Τι έγινε, που βρισκόμαστε, που μας πάνε…

Λοιπόν, για να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά. Όλοι πλέον συμφωνούν πως η κυβέρνηση Παπανδρέου ή ήταν απολύτως και επικίνδυνα ανεπαρκής ή εκτελούσε ένα στρατηγικό σχέδιο. Εάν προσεγγίσουμε με επιείκεια τα όσα μέχρι σήμερα έγιναν, διαπιστώνουμε πως είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο, στην Ελλάδα επιβλήθηκε ένα καθεστώς ομηρίας, με χαρακτηριστικά τυπικής δημοκρατίας αλλά ουσιαστικής κατοχής από τις «δάνειες δυνάμεις».

Το σχέδιο ολοκληρωτικής άλωσης της χώρας (και όχι μόνο της οικονομίας) τέθηκε σε εφαρμογή με το περίφημο Μνημόνιο ένα και συνεχίστηκε μέσα από ένα καθεστώς συνεχόμενων κινήσεων που έγιναν με χρονικό συντονισμό. Οι πολίτες τέθηκαν σε καταστολή με την βοήθεια των ΜΜΕ και όλα έβαιναν καλώς. Το «σύστημα» γνωρίζοντας πως τα χρονικά περιθώρια είναι σχετικά στενά, προετοίμαζε και την επόμενη ημέρα με τον επόμενο «εκλεκτό», τον Αντώνη Σαμαρά. Του έδωσε την πολυτέλεια άσκησης μίας φαινομενικής αντιπολιτευτικής ρητορείας ενώ στην πραγματικότητα στήριζε μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τα κυριότερα «κομμάτια» του σχεδίου άλωσης της Ελλάδας…

Η χρονική στιγμή που ανέμενε το σύστημα πως ίσως υπήρχε μία έντονη αντίδραση που ίσως να μην ήταν δυνατόν να ελεγχθεί, ήταν η επέτειος του Ελληνικού ΟΧΙ, η 28η Οκτωβρίου. Και η κίνηση των πολιτών έγινε, όταν «κατέβηκαν από το πεζοδρόμιο» και έστειλαν ένα σαφές μήνυμα ισχύος στους λαθροκυβερνώντες του ΠΑΣΟΚ και στον Γιώργο Παπανδρέου. Τότε το «σύστημα» αποφάσισε πως πρέπει να επιταχύνει τους ρυθμούς του και ενεργοποίησε την διαφυγή του Γιώργου Παπανδρέου μέσω ενός δημοψηφίσματος… Τότε, καταλύθηκε και η εθνική ανεξαρτησία μέσω των περίφημων δηλώσεων Σαρκοζί, Μέρκελ και Ρομπούι, οι οποίοι απείλησαν την Ελλάδα, στη συνέχεια δέχτηκαν και όρισαν ημερομηνία και ερώτηση για το δημοψήφισμα και τελικά «χάρηκαν», επειδή πρώτα αποσύρθηκε η «απόφαση» του Γιώργου Παπανδρέου και στη συνέχεια υπήρξε η απόφαση για μία άλλη κυβέρνηση (δεν ελέγχουμε την αντισυνταγματικότητα του εγχειρήματος…). Τότε και προκειμένου να προωθήσουν την πολιτική μετάβαση (για την ακρίβεια τον δημόσιο βιασμό του Ελληνικού πολιτεύματος) έθεσαν σε λειτουργία για μία ακόμη φορά το «δόγμα του σοκ» επινοώντας την αποβολή της Ελλάδας από το ευρώ και επιβάλλοντας την μέγιστη δυνατή δόση κυβερνοτρομοκρατίας στους Έλληνες πολίτες. Αν και ήταν (και συνεχίζει να είναι) ένα τεράστιο ψέμα, μία ανυπόστατη απειλή, η σημαντική βοήθεια που έδωσαν τα «εργαλεία προπαγάνδας» (βλ. ΜΜΕ και τα διάφορα δημοσιογραφικά παπαγαλοειδή) κατέστησαν δυνατή την επιβολή ενός κλίματος φόβου στους πολίτες, που έβλεπαν ένα απολύτως αβέβαιο αύριο να χτυπάει την πόρτα τους. Για την ακρίβεια, το «σύστημα» κατόρθωσε να «προβάλει» στο μυαλό των Ελλήνων πολιτών μία χώρα που θα ζούσε στην απόλυτη φτώχεια…

Αρκούσαν αυτά; Όχι. Και το «σύστημα» γνώριζε πολύ καλά ότι έπρεπε να επιφέρει το μέγιστο δυνατό σοκ για να εξασφαλίσει την «νομιμοποίηση» των εκβιασμών και των παρανομιών του. Η κυβέρνηση που θα «εκλεγόταν» (χωρίς εκλογές) ή καλύτερα, θα οριζόταν, έπρεπε να έχει την μέγιστη δυνατή «νομιμοποίηση», προκειμένου να δημιουργήσει μελλοντικά νομικά ζητήματα για την Ελλάδα. Η συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας και του Αντώνη Σαμαρά, ήταν επιτακτική ανάγκη. Το σχέδιο της επόμενης ημέρας έπρεπε να «συμπτυχθεί», έστω και προσωρινά. Η «υποχώρηση» Σαμαρά και η αποδοχή του να συμμετάσχει σε μία κυβέρνηση «συνευθύνης» (όπως την αποκάλεσε αργότερα ο Γιώργος Παπανδρέου) θα έδινε (όπως και έγινε) ένα πολύ δυνατό πολιτικό σοκ στην Ελληνική κοινωνία, η οποία θα βρισκόταν μπροστά σε νέα πολιτικά δεδομένα, απολύτως άγνωστα και ακατανόητα, ακόμη και για τους πιο φανατικούς οπαδούς του Αντώνη Σαμαρά. Η υποχώρηση έγινε με έναν «όρο», τις εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου…! Εκλογές που σήμερα απομακρύνονται, αφού το ΠΑΣΟΚ δηλώνει πως δεν τις θέλει, ο νέος πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος προτιμά να μην αναφέρεται καθόλου ή να αναφέρεται στην ανάγκη μέγιστης δυνατής διάρκειας αυτού του κυβερνητικού σχήματος. Και για να είμαστε ειλικρινείς πρέπει να ομολογήσουμε στους εαυτούς μας πως εκλογές δεν πρόκειται να γίνουν. Δεν βολεύει ούτε στους τραπεζίτες, ούτε στους πολιτικούς…

Όταν ο Αντώνης Σαμαράς «καταλάβει» πως τον εκμεταλλεύτηκαν και τον έπεισαν να υπογράψει την μετατροπή του υπό Ελληνικού καθεστώτος ομολογιακού χρέους σε ομολογιακό χρέος άλλης χώρας (Βρετανικό Δίκαιο) και δεν τηρούν την υπόσχεση για εκλογές, τότε θα «πηδήσει» από την κυβέρνηση και θα αρχίσει να κάνει «αντιπολίτευση». Ο ρόλος του θα έχει εκπληρωθεί και η κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου θα παραμείνει για δύο εφιαλτικά για τους Έλληνες πολίτες χρόνια. Στις εκλογές (όποτε και εάν αυτές γίνουν, και θέτουμε το εάν γιατί μπορεί να συμβούν πάρα πολλά όταν θα πλησιάζει η στιγμή εκείνη…) το πιθανότερο –αν όχι βέβαιο- είναι πως δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία από κανένα κόμμα και τότε θα αποφασιστεί η παράταση λειτουργίας της σημερινής κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου… Όσο για το μετά, αυτό ήδη προετοιμάζεται και λέγεται… Καρατζαφέρης… Ήδη οι ειδικοί επιστήμονες εργάζονται για την προώθησή του, μέσω της «επίθεσης» που του κάνουν… Βλέπετε η ψυχολογία του πλήθους είναι κάτι που το έχουν μελετήσει και τα χρησιμοποιούν οι «εξουσίες» εδώ και πολλές δεκαετίες, οι οποίες προετοιμάζουν το αύριο μέσω «αντίθετων πόλων» που είναι δημιουργήματά τους…

Το σχέδιο είναι απλό και σαφές. Και η σημερινή παράνομη κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμου θα συνεχίζει να είναι κυβέρνηση για τα επόμενα έξι χρόνια… εκτός εάν…

Το μόνο βέβαιο είναι πως ο λαός έχει την απόλυτη ισχύ να ρίξει μέσα σε μερικές ώρες ή σε 2-3 ημέρες την καθεστωτική και δοτή κυβέρνηση των τραπεζιτών. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι σχεδιαστές άλωσης της Ελλάδας. Και ήδη εργάζονται συστηματικά για την πολιτική αποκέντρωση των Ελλήνων. Τα κινηματάκια που εμφανίζονται είτε με ανεπαρκείς προτάσεις είτε με προτάσεις έσχατης λύσης, αποτελούν τον προθάλαμο της απόλυτης κυριαρχίας του «συστήματος». To «διαίρει και βασίλευε» αποτελεί μόνιμο σκοπό της σημερινής αλλά και της εκάστοτε εξουσίας, η οποία μπορεί πολύ εύκολα να ελέγχει οτιδήποτε κινείται εναντίον της, επειδή η ίδια η εξουσία έχει δημιουργήσει την… «αντίδραση».
Η διάχυση του τρόμου της αβεβαιότητας προς τους πολίτες, γίνεται έντεχνα μέσω των ΜΜΕ, τα οποία προβάλουν «λύσεις» και «πρόσωπα» που είτε είναι ανεπαρκείς είτε είναι άμεσα ή έμμεσα ελεγχόμενα. Η αποσιώπηση των σοβαρών (άρα και επικίνδυνων προτάσεων και όχι απλώς απόψεων) είναι στην καθημερινή «διαταγή» εκείνων που έχουν αναλάβει την χειραγώγηση του πλήθους (βλ. κουκουλοφόροι, ΜΜΕ και διάφορα κινήματα που λειτουργούν ως προβοκάτορες…)

Η λύση, που προβάλλεται ως μοναδική για τους Έλληνες πολίτες, δεν βρίσκεται στο πεζοδρόμιο. Τουλάχιστον όχι χωρίς να υπάρχει ένα σχέδιο για την επόμενη ημέρα. Η λύση βρίσκεται στην συγκέντρωση των πολιτών κάτω από ένα νέο πολιτικό φορέα, διάφανο και χωρίς ίχνος εμπλοκής παρελθόντων ή υπαρχόντων πολιτικών. Εάν είναι να γίνει «επανάσταση» κατά αυτών που έχουν θέσει την Ελλάδα υπό κατοχή, πρέπει να γίνει έχοντας ένα συγκεκριμένο πλάνο για την επόμενη ημέρα. Και αυτό το πλάνο δεν είναι αναγκαίο να περιλαμβάνει την δραχμή. Αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση και ανδρειοσύνη τέτοια που θα επιβάλει την αυτοδιαχείριση του εθνικού μας πλούτου. Γιατί, όλα όσα συμβαίνουν, σε αυτό ακριβώς στοχεύουν. Στην απώλεια της εθνικής μας περιουσίας. Γι αυτό συνεχίζουν να μας «δανείζουν». Για να πάρουν ως υποθήκη την περιουσία του κράτους, αλλά και της χώρας (συμπεριλαμβανομένης και αυτής των πολιτών). Και αυτό το σχέδιό τους προχωράει -μέχρι στιγμής- άριστα. Η απώλεια εθνικής κυριαρχίας είναι πλέον γεγονός, η επιχείρηση διάλυσης ή απώλειας της άμυνας της χώρας προχωράει με ταχείς ρυθμούς και οι πολίτες ασχολούνται με το «δέντρο» που τους παρουσιάζουν τα ΜΜΕ (απειλές, εκβιασμοί, κινήματα και πρόσωπα που δεν οδηγούν πουθενά) και όχι με το δάσος, δηλαδή με την ίδια την χώρα.

Η χώρα κατελύθη. Η δημοκρατία δεν ζει πια εδώ. Οι πολίτες ζουν σε μία εικονική πραγματικότητα… Ο χρόνος μετράει και δεν είναι υπέρ των Ελλήνων πολιτών. Καληνύχτα Ελλάδα… Εκτός εάν…

Κωνσταντίνος

ΥΓ: Ίσως κάποιοι να θέλουν να ρωτήσουν ποιός πολιτικός φορέας μπορεί να βγάλει τη χώρα από το τεχνητό αδιέξοδο που την έχουν τοποθετήσει. Είναι γεγονός πως τις τελευταίες δεκαετίες μας έχουνε μάθει να τρώμε "μασημένη τροφή". Δεν έχει καμία αξία να ονομάσω το ποιός μπορεί, αν δεν μάθουμε όλοι μας να ψάχνουμε να βρούμε την λύση. Να μάθουμε να σκεφτόμαστε και να κρίνουμε. Το χρονικό διάστημα που έρχεται θα ζήσουμε ως χώρα και ως πολίτες ακραίες καταστάσεις που θα δημιουργηθούν προκειμένου να μας "λυγίσουν". Η σύγκρουση που έρχεται είναι δεδομένη. Αν και θα έρθει για τους λάθος λόγους (βλ. πείνα), από εμάς εξαρτάται να την εκμεταλλευτούμε έτσι ώστε να βρεθούμε έτοιμοι για την επόμενη ημέρα. Έχουμε λίγο χρόνο για να προετοιμαστούμε γι αυτήν... Τις ημέρες που έρχονται θα αναδειχθούν οι ικανοί. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτοί δεν βρίσκονται μέσα στο σημερινό Κοινοβούλιο της συνενοχής ενός εγκλήματος εις βάρος μίας ολόκληρης χώρας και ενός ολόκληρου λαού. Η ομερτά και οι "κενές" φωνές, αποτελούν μέρος του θεάτρου του παραλόγου που παίζει ένα τσούρμο καλοαναθρεμένων ταλαντούχων απατεώνων... Οι ρόλοι τους είναι καλομοιρασμένοι, γραμμένοι με λεπτομέρεια και με πολλά σασπένς... φυσικά εις βάρος μας...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση