λοιπόν στο «τρυπάκι» να υποτιμάμε την Ελληνική νοοτροπία, αν ζούσες σε αυτή τη χώρα το ίδιο θα έκανες και εσύ γιατί λογικά στην πατρίδα σου θα ένιωθες πιο ασφαλής, και όπως προανέφερα όλα ξεκινάνε από το «κεφάλι» που οδηγεί το σώμα.

Ακούγεται και το άλλο πώς η νέα γενιά είναι κακομαθημένη, πως τα είχαμε όλα και πως δεν δουλεύαμε και τις σκληρές δουλείες τις έκαναν ξένοι γιατί δεν ήθελε ο Έλληνας να τις κάνει και κ.τ.λ. Πολύ λογικό. Θα σπούδαζες εσύ το παιδί σου με νύχια και με δόντια  και μετά θα το έστελνες στα χωράφια; Δεν θα ήθελες να δουλέψει κάπου αλλού καλύτερα με μεγαλύτερες αποδοχές. Να πάνε χαμένες οι θυσίες σου; Οι εποχές αλλάξανε και οι απαιτήσεις μεγαλώσανε μη κρίνετε τη νέα γενιά με βάση με τα δικά σας βιώματα, και δεν είναι κακομαθημένη αλλά καλομαθημένη και γι’ αυτό θα πρέπει να είσαστε περήφανοι που  μπορέσατε και προσφέρετε περισσότερα στα παιδιά σας από ότι οι γονείς σας.

Μην υποτιμάμε λοιπόν το λαό της Ελλάδας και ας σταματήσει επιτέλους αυτή η ταμπέλα του τεμπέλη Έλληνα γιατί μη ξεχνάς Έλληνας είσαι και εσύ που ξενιτεύτηκες πριν από πολλά χρόνια, και μάλλον για να έφτασες εδώ που είσαι δεν ήσουνα τεμπέλης.

Δεν έχω την απαίτηση να καταλάβεις την Ελληνική μου νοοτροπία μπορείς απλά να τη σεβαστείς.  Και γι’ αυτούς που θέλουν να μου βάλουν πολιτική ταμπέλα επειδή έτσι τους συμφέρει, αναφέρω ότι  δεν ανήκω σε κανένα πολιτικό κόμμα, αυτά που εκφράζω, τα εκφράζω μέσα από αυτά που βίωσα στην Ελλάδα, γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα, και μέσα από αυτά που βιώνω ως νέα Ελληνίδα μετανάστρια του Καναδά.
Έλενα Θ.
Τορόντο, Μάρτιος 2014

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση