Το σύστημα της χιονοστιβάδας
Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος
Υπό φυσιολογικές προϋποθέσεις, τα χρέη δεν είναι αρνητικά. Ειδικότερα, εάν κάποιος δανεισθεί χρήματα με στόχο να επενδύσει σε κάτι, ενδεχομένως για να χτίσει ένα δικό του σπίτι, τότε εργάζεται και αποταμιεύει περισσότερο – έτσι ώστε να μπορεί να εξοφλεί τόσο το δάνειο, όσο και τους τόκους.
Από αυτήν την πλευρά λοιπόν, τα χρέη τροφοδοτούν την ανάπτυξη σε μία χώρα και δημιουργούν θέσεις εργασίας, καθώς επίσης πλούτο.
Εν τούτοις, τα τελευταία είκοσι χρόνια η κατάσταση ήταν εντελώς διαφορετική. Για παράδειγμα, τη δεκαετία του 1960 στις Η.Π.Α., κάθε δολάριο οδηγούσε στην αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,59 σεντς.
Σήμερα, κάθε δολάριο αυξάνει το ΑΕΠ μόλις κατά 0,18 σεντς – γεγονός που σημαίνει ότι, τα δάνεια που συνάπτονται δεν κατευθύνονται σε νέες επενδύσεις, αλλά είτε χρηματοδοτούν την κατανάλωση, είτε εξυπηρετούν παλαιότερα χρέη.
Βιώνουμε επομένως τη δημιουργία μία πιστωτικής πυραμίδας ή ένα «σύστημα χιονοστιβάδας», όπως αποκαλείται, το οποίο, κατεβαίνοντας την πλαγιά μεγαλώνει όλο και περισσότερο, κινείται όλο και γρηγορότερα, απειλώντας να καταστρέψει τα πάντα στο πέρασμα του.
Περαιτέρω, μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, το 2007, τα χρέη συνέχισαν να αυξάνονται σε όλες τις χώρες – πολύ πιο γρήγορα, από ότι τα εισοδήματα. Για να διατηρήσουν το σύστημα σε λειτουργία, τα περισσότερα κράτη αύξησαν μαζικά τα ελλείμματα τους - ενώ οι κεντρικές τράπεζες αύξησαν την ποσότητα χρήματος και μείωσαν δραστικά τα επιτόκια, με τα οποία δανείζονται τα κράτη, καθώς επίσης οι επιχειρήσεις.
Την ίδια στιγμή, τα κράτη τροφοδοτούν ακόμη περισσότερο τα ελλείμματα και τα χρέη τους, διασώζοντας τις χρεοκοπημένες τράπεζες με τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών τους – συνήθως εν αγνοία των περισσοτέρων, οι οποίοι δεν θα ψήφιζαν ποτέ αυτές τις κυβερνήσεις, εάν το γνώριζαν.
Παράλληλα, με στόχο την πλήρη κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους (γεγονός που αποτελεί μία ακόμη φορολόγηση των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων), η οποία προϋποθέτει την «πάταξη του συνδικαλισμού», οι κυβερνήσεις, «αριστερές» κατά προτίμηση (αφού τότε αντιδρούν λιγότερο οι μάζες), εκποιούν μαζικά τις δημόσιες κοινωφελείς επιχειρήσεις.
Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα οφείλουμε να σημειώσουμε ότι, το σχέδιο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας μάλλον δεν θα «εκτελεστεί» από τη σημερινή «κυβέρνηση προετοιμασίας του», αλλά, πιθανότατα, από την επόμενη – την «αριστερή» (όπως είπε χαριτωμένα η αντιπολίτευση, «Δεν φταίει το ΔΝΤ για την πολιτική λιτότητας και τις μειώσεις των μισθών στην Ελλάδα» - δεν φταίνε δηλαδή οι σύνδικοι του διαβόλου, αλλά κάποιος άλλος!).
Συνεχίζοντας, τα μέχρι σήμερα μέτρα διάσωσης, τα οποία δρομολόγησε η Ευρώπη, απλά «αγοράζουν χρόνο». Το ίδιο συμβαίνει και με την αγορά κρατικών ομολόγων εκ μέρους της ΕΚΤ – με την οποία δεν εξοφλούνται βέβαια τα χρέη αλλά, στην πραγματικότητα, μεταφέρονται από τους ιδιώτες επενδυτές στην κεντρική τράπεζα. Σε γενικές γραμμές λοιπόν,
(α) χρέη που δεν μπορούν να πληρωθούν, δεν θα πληρωθούν
(β) όσο αναβάλλεται η έκρηξη του ηφαιστείου, τόσο πιο καταστροφική θα είναι και
(γ) η αναζωπύρωση της πυρκαγιάς θα προκληθεί από την ανεργία – επομένως, είτε από την Ελλάδα, είτε από την Ισπανία (χώρες στις οποίες σημειώνονται τα υψηλότερα ποσοστά ανέργων και ειδικά νέων).
Ουσιαστικά λοιπόν δημιουργείται ένα «ιδανικό» σύστημα χιονοστιβάδας, το οποίο μας οδηγεί στην τέλεια καταιγίδα: Τα χρέη δεν πρόκειται ποτέ να πληρωθούν, ενώ τα επιτόκια θα μηδενισθούν – μία κατάσταση η οποία είναι αδύνατον να μας βγει τελικά σε καλό.
Ολοκληρώνοντας, εάν δεν ληφθούν άμεσα σωστές αποφάσεις για τη ριζική αντιμετώπιση της κρίσης (πάγωμα ή διαγραφή χρεών, μείωση της υπερβολικής φορολογίας, επενδύσεις με στόχο των περιορισμό της ανεργίας κλπ.), οι βίαιες κοινωνικές εκρήξεις στις δύο αυτές χώρες φαίνεται να είναι μάλλον αναπόφευκτες, ενώ θα μεταφερθούν σύντομα σε όλες τις άλλες – όπως τεκμηριώνεται από τον κανόνα των συγκοινωνούντων δοχείων.
Υπό φυσιολογικές προϋποθέσεις, τα χρέη δεν είναι αρνητικά. Ειδικότερα, εάν κάποιος δανεισθεί χρήματα με στόχο να επενδύσει σε κάτι, ενδεχομένως για να χτίσει ένα δικό του σπίτι, τότε εργάζεται και αποταμιεύει περισσότερο – έτσι ώστε να μπορεί να εξοφλεί τόσο το δάνειο, όσο και τους τόκους.
Από αυτήν την πλευρά λοιπόν, τα χρέη τροφοδοτούν την ανάπτυξη σε μία χώρα και δημιουργούν θέσεις εργασίας, καθώς επίσης πλούτο.
Εν τούτοις, τα τελευταία είκοσι χρόνια η κατάσταση ήταν εντελώς διαφορετική. Για παράδειγμα, τη δεκαετία του 1960 στις Η.Π.Α., κάθε δολάριο οδηγούσε στην αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,59 σεντς.
Σήμερα, κάθε δολάριο αυξάνει το ΑΕΠ μόλις κατά 0,18 σεντς – γεγονός που σημαίνει ότι, τα δάνεια που συνάπτονται δεν κατευθύνονται σε νέες επενδύσεις, αλλά είτε χρηματοδοτούν την κατανάλωση, είτε εξυπηρετούν παλαιότερα χρέη.
Βιώνουμε επομένως τη δημιουργία μία πιστωτικής πυραμίδας ή ένα «σύστημα χιονοστιβάδας», όπως αποκαλείται, το οποίο, κατεβαίνοντας την πλαγιά μεγαλώνει όλο και περισσότερο, κινείται όλο και γρηγορότερα, απειλώντας να καταστρέψει τα πάντα στο πέρασμα του.
Περαιτέρω, μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, το 2007, τα χρέη συνέχισαν να αυξάνονται σε όλες τις χώρες – πολύ πιο γρήγορα, από ότι τα εισοδήματα. Για να διατηρήσουν το σύστημα σε λειτουργία, τα περισσότερα κράτη αύξησαν μαζικά τα ελλείμματα τους - ενώ οι κεντρικές τράπεζες αύξησαν την ποσότητα χρήματος και μείωσαν δραστικά τα επιτόκια, με τα οποία δανείζονται τα κράτη, καθώς επίσης οι επιχειρήσεις.
Την ίδια στιγμή, τα κράτη τροφοδοτούν ακόμη περισσότερο τα ελλείμματα και τα χρέη τους, διασώζοντας τις χρεοκοπημένες τράπεζες με τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών τους – συνήθως εν αγνοία των περισσοτέρων, οι οποίοι δεν θα ψήφιζαν ποτέ αυτές τις κυβερνήσεις, εάν το γνώριζαν.
Παράλληλα, με στόχο την πλήρη κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους (γεγονός που αποτελεί μία ακόμη φορολόγηση των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων), η οποία προϋποθέτει την «πάταξη του συνδικαλισμού», οι κυβερνήσεις, «αριστερές» κατά προτίμηση (αφού τότε αντιδρούν λιγότερο οι μάζες), εκποιούν μαζικά τις δημόσιες κοινωφελείς επιχειρήσεις.
Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα οφείλουμε να σημειώσουμε ότι, το σχέδιο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας μάλλον δεν θα «εκτελεστεί» από τη σημερινή «κυβέρνηση προετοιμασίας του», αλλά, πιθανότατα, από την επόμενη – την «αριστερή» (όπως είπε χαριτωμένα η αντιπολίτευση, «Δεν φταίει το ΔΝΤ για την πολιτική λιτότητας και τις μειώσεις των μισθών στην Ελλάδα» - δεν φταίνε δηλαδή οι σύνδικοι του διαβόλου, αλλά κάποιος άλλος!).
Συνεχίζοντας, τα μέχρι σήμερα μέτρα διάσωσης, τα οποία δρομολόγησε η Ευρώπη, απλά «αγοράζουν χρόνο». Το ίδιο συμβαίνει και με την αγορά κρατικών ομολόγων εκ μέρους της ΕΚΤ – με την οποία δεν εξοφλούνται βέβαια τα χρέη αλλά, στην πραγματικότητα, μεταφέρονται από τους ιδιώτες επενδυτές στην κεντρική τράπεζα. Σε γενικές γραμμές λοιπόν,
(α) χρέη που δεν μπορούν να πληρωθούν, δεν θα πληρωθούν
(β) όσο αναβάλλεται η έκρηξη του ηφαιστείου, τόσο πιο καταστροφική θα είναι και
(γ) η αναζωπύρωση της πυρκαγιάς θα προκληθεί από την ανεργία – επομένως, είτε από την Ελλάδα, είτε από την Ισπανία (χώρες στις οποίες σημειώνονται τα υψηλότερα ποσοστά ανέργων και ειδικά νέων).
Ουσιαστικά λοιπόν δημιουργείται ένα «ιδανικό» σύστημα χιονοστιβάδας, το οποίο μας οδηγεί στην τέλεια καταιγίδα: Τα χρέη δεν πρόκειται ποτέ να πληρωθούν, ενώ τα επιτόκια θα μηδενισθούν – μία κατάσταση η οποία είναι αδύνατον να μας βγει τελικά σε καλό.
Ολοκληρώνοντας, εάν δεν ληφθούν άμεσα σωστές αποφάσεις για τη ριζική αντιμετώπιση της κρίσης (πάγωμα ή διαγραφή χρεών, μείωση της υπερβολικής φορολογίας, επενδύσεις με στόχο των περιορισμό της ανεργίας κλπ.), οι βίαιες κοινωνικές εκρήξεις στις δύο αυτές χώρες φαίνεται να είναι μάλλον αναπόφευκτες, ενώ θα μεταφερθούν σύντομα σε όλες τις άλλες – όπως τεκμηριώνεται από τον κανόνα των συγκοινωνούντων δοχείων.
Ισως να σας ενδιαφερουν...
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...