Η Ιστορία δεν χρειάζεται τον Πάπα για να της πει τί ήταν ο Γαλιλαίος...

Το σύμπαν διαστέλλεται, αισθάνομαι ακόμα πιο μικρός...

Εγραφε χθες η «Ελευθεροτυπία» (η εκλεκτή συνάδελφος, κυρία Μαρία Δέδε) για τη μελαγχολία των Ελλήνων - ο ένας στους δύο. Φοβάμαι ότι το ποσοστό των μελαγχολικών είναι πολύ μεγαλύτερο και, πάντως, αυξάνεται όσον περνούν οι ημέρες όπως το ίδιο πληθύνονται και τα νοικοκυριά που δεν έχουν να πληρώσουν τους τρέχοντες λογαριασμούς, το δάνειο ή το νοίκι. Οσο για αυτούς τους συμπατριώτες μας που έχουν κλονισθεί τόσον, ώστε να περνάει απ' το μυαλό τους ακόμα και η αυτοκτονία ας σκεφτούν ότι η χώρα μας είναι ακόμα «φάρμακο», έχει ακόμα ήλιο, ακόμα λέμε ο ένας στον άλλον μια καλή κουβέντα, πάντα υπάρχει η επόμενη μέρα, ένα ρακόμελο, ένας ξαφνικός έρωτας... Πάντα υπάρχει λίγο καλοκαιράκι μέσα στο φθινόπωρο, κι επί τέλους, καλέ μου Αστυάνακτα, δεν μπορεί ο μόνος μας εξευρωπαϊσμός να είναι η τάση των Φινλανδών προς τις αυτοκτονίες...

Δεν ήξεραν τι υπέγραφαν;

Ωρύονται τώρα τινές και ολολύζουν άλλοι ότι η Τρόικα ζητεί την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας!

Πρόκειται περί μιας κακοστημένης παράστασης για ένα μέτρο που ακόμα και ο ΣΕΒ βρίσκει ανώφελο.

Στην πραγματικότητα οι Πασόκιοι που υπέγραψαν το Μνημόνιο χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη κι έκτοτε πορεύονται μαζί του χαράτσι-χαράτσι και κωλοτούμπα-κωλοτούμπα έχουν ήδη προσυπογράψει την «υποχρέωση κατάργησης του κατώτατου μισθού της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.» ψηφίζοντας τον νόμο 3845 / 2010 (ΦΕΚ Α65/6-5-2010) παράγραφος 7 άρθρο 2, καθώς επίσης και τον «ασφαλιστικό» νόμο Λοβέρδου-Κουτρουμάνη (ν. 3863/2010). Σε αυτούς τους νόμους, όπως αναλυτικότατα παρουσιάζει το θέμα στη χθεσινή «Αυγή» ο έγκριτος εργατολόγος κ. Αλέξης Μητρόπουλος, ήδη υπάρχουν και προβλέπονται τα αίσχη τα οποία αίφνης τάχα μας ζήτησε τώρα η Τρόικα και προκάλεσαν (πάλι) την έκπληξη (τάχα πάλι) του Παπανδρέου, όστις με την ευκαιρία δήλωσε ότι δεν θα γίνουμε Ινδία, ενώ μας έχει ήδη κάνει Μπανγκλαντές.

Δεν έχει τέλος το διττό παιχνίδι των άθλιων που εξαθλιώνουν τους ανθρώπους. Διττό, καθ' ότι παίζεται και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, το ίδιο.

Ο εκβιάζων του εκβιάζοντος.

Απ' έξω -απ' τον Βορρά της Ολλανδοφινλανδίας μάς έρχεται ο βοριάς που τα αρνάκια παγώνει - ότι δεν θα πάρετε ούτε ένα ευρώ πλέον, αν δεν βάλετε τις «ψυχές σας στον πάγο».

Μέσα, ο Μπενύτο εκβιάζει τούς «δεν μπορώ (ή δεν θέλω) να πληρώσω» να τα σκάσουν, αλλοιώς θα σκάσουν μισθοί και συντάξεις απλήρωτα από Νοέμβριο.

Κι όλα αυτά με το κύρος του τσίρκου.

Τσίρκο έξω, τσίρκο μέσα.

Τσίρκο η συμφωνία της 21ης Ιουλίου (για την οποίαν πανηγύριζαν κυβέρνηση και Τρόικα ως να επρόκειτο για τη συνθήκη του Νε-ιγύ), πρώτος την έκανε φινλανδικό τυρί (στις τρύπες) ο Βενιζέλος κι ύστερα κόσκινο από παντού ο κ. Σόιμπλε.

Τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει και μόνον τυφλοί δεν βλέπουν ακόμα αυτό που απ' την αρχή της κρίσης λέγαμε πολλοί ή λίγοι: ότι η κρίση είναι εργαλείο (όχι μόνον αναδιανομής του πλούτου αλλά) αναδιάταξης του κοινωνικού ιστού. Σε πολλές χώρες· όχι μόνον στην Ελλάδα.

Τα αποτελέσματα της πολιτικής των ανδρεικέλων είναι πλέον απτά: η εργασία καθαιρέθηκε στα 700 και τα 500 ευρώ. Η δημόσια περιουσία εκχωρείται και ο δημόσιος πλούτος θα λεηλατείται. Το κράτος είναι ήδη φόρου υποτελές

και μαζί με την έκπτωση της εργασίας στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα σε δουλεία, αιχμαλωτίζεται σε δυσπραγία η αγορά των μικρομεσαίων, ενώ καταδικάζεται σε θάνατο ό,τι απέμεινε απ' το ασφαλιστικό σύστημα. Από κοντά στην ίδια κάθοδο στον Αδη τα πολιτικά δικαιώματα -κι εν τέλει το ίδιο το πολίτευμα.

Κι είμαστε ακόμα στη γρίππη. Η πανώλης επέρχεται.

Εχουν βγει στην πιάτσα τα Θηρία και, οπλισμένα με σκυλιά, γύπες, γερμανογάλλους και παπαγάλους, επαναχαράσσουν τομείς, διαμορφώνουν συνθήκες και επί των ερειπίων που θα αφήσουν πίσω τους -καπνιά και θειάφι ο χειμώνας που έρχεται- θα υψωθούν υπέρ των κεφαλών μας και επί τας κεφαλάς μας τα νέα Αφεντικά, οι νέοι Γκοντζίλες και οι νέες Κομαντατούρ που θα κάνουν κουμάντο στην Ειδική Οικονομική Ζώνη η Ελλάς -πρώην καφενείον η Ωραία Ελλάς, το νυν κλειστόν επ' αόριστον.

Για την ώρα το κόλπο πιάνει -οι χρεωκοπημένοι το πρώτο που φοβούνται είναι η χρεωκοπία.

Η χώρα ήταν (με ευθύνη του δικομματισμού) κεραμιδαριό, τώρα όμως (ο ίδιος δικομματισμός) την πάει για αγρό του Κεραμέως -ένα νεκροταφείο στο οποίο θα πρέπει να θάψουμε εαυτούς και αλλήλους.

Δεν ξέρω πόσοι Ελληνες είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. από enet

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση