Η συμμαχία του Ερντογάν με τον «διάβολο» και οι σατανικές συμπτώσεις της διαπλοκής

Του Νίκου Μελέτη 

Σε μια «συμμαχία με τον διάβολο» (του κεμαλικού στρατιωτικού κατεστημένου), ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγιπ Ερντογαν  ελπίζει ότι θα μπορέσει να ξεπεράσει την τρικυμία των σκανδάλων και να εξουδετερώσει την επιρροή του Φετουλαχ Γκιουλέν, προκειμένου τελικά να κλείσει το στόμα των όλο και πιο απειλητικών δικαστών.

Καθώς η πολιτική επιβίωση του εξαρτάται άμεσα από το κουκούλωμα των σκανδάλων ο τούρκος πρωθυπουργός προσπαθεί να πιαστεί απ’ όπου μπορεί και έτσι σε μια κίνηση που δείχνει την πολυπλοκότητα της πολιτικής κρίσης στην Τουρκία, είναι έτοιμος ακόμη και να απελευθερώσει τους στρατηγούς και δεκάδες στρατιωτικούς  που αποτελούσαν την μεγαλύτερη απειλή για το καθεστώς του και οι οποίοι οδηγήθηκαν στην φυλακή με τις υποθέσεις Εργκενεκον και Βαριοπούλα .Δυο υποθέσεις που στήθηκαν εν γνώσει του Ερντογάν  από το δίκτυο της «Κοινότητας» Γκιουλεν στο δικαστικό σύστημα και στην αστυνομία, το όποιο έτσι ισχυροποιήθηκε ακόμη περισσότερο.

Η προβολή από τον ίδιο τον Ερντογαν αλλά και αρκετά στελέχη του κόμματος του, της θεωρίας της «δικαστικής συνομωσίας» και η προσφυγή του Γενικού Επιτελείου(μετα από εγκριση του Ερντογαν) εναντίον των αποφάσεων που έστειλαν στην φυλακή τους αξιωματικούς, άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου για το τελικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

Η προσπαθεια ανατροπής του δικαστικού βραχίονα της «Κοινότητας» Γκιουλεν  οδηγεί πρακτικά σε μια επικίνδυνη εκτροπή η οποία έχει σημάνει συναγερμό στο κοσμικό σύστημα, στην αντιπολίτευση αλλά και στον ίδιο τον Στρατό, καθώς θα έφερνε ένα βήμα πιο κοντά την πλήρη πολιτική επικράτηση του Ταγιπ Ερντογάν και την επιβολή ενός καθεστώτος που δεν θα υπάρχει καν η στοιχειώδης ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας.

Έτσι σε αυτή την θανάσιμη σύγκρουση εξουσίας που έχει ξεσπάσει στην Τουρκία ο Ερντογαν επιχειρεί να σώσει τώρα τους Στρατηγούς για να εξουδετερώσει την «Κοινότητα» του Φετουλαχ Γκιουλεν, που πλέον είναι ο μοναδικός θεσμός που απειλεί την κυριαρχία του, ταυτόχρονα όμως δίνει ανάσα ζωής στον στρατηγικό αντίπαλο του, το κεμαλικο κατεστημένο.

Ο ίδιος ο τούρκος ηγέτης ελπίζει ότι κλιμακώνοντας αυτή την πολιτικό- δικαστική σύγκρουση, θα υποβαθμιστεί το ενδιαφέρον για την συνέχιση διερεύνησης των σκανδάλων στα οποία εμπλέκονται στενοί συνεργάτες του, φίλοι του, επιχειρηματίες και συνέταιροι των γιων του.

Για κάθε χώρα και για κάθε κυβέρνηση ,πολύ περισσότερο όμως για την Τουρκία και την υποτιθέμενη αυστηρή μουσουλμανική ηθική που πρεσβεύει ο Ταγίπ Ερντογαν, θα αποτελούσε μείζονα πρόκληση το γεγονός  ότι ο υπουργός οικονομικών Ζ.Τσαγλαγιάν που κατηγορείται για ύποπτες σχέσεις με τον άνθρωπο που βρίσκεται στο επίκεντρο του σκανδάλου  ξεπλύματος δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων του Ιράν, μέσω και κρατικής τουρκικής τράπεζας, είχε λάβει ως «δωράκι» από τον επιχειρηματία ένα ρολόι χειρός Patek Phillipe 5101G αξιας μόλις 380.000 δολαρίων.

Ο ίδιος υπουργός αποκαλύφθηκε πριν λίγες ημερες ότι την περασμένη άνοιξη είχε ταξιδέψει οικογενειακώς στην Μέκκα για προσκύνημα με το λιαρ τζετ του συγκεκριμένου επιχειρηματία Ρεζα Ζαρραμπ, ο οποίος κάλυψε και όλα τα έξοδα…

Μετα από τα τουρκικά ΜΜΕ που με ιδιαίτερη και θαυμαστή τόλμη αποκαλύπτουν και τις …οικονομικές πτυχές του οράματος του Ταγίπ Ερντογάν να μεταμορφώσει την Τουρκία, είναι εντυπωσιακό και το δημοσίευμα του Bloomberg την περασμένη εβδομάδα με τίτλο «Το ενδιαφέρον του Ερντογαν για τα «τρελά έργα», συνδέει τα σκάνδαλα της Τουρκίας με τους εργολαβους», αφηνοντας σοβαρότατους υπαινιγμούς για τον ίδιο τον Ταγίπ Ερντογαν, θέτοντας υπό αμφισβήτηση το μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθήθηκε μέχρι τώρα στην Τουρκία.

Τα σκάνδαλα όμως έχουν αφήσει την σφραγίδα τους στην πολιτική ζωή της χώρας και κάθε άλλο παρά είναι εύκολο τώρα να καλυφτούν, πολύ περισσότερο όταν φαίνεται ότι στην δεκαετή διακυβέρνηση του ΑΚΡ δημιουργήθηκε ένα νέο σύστημα οικονομικής διαπλοκής ελεγχόμενο ή φιλικό προς τον Ερντογαν, το όποιο πλέον καρπώνεται το μεγαλύτερο μέρος των τεράστιων δημόσιων επενδυσεων.

Κονδύλια που κάθε άλλο παρά είναι ευκαταφρόνητα, μια και ο τομέας των κατασκευών, (με δημόσιες επενδύσεις και ιδιωτικές τοποθετήσεις) έχει ξεπεράσει τα τελευταία 11 χρόνια τα 600 δις δολάρια και τις απευθείας κρατικές χρηματοδοτήσεις να φθάνουν τα 200 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ο τομέας των κατασκευών κατέχει το 80% των συνολικών δημόσιων επενδύσεων   σε τομείς που αφορούν κυρίως την κατασκευή αυτοκινητοδρόμων, σιδηροδρομικού δικτύου, λιμανιών, γεφυρών, φραγμάτων κλπ, με τον τομέα της κατασκευής δημοσίων κτιρίων να έχει την δεύτερη θέση.

Τα περίφημα μεγαλόπνοα και «φαραωνικά» έργα που έχει εξαγγείλει ο Ταγίπ Ερντογαν (νέο αεροδρόμιο, διάνοιξη διώρυγας παράλληλης του Βοσπόρου, τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου κλπ) αποκτούν έτσι κι άλλη διάσταση καθώς φανέται ότι δεν σχεδιάστηκαν απλώς και μόνο για να σφραγίσουν συμβολικά το “μεγαλείο” της  διακυβέρνησης Ερντογάν, αλλά χρησιμοποιούνται για την διασπάθιση δημόσιου χρήματος από το σύστημα εξουσίας του Ερντογαν και για την επιβολή έλέγχου στην δημόσια ζωη. Τα νέα τζάκια που δημιουργήθηκαν ή γιγαντώθηκαν λόγω της «γενναιοδωρίας» της κυβέρνησης Ερντογαν, ανταπέδιδαν με το παραπάνω τα «οφειλόμενα» σε κορυφαία κυβερνητικά στελέχη και στους γιους τους και συγχρόνως αποκτούσαν σταδιακά τον έλεγχο όλο και περισσότερων ΜΜΕ για την χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι επιχειρήσεις Calik Holding AS, η Cengiz Insaat και ο όμιλος Agaoglou.

Ο όμιλος Calik Holding, που καλύπτει όλο το φάσμα της επιχειρηματικής δραστηριότητας, από κλωστοϋφαντουργία και ενέργεια μέχρι τις κατασκευές και έχει επεκταθεί από το Κόσσοβο μέχρι το Ιράκ, διαθέτει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα: ο CEO της εταιρίας Μπερατ Αλμπαϋράκ είναι ο γαμπρός του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογαν.

Ο όμιλος Calik ξεκίνησε σαν μια μικρή υφαντουργία το 1981 για να φθασει το 2011 να έχει έσοδα  2,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το 2008 ο όμιλος αγόρασε την εφημερίδα Sabah και τον τηλεοπτικό σταθμό ATV για 1,25 δισεκατομμύριο δολάρια (από τα οποία τα 375 εκατομμύρια είχαν δοθεί υπό μορφή δανείων από δυο κρατικές τράπεζες, η μια εξ αυτών είναι η αμαρτωλή Halkabank). Ο όμιλος εταιριών που ουσιαστικά διευθύνει ο γαμπρός του Ερντογαν δεν αναμείχτηκε ευθέως στο σκάνδαλο, αλλά η παρουσία του σε όλα τα μεγάλα προζεκτ της Τουρκίας έχει συχνά στρέψει τα βλέμματα  πάνω του.

Ο όμιλος Cengiz Insaat διευθύνεται από τον Μεχμετ Σενγκίζ, ο οποίος γεννήθηκε  στην πόλη Ριζουντα (Rize) του Πόντου την ιδιαίτερη δηλαδή πατρίδα του Ερντογαν. Ο Σενγκιζ συμμετέχει από κοινού με τον γιο του τούρκου πρωθυπουργού, Νεσμετιν  Μπιλαλ Ερντογαν στο Δ.Σ. ιδρύματος του πανεπιστημίου που ιδρύθηκε προς τιμήν του Ταγιπ Ερντογαν…

Ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας έχει σημειώσει μεγάλες …επιτυχίες, καθώς έχει όπως δηλώνει η εταιρία ότι ανεκτέλεστα συμβόλαια 7 δισεκατομμυρίων ευρω .Η Cengiz Insaat κέρδισε τον διαγωνισμό για την κατασκευή και εκμετάλλευση του νέου αεροδρομίου της Κωνσταντινούπολης για την περίοδο 25 ετών.. Το όνομα του Σενγκιζ φέρεται να ήταν στον κατάλογο του δεύτερου κύματος προσαγωγών για τα σκάνδαλα που συγκλονίζουν την Τουρκία, αλλά ο συγκεκριμένος φάκελος αφαιρέθηκε από τον εισαγγελέα που ερευνούσε την υπόθεση…

Όσο για τον τούρκο μεγιστάνα Αλι Αγκαογλου που ο όμιλος του κυριαρχεί στον χώρο των κατασκευών τα τελευταία χρόνια με προνομιακή σχέση και με την κρατική οικιστική εταιρία ΤΟΚΙ, αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Ο Αγκαογλου με προσωπική περιουσία μεγαλύτερη των 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων ήδη έχει αναλάβει την κατασκευή του Διεθνούς Χρηματοοικονομικού  Κέντρου της Κωνσταντινούπολης αξίας 2,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων και υλοποιεί δεκάδες συμβόλαια με την ΤΟΚΙ  της οποίας για σειρά ετών πρόεδρος ήταν ο παραιτηθείς λογω του σκανδάλου υπουργός Οικισμού και περιβάλλοντος Ερντογάν Μπαυρακτάρ. Μια ακόμη σύμπτωση: ο  Αγκαογλου κατάγεται από την Οφ την ίδια πόλη του Πόντου όπου γεννήθηκε και ο Μπαυρακταρ.

Έχει περάσει αρκετός καιρός από το 1995 όταν ο «αγνός» ισλαμιστής δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Ταγιπ Ερντογαν κατήγγειλε την απόφαση για κτίσιμο της τρίτης γέφυρας στον Βόσπορο (που πριν μερικούς  μήνες θεμελίωσε τελικά) ως «δολοφονία της Κωνσταντινούπολης». Τώρα είναι οι φίλοι, οι γιοι και οι υποστηρικτές που απαιτούν μερίδιο στον πλούτο της χώρας για να συνεχίσουν να υποστηρίζουν το καθεστώς.

Και μόνο το γεγονός ότι τα ήδη δρομολογημένα έργα στην Τουρκία είναι συνολικού κόστους 102 δισεκατομμυρίων δολαρίων και τα οποία αφορούν φιλικές προς το καθεστώς εταιρίες, αναδεικνύουν μια άλλη διάσταση της σύγκρουσης στην σημερινή Τουρκία. Γιατί πάντοτε εκτός από την… δόξα υπάρχει και το χρήμα!

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 9 Ιανουαρίου 2014

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση