Η προσφορά της Ευρώπης στην Ελλάδα

Αλαζονείας ούτις εκφεύγει δίκην (Μένανδρος)

Γράφει η Δέσποινα Β. Τσαμόγλου
Δικηγόρος

Άλλο ένα πέναλτυ φάγαμε από τον Βρετανό υπουργό Οικονομικών ο οποίος δήλωσε, σύμφωνα με τη Guardian της 12/6, ότι «η Γερμανία ίσως πρέπει να θυσιάσει τον Ελλάδα για να σώσει το ευρώ». Πώς αντέδρασαν οι πολίτες της συγκεκριμένης χώρας σε τέτοιο φληνάφημα, δεν μπορώ να γνωρίζω, όμως συνήθως, κανείς δεν ενδιαφέρεται για δεινά άλλων, όταν θεωρεί απίθανο να συμβούν στον ίδιο.

Μου φαίνεται όμως, ότι τόση ανοχή στον κυνισμό με τον οποίο εκτοξεύει αυτή η φουρνιά των «κυβερνώντων» την Ευρώπη, τις αλαζονικές και αυθαίρετες υποθέσεις τους, και τόση απάθεια απέναντι σε μια τερατώδη δήλωση όπως αυτή, που αποτελεί μάλλον πολιτική πρόταση προς υλοποίηση, και όχι κρύο -ακόμη και για έναν Άγγλο- αστείο, έχει να δει η γηραιά και παραπαίουσα ήπειρος από την εποχή του Τσάμπερλεν.
Μήπως είναι έτσι λοιπόν;
Αναγνωρίζει για άλλη μια φορά στην ιστορία της η Αγγλία την γερμανική εξουσία πάνω σε όλους και σε όλα;
Ο καθένας, βεβαίως, μπορεί να υπογράψει πράξη υποτέλειας για λογαριασμό του. Ίσως να μην συνάδει με τα ήθη – όποια κι αν είναι αυτά- των καιρών μας να παραδειγματιστεί ο σύγχρονος πολιτικός της Ευρώπης από τον Λεωνίδα, που όταν οι Πέρσες του ζήτησαν γη και ύδωρ, τους πέταξε σε ένα βαθύ πηγάδι, λέγοντάς τους πως θα τα βρουν εκεί.
Η διαπίστωση όμως, ότι η «πολιτισμένη» και «πεπαιδευμένη» Ευρώπη, σε πολιτικό επίπεδο τουλάχιστον, μας αποκαλύπτεται τελικά ελλειμματική, τόσο σε πολιτισμό, όσο και σε παιδεία, καθώς επαναλαμβάνει ανερυθρίαστα συμπεριφορές και τακτικές ολέθρου, μας διευκολύνει να δούμε με κατανόηση την δική της προσφορά στον Ελληνισμό που τόσο ανυπόκριτα αγάπησε.

Με το νου μας στις λέξεις «θυσιάζω» και «θυσία», λοιπόν, και όσο διαρκεί ένα διάλειμμα καφέ, μπορούμε να συντάξουμε έναν πολύ πρόχειρο απολογισμό προσφοράς (highlights) των αυτοκρατοριών, γαληνοτάτων ή μη Δημοκρατιών, ηγεμονιών, βασιλείων και κυβερνήσεων της Ευρώπης προς τον Ελληνισμό τα τελευταία… 800 χρόνια:

1185: άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Νορμανδούς (ισοπέδωση)
1204: δεν υπάρχουν λόγια, ας σχολιάσουν σχετικώς τα μπρούντζινα άλογα στην πλατεία του Αγ. Μάρκου της Βενετίας, ελληνικά μιλάνε.
1453: σε ένδειξη ευγνωμοσύνης που άρχισαν να βγαίνουν από το έρεβος χάρις στο Ελληνικό πνεύμα, (ποιος στραβός δεν θέλει το φως του;) και δια της παραλείψεώς τους να συνδράμουν στην άμυνα των χριστιανών, οι δυτικοί χάρισαν στον Ελληνισμό την ευκαιρία να απολαύσει έναν Μεσαίωνα Οθωμανικού χαρακτήρα. Ο Τατσόπουλος και η Ρεπούση αναγράφουν ευχαριστήρια.
1800: (περίπου) ο Έλγιν «σώζει» τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Μάλιστα τα μάρμαρα «καθαρίστηκαν» καλά καλά με οξύ για να ασπρίσουν, καθότι παλιά .
1850: (υπόθεση Πασίφικο, Πάλμερστον)
1915: Μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μ. Ασίας. Καθοριστική στην υπόδειξη των τρόπων εκτέλεσης του σχεδίου υπήρξε η συμβολή των Γερμανών «ειδικών»… πορείες θανάτου, αμελέ ταμπουρού, εξοντωτικά ταξίδια προσφυγιάς.
1922: συνωστίστηκαν Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, να παρακολουθήσουν το θέαμα από τα καράβια τους. Ένας Γιαπωνέζος καπετάνιος, που έτυχε να είναι εκεί, όταν κατάλαβε την κατάσταση που επικρατούσε πέταξε ολόκληρο το φορτίο του πλοίου του στη θάλασσα και γέμισε με όσες εκατοντάδες πρόσφυγες μπορούσε να μεταφέρει ασφαλείς στον Πειραιά και στις ελληνικές ακτές. Αλτρουισμός χωρίς χριστιανισμό και ευρωπαϊκό ιδεώδες.
1940-44: οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, και οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι. Και οι Αλβανοί επίσης.
1944: Δεκεμβριανά. Κι άλλοι φίλοι προστίθενται στον κατάλογο.
1946: Εμφύλιος…εθνική και δημοκρατική έξαψη μας κατακλύζει με το πόσο δημοφιλείς γίναμε, σε Ανατολή και Δύση.
1955: Κωνσταντινούπολη, λεηλασία, σφαγή, αρπαγή περιουσιών, μαζικοί διωγμοί.
1964: ομοίως, και τέλος για τους Έλληνες της Πόλης.
1967: φανερό ότι κάποιοι αποφάσισαν και κάποιοι διέταξαν.
1974: Εισβολή από την Τουρκία στην Κύπρο, λεηλασία, σφαγή, αρπαγή περιουσιών, διωγμοί, εγκαθίδρυση του ψευδοκράτους.
Στο δε ανθρωπιστικό μοτίβο του ειρηνιστή γείτονά μας, η Ευρώπη βάζει στη διαπασών το Rondo Alla Turca και καλύπτει τις σπαρακτικές κραυγές. Οι Τούρκοι αγάπησαν τον Μότσαρτ. Παίζουν και τις Όπερές του. Ειδικά την «Σαραϊντάν Κιζ Κατσιρμά». Νιώθουν περήφανοι γιατί θεωρούν ότι ενέπνευσαν έναν ημίθεο. Και καταστρώνουν τα «Φετίχ» τους, ανενόχλητοι…
Όσο για… υφαλοκρηπίδες, Ίμια, παραβιάσεις, Σκόπια…ο έμπορος όπλων κλέφτης θα γίνει; Η κοινωνική Ευρωπαϊκή πολιτική, πάνω απ΄όλα.
2010- … πόσο πιο παραστατικά να εκφράσει η Ευρώπη την αλληλεγγύη της στον τόπο αυτό και στους ανθρώπους που τον κατοικούν, ως ευγνωμοσύνη για την πλούσια ακτινοβολία που δέχθηκε; Και πόσο δύσκολο είναι να αποφύγει κανείς την τύφλωση, από τόση ακτινοβολία;

Και –ετεροχρονισμένα- για τον Ρήγα Βελεστινλή, τον Ρήγα των «Δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη»:
1798: αυστριακοί αστυνομικοί τον συλλαμβάνουν στην Τεργέστη, τον φυλακίζουν στην Βιέννη και τον παραδίδουν, με χριστιανική αγάπη, στον πασά του Βελιγραδίου για να τον εκτελέσει και να πετάξει τον πτώμα του στο ποτάμι.

Υπό κάποια έννοια, ναι, δεν μπορούμε να διανοηθούμε τον εαυτό μας χωρίς την Ευρώπη.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση