ΜΚΟ Ουάσινγκτον Πόστ...

«Σε εμάς έλαχε ο κλήρος να βγάλουμε την Ελλάδα απ' την κρίση», δήλωσε ο Γιώργος Παπανδρέου, ο άνθρωπος που έμπασε τη χώρα στην εν λόγω κρίση. Δεμένη χειροπόδαρα. Είναι να απορεί κανείς με τη «σκέψη» του Πρωθυπουργού, αλλά ουδείς απορεί πλέον...

Στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια ο δικομματισμός δημιούργησε τερατώδεις παθολογίες. Στη διετία που κυβερνάει ο Παπανδρέου οι παθολογίες αυτές προγράφηκαν στα λόγια, αλλά στην πράξη «αξιοποιήθηκαν» για να γεννηθούν νέες, ακόμα πιο καταστροφικές, ακόμα πιο τερατώδεις. Ενώ, εις όσα αφορούν τις αιτίες αυτών των παθολογιών (κομματοκρατία, οικογενειοκρατία, ξενόδουλη εξάρτηση, αναξιοκρατία κι άλλα) ουδέν διορθώθηκε, εις ό,τι αφορά τα αποτελέσματα των περί ων ο λόγος παθολογιών, τα πάντα επιδεινώνονται. Στα δύο αυτά χρόνια, όχι μόνον οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, αλλά προσέτι αιχμαλωτίστηκε το μέλλον μας για μια-δυο δεκαετίες, πιθανώς τις τελευταίες εν σχέσει με αυτό που εννοούμε όταν λέμε Ελλάδα...

Εκτός κι αν...

Αποκαλυπτικοί οι Αμερικανοί Πρέσβεις και Πρεσβευτές αξιότιμοι κύριοι Ρις και Σπέκχαρντ για το πώς βλέπει η Αμερικανική Διοίκηση τη δημοσιογραφία και στις ΗΠΑ και στις Αποικίες. Κάτι σαν διατεταγμένη υπηρεσία όπως εκείνη των πολεμικών ανταποκριτών - όχι των ανεξάρτητων, αλλά των εξαρτυμένων σε κάποιο στράτευμα και συνεπώς εξαρτημένων απ' αυτούς απ' τους οποίους εξαρτάται η ζωή τους.

Λογικόν! Οι ΗΠΑ βρίσκονται διαρκώς σε πόλεμο· και σε εσωτερικόν (ταξικό), που μάλιστα επ' εσχάτοις οξύνεται, και σε εξωτερικόν, με όλους! Εχθρούς και φίλους. Διότι ακόμα και με τους τελευταίους οι σχέσεις τους με πολεμικούς όρους διαμορφώνονται.

Βεβαίως σε μητροπολιτικό έδαφος η δημοσιογραφία συχνά ξεφεύγει από τα προβλεπόμενα μοτίβα, μάλιστα ενίοτε γράφει και λαμπρές στιγμές, αλλά over seas στα Αποικιακά εδάφη τα πράγματα πρέπει να 'ναι πιο συγκρατημένα και πιο ελεγχόμενα. Σε χώρες μάλιστα άτακτες εις ό,τι αφορά το λαϊκό αίσθημα, αλλά δορυφορικές εις όσα αφορούν τη σχέση τους με τις ΗΠΑ κάποτε θα πρέπει να αποκατασταθεί -και στη δημοσιογραφία- η τάξη που επικρατεί και στο τραπεζικό, φέρ' ειπείν, σύστημα.

Είμαστε ως προς τούτο σε καλό δρόμο - οι αποκαλύψεις απ' το WikiLeaks των προσπαθειών που κάνουν οι Αμερικανοί ιθύνοντες να προσεγγίσουν δημοσιογράφους, μάλιστα εξ απαλών ονύχων στις δημοσιογραφικές σχολές, ούτε τα αυτιά πολλών να ιδρώσουν έκαμαν, ούτε την ουρά κάποιων γαϊδάρων να στάξει.

Ως φαίνεται δεν μας προκαλούν πλέον την αποστροφή που μας προκαλούσαν κάποτε κάτι παλιοσειρές πρακτόρια, παλαίμαχοι κακοποιοί, αξιόμαχοι πεμπτοφαλαγγίτες και βετεράνοι των μυστικών κονδυλίων.

Αλλαξαν οι καιροί.

Κι ας ξεκολλήσουν απ' τις εμμονές τους κάτι παλιομοδίτες «αντιαμερικανοί», που επιμένουν ότι για τις κακοδαιμονίες της χώρας φταίνε οι ξένοι.

Οχι, φίλοι μου, κάντρυμεν και συμπατριώτες. Για τα χάλια μας δεν φταίνε οι ξένοι, αλλά οι ραγιάδες των ξένων - είδος στην παραγωγή του οποίου η Ελλάς έχει διακριθεί ανά τους αιώνες. Το τρίπτυχο γραικύλος - γενίτσαρος - δωσίλογος υπήρξε πάντα σ' αυτήν τη χώρα ανάλογης αξίας με το τρισυπόστατο τρίπτυχο πατρίς - θρησκεία - οικογένεια.

Υπ' αυτήν την έννοια και ξεπερνώντας επιτέλους τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη τού ανήκομεν εις την Δύσιν και τα ιδού, στρατηγέ μου, ο στρατός σας, εκσυγχρονισμένοι πλέον μπορούμε να ομνύωμεν σε έναν πιο διευρυμένο, πιο γκλομπαλιζέισιον κόσμο, κάνοντας πια οικεία βουλήσει όσα παλιότερα για να τα κάνουμε μας τράβαγαν κι ας κλαίγαμε.

Είναι λοιπόν πρόοδος για όλους μας και ιδιαιτέρως για τη δημοσιογραφία, ο εκθειασμός από τους Αμερικανούς Πρέσβεις και Πρεσβευτές του διευθυντή της «Καθημερινής» κυρίου Αλέξη Παπαχελά για την ικανότητά του «να παρουσιάσει» μέσα απ' την τηλεοπτική του εκπομπή «Νέοι Φάκελοι» (ΣΚΑΪ) τις «θεμελιώδεις θέσεις των ΗΠΑ». για τον πόλεμο Ρωσίας - Γεωργίας, μια λαμπρή στιγμή της ανεξάρτητης από τα στενά ελληνικά συμφέροντα δημοσιογραφίας, μιας δημοσιογραφίας με ευρύτερους ορίζοντες και διεθνές κύρος...

Πάντα τέτοια!

ΣΤΑΘΗΣ Σ. από enet

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση