Σχεδιασμοί αμερικανικών "δεξαμενών σκέψης" σπέρνουν πανικό στην Τουρκία

«Ο έχων τη μύγα μυγιάζεται» που λέει ο σοφός λαός (…να τη φέρει πίσω λένε άλλοι με πιο χιουμοριστική διάθεση), ταιριάζει «γάντι» στην περίπτωσή μας, καθώς απλές ασκήσεις επί χάρτου με βάση πραγματικά δεδομένα στο έδαφος, προκαλούν κύμα συνωμοσιολογίας στην Τουρκία, το οποίο αγωνίζονται να «μαζέψουν» κάποια Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) μέσα από μια πιο ψύχραιμη οπτική, αφήνοντας υπονοούμενα για φτηνά παιχνίδια εντυπωσιασμού ορισμένων. Παντού τα ίδια…

Λίγο η άγνοια περί του πως δουλεύουν οι περίφημες «δεξαμενές σκέψεις» (think tank) στην αμερικανική πρωτεύουσα, λίγο ο εφιάλτης του κουρδικού αντάρτικου στη Νοτιοανατολική Τουρκία με το PKK να φαντάζει ανίκητο, αποδεικνύεται αρκετό ώστε πολλοί Τούρκοι πολίτες να βλέπουν να εξυφαίνεται μια τεράστια συνωμοσία με στόχο τον εδαφικό ακρωτηριασμό της χώρας τους.

Με τον τρόπο αυτό δεν βλέπουν το πραγματικό πρόβλημα που είναι ο διαχρονικά λανθασμένος τρόπος αντιμετώπισης ζητημάτων όπως το Κουρδικό και η αναγωγή των πάντων σε κάποιες «δυνάμεις» στις οποίες αποδίδονται υπερφυσικές δυνάμεις και χαρακτηριστικά, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι με τη στάση τους στην ουσία μετατρέπουν σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία όσα ενδεχομένως συζητούνται πίσω από κλειστές πόρτες στην Ουάσιγκτον και αλλού.

Μετά την επίθεση του PKK στις 20 Αυγούστου στη συνοριακή πόλη Γκαζιαντέπ που σόκαρε την κοινή γνώμη, η έγκυρη κατά τα άλλα «Χουριέτ» είτε έχασε τον έλεγχο, είτε απλώς αποφάσισε να πουλήσει περισσότερα φύλλα και κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο θέμα στο οποίο αναφερόταν ότι το περιστατικό είχε αποτελέσει αντικείμενο προσομοίωσης στην Ουάσιγκτον με τη συμμετοχή τριών εκ των πιο σημαντικών Ινστιτούτων που ασχολούνται με τα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Ο τρόπος μάλιστα με τον οποίο είχε γραφτεί το δημοσίευμα το μόνο που δεν έγραφε ήταν ότι πίσω από την επίθεση κρύβεται… η CIA, άρα το PKK είναι ενεργούμενο των Αμερικανών που επιχειρούν να αποσταθεροποιήσουν την Τουρκία, αντί να λένε και ευχαριστώ για το γεγονός ότι η κυβέρνηση Δημοκρατικών είναι ότι καλύτερο μπορούσε να τους συμβεί, δεδομένου του ότι οι Ρεπουμπλικάνοι τους περιμένουν «στη γωνία» από το 2004 όταν οι Τούρκοι αρνήθηκαν στα αμερικανικά στρατεύματα να εισβάλλουν στο Ιράκ από τα βόρεια σύνορα, καθιστώντας έτσι τη νίκη πιο δαπανηρή σε όρους χρήματος, χρόνου και αίματος…

Ο τίτλος της προσομοίωσης ήταν «Unraveling the Syria Mess: A Crisis Simulation of the Spillover from the Syrian Civil War» που σημαίνει «ξετυλίγοντας το συριακό χάος, μια προσομοίωση κρίσης της διάχυσης από τον συριακό εμφύλιο». Στην προσομοίωση συμμετείχαν τα φημισμένα Brookings Institution, το American Enterprise Institute (AEI) και το Institute of Study of War (Ινστιτούτο Μελέτης του Πολέμου), το οποίο διεξήχθη στα τέλη Ιουνίου.

Το τι γράφει η έκθεση των συμπερασμάτων από την προσομοίωση αποκαλύπτει το μέγεθος της τουρκικής παράνοιας και το κυνήγι μαγισσών, το οποίο σπανίως οδήγησε σε καλά αποτελέσματα… Το βασικό συμπέρασμα ήταν ότι η ανθρωπιστική κρίση δεν είναι επαρκής λόγος για στρατιωτική επέμβαση, η ανησυχία για το τι θα επακολουθήσει σε περίπτωση κατάρρευσης του καθεστώτος στη Συρία, αλλά και ο κομβικός ρόλος της Τουρκίας σε περίπτωση που θα αποφασιζόταν επέμβαση. Όλα λογικά και ενδεχομένως να μην χρειαζόταν καν προσομοίωση για έναν καλό αναλυτή για να τα γράψει. Το σενάριο τελείωνε με την πρόβλεψη της συριακής κατάρρευσης και της επέμβασης της Τουρκίας.

Εκεί που κόλλησαν οι Τούρκοι «τραβώντας το από τα μαλλιά», ήταν η αναφορά στο ότι η αστάθεια στην περιοχή και το ότι η Τουρκία συνορεύει με τη Συρία, θα μπορούσε να οδηγήσει σε στρατιωτικές και παραστρατιωτικές επιθέσεις. Δεν διευκρινίζεται καν αν αυτές θα ήταν σε τουρκικό έδαφος να και θα μπορούσε να εκτιμηθεί ότι υπονοείται.

Δηλαδή πόσο παράλογα φαίνονται όλα αυτά; Δεν γνωρίζουν οι Τούρκοι τις διαστάσεις του κουρδικού προβλήματος, ή δεν γνωρίζουν ΄τι σε περίπτωση γενικευμένης αναταραχής όλοι επιχειρούν να χειραγωγήσουν τις εξελίξεις αναλόγως των συμφερόντων τους; Πόσο παράξενο τους φαίνεται ότι το ίδιο προσπαθούν να κάνουν και οι Κούρδοι; Γιατί δεν παραδέχονται το αυτονόητο, ότι η τουρκική πολιτική στη Συρία επηρεάζεται αποφασιστικά από την εξέλιξη του δικού βους κουρδικού προβλήματος το οποίο προσπαθούν να κρατήσουν υπό έλεγχο; Ποιος τους φταίει αν οι σχεδιασμοί τους και οι υποθέσεις στις οποίες στηρίζονται δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα;

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση