Δάνειο- borç, Τράπεζα- banka, Έλληνας – Γιώργος

Του Θανάση Μπελεμέμη

Γιατί να κάνει κάποιος έναν στρατιωτικό πόλεμο όταν μπορεί να έχει την οικειοθελή παράδοση του εχθρού του, αλλά ταυτόχρονα και οικονομικό όφελος από το όλο εγχείρημα με μόλις 40-50 εκατομμύρια ευρώ κόστος σε κοπανιστό αέρα, όπως είναι αυτό του τραπεζικού χρήματος και μάλιστα δανεικό και ενυπόθηκο;

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Διαβάζουμε ότι η Τουρκία σχεδιάζει την αγορά 100 μαχητικών, αεροσκαφών πέμπτης γενιάς F-35, δύο από τα οποία θα παραδοθούν το 2015 αξίας 16 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Δηλαδή ένα αεροσκάφος που με την σημερινή ισοτιμία των δύο νομισμάτων να κοστολογείται έκαστο στην απαγορευτική τιμή για τα ελληνικά και όχι μόνο δεδομένα των 120.000.000,00 εκατομμυρίων ευρώ. Σε αυτήν την τιμή αν προσθέσουμε κόστος συντήρησης εγκαταστάσεων και αεροσκαφών, ανταλλακτικών, πολεμοφοδίων, εκπαίδευσης προσωπικού , κ.λ.π, κ.λ.π,… καταλαβαίνουμε για τι δυσθεόρατα νούμερα συζητάμε.

Απ’ την άλλη διαβάζουμε ότι τούρκικα δάνεια θα δοθούν σε Έλληνες αγρότες, επιχειρηματίες και όχι μόνο.

Συγκεκριμμένα:

«Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα «Hurriyet», τα κεφάλαια από την τουρκική κρατική τράπεζα Ζiraat Bank (σε Αθήνα, Ξάνθη, Κομοτηνή, Ρόδο) που θα «πέσουν» στην ελληνική αγορά θα είναι συνολικού ύψους 50.000.000 ευρώ.

«Ειδικό τουρκικό δάνειο στον Γιώργο» είναι ο τίτλος στο πρωτοσέλιδο της τουρκικής εφημερίδας, η οποία αποκαλύπτει μάλιστα ότι η τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα έχει δημιουργήσει σχέδιο «οικονομικής ενίσχυσης» της Ελλάδας.

Γιώργο αποκαλούν οι Τούρκοι όλους τους Έλληνες…

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η εφαρμογή του σχεδίου θα ξεκινήσει από τη δυτική Θράκη, όπου, σύμφωνα με τη «Hurriyet», τα δάνεια θα χορηγηθούν ανεξαρτήτως σε όλους τους επιχειρηματίες, γεωργούς και κτηνοτρόφους, «χωρίς να υπάρχει διάκριση Τούρκων ή Ελλήνων». 

Η «Ηurriyet» υποστηρίζει ότι το σχέδιο της τουρκικής πρεσβείας παρουσιάστηκε προς εξέταση στις ελληνικές Αρχές και οι πρώτες αντιδράσεις που ελήφθησαν «ήταν θετικές».»

Μάλλον σε έναν πόλεμο συμφέρει η «οικονομική ενίσχυση» σαν μέσο υποδούλωσης για αρχή και μετά βλέπουμε.

Κατ’ αρχάς στο άρθρο της Hurriyet διαβάζουμε ότι τα δάνεια θα χορηγηθούν χωρίς να υπάρχει διάκριση μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων. Και αυτόματα γεννάται η απορία τι απάντηση δίνει το Υπουργείο Εξωτερικών για τους «Τούρκους στην Ελλάδα» που αναφέρει η εφημερίδα και η τουρκική πρεσβεία. Ποιοί είναι αυτοί οι «Τούρκοι» που ζουν στην Ελλάδα; Και από ποιές ελληνικές αρχές οι πρώτες αντιδράσεις που ελήφθησαν ήταν θετικές όπως αναφέρει η τουρκική πλευρά; Παραδέχεται συνεπώς η ελληνική συγκυβέρνηση ότι υπάρχει τουρκική μειονότητα; Ή έγιναν κάποια διαβήματα στην τουρκική πλευρά;

Και ενώ το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι μία μαύρη τρύπα που καταπίνει δεκάδες δισεκατομμύρια τα οποία πληρώνει ο Έλληνας αγρότης, κτηνοτρόφος, μικροεπιχειρηματίας, φορολογούμενος και στραγγαλίζει την ελληνική οικονομία, δεν περισσεύουν 50 εκατομμύρια για να μην μας τα μοστράρουν σαν καθρεφτάκια σε ιθαγενείς οι γείτονές μας;

Βέβαια αν αναλογιστεί κανείς το αστείο ποσό για το οποίο μιλάμε των 50 εκατομμυρίων θα καταλάβει αμέσως την μηχανή που πάει να στηθεί. Δεν ενδιαφέρει κανέναν Τούρκο κανένα πρόγραμμα « οικονομικής ενίσχυσης» της Ελλάδας. Εκείνο που θέλουν να εκμεταλλευτούν (θέλω να ελπίζω όχι με την αρωγή της ελληνικής κυβέρνησης) είναι η απόγνωση του Έλληνα αγρότη, κτηνοτρόφου… .

Φανταστείτε χιλιάδες αιτήσεις με υποθήκες προς έγκριση από τις τουρκικές τράπεζες τι διπλωματικό όπλο είναι στα χέρια της γείτονος.

Τούρκικη η λέξη ρουσφέτι και μετά από τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς πέρασε στο DNA μας και την κάναμε δική μας. Μάθαμε να ζούμε με το ρουσφέτι και αυτό το ρουσφέτι πέρασε στα χέρια των πολιτικών μας και μας ξαναυποδούλωσαν. Τώρα αυτοί οφείλουν να το επιστρέψουν σε εκείνους που το γέννησαν. Μαζί με τους υπόδουλους υπηκόους.

Και ποιος θα εγκρίνει αυτά τα δάνεια και με ποια κριτήρια; Πού θα οδηγήσει αυτή η απόγνωση και η κυβερνητική αναλγησία τον Έλληνα αγρότη που βλέπει σαν εχθρό πλέον το κράτος; Σίγουρα κάποιος Ιμάμης θα αντικαταστάσει τον κύριο «βολευτή» και θα μεριμνήσει ώστε να πάρει ο ραγιάς «γιώργος», όπως μας αποκαλούν το δανειάκι του. Και κάποιο μπαξίσι θα ξαναπάει ο «γιώργος» στον πολυχρονεμένο. Δείτε και κανένα τούρκικο γιατί πέρασαν χρόνια από τότε και πρέπει να ξαναθυμηθούμε να συναναστρεφόμαστε μαζί τους.

Πηγή: Free Pen 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση