Λέσχη Bilderberg: Μύθοι και πραγματικότητα

«Η Λέσχη Bilderberg είναι μια συνωμοτικά οργανωμένη κλίκα των πλουσιότερων ατόμων, με τη μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική ισχύ και επίδραση στη Δύση, που συναντιούνται τακτικά υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας και σχεδιάζουν τις εξελίξεις που, αργότερα, διαπιστώνεται ότι συμβαίνουν»

(The Times, London, 12/7/1977).

Το 1954, ο βρετανός οικονομολόγος και πολιτικός, Ντένις Χήλυ, (μετέπειτα Λόρδος), ο Τζόζεφ Ρέτινγκερ, (βοηθός του στρατηγού Βλαντισλάβ Σικόρσκι, επικεφαλής της εξόριστης στο Λονδίνο τον καιρό του πολέμου κυβέρνησης της Πολωνίας), ο Ντέιβιντ Ροκφέλλερ, (γνωστός μεγιστάνας του πλούτου) κι ο πρίγκηπας Βερνάρδος της Ολλανδίας, (ο οποίος είχε υπηρετήσει στα SS), μαζί με κάποιες άλλες αυστηρά επιλεγμένες ισχυρές προσωπικότητες, πραγματοποίησαν σύσκεψη στο ξενοδοχείο Bilderberg, στο Oosterbeek της Ολλανδίας, με προεδρεύοντα τον Πρίγκηπα.

Έτσι λοιπόν, δημιουργήθηκε η πασίγνωστη πλέον Λέσχη, που οφείλει το όνομά της στο ξενοδοχείο της πρώτης αυτής συνάντησής της.

Από το σημείο αυτό και μετά, το όνομα Bilderberg αρχίζει να «τρέχει» σε κάθε γωνιά του πλανήτη, καλυμμένο με πέπλο μυστηρίου, δίνοντας τροφή σε κάθε είδους σχόλια συνωμοσιολογίας, που συχνά παίρνουν τερατώδεις διαστάσεις και καλλιεργούν την αντίληψη ότι οι εκατόν τριάντα περίπου αυτοί άνθρωποι (σήμερα) κρατούν στα χέρια τους τις τύχες όλου του κόσμου, ανεβοκατεβάζοντας κυβερνήσεις και εξυπηρετώντας σατανικά συμφέροντα, καθοδηγούμενοι από Μασόνους ή Εβραίους!

Στην πραγματικότητα η Λέσχη Bilderberg ούτε μυστική, ούτε σατανική είναι, τουλάχιστον με τη μορφή που φαντάζεται ο κόσμος. Θα έλεγε κανείς ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία συνάντηση των πιο ισχυρών οικονομικών και πολιτικών παραγόντων της Γης, αφού είναι πλέον γνωστό ότι Πολιτική και Οικονομία πορεύονται χέρι – χέρι και η μία στηρίζει την άλλη.

Η δύναμή της Οργάνωσης ωστόσο είναι τεράστια, αφού άτομα μάλλον άγνωστα που συχνά καλούνται στις διασκέψεις της, πολύ σύντομα βρίσκονται να καταλαμβάνουν καίρια αξιώματα.

Ο Jonathan Duffy, γράφοντας για το BBC, αναφέρει: «Κανένας ρεπόρτερ δεν προσκαλείται εντός των συνεδριάσεων της λέσχης και παρόλο που καταγράφονται πρακτικά, δεν σημειώνονται ονόματα… Το κενό που δημιουργείται από αυτή την απόμακρη μυστικότητα, έρχεται να το καλύψει μια θεωρία συνωμοσίας που χτίστηκε γύρω από την Λέσχη, σύμφωνα με την οποία η μοίρα του κόσμου αποφασίζεται κατά κύριο λόγο από την Λέσχη Bilderberg».

Τα πρακτικά ωστόσο και η ατζέντα της κάθε διάσκεψης κοινοποιούνται στον Τύπο.
Περί μυστικότητας απαντά ο ίδιος ο Λόρδος Χήλυ:
«Κανείς δεν πρόκειται να μιλήσει ανοικτά κι ελεύθερα αν ξέρει ότι τον παρακολουθούν δημοσιογράφοι».

Σύμφωνα με το «Πληροφοριακό Δελτίο» της Bilderberg του 2002 (που διατίθεται από το Γραφείο της στο Leiden της Ολλανδίας), η «Λέσχη» είναι οργανωμένη πυραμιδικά σε τρία επίπεδα, με τρόπο ώστε όλη η εξουσία να εκπορεύεται από και να επικεντρώνεται στην κορυφή της πυραμίδας.

Συγκεκριμένα:

Στο πρώτο επίπεδο, δηλαδή στην κορυφή της οργανωτικής πυραμίδας βρίσκεται η Συμβουλευτική Επιτροπή ή «Εσωτερικός Κύκλος». Αποτελείται από τους αυτοδιορισμένους εκπροσώπους ορισμένων οικονομικών αυτοκρατοριών.

Στο δεύτερο επίπεδο, βρίσκεται η Διοικητική ή Διαχειριστική Επιτροπή ή «Εξωτερικός Κύκλος».Τα μέλη της επιλέγονται από τον «Εσωτερικό Κύκλο».

Στο τρίτο επίπεδο, δηλαδή στη βάση της οργανωτικής κλίμακας βρίσκονται οι «Προσκαλεσμένοι» στις ετήσιες συνόδους της Λέσχης, οι οποίοι επιλέγονται από την «Διαχειριστική Επιτροπή».

Tα μέλη

Τα περισσότερα μέλη της Οργάνωσης εξ άλλου, είναι άτομα επιρροής στους τομείς της πολιτικής, των επιχειρήσεων και των τραπεζών. Η συμμετοχή γίνεται μόνο κατόπιν πρόσκλησης. Το ένα τρίτο των προσκεκλημένων είναι πολιτικοί, ενώ τα δύο τρίτα προέρχονται από το χώρο της Οικονομίας, της βιομηχανίας, της εργασίας, της εκπαίδευσης και των τηλεπικοινωνιών. Κάθε χώρα που έχει υπάρξει μέλος του ΝΑΤΟ εκπροσωπείται με δύο μέλη στην επιτροπή.

Αυτή η ελίτ ομάδα συνεδριάζει κάθε χρόνο επί ένα τετραήμερο σε πολυτελή ξενοδοχεία και θέρετρα σε όλο τον κόσμο – συνήθως στην Ευρώπη – και μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες ή τον Καναδά. Φέτος συνεδρίασε στον Σαν Μόριτς της Ελβετίας.

Επί πλέον, πρόκειται για έναν δυναμικό σχηματισμό, υπό την έννοια ότι αλλάζει με τον χρόνο, απορροφώντας και δημιουργώντας νέα μέλη, ενώ αποβάλλει αυτά τα οποία δεν χρειάζεται πλέον.

Χαρακτηριστικό είναι ότι. η χρηματοδότηση των συνεδρίων γίνεται από φίλα προσκείμενες προς τη Λέσχη πολυεθνικές επιχειρήσεις – κολοσσούς, όπως οι Xerox, Heinz, Fiat, Nokia κλπ, ενώ δεν γίνονται δεκτές χρηματοδοτήσεις από λοιπές οργανώσεις, αποκλειομένης έτσι της εξαγοράς της συμμετοχής.

Ας δούμε όμως τι απαντά ο Λόρδος Χήλυ σε όλες αυτές τις ευρείας πλέον κλίμακας – και συχνά όχι άδικα – αντιλήψεις του κόσμου περί της Λέσχης.

«Η Λέσχη είναι ένας τρόπος να φέρουμε κοντά πολιτικούς, βιομήχανους, τραπεζίτες, δημοσιογράφους. Η πολιτική οφείλει να αφορά και όσους δεν είναι πολιτικοί. Τονίζουμε τις προθέσεις μας φέρνοντας κοντά νέους, εμφανώς ανερχόμενους πολιτικούς, με τραπεζίτες και βιομήχανους που μπορούν να τους βοηθήσουν με τη σοφία τους. Αυξάνονται έτσι οι πιθανότητες μιας ευαισθητοποιημένης παγκόσμιας πολιτικής». Και συνεχίζει, τονίζοντας το σεβασμό της Οργάνωσης στις αρχές της δημοκρατίας, απορρίπτοντας κάθετα τα περί συνωμοσίας: «Δεν είναι συνωμοσία. Αυτός είναι ο κόσμος. Έτσι γίνονται τα πράγματα. Και δικαιολογημένα», καταλήγει.

Όπως όμως επισήμανε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο πρώην Γεν. Γραμματέας του ΝΑΤΟ Willy Claes, οι συμμετέχοντες στις μυστικές συγκεντρώσεις, είναι υποχρεωμένοι να επιβάλλουν τη συμφωνηθείσα πολιτική της Bilderberg, στο περιβάλλον που δραστηριοποιούνται και όπου έχουν επιρροή.

Οι Ελληνες

Πολλοί είναι οι Έλληνες που έχουν συμμετάσχει σε συσκέψεις της διαβόητης Λέσχης τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ενδεικτικά εντελώς αναφέρουμε κάποια βαρύγδουπα ονόματα της πολιτικής, όπως: Γιώργος Παπανδρέου, Κώστας Καραμανλής, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Ντόρα Μπακογιάννη, Γιώργος Αλογοσκούφης, Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, Αντώνης Σαμαράς, Άννα Διαμαντοπούλου, Θεόδωρος Πάγκαλος. Στην τελευταία σύσκεψη μάλιστα, συμμετείχε και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου.

Ο Φιντέλ Κάστρο πάντως σε άρθρο του προειδοποίησε ότι

«… η κλίκα αυτή έχει μετατραπεί σε ένα είδος παγκόσμιας κυβέρνησης, που ελέγχει όχι μόνο τη διεθνή πολιτική και οικονομία, αλλά ακόμη και τον πολιτισμό…».

Αφ’ ετέρου, ο Λόρδος Χήλυ διευκρινίζει:

«Είναι υπερβολικό, αλλά όχι τελείως άδικο να λένε ότι η Λέσχη μοχθεί για μια παγκόσμια κυβέρνηση. Εμείς στη Bilderberg πιστέψαμε ότι δεν πρέπει να προχωρήσουμε στο μέλλον πολεμώντας χωρίς λόγο ο ένας τον άλλο, σκοτώνοντας κόσμο κι οδηγώντας εκατομμύρια στην προσφυγιά. Πιστέψαμε ότι μία κοινότητα σε ολόκληρο τον κόσμο θα ήταν καλό πράγμα».

Ενημερωτικά τέλος, ας σημειωθεί εδώ, ότι υπάρχουν δύο ταινίες που υποστηρίζουν τον σκοτεινό ρόλο της Λέσχης. Πρόκειται για τις Endgame και The Obama Deception, του Alex Jones. Η δεύτερη μάλιστα καταρρίπτει το μύθο ότι ο πρόεδρος Ομπάμα ήταν ένας δημοφιλής άνθρωπος του λαού, που θα έφερνε την αλλαγή. Σύμφωνα με την ταινία, ο αμερικανός πρόεδρος είχε επιλεγεί από την ίδια τη Χίλαρυ Κλίντον, στη διάρκεια συνάντησης της Bilderberg το 2008.

Παγκόσμια διακυβέρνηση ή όχι; Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Τα λόγια πάντως του δημοσιογράφου του BBC, Jonathan Duffy, νομίζω πως συνοψίζουν μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια:

«Οι μεγάλες Οργανώσεις κατά το παρελθόν θεωρούσαν δεδομένη την καλοπιστία μας. Τώρα πλέον είναι ένοχες μέχρι της αποδείξεως του εναντίου».

Πρώτη δημοσίευση: 2011-07-20 07:45

Πηγή: Greek News New York

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση