Μοιραίοι και άβουλοι, ή απλά … εντολοδόχοι;

Του Γιώργου Χαρβαλιά *

Μέχρι σήμερα, αρνήθηκα πεισματικά, έστω και να συζητήσω «θεωρίες συνομωσίας» που έλεγαν ότι η χώρα οδηγήθηκε στο κατώφλι της χρεωκοπίας και της ολοσχερούς κοινωνικής αποσάθρωσης, βάσει οργανωμένου σχεδίου.

Δυστυχώς η τελευταία αποκάλυψη για τα «υπόγεια» παζάρια του Γιώργου Παπανδρέου και του Στρος Καν, από τα χείλη μάλιστα του λαλίστατου επικεφαλής του ΔΝΤ, κλονίζει και τον πιό δύσπιστο.

Υπάρχουν, λοιπόν, δύο σχολές σκέψης για την ηθελημένη, εκ μέρους της κυβέρνησης, υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς πλήρους εξάρτησης και διαχρονικής οικονομικής ομηρίας. Η μία λέει ότι η Ελλάδα βρέθηκε στη δίνη της παγκόσμιας κερδοσκοπίας και αποτέλεσε εύκολο θύμα, επειδή μια δράκα πρωθυπουργικών «παρακοιμώμενων» παρέσυραν τον Παπανδρέου σε σωρεία λανθασμένων χειρισμών. Φαινομενικά αδέξιων, μαθηματικά σχεδιασμένων όμως, για να μας οδηγήσουν στην αγκαλιά της διεθνούς άρχουσας τάξης των τοκογλύφων.

Οι εντολοδόχοι των ξένων αγορών, ερασιτέχνες της πολιτικής, αλλά επαγγελματίες της αρπαχτής, έστρωσαν το χαλί για μια αναγκαστική χρεωκοπία, που σε πρώτη φάση θα κάνει τους «μπούκηδες» των cds να τρίβουν τα χέρια τους και σε δεύτερο χρόνο θα επιτρέψει μιά ληστρική επιδρομή πάσης φύσεως «επενδυτών» σε ότι…ασημικό απέμεινε μετά την ανατίναξη του θησαυροφυλακίου.

Αυτή είναι η καλή εκδοχή. Γιατί υπάρχει και χειρότερη. Εκτός από την θεωρία των αργυρώνητων και των ραντιέρηδων, υπάρχει και η θεωρία των εξωνημένων. Αυτών δηλαδή, που έχουν βαλθεί να ξεπουλήσουν (και)την εθνική κυριαρχία της χώρας, εκβιάζοντας τα πατριωτικά ανακλαστικά του κόσμου με το φάσμα μιας ολοκληρωτικής οικονομικής καταστροφής.

Οι εξωνημένοι, έχουν και τα εργαλεία στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Για να πείσουν την κατάλληλη στιγμή, ότι προκειμένου να σωθεί η σύνταξη, το μεροκάματο και το δικαίωμα να βρείς το ράτζο που σου αναλογεί, στο δημόσιο νοσοκομείο, ας πάει στα κομμάτια και το Καστελλόριζο…

Η μία θεωρία δεν αναιρεί απαραίτητα την άλλη. Ισως και να αλληλοσυμπληρώνονται. Αργυρώνητοι και εξωνημένοι. Ξεπούλημα και μειοδοσία. Γιατί στ΄αλήθεια, κοντά δύο αιώνες από την γέννηση του σύγχρονου ελληνικού κράτους να ζούμε τέτοιο εφιάλτη;

Από τη μιά μέρα στην άλλη γίναμε οι δακτυλοδεικτούμενοι της υφηλίου. Διεθνείς παρίες και παράδειγμα προς αποφυγή. Ολοι κουβεντιάζουν πώς θα μας σώσουν, αλλά κανένας δεν θέλει να μας δώσει το φιλί της ζωής. Λες και η ασθένεια είναι μεταδοτική. Πραγματικοί «λεπροί» των αγορών. Γι αυτό μας βάζουν σε λοιμοκαθαρτήριο διάρκειας…

Ρωτώ λοιπόν. Είναι δυνατό να φτάσαμε σ΄αυτό το κατάντημα χωρίς ίχνος δόλου; Μόνο από μνημειώδη ανεπάρκεια και βλακεία; Απ΄την ασχετοσύνη και τον ερασιτεχνισμό των μαθητευόμενων μάγων κι απ΄την μακαριότητα του…πέρα βρέχει, πολιτικού τους αρχηγού;

Τα ερωτήματα αυτά δεν θα αργήσουν να απαντηθούν. Γιατί οι, πρόωρες εκλογές που έχει σαν λύτρωση στο μυαλό του ο αρχιτέκτονας της χρεωκοπίας, δεν θα τον στείλουν ήσυχο για μπάνιο μες το λιοπύρι του καλοκαιριού. Θα ιδρώσει μέχρι να δώσει πειστικές εξηγήσεις για το έγκλημα…

*δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση