Η επιμονή του κ. Βενιζέλου με την περιουσία των Ελλήνων

Ο κ. Βενιζέλος διακατέχεται από μια ανεξήγητη επιμονή με την ακίνητη περιουσία των Ελλήνων.

Επανέλαβε και στη σημερινή του συνέντευξη ότι αυτή ανέρχεται σε ένα τρις ευρώ και ότι αν τη φορολογήσει με 10%, θα έχει έσοδα 100 δισ.!

Δύο ερωτήματα:

Πρώτον, την έχει …υποσχεθεί κάπου ως εγγύηση αυτή την περιουσία;

Δεύτερον, αυτό το 10% το είπε τυχαία ή μήπως αποκαλύπτει τις μελλοντικές του προθέσεις;
Σε εντεταλμένη υπηρεσία είναι. Κλητήρας του εκκαθαριστή. Ψάχνει για κινητά και ακίνητα. Το τέλος ακινήτων (και μάλιστα στο μη ελαστικό ρεύμα) είναι σαφές μήνυμα ότι έχουν σκοπό να πάρουν όλα τα λεφτά, τα μέσα, τα έξω, τα γκρίζα. ΟΛΑ. Κλασσική κίνηση τμήματος καθυστερημένων και επίδικων δανείων. Ρωτήστε ό,ποιον τραπεζοϋπάλληλο του χώρου αυτού.

Όμως, κι επειδή η κατάσταση έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια, καλό είναι να γνωρίζουν σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα πως το λαϊκό σώμα θα τιμωρήσει ΚΑΙ την αδράνεια της αντιπολίτευσης (που πάει γάντι με τη θεωρία του ώριμου φρούτου).

Ο Βενιζέλος μάλλον βιώνει πολύ άσχημα τον ωμό εξευτελισμό του από τον “ξένο παράγοντα”. Δεν φαντάζομαι να έχει αντίρρηση κανείς ότι περί εξευτελισμού πρόκειται, αφού έχει βαλθεί να ανακοινώνει μέτρα επί μέτρων και να σέρνεται γονυπετής για να επιστρέψει η τρόικα (που είχε φύγει … προγραμματισμένα …). Απλά φοβάμαι, πώς μέσα στην εξουσιαστική αλαζονεία ενός τέτοιου ανθρώπου, ο εξευτελισμός οδηγεί σε καταστροφικές (και όχι – δυστυχώς – αυτοκαταστροφικές οδούς).

Απλά σκεφτείτε πως η ιδέα της φορολόγησης περιουσίας 1 τρις, με 10%, για να πάρεις 100 δις, είναι αυτόχρημα γελοία:

[1] η ακίνητη περιουσία αυτή τη στιγμή, στο μεγαλύτερο ποσοστό δεν παράγει πλούτο (ιδιοκατοίκηση – σε σπίτια με δάνειο, ξενοίκιαστα σπίτι και μαγαζιά, επαγγελματικοί χώροι που στεγάζουν ετοιμοθάνατες επιχειρήσεις , κτλ.).

[2] αν σκέφτεται πως θα αναγκαστούμε να (ξε) πουλήσουμε κάτι για να αποπληρώσουμε τα χαράτσια του, απλά αγορά δεν υπάρχει! Οι αγοραπωλησίες που γίνονται (ναι, αυτές οι λίγες!) γίνονται σε τιμές ΚΑΤΩ της αντικειμενικής αξίας. Θα ζήσουμε δαντικές καταστάσεις και η πρόθεση του να ανεβάσει του χρόνου τις αντικειμενικές αξίες είναι απλά εγκληματική.

Το μόνο εύλογο συμπέρασμα είναι πως ο Βενιζέλος

(α) είτε εγγράφει έσοδα στα χαρτιά, γνωρίζοντας το ανέφικτο της είσπραξής τους, για να μην σκάσει “λογιστικά” η χρεοκοπία στα χέρια του και μείνει στην ιστορία ως ο δεύτερος Βενιζέλος που κηρύσσει ελληνική χρεοκοπία (χωρίς όμως να έχει γνωρίσει και τα μεγαλεία του πρώτου (Ελ.) Βενιζέλου. Και προσευχόμενος κάθε βράδυ να τελειώσει το μαρτύριο του και να παραδώσει την εξουσία στον επόμενο, ο οποίος θα χρεωθεί την πτώχευση …

(β) είτε εκδικείται την κοινωνία, σαδιστικά – μέσα στη μεγαλομανία του, για τον διασυρμό που υφίσταται, σε σημείου λύπησης (αν μπορεί κανείς να νιώσει λύπηση για έναν τέτοιο άνθρωπο …)

(γ) είτε είναι απλά βλαξ!

Μετά τις τελευταίες εβδομάδες, λίγοι θα απέκλειαν κατηγορηματικά το τελευταίο, όπως παλαιότερα.

Σε γενικές γραμμές ο Βενιζέλος έχει σχέδιο και όραμα, που δεν περιλαμβάνει –φυσικά- τον Ελληνικό λαό:

1. Αβάστακτη φορολόγηση και κυνηγητό των ιδιοκτητών, μέχρι που να αναθεματίσουν την ώρα και τη στιγμή που το έφτιαχναν.

2. Αναγκαστικό ξεπούλημα της περιουσίας των ανθρώπων, ώστε να απαλλαχθούν από τα βάρη τους (σισάχθεια στο ανάποδο).

3. Ζωή νοικιασμένη γιατί έτσι θέλει η νέα τάξη πραγμάτων ή αλλιώς παγκόσμια διακυβέρνηση κατά τον ΓΑΠ.

4. Σε μια ζωή νοικιασμένη δεν μπορείς να σηκώσεις κεφάλι. Δέχεσαι όλες τις σφαλιάρες γιατί προσπαθείς να στηρίξεις τα παιδιά σου. Δείτε στην “χώρα των γενναίων και ελεύθερων”, πόσος κόσμος ζει στον δρόμο, και τα 45 εκατ. που τρέφονται με κουπόνια σίτησης. Όλοι αυτοί αποτελούν ένα καλό παράδειγμα για τους μελλοντικούς επαναστάτες της σκέψης.

5. Σενάριο σοσιαλισμού κατά τον Οργουελ.

Με λίγα λόγια, σου δημιουργούν το πρόβλημα, σε αφήνουν να ψηθείς, σου πλασάρουν την λύση (η οποία προϋπήρχε του προβλήματος), και όλα καλά.

Ένα μικρό πρόβλημα όλου αυτού του σχεδίου, είναι ότι παίζουν με ανθρώπινα μυαλά και ανθρώπινες ψυχές. Ποτέ κάτι δεν συμπεριφέρεται όπως οι “εργαστηριακές” συνθήκες το απαιτούν. Υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες, απρόβλεπτες αντιδράσεις, και προβλήματα που προκύπτουν στην πορεία. Θα δείξει…

Και κάπου εδώ η πλακίτσα τελειώνει.

Στο κάτω-κάτω ο Βενιζέλος μπορεί και να τρελάθηκε, σε μια δημοκρατία όμως υπάρχουν και άλλοι θεσμοί όπως ο πρόεδρος της δημοκρατίας, η αξιωματική αντιπολίτευση και η αντιπολίτευση εν γένει.

Όλοι αν θέλουν μπορούν να αντιδράσουν. Δυναμικά.

Αλλιώς η ιστορία τους κατατάσσει και αυτούς στους συνυπεύθυνους.

Κώστας Ροδινός και αναγνώστες

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση