Χοντραίνει πολύ το παιχνίδι της «ισλαμικής» τρομοκρατίας

Σαν πολλά δεν έπεσαν μαζί με τη βομβιστική επίθεση στη Βοστώνη; Τσετσένοι στις ΗΠΑ, Τσετσένοι στις απαγωγές των δύο ιερέων στη Συρία, βόμβα στη γαλλική πρεσβεία στην Τρίπολη της Λιβύης, αποτυχημένη απόπειρα κτυπήματος της Αλ Κάϊντα σε τρένο στον Καναδά, συλλήψεις μελών της «Αλ Κάϊντα του Μαγκρέμπ» στην Ισπανία. Η εικόνα που δίδεται, είναι αυτή της «Διεθνούς» της ισλαμικής τρομοκρατίας που επανακάμπτει.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, η Μόσχα φαίνεται ότι είναι ο πιο κερδισμένος, αν μη τι άλλο, σε επικοινωνιακό επίπεδο, αφού δικαιώνεται, δεδομένου ότι εδώ και πολύ καιρό φωνάζει ότι η ισλαμική τρομοκρατία δεν έχει «πεθάνει» με την εκτέλεση του Μπίν Λάντεν, ότι όλα όσα συμβαίνουν με την «Αραβική Άνοιξη» στη Μέση Ανατολή, ενισχύουν τη δύναμη των φανατικών ισλαμιστών, και τέλος ότι η αποχώρηση των αμερικάνων από το Ιράκ, και κυρίως η απόσυρση των ΝΑΤΟϊκών από το Αφγανιστάν, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου (ποιος το περίμενε ότι οι Ρώσοι δεν θα ήθελαν να φύγουν οι αμερικάνοι από το Αφγανιστάν!). Εννοείται βεβαίως, ότι εμμέσως πλήν σαφώς η Μόσχα «στοχοποιεί» τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, τους χρηματοδότες και υποστηρικτές των ακραίων ισλαμικών οργανώσεων, όπως χαρακτηρίζει τις χώρες ο ρωσικός Τύπος.

Η αυτοκτονία Μπερεζόφκσι

Πριν από περίπου ένα μήνα, στη Βρετανία αυτοκτόνησε, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, ο Μπορίς Μπερεζόφσκι. Το πάλαι ποτέ δεξί χέρι του μέθυσου, πρώην προέδρου της Ρωσίας, Μπορίς Γιέλτσιν. Ο Μπερεζόφκσι, ήταν κλασσική περίπτωση του ρώσικου πρωτόγονου, γκαγκστερικού, ληστρικού καπιταλισμού. Από άγνωστος, εν μία νυκτί έγινε πάμπλουτος, και στη συνέχεια έλυνε και έδενε στη Ρωσία. Κυνηγημένος από την «ομάδα Πούτιν», βρήκε καταφύγιο στη Βρετανία, όπως και πάρα πολλοί Ρώσοι αντικαθεστωτικοί. Μεταξύ αυτών, και πολλοί Τσετσένοι.

Γενικότερα, ο Μπερεζόφσκι θεωρείτο η «ασπίδα» προστασίας των Τσετσένων και κάθε λογής ρώσων αντικαθεστωτικών στη Βρετανία, με τις ευλογίες –πάντα- των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών. Οι τελευταίες πάντως, είναι οι μεγάλες χαμένες από τις τελευταίες εξελίξεις στις ΗΠΑ, αφού ήταν εκείνες που είχαν ανοίξει βεντέτα με τη Ρωσία (υπόθεση Λιτβινένκο, άνθρωπος του Μπερεζόφσκι, κόντρες με την FSB, διάδοχο της ΚGB), με αποτέλεσμα να βρεθούν οι βρετανο-ρωσικές σχέσεις σε ιστορικό χαμηλό μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.

Ένα μήνα μετά το θάνατό του, σημειώθηκε η τραγωδία της Βοστώνης. Άραγε, έχει ξεφύγει ο έλεγχος αυτών των ομάδων των Καυκάσιων; ‘Η είναι τόσο πολύ διαβρωμένες από τις μυστικές υπηρεσίες, που, με τις ενέργειές τους αλείφουν βούτυρο στο ψωμί του Πούτιν; Όπως και να’ χει, κερδισμένος, έως τώρα, βγαίνει ο τελευταίος. Δεν είναι άλλωστε, τυχαίο, ότι στα ρωσικά ΜΜΕ κυριαρχεί η εκτίμηση και οι τίτλοι ότι η τραγωδία της Βοστώνης είναι η μεγάλη ευκαιρία για σύσφιξη των σχέσεων Ρωσίας-ΗΠΑ. Μια καλή ευκαιρία, για τη δημιουργία μιας «αντιτρομοκρατικής Διεθνούς», θα λέγαμε εμείς, με τη συμμετοχή και της «ριγμένης» έως τώρα Ρωσίας.

Τι υποστηρίζει το Κρεμλίνο

Οι Ρώσοι φωνάζουν εδώ και χρόνια για την ισλαμική τρομοκρατία του Καυκάσου, την οποία, ευθέως, συνδέουν με την Αλ Κάϊντα. Ως γνωστόν, το 2011 σημειώθηκε βομβιστική επίθεση σε αεροδρόμιο της Μόσχας, το 2010 υπήρξαν πολύνεκρες επιθέσεις στο Μετρό της Μόσχας, ενώ το 2004 είχε προηγηθεί το μακελειό από Τσετσένους αντάρτες σε σχολείο του Μπεσλάν, στη Βόρειο Οσσετία (από τις λίγες Χριστιανικές περιοχές του Καυκάσου). Γενικότερα, η εικόνα του «θρησκευτικού πολέμου» καλλιεργείται από όλες τις πλευρές στην περιοχή.

Η Μόσχα επίσης, απηύθυνε συνεχώς προειδοποιήσεις για τους Καυκάσιους που ζούσαν στη Βρετανία, την Σουηδία (κάποιοι Τσετσένοι που πήγαν εκεί, πέρασαν από την Ελλάδα, είτε με ελληνική βίζα, είτε ακόμη και με ελληνικό διαβατήριο), τη Νορβηγία και σε άλλες χώρες της Βορείου Ευρώπης, που τους προσέφεραν πιο εύκολα από άλλες άσυλο. Να σημειωθεί πως το Σεπτέμβριο του 2010, είχε πιαστεί στην Κοπεγχάγη ένας Τσετσένος, για απόπειρα κτυπήματος κατά της δανέζικης εφημερίδας που είχε δημοσιεύσει σκίτσα με τον προφήτη Μωάμεθ. Ανάλογες προειδοποιήσεις είχε κάνει η Ρωσία και για έναν εκ των δύο βομβιστών της Βοστώνης, με σήμα που είχε στείλει στο FBI ήδη το 2011.

«Συμπτώσεις»!

Μόλις χθες, όταν έγινε γνωστή η απαγωγή δύο Ορθοδόξων ιερέων στη Συρία, το δεξί χέρι του Ρώσου Πατριάρχη, ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ του Πατριαρχείου Ρωσίας, Ιλαρίωνας, έκανε λόγο για τσετσενικές ομάδες που δρούν στη Συρία. Στο μεταξύ, επίθεση έγινε και στη γαλλική πρεσβεία στην Τρίπολη της Λιβύης, προκαλώντας τον τραυματισμό δύο φρουρών της αποστολής.

Άξια προσοχής είναι η δήλωση του Γάλλου προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, που μίλησε για «επίθεση σε όλες τις χώρες που πολεμούν την τρομοκρατία» (άρα, παγκόσμιο αντιτρομοκρατικό μέτωπο!). Ακόμα, προχθές οι Καναδοί ανακοίνωσαν ότι απέτρεψαν σχέδιο της Αλ Κάϊντα που προέβλεπε επίθεση εναντίον σιδηροδρομικού συρμού.

Το αγκάθι του Καυκάσου

Άπαντες βέβαια, αυτές τις ημέρες ξαναθυμήθηκαν την Τσετσενία, επειδή οι δράστες της Βοστώνης, κατάγονται από εκεί. Βέβαια, ο πατέρας των δύο παιδιών ζεί στο γειτονικό Νταγκεστάν. Εκεί, άλλωστε, σήμερα βρίσκεται η «αχίλλειος πτέρνα» της Ρωσίας. Είναι η μεγαλύτερη περιοχή του Βορείου Καυκάσου, πέρασμα ενεργειακών αγωγών από το Αζερμπαϊτζάν. Εκεί, εξαιτίας της διαφθοράς των ντόπιων ηγεσιών, εγκάθετων της Μόσχας, αλλά και της ωμής καταστολής, ιδιαίτερα οι νέοι ριζοσπαστικοποιούνται μαζικά, στρέφονται στο Ισλάμ και παίρνουν το δρόμο του αντάρτικου. Να σημειωθεί ότι αρκετά μετριοπαθή στοιχεία στην περιοχή, μεταξύ αυτών και μουφτήδες, έχουν εκτελεστεί από φανατικούς. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, άλλο ένα τέτοιο πρόσωπο έχασε τη ζωή του. Αντίθετα, στην Τσετσενία, η κατάσταση ελέγχεται –σχεδόν- πλήρως από τον πρόεδρό της, Καντίροφ.

Ο Καύκασος είναι ένα μωσαϊκό εθνοτήτων και φυλών, μια πραγματική μπαρουταποθήκη, πολύ χειρότερη των Βαλκανίων. Μόλις το 2008 έγινε πόλεμος Ρωσίας-Γεωργίας για τη Νότιο Οσσετία, η Αμπαζία –το «Κόσσοβο του Καυκάσου»- είναι αποσχισμένη και άτυπα είναι ενταγμένη στη Ρωσία, η Γεωργία πολιτικά και στρατιωτικά κλίνει προς τη Δύση, αλλά οικονομικά είναι εξαρτημένη από τη Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν θέλουν να το χρησιμοποιήσουν κύκλοι της Δύσης κατά του Ιράν, λόγω της Αζερικής μειονότητας που υπάρχει στο Ιράν, η Αρμενία ζεί τη μοναξιά της ανάμεσα στην Τουρκία και το «εχθρικό» Αζερμπαϊτζάν, με μόνο στήριγμά της τη Ρωσία, ενώ στο Βόρειο Καύκασο, υπάρχουν δεκάδες εθνότητες και φυλές που «ισλαμοποιούνται». Και δεν είναι μόνο αυτό: Στην πολυεθνική Ρωσία, οι Ρώσοι γεννάνε λίγο, και οι μουσουλμάνοι πολύ. Κι’ αυτό, ενώ πολλοί Ρώσοι, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους και ζουν στο εξωτερικό.

Μεγάλα γεωπολιτικά παιχνίδια

Ο Καύκασος είναι ένα πραγματικό πρόβλημα, το οποίο πάντως η Ρωσία εκμεταλλεύεται ως «βιτρίνα». Ο Καύκασος, σε συνδυασμό με τα παρακάτω προβλήματα, όμως, δημιουργεί εκρηκτικό μείγμα:

1. Η Μέση Ανατολή, και η απώλεια της δεσπόζουσας θέσης της Μόσχας στη Συρία (έχει ήδη χάσει πολλά στη Λιβύη, και αρκετά στην Αίγυπτο). Η τρομοκρατικές επιθέσεις που έγιναν τελευταία, ήταν –αντικειμενικά- βούτυρο στο ψωμί του Κρεμλίνου. Οι Ρώσοι τρίβουν τα χέρια τους και από μέσα τους σκέφτονται: «Είδατε που σας τα λέγαμε; Θέλετε να ρίξετε τον ‘Ασσαντ για να βάλετε ένα άγνωστο μόρφωμα, με ακραίους ισλαμιστές πάνω».
2. Το χάος που εκτιμάται ότι θα σημειωθεί στα «πλευρά» της Ρωσίας, στις πρώην σοβιετικές περιοχές της Κεντρικής Ασίας, εφόσον αποχωρήσουν το 2014 οι αμερικανοί από το Αφγανιστάν, και εάν πάρουν το πάνω χέρι οι Ταλιμπάν. Στην Κ.Ασία, το «ισλαμικό κίνημα» είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένο, αλλά –προς το παρόν- καταπνίγεται με ωμή καταστολή.
3. Ενδεχόμενη κοινωνικο-πολιτική έκρηξη στο Πακιστάν (κατέχει και πυρηνικά όπλα) που θα συμπαρασύρει όλη την περιοχή στο χάος.
4. Το Ιράν, το οποίο, ανεξαρτήτως του πυρηνικού του προγράμματος, είναι μια νησίδα σταθερότητας στην περιοχή, που όμως, ο ισραηλινός και ο αμερικανικός παράγων επιδιώκουν να αποσταθεροποιήσουν. Οι Ρώσοι πιστεύουν ότι με τους κατάλληλους χειρισμούς μπορεί να αποτραπεί η επίθεση στο Ιράν, αφού αυτό δώσει τα απαραίτητα ανταλλάγματα (σύντομα εκεί θα γίνουν νέες προεδρικές, και θα φύγει ο Αχμαντινετζάντ).

Στο μεταξύ, πάντως, οι Ρώσοι φαίνεται πως δίδουν ανταλλάγματα, και προσδοκούν να εισπράξουν και αυτοί οφέλη. «Πληρώνουν» την Κύπρο, παρά τις πολιτικές κορώνες τους, και, παρασκηνιακά, «δίνουν» το Κόσσοβο, το οποίο, με τις ευλογίες ΗΠΑ και Ευρώπης, βαίνει ολοταχώς και προς την –τυπική- ανεξαρτησία του.

Συμπέρασμα: ‘Η επανακάμπτει η παλιά-«καλή» KGB ή τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. ‘Η και τα δύο μαζί.

Κι’ εμείς εδώ τι κάνουμε; Απλά, συντασσόμαστε, δίχως την παραμικρή διαμαρτυρία με την ΕΕ, και επειδή οι Βρυξέλλες αποφάσισαν να κλείσουν όλες τις πρεσβείες της Συρίας στην Ευρώπη, την έκλεισε κι’ εδώ προ καιρού ο κ. Αβραμόπουλος.

Le Canard

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση