Όλοι μαζί, μπορούμε…

• Γράφει ο Θρασύβουλος Μαυρομμάτης

Το τι έφταιξε και φτάσαμε ως την άκρη της καταστροφής, όλοι το ξέρουμε.
Το φαύλο μεταπολιτευτικό σύστημα της διαπλοκής, της διαφθοράς και της διάβρωσης των θεσμών και οι αγοραίες πελατειακές σχέσεις είναι βασικός λόγος.

Το μεγάλο ποσοστό ανάξιων πολιτικών, που ενώ θα έπρεπε να διδάσκουν ήθος, αρχές και πατριωτισμό. αυτοί χωρίς αντιστάσεις εκμαυλίστηκαν στον χυδαίο νεοπλουτισμό και στην ξιπασμένη ματαιοδοξία, μολύνοντας συνάμα και την κοινωνία, είναι ο άλλος σοβαρός λόγος.

Ο λαός τώρα, που συνένοχα πάντα σιωπούσε--όταν δεν επιβράβευε και συνεργούσε, που νόθευσε αρχές και αξίες, που έμαθε πως γίνεσαι σπουδαίος μόνον αν και με κάθε τρόπο είσαι πλούσιος, είναι μια άλλη βασική αιτία.

Και τέλος σαν υπόστρωμα και πλαίσιο των προηγουμένων, η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και χυδαιότητα, που με τα ληστρικά εργαλεία της χρηματοπιστωτικής κόλασης διαλύει λαούς και πατρίδες μέχρι να κυριαρχήσει απόλυτα ο φασισμός της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Όλα αυτά λοιπόν, που με την καθοριστική συμβολή και πολιτεία του σημερινού πρωθυπουργού--του οποίου ο περίεργος ρόλος ανησυχεί ακόμα και τους οπαδούς του, οδήγησαν τον τόπο μας στο χείλος του γκρεμού και τον λαό στη φτώχεια και την απόγνωση.
Ενώ όμως σχετικά εύκολο είναι να περιγράψει κανείς τις αιτίες της παρακμής, τόσο δύσκολο είναι να βρει λύσεις για την δραματική κατάσταση που είμαστε και την χειρότερη που θα βρεθούμε.

Και εκεί που θα βρεθούμε—αλλοίμονο, δεν θα είναι από τις οικονομικές μας δυσκολίες μόνον.
Θα είναι και από την κοινωνική σκληρότητα που παθητικά εμπεδώσαμε και που κρίσιμα θα δοκιμαστούμε στην τραχιά της γωνία, αν νοιαστούμε μόνον για την διάσωση μας και κυνικά γυρίσουμε την πλάτη στην εξαθλίωση του κοινωνικού μας περίγυρου.

Αυτό λοιπόν το στεγνό τοπίο και με τον καθένα μας ένα οργισμένο εκρηκτικό μείγμα που βλέπει ακόμα τους θύτες να απολαμβάνουν ανενόχλητοι τα λάφυρα επί των ερειπίων, που άραγε θα καταλήξει;

Σε κοινωνική σύγκρουση, αλληλοσπαραγμό και εμφύλιο μεταξύ μας;

Και αν αυτός ο μέγιστος κίνδυνος πραγματικά μας απειλεί, όλοι εμείς και πέρα από τις όποιες κομματικές μας αναφορές, τι πρέπει να κάνουμε;

Να κλειστούμε μήπως ο καθένας στο καβούκι της αυτοσυντήρησής του και να κοιτάξουμε μόνον το σπίτι μας—κι’ ας καίγεται του διπλανού μας, η να συναντηθούμε με τους πολλούς και να χτίσουμε μαζί τους ένα νέο κοινωνικό ΕΜΕΙΣ που θα μας σκεπάσει και θα μας προστατεύσει;

Ένα νέο πανίσχυρο ΕΜΕΙΣ που θα δυναμώσει τις αντοχές μας, που θα εμποδίσει τους αχρείους, που θα φέρει το ξημέρωμα πιο νωρίς.

Και όσο είναι ακόμα καιρός φυσικά, δηλαδή αμέσως, γιατί αργότερα μόνον για να προσευχηθούμε θα βρίσκουμε ίσως χώρο.

ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ λοιπόν και κοντά ο ένας στον άλλο, ας ξεκινήσουμε το δύσκολο και άξιο ταξίδι για μια άλλη κοινωνική κουλτούρα και αλληλεγγύη.

Για να μην ξεθεμελιωθεί τελείως η πατρίδα μας,

Για να αντέξει και να μην εξαθλιωθεί και ντροπιαστεί κι’ άλλο ο λαός μας.

Για να μην ξανακοιμηθούν ήσυχοι οι φταίχτες…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση