Με λάθος δώρο πήγε ο Σαμαράς στην Μέρκελ!

Γράφει ο Δημήτρης Ματσικούδης

Η νομοθετημένη πλέον συμφωνία του Ελληνικού δημοσίου με την Siemens, την οποία προσκόμισε ο πρωθυπουργός μας στην Μέρκελ, ως ένδειξη απόλυτης υποταγής προς την ασκούμενη πολιτική της, είναι ένα αντριχιαστικά κυνικό δώρο - άδωρο!
Πράγματι, ένα τέτοιο ταπεινωτικό για το λαό μας δώρο, που αποσκοπεί στο να συνεχιστεί απρόσκοπτα η διαδικασία λεηλασίας της χώρας μας, με όσα προβλέπονται από την δεύτερη δανειακή σύμβαση και το συνακόλουθο Μνημόνιο ΙΙ, μόνο κακό μπορεί να προσφέρει στη χώρα μας αλλά και στην, επί του παρόντος, κραταιά Γερμανία. Ανήθικες συμφωνίες όπως αυτή με την Siemens, που κυνικά αποδέχονται σε βάθος πενταετίας μαθήματα εναντίον της διαφθοράς στον τόπο μας, από την παγκοσμίως γνωστή αρχιδιαφθορέα εταιρεία, υπονομεύουν τους θεσμούς, το ηθικό των λαών, καθώς και τις μεταξύ τους καλές σχέσεις.

Ένα σωστό δώρο, προς την Γερμανία και τους λοιπούς εταίρους μας, ιδιαίτερα σ’ αυτούς που στερούνται πηγών ενέργειας, θα ήταν να πήγαινε ο Σαμαράς με ένα Νόμο, ψηφισμένο από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, για την προστασία των συμφερόντων ολόκληρης της Ε.Ε. στον θαλάσσιο χώρο της ακριτικής χώρας μας. Νόμο που θα οριοθετούσε τις Ελληνικές ΑΟΖ με ταυτόχρονη απόφαση να επεκτείνει τα θαλάσσια όρια της χώρας μας στα 12 ν. μ. σύμφωνα με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θαλάσσης, η οποία έχει υιοθετηθεί από την χώρα μας πριν 30 χρόνια και έχει επικυρωθεί από το Κοινοβούλιο μας πριν 17.

Μια από τις κύριες αιτίες της οικονομικής καχεξίας των δημοσιονομικών μας είναι η επιθετικότητα της Τουρκίας, η οποία μας εξαναγκάζει σε δαπανηρούς εξοπλισμούς και όχι μόνο. Αυτό το έχουμε διαλαλήσει αντιμνημονιακά κόμματα, πολιτικοί αναλυτές και ακτιβιστές προς τους εταίρους μας της Ε.Ε.(προσωπικά έστειλα επιστολή την Άγκελα Μέρκελ μέσω του πρεσβευτή της χώρας της στον τόπο μας) χωρίς όμως ποτέ οι μνημονιακοί κυβερνήτες μας να καταφέρουν να το "φωτίσουν" επαρκώς στην επιχειρηματολογία τους, στις όποιες "διαπραγματεύσεις" είχαν μαζί τους.

Δεν θα ήταν μια θαυμάσια προβολή των θεμάτων μας με την Τουρκία η ανακήρυξη των ΑΟΖ μας από την Ελληνική κυβέρνηση με ταυτόχρονη επέκταση των θαλάσσιων ορίων της χώρας μας στα 12 ν.μ.; Τώρα, που ακόμα εξακολουθούμε να είμαστε εντός ευρωζώνης αλλά παρόλα αυτά είμαστε μία από τις μετρημένες στα δάκτυλα ενός χεριού χώρες στον πλανήτη, που δεν έχουν ορίσει τις ΑΟΖ τους, όπως αναφέρει στο βιβλίο της με τίτλο «Ελληνικές Θαλάσσιες ζώνες και οριοθέτηση με γειτονικά κράτη» η εμπειρογνώμων του ΥΠΕΞ Δρ. Αναστασία Στρατή.

Πιστεύω πως έχοντας το δίκιο με το μέρος μας, η όποια αντίδραση της Τουρκίας θα προκαλέσει την συγκίνηση των δημοκρατικών πολιτών και κομμάτων της Ευρώπης και θα αναβαθμίσει την διαπραγματευτική θέση της χώρας μας ως προς τη ρύθμιση των δημοσιονομικών μας, μιας και η Τουρκία:

1) με τον δόλιο τρόπο με τον οποίο επιδεινώνει το μεταναστευτικό μας άρχισε ήδη να επηρεάζει αρνητικά δημογραφικά και δημοσιονομικά την χώρα μας
2) με την ενεργό ανάμιξη της στον εκτουρκισμό της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης δημιουργεί ενδοιασμούς για επενδύσεις στην περιοχή.
3) με τις διαρκείς απειλές και καθημερινές παραβιάσεις εναέριου και θαλάσσιου Ελληνικού χώρου συντηρεί αρνητικό κλίμα για οικονομικές δραστηριότητες στις ακριτικές περιοχές της χώρας μας.

Κάποτε πρέπει να τεθεί με κάποιο τρόπο, σαν κι αυτόν που προτείνω παραπάνω, το ερώτημα στους Ευρωπαίους εταίρους μας: Μετά τις κοινοτικές οδηγίες που αποβιομηχάνισαν την χώρα μας, αποστέρησαν τον λαό μας από γεωργία και κτηνοτροφία, που θα του παρείχε την δυνατότητα επιβίωσης σε μια περίοδο κρίσης, το κοινό νόμισμα-τροχοπέδη για μακροοικονομική ευελιξία, πρέπει αυτή η χώρα, που έστω κυβερνήθηκε άσχημα από ανάξιους πολιτικούς (υπό την εποπτεία, πάντως, Ευρωπαίων επιτρόπων!) να μένει αβοήθητη απέναντι σε δόλιους γείτονες; Οι οποίοι σε τελευταία ανάλυση βλάπτουν τα συμφέροντα ολόκληρης της Ε.Ε.;

Ένα πράγμα είναι βέβαιο: Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην περιοχή μας προμηνύονται ραγδαίες. Ο άξονας Άγκυρας - Τελ Αβίβ είναι πιο επιθυμητός από τις ΗΠΑ από ότι ο Αθηνών - Τελ Αβίβ. Είναι λοιπόν υπαρκτός ο κίνδυνος οι απώλειες που μπορεί να έχουμε από αυτές τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις, ως χώρα, αλλά και ως Ε.Ε. να κοστίσουν στις επόμενες γενιές πολύ περισσότερο από ότι κόστισε στις δικές μας ο αλόγιστος δανεισμός μας. Όμως η μόνη δύναμη που μπορεί να το αποτρέψει αυτό είναι μια ενιαία διοικητικά, οικονομικά και αμυντικά Ε.Ε. Αυτό, άλλωστε, που προσδοκούμε οι λαοί που την συγκροτούμε και προς την δημιουργία μιας τέτοιας Ε.Ε. πρέπει να εντείνουμε τον αγώνα μας.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση