"Νωπή εντολή" ανατροπής

Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Αφού τα κοχόνες* μας πρήστηκαν, επί δύο μήνες, να βλέπουμε και να ακούμε απ' το πρωί ως το βράδυ, τους εγκληματίες της πτώχευσής μας να μας εξηγούν για το πώς θα νεκραναστήσουν τό πτώμα της Ελληνικής Οικονομίας, την οποία αυτοί οι ίδιοι δολοφόνησαν με ένα έγκλημα διαρκείας, που κράτησε όλα τα χρόνια της “μεταπολίτευσης”, η διαδικασία των εκλογών, τελειώνει αύριο.

Ο (πολύ sic και αποδεκτός από όλους αυτούς) όρος “πελατειακό κράτος”, με τον οποίο οι ίδιοι ονομάζουν το έγκλημά τους και το παραδέχονται για να το αντιπαρέλθουν (γρήγορα και στα πεταχτά και, πάντοτε,παρεμπιπτόντως), κρύβει,

• τόσο την τεράστια κατασπατάληση χρήματος για την εξαγορά ψήφων, όλα αυτά τα χρόνια (με την μόνιμη υπαλληλοποίηση των χρωματιστών ψηφοφόρων στο Δημόσιο και την αθώωση τής κατ' εξακολούθηση φοροκλοπής για τους ιδιώτες ψηφοφόρους του κόμματος, αυτούς που δεν χωρούσε το Δημόσιο σαν υπαλλήλους),
• όσο και την τεράστια καταλήστευση του δημόσιου κορβανά, με την υπερτιμολόγηση των κρατικών αγορών προϊόντων και υπηρεσιών, προκειμένου να δημιουργείται και να ολοκληρώνεται ο κύκλος “σου δίνω για να μου δίνεις”, μεταξύ του σάπιου πολιτικού συστήματος και των “χορηγών” του, της οικονομικής ολιγαρχίας, στενά κουμπαριασμένης με την πολιτική ολιγαρχία. Siemens, Τσουκάτος, Χριστοφοράκος, Μαντέλης, Τσοχατζόπουλος και λοιποί αστέρες που δεν έχουν λάμψει ακόμη στο στερέωμα, αποτελούν ενδεικτικά σημαιάκια, στις κορυφές των παγόβουνων , επάνω στα οποία κείται τσακισμένος ο “Τιτανικός” της Ελληνικής οικονομίας.

Με όλα αυτά τα γνωστά, θα βρεθούμε μεθαύριο, την “επόμενη μέρα”, να έχουμε αναθέσει στο ίδιο, ένοχο της καταστροφής μας, πολιτικό σύστημα, την περαιτέρω διαχείριση της καταστροφής μας.

Κανείς τους δεν μας μίλησε, όλο αυτό το διάστημα, για την πρώτη ανάγκη που έχει ο τόπος: την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, που έχει παροπλισθεί από την ολιγαρχία η οποία κυβερνά τον τόπο κρυμμένη κάτω από τον μανδύα της Δημοκρατικής νομιμότητας την οποία σφετερίζεται .

Κανείς τους δεν μάς πρότεινε ένα άλλο μοντέλο δημοκρατικής λειτουργίας, που θα φέρει πράγματι, (και όχι ψευδεπίγραφα, όπως σήμερα) τον “λαό στην εξουσία”, και δεν θα τον έχει έρμαιο της προπαγάνδας και του εξανδραποδισμού του στην κυβερνώσα Ολιγαρχία.

Κανείς τους δεν μάς πρότεινε ένα άλλο μοντέλο ζωής, απαλλαγμένο από το άγχος του κυνηγιού μίας ανόητης, ψυχοφθόρας και περιβαλλοντοβόρας κατανάλωσης που αρρωσταίνει τον άνθρωπο, την κοινωνία του και τον πλανήτη ολόκληρο.

Κανείς τους δεν μας μίλησε για ένα άλλο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που δεν θα είναι κολλημένο σε δογματικές προκαταλήψεις της “Αριστεράς” ή της “Δεξιάς”, αλλά θα υποστηρίζει την ριζοσπαστική αντίληψη της “δίκαιης ανισότητας” που εισήγαγε σαν νέο πολιτικο/οικονομικό δόγμα ο Μίκης Θεοδωράκης.

Κανείς τους δεν μας μίλησε για την ανάγκη αποκατάστασης μίας “κραταιάς Δημοκρατίας”, με τον πολίτη καλά μορφωμένο και πληροφορημένο, ώστε να μην αποτελεί αντικείμενο εύκολου εξανδραποδισμού του.
Μίας “κραταιάς Δημοκρατίας”, που υπερασπίζεται τα δικαιώματα της ασφαλούς διαβίωσης του πολίτη και δεν αφήνει περιθώρια σε παρακρατικές φασιστικές ομάδες, κουκουλοφόρους και ροπαλοφόρους να παίζουν το ρόλο του σερίφη, υποκαθιστώντας το κράτος.

Κανείς τους δεν μάς πρότεινε ένα άλλο μοντέλο κοινωνικής συνοχής, ώστε η κοινωνία μας να μην είναι έρμαιο των επιθέσεων για την κατάκτηση ή την εξάρτησή της, από οποιονδήποτε την επιβουλεύεται, από μέσα ή από έξω.

Έτσι, λοιπόν, από όλους αυτούς, δεν περιμένουμε να γίνει τίποτε το πραγματικά σωστό. Το οπτικό πεδίο όλων τους είναι το ίδιο, κινείται στον ίδιο χώρο και έχει το ίδιο ορίζοντα, με διαφορές μόνον επιφανειακές, που θέλουν να τις κάνουν να μοιάζουν βαθιές, για να δικαιολογούν την κομματική τους ύπαρξη.

Οι αλλαγές που χρειάζεται η κοινωνία, είναι μεγάλες και βρίσκονται έξω από την αντίληψη όλων αυτών που αποτελούν το “καθεστώς πολιτικό σύστημα”. Ένα σύστημα που, τοποθετώντας τα κόμματα στο δρόμο που η λαϊκή βούληση χρειάζεται για την υλοποίησή της μέσα από τους νόμους και την εκτέλεσή τους, αλλοιώνει αυτή τη βούληση προς όφελος της Ολιγαρχίας που κυβερνά τον τόπο και θέλει να επιβάλλει τα συμφέροντά της.

Επειδή, λοιπόν, τίποτε από αυτά (τα οποία όλοι οι πολίτες συζητούν παντού, όπου βρεθούν)και από τα οποία έχει πραγματική ανάγκη ο τόπος, δεν βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη των διαφόρων πολιτικών διακηρύξεων, προγραμμάτων και εξελίξεων, η νωπή εντολή ανατροπής της καθεστώσας Ολιγαρχίας που κυβερνά τον τόπο κάτω από τον μανδύα της Δημοκρατικής νομιμότητας, μένει μετέωρη στην Ελληνική κοινωνία, περιμένοντας την αντίδρασή της.


* κοχόνες: Μεξικανιστί, οι γεννητικοί ανδρικοί αδένες

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση