Δόθηκε απλώς παράταση στην εκτέλεση

Τι κερδίσαμε;

Πολιτικό χρόνο. Ξεκάθαρα. Πολιτικό χρόνο, τίποτα περισσότερο. Φαίνεται ότι οι εταίροι μας πείστηκαν ότι η παρατεταμένη πολιτική αναταραχή στη χώρα δεν είναι παιχνιδάκι και συμφώνησαν πως πρέπει να δοθεί μια εκτόνωση, πιθανότατα με εκλογές ή έστω με έναν δομικό ανασχηματισμό. Έτσι δόθηκε μεν η υποτιθέμενη έγκριση για τα 130δις, η οποία φυσικά δε χρειαζόταν επί της ουσίας καθώς προϋπήρχε από τον Οκτώβριο, αλλά παραμένουν πολλά θολά σημεία, όπως η διφορούμενη στάση του ΔΝΤ που έστειλε το θέμα στις καλένδες του Μαρτίου, η πονηρή ψηφοφορία στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια και κυρίως η χιμαιρική διαδικασία του PSI που θα δημιουργήσει νέες αφορμές.

Τι χάσαμε;

Δεν θα σταθώ στους πολυσυζητημένους εφαρμοστικούς νόμους της φτώχειας, αυτά τα ξέρει ο καθένας από εσάς καλύτερα από όλους τους υπόλοιπους, γιατί σας αγγίζουν άμεσα. Αυτό που χάσαμε είναι ο λεγόμενος ειδικός λογαριασμός και η επιτήρηση, για την οποία επιλέχθηκε άλλη ορολογία (αυξημένη εποπτεία νομίζω), για να περάσει ομαλότερα στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Τι σημαίνουν αυτά;

Ότι αν τυχόν σπάσει ο διάβολος το ποδάρι του και προχωρήσει το PSI μαζί με το swap (ελάχιστες πιθανότητες), οι υπουργοί της νέας κυβέρνησης θα πρέπει να ‘’συμβουλεύονται’’ έναν ευρωπαίο χαρτογιακά, πριν από κάθε υπογραφή εγγράφου, ιδιαίτερα όταν αυτό έχει να κάνει με δαπάνες, ακόμα και αν πρόκειται για χαρτί τουαλέτας. Ορισμένοι θεωρούν ότι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αν αναλογιστεί κανείς την έφεση στη σπατάλη που διαχρονικά επέδειξε η ελληνική πολιτική ηγεσία κάθε χρώματος, ωστόσο δημιουργεί περίεργους συνειρμούς και γενικά περιορίζει αισθητά αυτό που ονομάζουμε εθνική κυριαρχία.

Ο ειδικός λογαριασμός είναι μια ακόμα πιο χολερική γερμανική εφεύρεση, καθώς η δημιουργία του στερεί τη δυνατότητα της μελλοντικής κυβέρνησης να παρέμβει πυροσβεστικά σε μια εσωτερική ανωμαλία, δίνοντας απόλυτη προτεραιότητα στους δανειστές. Πρακτικά αυτό δίνει στη νέα συμφωνία ένα άρωμα άτακτης χρεοκοπίας, εκμηδενίζοντας τα οφέλη που πιθανότατα θα έδινε το PSI, μια ανάσα δηλαδή στον προϋπολογισμό. Αν δηλαδή προκύψει κάποιο πρόβλημα στην εκτέλεση του προϋπολογισμού (π.χ. λόγω μεγαλύτερης ύφεσης), η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να βάλει χέρι στα δανεικά, αλλά θα πρέπει, είτε να κόβει μισθούς και δαπάνες, είτε να δημιουργεί νέα φορολογικά χαράτσια, προκειμένου να εκπληρώσει τις βασικές της υποχρεώσεις.

Ποιος κέρδισε τελικά;

Το Eurogroup είναι ένα πολύχρωμο συμβούλιο ευρωπαίων πολιτικών, όπου προσέρχονται όλοι και εκφράζουν τις απόψεις τους και στο τέλος ψηφίζουν τις απαιτήσεις των Γερμανών. Ο κ. Σόιμπλε, ο οποίος είχε πιεστεί αφόρητα την προηγούμενη εβδομάδα καθώς είχε την μπάλα, κατέφερε έναν πολιτικό ελιγμό και πέταξε ξανά την μπάλα στην ελληνική πλευρά. Αυτό του έδωσε χρόνο και έδιωξε από πάνω του τα φώτα της κακής δημοσιότητας. Τώρα έχει όλη την άνεση να τορπιλίσει με γνήσια γερμανικά τρικ τη διαδικασία του PSI, η οποία κρύβει απίστευτες παγίδες. Είναι γνωστό ότι ο κ. Σόιμπλε επιθυμεί μια άτακτη ελληνική χρεοκοπία και να είστε σίγουροι ότι μάλλον θα το πετύχει.

Για αυτό μη συμμερίζεστε την ευφορία που προσπαθούν να δημιουργήσουν τα ΜΜΕ, ούτε τις κραυγές των κ.κ. Βενιζέλου και Παπαδήμου.

Η απόφαση του Eurogroup δεν ήταν ιστορικής σημασίας, δεν αποφασίστηκε τίποτα περισσότερο από αυτά που ‘’κέρδισε’’ τον Οκτώβριο ο κ. Παπανδρέου, πλην του γεγονότος ότι η ελληνική πλευρά κόντυνε λίγο περισσότερο, αποδεχόμενη επιπλέον δυσβάσταχτους όρους.

Κακοφωνίξ

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση