Βράζει η Συρία, Αμερικανικό θωρηκτό στη Μαύρη Θάλασσα

Το άρθρο που ακολουθεί θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό και ενδεικτικό των σχέσεων που ποτέ δεν άλλαξαν στην περιοχή μας. Αποδεικνύεται μέσα από αυτό ότι οι σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας - Ισραήλ ποτέ δεν υπέστησαν κάμψη και πως όλα ήταν μια πολιτική μανούβρα για να ξεγελάσουν τους αφελείς.
Εξηγεί επίσης και τις στρατηγικές επιλογές των γειτόνων μας, ενώ αποδεικνύεται ότι οι σχέσεις Ρωσίας - ΗΠΑ βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή. Δεδομένου ότι το καθεστώς του Ομπάμα έχει αποφασίσει ότι ένας Γ΄ Παγκόσμιος θα δώσει ανάσα στην καταρρέουσα αμερικανική οικονομία, είναι αρκετά επίκαιρο και πρέπει να σταθούμε με ιδιαίτερη προσοχή στα όσα γράφονται σε αυτό.
Σημειώνουμε πως το συγκεκριμένο άρθρο γράφτηκε από τον Πρέσβη M.K. Bhadrakumar, ο οποίος ήταν διπλωμάτης καριέρας στο Ινδικό Υπουργείο Εξωτερικών. Μεταξύ άλλων εργάστηκε στην Σοβιετική Ένωση, τη Νότια Κορέα, Σρι Λάνκα, την Γερμανία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κουβέιτ και την Τουρκία.

• Γράφει ο M.K. Bhadrakumar

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, οι ΗΠΑ εντατικοποιούν την πίεση του στόλου της Μαύρης Θάλασσας της Ρωσίας. Η πρόκληση των ΗΠΑ πραγματοποιείται με φόντο την αναταραχή στη Συρία. Η Ρωσία πεισματικά εμποδίζει τις ΗΠΑ που επιχειρούν να ενορχηστρώσουν μια υπόθεση Λιβύη-style με στόχο την επέμβαση στη Συρία. Η Μόσχα αντιλαμβάνεται ότι ένας σημαντικός λόγος για τις ΗΠΑ να πιέσουν για την αλλαγή καθεστώτος στη Συρία είναι να διώξουν τη ρωσική ναυτική βάση στη χώρα αυτή.

Η Συριακή βάση είναι η μόνη πρόσβαση της Ρωσίας στην περιοχή της Μεσογείου. Ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας βασίζεται στη συριακή βάση για τη διατήρηση της αποτελεσματικής παρουσίας του Ρωσικού ναυτικού στη Μεσόγειο. Με την ίδρυση των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στη Ρουμανία και την εμφάνιση του πολεμικού πλοίου των ΗΠΑ στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, η θηλειά σφίγγει.

Οποιαδήποτε κίνηση για την ειρηνευτική διαδικασία μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων με ισραηλινούς όρους θα είναι δυνατή μόνον αν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ σπάσουν το σκληρό καρύδι της Συρίας. Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ έχουν προσπαθήσει να πείσουν τη Ρωσία να ευθυγραμμιστεί και να αποδεχθεί την «ήττα» στο θέμα της Συρίας. Αλλά Μόσχα έχει περιχαρακωθεί. Και τώρα με την αποστολή του πολεμικού πλοίου στη Μαύρη Θάλασσα, οι ΗΠΑ επιχειρούν να δείξουν στη Ρωσία το κόστος ισχυρογνωμοσύνης και τις αξιώσεις της να εμφανίζεται ως δύναμη της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Σπάνια το Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών εκδίδει επίσημες ανακοινώσεις Κυριακή. Προφανώς κάτι εξαιρετικά σοβαρό προέκυψε που ώθησε τη Μόσχα να εκφραστεί επειγόντως. Η πρόκληση ήταν η εμφάνιση του Αμερικανικού θωρηκτού με καθοδηγούμενους πυραύλους προκειμένου να πάρει μέρος στη ναυτική άσκηση Sea Breeze 2011 με την Ουκρανία.

Δεν είναι κάτι καινούργιο η ναυτική άσκηση. Και τον περασμένο χρόνο διεξήχθη παρόμοια άσκηση. Όμως, όπως έθεσε η Μόσχα το ερώτημα: “Αφήνοντας στην άκρη το θέμα της Ευρωπαϊκής αντιπυραυλικής ασπίδας, το οποίο ακόμη δεν έχει διευθετηθεί, η Ρωσία θα ήθελε να πληροφορηθεί, σύμφωνα με τις αποφάσεις της Λισαβώνας μεταξύ ΝΑΤΟ – Ρωσίας, ποιά “επιδείνωση” εννοούσε η ηγεσία των ΗΠΑ μετακινώντας τη βασική μονάδα της περιφερειακής ομάδας αντιπυραυλικής άμυνας που διαμορφώνεται από το ΝΑΤΟ στην περιοχή, από τη Μεσόγειο στην Ανατολή; "

Το Υπουργείο Εξωτερικών επιχείρησε στη συνέχεια να δώσει τη δική του εξήγηση δηλώνοντας ότι το Μοντερέι εστάλη σε ευρωπαϊκά ύδατα στο πλαίσιο της σταδιακής προσαρμογής της προσέγγισης της αμερικανικής κυβέρνησης για την οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής ως τμήμα της παγκόσμιας αντιπυραυλικής ασπίδας. Σε πρώτη φάση το πρόγραμμα προβλέπει την ανάπτυξη μιας ομάδας αμερικανικών πολεμικών πλοίων στην Αδριατική, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο για την προστασία της Νότιας Ευρώπης από πιθανές επιθέσεις πυραύλων. Ο ρόλος των πυραύλων στο πολεμικό πλοίο των ΗΠΑ στο Sea Breeze 2011 είναι ασκήσεις κατά της πειρατείας όπως είναι σαφές, ανέφερε η δήλωση.

“Πρέπει να δηλώσω ότι οι ανησυχίες μας συνεχίζουν να αγνοούνται και υπό το πρόσχημα των συνομιλιών για την ευρωπαϊκή συνεργασία της αντιπυραυλικής ασπίδας, καταβάλλονται προσπάθειες για να οικοδομηθεί η διαμόρφωση της αντιπυραυλικής ασπίδας της οποίας οι συνέπειες είναι επικίνδυνες και για την οποία έχουμε ενημερώσει επανειλημμένα τις ΗΠΑ και τους εταίρους μας στοΝΑΤΟ” πρόσθεσε η ρωσική δήλωση.

Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν πως είναι μια ναυτική άσκηση ρουτίνας. Από την άλλη μεριά η Ρωσία ρωτάει: “Αν είναι επίσκεψη ρουτίνας, δεν είναι σαφές γιατί επιλέχτηκε ένα πλοίο με τον συγκεκριμένο πολεμικό εξοπλισμό σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή.”

Αναμφίβολα οι ΗΠΑ εντείνουν την πίεση προς τον Ρωσικό στόλο της Μαύρης θάλασσας. Η πρόκληση αυτή επιχειρείται κατά την ένταση των ταραχών στη Συρία. Η Ρωσία αρνείται πεισματικά να επιτρέψει στις ΗΠΑ να χτίσουν μια κατάσταση επέμβασης τύπου Λιβύης στη Συρία γιατί ξέρουν πως ο σκοπός είναι το κλείσιμο της ρωσικής βάσης στη χώρα αυτή.
Δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το μόνο αποτελεσματικό σημείο παρουσίας τους στη Μεσόγειο. Με την εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων στη Ρουμανία και την παρουσία του θωρηκτού τους στη Μαύρη θάλασσα, παίζαται ένα παιχνίδι ποντικού – γάτας στο οποίο οι ΗΠΑ έχουν το πάνω χέρι.

Φαινομενικά το καθεστώς Αλ-Άσσαντ είναι καταπιεστικό αφού καθημερινά φτάνουν αναφορές νέας αιματοχυσίας. Αλλά τα δυτικά μέσα αποσιωπούν τη βοήθεια που δέχεται η αντιπολίτευση από το εξωτερικό. Κανένας δεν ενδιαφέρεται για παράδειγμα να εξετάσει ή να αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν 120 Σύριοι αστυνομικοί να σκοτώθηκαν και με ποιό τρόπο, μόνο σε ένα “περιστατικό”.

Η Δυτική, Σαουδική, Ισραηλιτική, Τουρκική ανάμειξη στις ταραχές είναι κρυστάλλινη, αλλά ποτέ δεν αναφέρεται όταν συζητιέται “ο αναβρασμός στη Συρία”. Με λίγα λόγια η Ρωσία έχει χάσει το επικοινωνιακό παιχνίδι στη Συρία. Επομένως το δίλλημμά της είναι ότι θα εμφανιστεί κωλυσιεργός και παράλογη δύναμη την ώρα που εξελίσσεται μια αξιέπαινη προσπάθεια εκδημοκρατισμού και η “Αραβική άνοιξη” παλαιύει να εμφανισθεί.

Η Μόσχα έκανε σαφές ότι δε θα ανεχθεί μια λύση του Συριακού προβλήματος που θα δοθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ασχέτως φρασεολογίας ή περιεχομένου. Επίσης ψήφισε εναντίον της πρότασης να ανοίξει ένας φάκελος για τη Συρία στον Οργανισμό Παγκόσμιας Ατομικής Ενέργειας, παρόμοιος με του Ιράν, στο Συμβούκιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Το πρόβλημα της Μόσχας είναι ότι δεν μπορεί ανοικτά να καταδείξει τη γεωπολιτική αντζέντα των ΗΠΑ όσο αφορά τη Συρία. Οποιαδήποτε εξήγηση θα αποδείξει την κενότητα της προσέγγισης ΗΠΑ – Ρωσίας για την οποία τόσο επιμελώς εργάστηκε το Κρεμλίνο κατά την προεδρία Μεντβέντεφ. Ούτε η Ουάσινγκτον όμως χαλαρώνει απέναντι στη Ρωσίας. Είναι σίγουρο ότι θα σφίξει τη θηλειά γύρω από το λαιμό του Άσσαντ.

Με λίγα λόγια η ΗΠΑ επιθυμεί η Ρωσία να υποχωρήσει εκούσια και να της αφήσει χώρο να δράσει. Η Ρωσία όμως ξέρει πως κάτω από το καθεστώς που θα διαδεχτεί τον Άσσαντ η ναυτική βάση της στη Συρία θα κλείσει.

Διακυβεύονται πολλά. Πέρυσι, ο δεύτερος τη τάξη των Ρωσικών μυστικών υπηρεσιών σκοτώθηκε κάτω από μυστήριες συνθήκες ενώ επιθεωρούσε τη ναυτική βάση της Συρίας. Το πτώμα του βρέθηκε να πλέει ανοικτά της Τουρκίας. Σίγουρα, πολλές μυστικές υπηρεσίες εμπλέκονται στη Συρία.

Πρώτον και κύριον ένα νέο καθεστώς στη Συρία είναι απαραίτητο για να σπάσει η Ισραηλινή απομόνωση στην περιοχή. Οι αμερικανο-ησραηλινοί ελπίζουν ότι η Χεζμπολάχ θα καμφθεί μόνο με την πτώση του Άσσαντ και επιπλέον θα σπάσει η συμμαχία Συρίας – Ιράν. Ακόμα μια αλλαγή καθεστώτος θα αναγκάσει την ηγεσία της Χαμάς να εγκαταλείψει τη Δαμασκό. Ο ηγέτης της Χαμάς Καλίντ Μεσάλ ζει στη Δαμασκό εδώ και χρόνια, υπό την προστασία του Άσσαντ.

Εν συντομία, για να διευθετηθεί η διένεξη Ισραήλ – Παλαιστίνης με του όρους που επιθυμεί το Ισραήλ πρέπει να σπάσουν το “σκληρό καρύδι” της Συρίας. Η Ουάσιγκτον και το Τελ – Αβίβ προσπαθούν εδώ και καιρό να πείσουν τη Ρωσία να υποχωρήσει και να δεχτεί “ήττα” στη Συρία. Αλλά η Ρωσία περιχαρακώνεται. Και τώρα, με την αποστολή του αμερικανικού θωρηκτού η Αμερική της στέλνει το μήνυμα ότι θα της βγει σε κακό το πείσμα και η επιμονή της να παίζει ρόλο δύναμης στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.

Η πρόσφατη νίκη του ΑΚΡ στην Τουρκία ενδυναμώνει τις ΗΠΑ στο θέμα της Συρίας. Η Άγκυρα σκλήρυνε τη θέση της απέναντι στον Άσσαντ και άρχισε να τον επικρίνει φανερά. Ένας πιο επιθετικός ρόλος της Τουρκίας στην αποσταθεροποίηση του Άσσαντ και την προώθηση αλλαγής καθεστώτος στη Δαμασκό αναμένεται τις επόμενες εβδομάδες. Η ειρωνία είναι ότι η Τουρκία τυγχάνει να ελέγχει και τα Στενά του Βοσπόρου.

Ενισχύοντας τις σχέσεις της με την Άγκυρα τα τελευταία χρόνια, η Μόσχα ήλπιζε ότι η Τουρκία θα ακολουθούσε πιο ανεξάρτηση εξωτερική πολιτική. Η Ρωσία είχε την ελπίδα ότι οι δυο χώρες θα συνέκλιναν και θα δημιουργούσαν μια συγκυριαρχία στη Μαύρη θάλασσα. Αλλά καθώς ξεδιπλώνονται τα γεγονότα, φαίνεται καθαρά πως η Τουρκία εκτιμά περισσότερο το ρόλο της σαν μέλος του ΝΑΤΟ και τοποτηρητή των ΗΠΑ στην περιοχή. Δεν μπορούμε να επικρίνουμε την Τουρκία: έκανε τον ισολογισμό της και συμπέρανε πως τα συμφέροντά της ταυτίζονται με την πολιτική των Δυτικών προς μια ανατροπή του καθεστώτος στη Δαμασκό.

Εξάλλου η Άγκυρα το βρίσκει κερδοφόρο και συντάσσεται με τους Σαουδάραβες που επιδιώκουν αναστάτωση στη Μέση Ανατολή. Οι πλούσιοι Άραβες των πετρελαιοπαραγωγών χωρών του Περσικού Κόλπου είναι πρόθυμοι να στείλουν τα “πράσινα χρήματά τους” στην Τουρκία. Η Άγκυρα μοιράζεται τις ίδιες επιφυλάξεις μαζί τους για την άνοδο του Ιράν.

Το συμπέραμα είναι πως αργά και σταθερά οι ΗΠΑ παίρνουν το πάνω χέρι στην επίτευξη μιας αλλαγής στη Δαμασκό. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η Μόσχα θα καμφθεί και θα αποδεχτεί μια υποχώρηση στη Συρία. Η Ρωσία απείλησε να συνεργαστεί με το Πεκίνο και να ακολουθήσουν κοινή στάση απέναντι στη Συρία. Αλλά η θέση της Ρωσίας να αντιταχθεί στο Αμερικανικό τριαξονικό αδυνατίζει μέρα με τη μέρα.

Η εξελίξεις στο θέμα της Συρίας θα επηρεάσουν σίγουρα την σύγκλιση ΗΠΑ – Ρωσίας. Το καθεστώς του Ομπάμα φαίνεται διαβασμένο και αποφασίσει ότι αξίζει το ρίσκο αν πρόκειται να εξασφαλίσει την ασφάλεια του Ισραήλ. Το θωρηκτό που έπλευσε στη Μαύρη θάλασσα μεταφέρει στη Μόσχα το μήνυμα ότι δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια σκιά της πρώην ΕΣΣΔ.



Η μετάφραση έγινε από το ιστολόγιό μας

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση