Βλακώδης πράξη η προσφυγή της Ελλάδας στο Μνημόνιο
Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
Η παραδοχή από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο των «στραβοπατημάτων» του –διότι λάθη με την έννοια της λέξης δεν παραδέχεται- στην υπόθεση της ελληνικής οικονομίας, φανερώνει ότι ήταν μία βλακώδης πράξης η προσφυγή στο μηχανισμό. Μα πάνω απ’ όλα αποδεικνύεται ότι αν η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου επιδείκνυε πολιτικό θάρρος και λάμβανε το φθινόπωρο του 2010 το ένα τρίτο των μέτρων που επιβλήθηκαν από την Τρόϊκα, η μοίρα της Ελλάδας θα ήταν διαφορετική.
Ο προκάτοχός του Κώστας Καραμανλής, όπως και ο κ. Παπανδρέου είχαν έγκαιρα προειδοποιηθεί από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον για τη λαίλαπα που θα σάρωνε τη χώρα. Ηταν γνώστες των απόψεων του ΔΝΤ, τον Ιούλιο του 2009 αλλά και ενωρίτερα. Το Ταμείο κτυπούσε τον κώδωνα του κινδύνου και προέβλεπε με στοιχεία ότι η χώρα μέχρι το τέλος εκείνης της χρονιάς δεν θα μπορούσε «να βγει στις αγορές». Οι Βρυξέλλες διά του κ. Γιούνκερ εκλιπαρούσαν για μέτρα, που θα ήταν ανώδυνα εάν λαμβάνονταν τότε. Ο κ. Καραμανλής είχε εγκαταλειφθεί από το ίδιό του το κόμμα και αδυνατούσε να επιβάλει οτιδήποτε γι’ αυτό και σήκωσε τα χέρια ψηλά. Ο δε κ. Παπανδρέου, εγκλωβισμένος από τη φράση-δέσμευση ότι «λεφτά υπάρχουν», δεν άκουσε τον υπουργό του των Οικονομικών, κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ερχόμενος «δαρμένος» από τις Βρυξέλλες, τον Οκτώβριο του 2009, τον ενημέρωσε πλήρως για την κατάσταση της οικονομίας.
Βεβαίως, ο καθένας μπορεί να υποστηρίξει ότι τα παραπάνω «είναι παλιά ξινά σταφύλια» και δεν θα έχει άδικο. Ούτε η ΝΔ, ούτε το ΠΑΣΟΚ τόλμησαν να αντιπαρατεθούν με τις συντεχνίες τους, που ταλαιπώρησαν τον τόπο. Ο δε κ. Παπανδρέου αποφάσισε την πορεία προς το ΔΝΤ ως αρχηγός της αντιπολίτευσης ακόμα, μία πορεία προς το άγνωστο, χωρίς να γνωρίζει που θα έβγαζε και που θα οδηγούσε τους πολίτες. Η επιλογή του μηχανισμού ήταν προδιαγεγραμμένη πορεία προς τον οικονομικό θάνατο.
Διάβασα πολλές αναλύσεις για το μείζον θέμα της αναδιάρθρωσης, το οποίο έχω συζητήσει και με Ελληνες πολιτικούς. Η εντύπωση που αποκομίζει ο συνομιλητής αυτών των πολιτικών, είναι ένα μείγμα άγνοιας και συγκάλυψης. Οι πλείστοι ομιλούν και σήμερα για ασήμαντο ζήτημα. Πρόκειται για αντιδράσεις από ανθρώπους που γνωρίζουν πως είναι ένοχοι και οι οποίοι μεταβιβάζουν τις ενοχές στις πλάτες άλλων.
Το «κούρεμα» ήταν μεγάλη υπόθεση για την ελληνική οικονομία και δεν ήταν τρελλός ο Ντομινικ Στρος Καν που προωθούσε με δυναμικό τρόπο την πρόταση. Ψεύδεται ο Ολι Ρεν όταν ισχυρίζεται ότι το ΔΝΤ δεν έθεσε το θέμα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο κείμενο της τελευταίας έκθεσης αξιολόγησης αλλά και σε συζητήσεις με στελέχη του ΔΝΤ. Αλλωστε στη συνεδρίαση του Δ.Σ. του Ταμείου εκείνο το μαύρο Μάη του 2010, άστραψαν και βρόντηξαν τα μέλη του όταν συνειδητοποίησαν ότι η ελληνική κυβέρνηση και οι Ευρωπαίοι δεν αποδέχθηκαν την πρόταση για αναδιάρθρωση.
Επρεπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ελλάδας να απαιτήσει το «κούρεμα». Ηταν υποχρέωση και δικαίωμα του. Και εάν το είχε επιχειρήσει, λόγω και της ισχυρής στήριξης του κ. Στρον Καν, θα είχε καταφέρει την ελάφρυνση του χρέους και τώρα όλοι θα τον υμνούσαμε και θα λέγαμε πως είμαστε τυχεροί που η Ελλάδα τον είχε πρωθυπουργό.
Το 2004 συνέστησα στους Ελληνοκύπριους να διαβάσουν το σχέδιο Ανάν και με το χέρι στην καρδιά να αποφασίσουν. Τώρα εισηγούμαι στους Ελληνες πολίτες να μελετήσουν την έκθεση αξιολόγησης του ΔΝΤ. Θα αντιληφθούν αμέσως πόσο νάνοι ήταν οι πολιτικοί μας ηγέτες όταν βρέθηκαν ενώπιον της πιό μεγάλης απόφασης για την Ελλάδα και το λαό της…
Αναρτήσεις
ΟΧΙ φιλε Ιγναντιου , ΔΕΝ εγινε λαθος .
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρομελετημενη η καταστροφη και η διαλυση .
Αυτα να τα λετε μεταξυ σας .
ΔΕΝ μασαμε .
Φυσικά, υπάρχουν κι άλλες εκδοχές για τη χρεοκοπία της χώρας, όπως το σχέδιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων κατά του ελληνισμού, οι μαζικοί αεροψεκασμοί που οδήγησαν στην αποβλάκωση του ελληνικού λαού, το φούσκωμα του ελλείμματος του 2009 κ.α.
ΔιαγραφήΓαλάζιος αχταρμάς
ΔιαγραφήΣτο τέλος θα καταντήσει και κωμικό. Κάθε φορά που ο υπουργός των Οικονομικών αναφέρεται στο έλλειμμα του 2009 -που ξεπέρασε το 15%- οι καραμανλικοί βουλευτές το εκλαμβάνουν ως επίθεση εναντίον τους και αρχίζουν τις βολές και τα υπονοούμενα διαμαρτυρόμενοι, ως άλλοι απατημένοι σύζυγοι, γιατί..... δικαιώνεται ο Γιώργος Παπανδρέου.
Και αγνοούν το πολύ απλό: ότι όλοι οι προϋπολογισμοί από το 2010 και μετά, καθώς βέβαια και οι προβλέψεις του Μνημονίου, στηρίζονται στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Τα οποία βέβαια έγιναν με υπόδειξη της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας.
Για όσους τρέφουν την παραμικρή αμφιβολία -όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που το λέει και δεν το λέει, κλείνοντας βολικά το μάτι στους εραστές των πάσης φύσεως συνωμοσιών- η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το επανέλαβε προχθές με τον πιο επίσημο τρόπο απαντώντας σε
ερώτηση της ευρωβουλευτού κ. Αννυς Ποδηματά. Στην ανακοίνωσή της η Επιτροπή «διαψεύδει οποιουσδήποτε ισχυρισμούς» ότι το έλλειμμα είχε υπερεκτιμηθεί.
Αυτά για όσους επιμένουν στην τρελή θεωρία ότι οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο επειδή φουσκώσαμε τα στοιχεία για το έλλειμμα - ενώ είναι γνωστό ότι η αναθεώρηση των στοιχείων έγινε έτσι κι αλλιώς αφού είχαμε ήδη μπει στο Μνημόνιο. Τα αγνοούν όλα αυτά οι καραμανλικοί βουλευτές; Οχι βέβαια. Απλώς βρισκόμαστε μπροστά σε μια κακότεχνη προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία. Είτε για να αποσείσουν τις ευθύνες τους είτε για να δηλώσουν -να δηλώσει ο αρχηγός τους δηλαδή- παρών αν τους δοθεί ξανά η ευκαιρία.
Αυτή ωστόσο είναι μια πρώτη ανάγνωση. Γιατί το βαθύτερο πρόβλημα είναι η απόλυτη ιδεολογική σύγχυση στον χώρο της συντηρητικής παράταξης. Τα τελευταία χρόνια η Νέα Δημοκρατία προσπάθησε να είναι λίγο απ' όλα για όλους. Το αποτέλεσμα είναι κανείς να μην μπορεί να πει με βεβαιότητα πού στέκεται.
Κεντρικό στοιχείο υπήρξε προφανώς το ζήτημα του Μνημονίου που απέρριψε μέσα από μια εξωφρενικά απλοϊκή ανάλυση - τα περίφημα «Ζάππειο Ι» και «Ζάππειο ΙΙ». Κατάφερε έτσι να υπονομεύσει την ευρωπαϊκή της ταυτότητα και με την ακραία συνθηματολογία της, να δώσει υπόσταση σε κάθε είδους παλαβή θεωρία συνωμοσίας, σκάβοντας τελικά τον λάκκο της και χαρίζοντας ένα μέρος των οπαδών της στον κ. Καμμένο.
Η σύγχυση φυσικά παραμένει. Και την ίδια στιγμή που προωθεί (μνημονιακές) μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση μιας ανοικτής και ανταγωνιστικής οικονομίας, παραμένει δέσμια της πελατειακής λογικής τόσο στο κράτος όσο και στην οικονομία. Το λαϊκό με το αναχρονιστικό, το φιλελεύθερο με το κρατικοδίαιτο δίνουν όλα μαζί την εικόνα ενός κόμματος που δεν πατάει πουθενά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα και η εξωτερική πολιτική όπου μεγάλο μέρος της ΝΔ φλέρταρε διαχρονικά με τον μύθο των Ρώσων και σήκωνε με κάθε ευκαιρία το θέμα της ΑΟΖ για την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων. Μόνο και μόνο όμως για να πραγματοποιήσουν στροφή 180 μοιρών όταν βρέθηκαν στην κυβέρνηση. Ο κ. Δ. Αβραμόπουλος θα μπορούσε να είναι ο αντι-Σαμαράς της τελευταίας 5ετίας.
Μετά τις εκλογές δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι η Νέα Δημοκρατία, παρά τα τραύματά της, έχει μπροστά της μια μοναδική ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει την πολιτική της ταυτότητα και να προχωρήσει σε ένα γενναίο άνοιγμα στον κεντρώο και φιλελεύθερο χώρο. Προφανώς αυτή η δυνατότητα εξακολουθεί να υπάρχει. Το «παράθυρο ευκαιρίας» ωστόσο καθημερινά κλείνει.
Μέχρι σήμερα η Νέα Δημοκρατία και η κυβέρνηση διατηρούν τη στήριξη των πολιτών επειδή γνωρίζουν ότι η εναλλακτική «λύση» θα ήταν καταστροφική. Κάποια στιγμή ωστόσο θα πρέπει να πουν ποια είναι η Ελλάδα που οραματίζονται!
Παν. Καψής-Έθνος
(…)Ποια ήταν η πρώτη φορά που ανησυχήσατε για το ελληνικό έλλειμμα και χρέος;
ΔιαγραφήΖαν-Κλοντ Γιούνκερ
Το 2006 ή το 2007 συζητούσαμε κάθε μήνα την κατάσταση στην Ελλάδα, γιατί ανησυχούσαμε πραγματικά. Πιέζαμε όλους τους Έλληνες ομολόγους μας να μας πουν την πραγματική αλήθεια επειδή σκεφτόμασταν ότι οι αριθμοί που μας δίνονται και οι προβλέψεις της ελληνικής κυβέρνησης δεν ήταν ευθυγραμμισμένες με όσα σκεφτόμασταν. Και το 2009 η κατάσταση έγινε προφανής όταν πήρε την εξουσία η κυβέρνηση Παπανδρέου. Από εκείνη την στιγμή (η ελληνική κρίση) δεν είναι μηνιαία συζήτηση, αλλά καθημερινή.
Μπορούσε η Ελλάδα να αποφύγει το Μνημόνιο;
ΔιαγραφήΣαφέστατα όχι, στην κατάσταση που βρισκόταν η οικονομία στα τέλη του 2009 – αρχές 2010. Κάθε χώρα που μπήκε σε Μνημόνιο μετά την Ελλάδα (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος), και με δεδομένη την οδυνηρή εμπειρία του ελληνικού Μνημονίου, είχε συνολικά καλύτερα οικονομικά μεγέθη και παρ’ όλα αυτά δεν κατάφερε να αποφύγει την προσφυγή. Η αδυναμία δανεισμού της Ελλάδας ήταν πλήρης και οι δανειακές ανάγκες τεράστιες.
Το πρόβλημα είναι ξεκάθαρο και μοναδικό, αφού δαπανούσαμε κάθε χρόνο 30δις παραπάνω από αυτό που παράγαμε. Κάθε ευρώ που έμπαινε στη χώρα έβγαινε με την αγορά εισαγόμενων προϊόντων. Αν μας χάριζε κάποιος ολόκληρο το χρέος, τα 300 δις ευρώ, σε 10 χρόνια θα βρισκόμασταν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.
Στην τρυπα σου γρηγορα Ραγια , γρηγορα !
ΔιαγραφήΟ ραγιας την ραγιοδοσυνη του , την ονομαζη αναγκαια φρονιμαδα .
Οι πλουσιοι θα γινουν φτωχοι και οι φτωχοι θα πεθανουν και ολα θα γινουν ΞΑΦΝΙΚΑ !
Αλμούνια για κυβερνήση Καραμανλή: Έλεγαν ότι η κατάσταση δεν ήταν σοβαρή, ήταν ανίκανοι
ΑπάντησηΔιαγραφήO αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Χοακίν Αλμούνια και πρώην Επίτροπος Οικονομικών παραχώρησε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα στην Καθημερινή της Κυριακής και το Νίκο Χρυσολωρά.
Τα όσα είπε αποτελούν με διαφορά τις πλέον σκληρές δηλώσεις Ευρωπαίου αξιωματούχου για την πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία, κατά τη...
...διάρκεια της διακυβέρνησης Καραμανλή. Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
Το 2009 η κατάσταση επιδεινώθηκε δραματικά, αλλά όχι μόνο λόγω της ανακρίβειας των στατιστικών, διότι η κυβέρνηση εκείνη τη χρονιά, που ήταν και χρονιά εκλογών, ας μην ξεχνάμε, ήταν απολύτως παθητική. Μας έδωσαν το φθινόπωρο του 2008 έναν προϋπολογισμό που προέβλεπε έλλειμμα για το 2009, 1,8%. Τον πρώτο κιόλας μήνα είχε ξεπεράσει το 3% του ΑΕΠ και τον Απρίλιο το έλλειμμα ήταν πάνω από 5%, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας. Παρουσίασα λοιπόν μία αυστηρότατη εισήγηση στο Eurogroup με προτάσεις για την άμεση δημοσιονομική προσαρμογή της Ελλάδας. Το Eurogroup υιοθέτησε τις προτάσεις μου, αλλά η ελληνική κυβέρνηση τους επόμενους μήνες δεν έκανε τίποτα. Μας έλεγαν ότι η κατάσταση δεν είναι και τόσο σοβαρή και σκέφτονταν τις εκλογές που είχαν μπροστά τους.
Στις αρχές Ιουλίου, παρουσίασα μία έκθεση στο Eurogroup, η οποία αργότερα μου ζητήθηκε το 2010 και την έστειλα στην ελληνική Βουλή. Είπα στον τότε υπουργό Οικονομικών της Ελλάδας «αν δεν υιοθετήσετε άμεσα τις προτάσεις μας, το έλλειμμά σας θα ξεπεράσει το 10%». Αλλά πάλι δεν έγινε τίποτα. Μόνο μετά τις εκλογές, ο νέος υπουργός Οικονομικών, στην πρώτη μας συνάντηση, μου είπε «Χοακίν, το έλλειμμα είναι πάνω από 12%». Αυτή είναι η ιστορία. Δεν ήταν στατιστικό το πρόβλημα.Το πρόβλημα ήταν η καταστροφική διαχείριση των δημοσίων οικονομικών από την ελληνική κυβέρνηση το 2009, λόγω της ανικανότητας αυτής της κυβέρνησης και της ενασχόλησής της με τις εκλογές. Το Eurogroup τα ήξερε όλα αυτά, γιατί εγώ τους τα είπα. Είχα επανειλημμένες συναντήσεις με τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών και τον πρωθυπουργό και ήταν απολύτως ενήμεροι για τις ανησυχίες μας, αλλά δεν αντέδρασαν. Το Eurogroup τότε δεν ήταν εξοπλισμένο με τα σημερινά εργαλεία οικονομικής διακυβέρνησης, ώστε να κάνει κάτι και δεν ήταν έτοιμο να πιέσει την ελληνική κυβέρνηση.
Επί Καραμανλή είχε στηθεί το τελικό πάρτι μάσας! Ήξεραν τι θα ακολουθούσε και φρόντισαν να κάνουν το κουμάντο τους και για τα δισέγγονά του ο καθείς. Τυχαίο είναι ότι όλοι οι μέχρι τότε "κορυφαίοι" της ΝΔ αποσύρθηκαν σαν το "θείο βρέφος" του ΠΑΣΟΚ; Όλα ήταν κανονισμένα.
ΔιαγραφήΗ Eurostat είχε μόλις ανακοινώσει ότι το έλλειμμα του 2009 βρισκόταν στο 13,6% του ΑΕΠ ή αλλιώς 32 δισ. ευρώ (η διαδικασία αναθεώρησης έληξε τον Νοέμβριο με ένα έλλειμμα κοντά στο 16% του ΑΕΠ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κλίμα και η στάση απέναντι στην Ελλάδα από τα άλλα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, τους πολίτες τους, τους υπόλοιπους διεθνείς εταίρους μας και τις αγορές ήταν απόλυτα αρνητικό. Αποτέλεσμα της παραβίασης έξι συνεχόμενων Προγραμμάτων Σταθερότητας και της ψευδούς αποτύπωσης ενός ελλείμματος στο 6% στις 2 Οκτωβρίου του 2009, όταν όλα τα δεδομένα το έβγαζαν ήδη μεγαλύτερο.
Η πρωτόγνωρη για την Ευρωζώνη απόφαση για τη στήριξη της Ελλάδας μαζί με το ΔΝΤ με το ποσό των 110 δισ. ευρώ, που ως Ελληνική Κυβέρνηση διεκδικούσαμε ως δυνατότητα ήδη από τον Ιανουάριο, είχε ληφθεί μόλις στις 11 Απριλίου του 2010.
Και το πιο πιεστικό από όλα, στις 19 Μαΐου 2010 έληγαν ομόλογα ύψους εννέα δισ. ευρώ. Τα χρήματα αυτά δεν υπήρχαν και ούτε υπήρχε τρόπος δανεισμού, με τις αγορές πλέον κλειστές ή υπερβολικά ακριβές για την Ελλάδα. Με άλλα λόγια, ούτε τα δεδομένα ούτε ο χρόνος ήταν με το μέρος μας.
Στις 15 Απριλίου 2010 ζητήσαμε από την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ να ξεκινήσουν οι διαβουλεύσεις για τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να εφαρμοστεί η απόφαση της 11ης Απριλίου για τον Μηχανισμό Στήριξης. Στις 21 Απριλίου 2010 έφθασαν οι τεχνικές ομάδες της τρόικας και στις 23 Απριλίου η Κυβέρνηση, διά στόματος Πρωθυπουργού, ανακοίνωσε την ανάγκη ενεργοποίησης του μηχανισμού, ύστερα από πολύωρη συζήτηση σε Υπουργικό Συμβούλιο.
Από εκείνη την ημέρα και για τις επόμενες 26 ημέρες μέχρι την 19η Μαΐου, που ήταν η δική μας εσωτερική προθεσμία για τη λήξη των ομολόγων, οι διαπραγματεύσεις περιελάμβαναν:
Τεχνικές διαπραγματεύσεις για τη διαμόρφωση των προβλέψεων – χωρίς ακόμη αξιόπιστο στατιστικό σύστημα και χωρίς αναλυτικά στοιχεία για βασικές λειτουργίες του Δημοσίου, όπως π.χ. τη μισθοδοσία, τις δαπάνες των νοσοκομείων, τις κοινωνικές δαπάνες.
Διαπραγματεύσεις για την εξειδίκευση των νομικών και χρηματοοικονομικών δεδομένων και όρων του δανείου. Πολιτικές διαπραγματεύσεις για τη διαμόρφωση του οικονομικού προγράμματος – τα λεγόμενα μέτρα.
Διεθνείς διαπραγματεύσεις για να πεισθούν οι πολιτικές ηγεσίες για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας, ειδικά οι χώρες-μέλη του ΔΝΤ, καθώς για πρώτη φορά το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ έπρεπε να λάβει απόφαση για χρηματοδότηση χώρας πάνω από 500% των δικαιωμάτων της.