Θέατρο (τρ)ελλάς

Το θέατρο (της πολιτικής) πολλοί ηγάπησαν, τους θεατρίνους (της πολιτικής) μόνον οι τραπεζίτες!

Όποιος έχει την αφέλεια να πιστεύει ότι, έστω και για την νομή της εξουσίας, διαφώνησε ο Κουβέλης με τον Σαμαρά, κάνει μεγάλο λάθος ή μάλλον είναι θύμα της υποκριτικής τους…

Οι πολιτικοί σήμερα χωρίζονται από τον λαό, σε τρείς κατηγορίες.

• Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι οι σημερινοί έλληνες πολιτικοί, είναι αληθινοί πολιτικοί, με αξίες, με οράματα και πατριωτισμό.
• Υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν ότι είναι απλώς ηλίθιοι και ότι χαντακώνουν την χώρα από βλακώδη λάθη που κάνουν.
• Υπάρχουν τέλος κάποιοι που πιστεύουν ότι οι πολιτικοί είναι λαμόγια, τα οποία απλώς κοιτούν πως να τσεπώσουν χρήμα μέσα από την εξουσία και δεν ενδιαφέρονται για την πατρίδα μας.

Άν και η τρίτη κατηγορία έχει κάποια ποσοστά παραπάνω από τις μεμωνομένες περιπτώσεις των δύο πρώτων κατηγοριών, η αλήθεια βρίσκεται αλλού…

Η αλήθεια είναι ότι οι έλληνες πολιτικοί (ισχύει και για τους ξένους) όταν μπαίνουν στην πολιτική σκηνή (είδατε που κι εδώ όπως και στο θέατρο, για σκηνή μιλάμε; ) ανήκουν άλλοι στην πρώτη, άλλοι στην δεύτερη κι άλλοι στην τρήτη κατηγορία.

Όταν όμως μπούν στην πολιτική και στο βαθμό που μπορούν να παίξουν βασικό ρόλο στην πολιτική σκακιέρα, βρίσκονται μπροστά στους…τραπεζίτες!

Από το 1790 ο Mayer Amschel Bauer (Rothschild) είχε πεί:

“Άσε με να εκδίδω και να ελέγχω το χρήμα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος φτιάχνει τους νόμους”

Μ΄αυτή τη φράση του ο Rothschild εννοούσε πολύ απλά, ότι εφ΄όσον ελέγχει το χρήμα, μπορεί να αγοράσει τον οποιονδήποτε πολιτικό μπορούσε να του φέρει εμπόδια, ή αν αυτός δεν εξαγοράζεται, μπορεί να πληρώσει δολοφόνους για να τον βγάλουν απ΄τη μέση…

Αυτό άλλωστε έκανε η “δυναστεία” του, με όσους προέδρους της Αμερικής της αντιστάθηκαν, από τον Λίνκολν έως τόν Κέννεντυ.

Όσοι λοιπόν πολιτικοί, από όποια κατηγορία εκ των τριών κι άν ξεκινάνε, αποφασίζουν να πουληθούν στους τραπεζίτες, είτε γιατί είναι φιλοχρήματοι και φιλόδοξοι, είτε γιατί είναι απλώς δειλοί και φοβούνται για την ζωούλα τους, αναλαμβάνουν το ρόλο που θα τους αναθέσουν οι τραπεζίτες και από πολιτικοί γίνονται ηθοποιοί που υποδύονται τους πολιτικούς

Έτσι λοιπόν εξηγούνται όλοι οι “χειρισμοί”, ιδιαίτερα για τις, μημονιακές κυβερνήσεις αλλά και για τις “αντιμνημονιακές” αντιπολιτεύσεις!

Έτσι εξηγείται πως ο “αντιμνημονιακός” Κουβέλης πέρασε στο μνημονιακό στρατόπεδο και τώρα παριστάνει πάλι τον “αντιμνημονιακό”!

Η αλήθεια είναι ότι στην παρούσα κατάσταση, η θεατρική ομάδα της ΔΗΜΑΡ, θα αναλάβει ρόλο κασκαντέρ για τις επόμενες επικίνδυνες σκηνές που θα γυριστούν στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας.

Θα αναλάβει δηλαδή να ντουμπλάρει τους μνημονιακούς Σαμαροβενιζέλους, στις πολύ δύσκολες σκηνές (απολύσεις, κλεισίματα οργανισμών, ξεπουλήματα κλπ) χωρίς να φαίνεται.

Έτσι λοιπόν θα δούμε στην ΔΗΜΑΡ από διαφωνίες μέχρι αποχωρήσεις, αλλά το μόνο που δεν θα αμφισβητηθεί είναι η λευκή (συναινετική) ψήφος του κόμματος στην εναπομείνασα δικομματική κυβέρνηση…

Θα συναινεί δηλαδή στα απάνθρωπα και αδυσώπητα μνημονιακά μέτρα με ψήφο (οίκου) ανοχής, “δια το συμφέρον της χώρας”, μέχρι να κλατάρει η κυβέρνηση και να αναλάβει ο άλλος θίασος, αυτός (ο φιλολαϊκός) του ΣΥΡΙΖΑ…

Όλα αυτά θα συμβαίνουν, μέχρι ο λαός να δώσει τέλος σε όλο αυτό το αγορασμένο από τους τραπεζίτες πολιτικό σκηνικό και αφού ανατρέψει την κυριαρχία της παγκόσμιας τραπεζοπιστωτικής εξουσίας (ΠΤΕ) στη χώρα μας, βρεί και τους πατριώτες εκείνους που χωρίς δόλο και εξαρτήσεις, θα κυβερνήσουν την Ελλάδα μας…

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση