Λύκε, λύκε, είσαι εδώ;...
Γράφει η Δήμητρα Νικολοπούλου Δεν πίστευα ότι θα ξανάκουγα ποτέ τέτοιο αφορισμό: « Όποιος βγαίνει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος »!
Ο αφορισμός προερχόταν από τον τελευταίο ίσως νοσταλγό μιας εποχής και μιας πολιτικής λογικής που όλοι θα θέλαμε να μπορούμε να ξεχάσουμε. Και από την άποψη αυτή αισθάνθηκα τυχερή που είδα από κοντά ένα είδος υπό εξαφάνιση! Έστω και είδος αποτρόπαιο…
Επί της ουσίας όμως ένιωσα συντριπτική ενοχή. Όχι τόσο επειδή συμμετείχα σε μια τέτοια συζήτηση , όσο επειδή επιτρέψαμε να πιστεύουν ότι θα έπρεπε να φοβόμαστε το λύκο!….
«‘Όποιος βγαίνει από το μαντρί » , νοσταλγέ του επαράτου παλαιοκομματισμού, δεν τον τρώει ο λύκος.
Όποιος βγαίνει από το μαντρί απλώς δεν είναι πρόβατο!
Οι φορείς συλλογικής έκφρασης και δράσης, όπως είναι τα κόμματα ή οι δημοτικοί συνδυασμοί, θα έπρεπε να είναι πρώτα από όλα κοινωνίες πολιτών, δηλαδή κοινωνίες ανθρώπων και συνανθρώπων.
Σε αυτές θα έπρεπε να εισέρχεται κανείς από υψηλό αίσθημα ευθύνης και όχι από ιδιοτελή ανάγκη αμύνης…
Να εισέρχεται, αναζητώντας να μοιραστεί αγωνίες και όχι να εξασφαλίσει ευκαιρίες…
Προσδοκώντας να προσφερθεί και να προσφέρει και όχι να διευκολυνθεί σε ό,τι τον συμφέρει.
Αλλά αυτά στις κοινωνίες πολιτών…
Στα κοπάδια των αμνών συμβαίνουν άλλα…
Σαν αυτά που οδήγησαν την πατρίδα μας στο 2013…
Στην πατρίδα μας, λοιπόν, το 2013 δε φοβάμαι πια το λύκο… Τους τσοπάνηδες φοβάμαι… Και κυρίως τα τσοπανόσκυλα… Το ΜΑΝΤΡΙ φοβάμαι… Γιατί – αλλοκότως – είναι ακόμη εδώ…
Αναρτήσεις
καταρχην θελω να πω οτι η φωτο ειναι πολυ πεπιτυχημενη,και για το αρθρο πολυ ρεαλιστικο,και περιεκτικο,αναλογα με το θεα που επεξεργαζεται μεσα σε τοσες λιγες γραμμες.Ολο το σκηνικο αυτην την εποχη βρισκεται σε ενα μεταιχμιο,οπως βγαινει και απο το αρθρο.Η εποχη ας δεν εχει πνευματικοτητα,ιδεολογιες,και θολες αυταπατες,που σε παρεσερναν σε ικροπεριπετιουλες μικρης διαρκειας,τωρα ολα ειναι πραγματικα,τωρα καλο,και κακο,ειναι υπαρκτα,και εχουν στρατοπεδα,ειμαστε στην μεση και πρεπει να επιλεξουμε με ποιους θα ειμαστε και πως θελουμε να αγωνιστουμε για ποια αποτελεσματα.υψηλο αισθημα ευθυνης,η προσωπικη αναγκη αμυνης??Αγωνιω,για το μελλον,η ψαχνομαι για να χωθω καπου να εξασφαλιστω??ειμαι ετοιμος να θυσιαστω,η να κοιταξω το συμφερον μου?οποιες και αν ειναι οι επιλογες μας πρεπει να ειναι συνειδητες γιατι δεν εχουν πισω γυρισματα,θα ειναι απαξ και μοναδικες.Ζουμε στην εποχη,που η πλανημενη κοπελα απο τον ψευτη λυκο,εχει αρχησει να καταλαβαινει το λαθος της...
ΑπάντησηΔιαγραφή