Διολίσθηση στην Κόλαση

Αυτή η στήλη το είχε προαναγγείλει πρώτη πριν από ένα μήνα, τα χρήματα των 110 δισ. ευρώ του Μνημονίου δεν θα επαρκέσουν μέχρι το προγραμματισμένο τέλος τους, μέχρι τα μέσα του 2013.

Είχαμε πει ότι επαρκούν – δεν επαρκούν παρά μέχρι το Πάσχα του χρόνου και ότι θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για έξτρα κοινοτικές και άλλες (ΔΝΤ) χρηματοδοτήσεις μέχρι τα μέσα του 2013 που λήγει το Μνημόνιο και η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει ότι θα ενταχθεί στο Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης της Ενωσης (ΜΜΣ). Σήμερα οι εξελίξεις είναι ακόμη πιο δυσάρεστες απ’ όσο ήσαν μέχρι πριν από ένα μήνα: η νέα είδησή μας είναι ότι το ΔΝΤ θέλει από τώρα μια λύση για την Ελλάδα και μάλιστα την αναδιάρθρωση του χρέους της.

Με άλλα λόγια αδιαφορεί για τις έντονες αντιρρήσεις της ΕΚΤ και των μεγάλων κοινοτικών χωρών (Γαλλία, Γερμανία κ.λπ.) που μια αναδιάρθρωση θα έπληττε σοβαρά τις τράπεζές τους που κατέχουν μεγάλες ποσότητες ελληνικών ομολόγων, όπως ακριβώς και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Στην επιλογή του «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» η κυβέρνηση, εδώ και μερικές εβδομάδες, στην άτυπη σύνοδο του Γιούρογκρουπ στη Βουδαπέστη, δέχθηκε την απόφαση των εταίρων της ευρωζώνης για ένα νέο, αυστηρότερο Μνημόνιο μέσα στο καλοκαίρι, αφού προηγουμένως θα έχει συνταχθεί από την τρόικα μια έκθεση που θα αποδέχεται καταχρηστικά τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Πριν από το νέο Μνημόνιο θα υπάρξει ένα νέο πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας, που θα πρέπει να εγκριθεί ομόφωνα από τα κράτη-μέλη του Γιούρογκρουπ.

Το ερώτημα στο οποίο θα πρέπει να βρεθεί μια επαρκής απάντηση θα είναι πλέον πώς, με ποιες διαδικασίες το νέο, αυστηρότερο Μνημόνιο θα εγκριθεί από τις κοινοτικές χώρες αν ληφθεί υπόψη ότι το ισχύον εγκρίθηκε από τα Κοινοβούλια πολλών χωρών-μελών. Θα ισχύσει το ίδιο; Ή μήπως, μπροστά τόσο στους δισταγμούς πολλών χωρών αλλά και στην επιμονή του ΔΝΤ πως μια τέτοια διαδικασία δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά και δεν θα βγάλει την Ελλάδα από το αδιέξοδο, θα ήταν καλύτερα να τη στείλουν αμέσως στην αγκαλιά του ΔΝΤ κι ας αποφασίσει αυτό και μόνον αυτό για το μέλλον και την τύχη της χώρας, δηλαδή στην άμεση αναδιάρθρωση του χρέους της;

Επειδή αυτό θα είχε σοβαρές πολιτικές συνέπειες στην εσωτερική πολιτική σκηνή της χώρας μας, ο ΥΠΟΙΚ Γ. Παπακωνσταντίνου, λέει, προφορικά σε όσους θέλουν να τον ακούσουν, ότι στην άτυπη σύνοδο του Γιούρογκρουπ στη Βουδαπέστη κατάφερε να εξασφαλίσει τη συναίνεση των άλλων ομολόγων του για ένα νέο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής μαζί με ένα νέο Μνημόνιο που θα βασίζεται στην περίφημη έκθεση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους που θα γίνει στις αρχές του καλοκαιριού και με στόχο να ενταχθεί η Ελλάδα όσο πιο γρήγορα γίνεται στις χρηματοδοτήσεις -πέραν των 110 δισ. του σημερινού Μνημονίου- του Προσωρινού Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, που θα λειτουργεί μέχρι ν’ αρχίσει να ισχύει ο μόνιμος, δηλαδή μέχρι τα μέσα του 2013.

Ετσι, ύστερα από ένα χαμένο χρόνο κακής δημοσιονομικής προσαρμογής, που οφείλεται στην ανικανότητα της κυβέρνησης και του ίδιου του ΥΠΟΙΚ κ. Παπακωνσταντίνου, συρόμεθα πλέον είτε προς τις επιλογές του ΔΝΤ (αναδιάρθρωση-κούρεμα αγνώστου σήμερα ύψους) είτε προς τις επιλογές των μεγάλων της Κοινότητας και της ΕΚΤ, που σημαίνουν νέες θυσίες, πιθανή αναδιάταξη του χρέους μας με προσωρινό, ντε φάκτο, ελαφρό κούρεμά του. Και βλέπουμε… Κι όλα αυτά διότι κανείς εκ των κυβερνώντων δεν μπορεί είτε να παραιτηθεί ομολογώντας την αδυναμία του είτε ν’ απομακρυνθεί, έστω και παρά τη θέλησή του. Κάποιος, επιτέλους, πρέπει να πληρώσει αυτή τη συνεχιζόμενη διολίσθηση των 11 εκατομμυρίων Ελλήνων προς την Κόλαση.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση