Μία όχι και τόσο φανταστική ιστορία

Μαραθώνας, Πρωτομαγιά 2013.

Η επιτροπή υποδοχής περίμενε τον αντιστράτηγο στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου. Οταν έφτασε το αυτοκίνητο,  έγινε χαλασμός. Ο κόσμος ξέσπασε σε επευφημίες και χειροκροτήματα και η ομάδα περιφρούρησης με μεγάλη δυσκολία κατάφερε να.δημιουργήσει κλοιό γύρω από τον στρατηγό για να τον οδηγήσει στο γραφείο του πυρήνα. Σε ολόκληρο το δρόμο, άνθρωποι έσφιγγαν και φιλούσαν τα χέρια του. Ο ενθουσιασμός ήταν διάχυτος και μεταδοτικός. Το τεράστιο πλήθος βρισκόταν σε κατάσταση ευφορίας.  Το φως της ελπίδας είχε φωτίσει ξανά τις ψυχές τους.

Τα τηλέφωνα στο αντίσκηνο του πυρήνα είχαν πάρει φωτιά....

Οι γραμματείς κατέγραφαν τα στοιχεία πληκτρολογώντας ασταμάτητα.  Η μικρή γεννήτρια που τροφοδοτούσε με ρεύμα τους υπολογιστές, αγκομαχούσε κάθε μέρα και πιο απελπισμένα, όμως φαινόταν ότι θα κρατήσει. Αν και αυτό δεν είχε και πολύ σημασία τώρα πια.

Γιατί τώρα πια η αποστολή είχε ολοκληρωθεί.

Ο κόσμος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα.  Δύο εκατομμύρια Ελληνες βρέθηκαν αυτή τη μαγική μέρα στο Μαραθώνα. Και αυτή τη φορά δεν ήρθαν για να διαμαρτυρηθούν. Δεν ήρθαν για να μουτζώσουν τη βουλή. Ηρθαν για να πολεμήσουν. Για να νικήσουν.

Κανείς δεν πίστευε ότι θα συμβεί στην αρχή. Ούτε καν η ομάδα των πέντε.  Ακόμη κι αυτοί, πιο πολύ έβλεπαν την κίνηση σαν μια απόπειρα να ακουστεί μια ψύχραιμη φωνή που να προσφέρει λύση και συνολικό σχέδιο, παρά σαν μια απόπειρα πραγματικής κατάληψης της εξουσίας. Κανείς στην ομάδα άλλωστε δεν είχε πολιτικές βλέψεις.  Είχαν συμφωνήσει ότι όταν και αν ο κόσμος συγκεντρώνονταν στο Μαραθώνα, θα εξέλεγε προσωρινή κυβέρνηση για την συνταγματική αναθεώρηση και τότε η ομάδα των πέντε θα διαλύονταν, θα έπαυε να υπάρχει και τα μέλη θα επέστρεφαν στις δουλειές τους.

Ομως σήμερα, το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Πάνω από δύο εκατομμύρια Ελληνες μαζεύτηκαν στο Μαραθώνα. Δεν ήταν τελικά και τόσο δύσκολο. Ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι και ποιος ξέρει πόσες εκατοντάδες χιλιάδες κατεστραμμένοι, το μόνο που περίμεναν, ήταν μια σπίθα. Ενα κάλεσμα. Μια αφορμή. Την σπίθα αυτή άναψαν οι Ελληνες ιστολόγοι. Το Ελληνικό διαδίκτυο αγκάλιασε την πρωτοβουλία από την αρχή και πολύ γρήγορα δεν υπήρχε Ελληνας που να μην ξέρει για την Πρωτομαγιά στο Μαραθώνα. Τα υπόλοιπα ήταν εύκολα. Ανθρωποι από όλη την Ελλάδα, άρχισαν να παίρνουν τηλέφωνο στην οργανωτική επιτροπή και να δηλώνουν εθελοντές. Ολα τα πρακτικά προβλήματα που βασάνιζαν την ομάδα των πέντε, που ξεκινούσαν από την τεράστια μεγαφωνική που απαιτούνταν και το πως θα μετακινηθεί τόσος κόσμος προς το Μαραθώνα, μέχρι το που και πως θα δημιουργηθούν χώροι υγιεινής, λύθηκαν με τη συμμετοχή του κόσμου. Επαγγελματίες από κάθε χώρο έπαιρναν τηλέφωνο καθημερινά για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για τον ιερό σκοπό.

Τώρα που ο Ελληνικός λαός είχε συγκεντρωθεί, κανείς δεν μπορούσε πια να τον αγνοεί. Η τηλεόραση, που είχε τις πρώτες μέρες της συγκέντρωσης προσπαθήσει να υποβαθμίσει το γεγονός, τώρα ήταν εδώ. Και κάλυπτε ζωντανά τις αγορεύσεις στην εκκλησία του δήμου. Η πίεση που ασκήθηκε στους αξιωματικούς της αστυνομίας και του στρατού από το λαό, ήταν τεράστια. Και όσοι μεν είχαν αγανακτίσει ήδη με όσα γίνονταν έτρεξαν αμέσως μόλις άκουσαν για το κάλεσμα, και όσοι είχαν βολευτεί στις ανέσεις τους αναγκάστηκαν να πάρουν θέση, κυρίως από φόβο για την αντίδραση του λαού όταν θα καταλάμβανε την εξουσία.

Με την αστυνομία και το στρατό στο πλευρό του, ο Ελληνικός λαός δεν φοβάται κανέναν και τίποτα. Η κίνηση στο Μαραθώνα ήταν το αναπάντεχο που δεν περίμενε το σύστημα. Κάτι που ανέτρεπε το σχεδιασμό. Και δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν. Οταν κατάλαβαν τη δυναμική του λαού, ήταν πια αργά. Ο λαός είχε συγκεντρωθεί.

Και να τώρα, που ένα πλήθος μεγαλύτερο κι από τον όγκο των ψηφοφόρων του πρώτου κόμματος στις τελευταίες εκλογές, βρισκόταν στο Μαραθώνα και απαιτούσε δημοκρατία. Ο εφιάλτης των ισχυρών είχε γίνει πραγματικότητα. Ο Ελληνικός λαός, άρπαξε την ευκαιρία που δημιούργησε η κρίση από τα μαλλιά και τώρα η παρτίδα είχε αντιστραφεί.  Τηλεοπτικά δίκτυα από όλον τον κόσμο ήταν στο Μαραθώνα για να καλύψουν το γεγονός. Ηδη κινήσεις σαν του Μαραθώνα προετοιμάζονταν από τους λαούς των άλλων χωρών της Ευρώπης. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω και η διεθνής ελίτ από ότι φαίνεται θα είναι για αρκετό καιρό απασχολημένη με τα δικά της προβλήματα.

Είναι πλέον θέμα ωρών να παραιτηθούν η κυβέρνηση και η σημερινή βουλή. Ηδη πολλοί βουλευτές, βλέποντας ότι η παρτίδα έχει χαθεί, προσπάθησαν να ενωθούν στο Μαραθώνα με το λαό, λίγοι όμως τα κατάφεραν. Οι περισσότεροι δεν το προσπάθησαν καν.  Και είναι μάλλον αμφίβολο αν θα είναι υποψήφιοι ξανά, όχι επειδή ο λαός θα τους τιμωρήσει και θα τους στερήσει τα πολιτικά τους δικαιώματα, αλλά γιατί με το νέο σύνταγμα που επεξεργάζεται ο λαός, η πολιτική δε θα αποτελεί πια πιθανή καριέρα για τον κάθε ανίκανο ανεπάγγελτο τεμπέλη, αλλά φιλοδοξία ζωής για τους καλύτερους των Ελλήνων. Από εδώ και στο εξής, κανείς δε θα απλώσει το χέρι ξανά στα χρήματα του λαού. Από εδώ και στο εξής, κανείς δε θα αποφασίσει ξανά για λογαριασμό του λαού. Γιατί τώρα πια τη φύλαξη της περιουσίας του και την λήψη των αποφάσεων, θα την αναλάβει ο λαός και κανείς άλλος.

Και το μόνο που έφτανε για να γίνει όλο αυτό, ήταν ένα κάλεσμα σε ένα κομμάτι χαρτί.

Σαν κι αυτό.

Και πολύ ψυχή.

Η ιστορία αυτή, δεν έχει ακόμα γραφτεί. Υπάρχει το σενάριο, αλλά δεν υπάρχει ακόμα σκηνοθέτης και πρωταγωνιστές. Αυτοί μπορούμε να είμαστε εμείς. Και είναι στο χέρι μας η ιστορία αυτή να βγει αληθινή.  Μια ιστορία που θα έχουν γράψει (για μια ακόμη φορά) οι Ελληνες. 

Αρκεί να το θελήσεις.

ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ

http://2013marathon.org/pragmatikotita/ 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση