Τι ακολουθεί τις μεγάλες κρίσεις; Ένας αναπόφευκτος συνειρμός...
Τελικά στη παιδική χαρά της Ευρωζώνης κανείς δε γελάει πιά…Οι χειραψίες μετά τις Συμφωνίες όχι απλά δεν «έπεισαν» κανένα, αλλά ήταν τόσο ανίσχυρες που πλέον φαίνεται ποιός κυβερνάει αυτό το κόσμο…
Και λέγεται... ΧΡΕΟΣ…
Όσο λοιπόν εδώ θα γράφονται βιβλία και θα γίνονται συζητήσεις για το ποιός φταίει περισσότερο, τα γενεσιουργά αίτια θα αγνοούνται επίτηδες σε μια προσπάθεια συντήρησης του ίδιου συστήματος…
Έχουμε ξαναπεί ότι οι οικονομικοί νόμοι δεν είναι φυσικοί αλλά ανθρώπινοι οπότε μπορούν να παρακαμφθούν και να εναρμονιστούν στις δεδομένες συνθήκες…
Φυσικά αυτοί που οφείλουν να το κάνουν είναι πολιτικοί και Επίτροποι αλλά εκ των πραγμάτων είναι οι πρώτοι που δήλωσαν υποταγή στο Διεθνές Κεφάλαιο το οποίο τους συντηρούσε στην Εξουσία, αρκεί να το υπηρετούσαν και να το εξυπηρετούσαν…
Το Διεθνές Κεφάλαιο ξέρει πολύ καλά τη δουλειά του… Το έκανε το 1907 και το 1929…Δεν ήθελε μαθήματα και υποδείξεις… Ήθελε απλά ανθρώπους που θα ήταν πρόθυμοι να ενστερνιστούν την αόρατη αγάπη του για κρυφή εξουσία… Πλέον όμως δείχνει τα «δόντια» του στους λαούς… Και τα δείχνει με το πιο άγριο τρόπο…
Και αν ζήτούσε η παιδική χαρά ενέχυρο την Ακρόπολη, ας ετοιμαστούν, γιατί κάποιοι άλλοι θα ζητήσουν τη Πύλη του Βραδεμβούργου, τα Ηλύσια Πεδία ακόμη ίσως και το Λευκό Οίκο…
Το παιγχνίδι δεν τελείωσε εδώ… Αντίθετα μόλις αρχίζει… Όταν η εξαθλίωση και οι εξεγέρσεις θα χτυπήσουν τη καρδιά της Ευρώπης οι πανικόβλητοι πανηγυρίζοντες επίτροποι και πολιτικοί θα τρέξουν στους Μεγαλοεπενδυτές... Να τους ρωτήσουν τι θα κάνουν…
Αυτή είναι η μικρή ιστορία του κοντινού μέλλοντος… Αν φυσικά δεν ξεσπάσει κάτι μεγαλύτερο…Και αυτό φυσικά δε θα είναι τόσο «αθώο»…
Όχι ότι γνωρίζω κάτι… Απλά η Ιστορία, το αδιάκοπο αυτό ποτάμι λέει:
Κρίση στις Η.Π.Α 1907 - Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος 1914
Κραχ στις Η.Π.Α. 1929 - Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος 1939
Ο συνειρμός είναι αναπόφευκτος…
Αναρτήσεις
Πραγματικά, όμως ποιοί ανεγκέφαλοι χαμένοι θα τρέξουν να δώσουν τη ζωή τους για να σώσουν τους διεθνείς βρυκόλακες; Τείνει στο άπειρο η ανθρώπινη ανοησία...
ΑπάντησηΔιαγραφή