Η απομόνωσή τους είναι δική μας ευθύνη

Ιδεολογικά και άλλα ερωτήματα

• Γράφει ο Ν. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
  

Διδάκτωρ πανεπιστημίου Αθηνών

Τι μπορεί κανείς να πει για μια κυβέρνηση της οποίας ο Πρωθυπουργός έχει μητρική την αγγλική γλώσσα και της οποίας η Υπουργός Παιδείας από χρόνια υποστηρίζει την άποψη ότι η αγγλική πρέπει να γίνει δεύτερη επίσημη γλώσσα της χώρας;

Πέρα από το λογικό πρώτο συμπέρασμα, ότι δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορεί να είναι μόνιμοι και ενσυνείδητοι αυτόχθονες, αλλά μάλλον προσωρινοί κάτοικοι της χώρας (ως προς αυτό ίσως δεν απέχουν και πολύ της πραγματικότητας), τίθεται και ένα άλλο ζήτημα πια: πώς οι πολίτες της χώρας αυτής ανέχονται τις πολιτικές αυτές επιλογές;

Είναι αλήθεια, ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση εξελέγη ελλείψει άλλης επιλογής. Είναι εξίσου γνωστό πώς δεν χαίρει λαϊκής εμπιστοσύνης (κυρίως τον τελευταίο χρόνο που παρέδωσε την εθνική κυριαρχία σε ξένους παράγοντες) και πώς ειδικά οι επιλογές της στην εκπαιδευτική πολιτική πόρρω απέχουν από τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας. Το ερώτημα λοιπόν που εύλογα ακολουθεί είναι πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει έκδηλη αντίδραση στα όσα επιβάλλονται;

Η ιδεολογία του καθενός είναι προσωπική υπόθεση, όταν όμως μετουσιώνεται σε κυβερνητική πολιτική, τότε γίνεται υπόθεση όλων. Όταν για παράδειγμα στο εκπαιδευτικό σύστημα ενσωματώνεται μια ξένη γλώσσα ως γλώσσα επίδοσης εργασιών που παίζουν ρόλο στην προαγωγή μαθητών στο λύκειο και την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τότε η ιδεολογία της κυρίας Διαμαντοπούλου καθίσταται αυτομάτως πρόβλημα για τον εθνικό ιστό της χώρας και της εκπαιδευτική διαδικασία στο σύνολό της. Όταν επιπρόσθετα η τριτοβάθμια εκπαίδευση στις αγγλόφωνες χώρες (βασικά Αγγλία και Αμερική) τυγχάνει να είναι ως επί το πλείστον επί πληρωμή, τίθεται και ένα ακόμα «ιδεολογικό» ζήτημα επιλογής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ: γιατί η επιμονή στη συγκεκριμένη αποκλειστικά γλώσσα, όταν μάλιστα οι δυο γλώσσες που καταργούνται για χάρη της από τα λύκεια (γαλλικά και γερμανικά) ανοίγουν πόρτες σε πανεπιστήμια που παρέχουν γνώση δωρεάν; Είναι γνωστό ότι τόσο στη Γαλλία, όσο και στη Γερμανία τα πανεπιστήμια είναι δημόσια και δωρεάν και τυγχάνει το ίδιο να είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και στη χώρα μας. Γιατί λοιπόν η επιμονή στη μοναδικότητα της μιας ξένης γλώσσας (αγγλική) σε όλο το λύκειο, όταν η δυνατότητα επιλογών είναι μεγάλη και μάλιστα με πολύ καλύτερες συνθήκες;

Μην περιμένετε απάντηση από την κυρία Υπουργό, οι επιλογές της είναι προφανείς.

Επιπρόσθετα, πώς να χαρακτηρίσει κανείς τη μεθοδευμένη συγχώνευση σχολείων, χωρίς ουσιαστικό σχεδιασμό και νόημα; Ειδικά όταν οι συγχωνεύσεις αυτές γίνονται με γνώμονα τη δήθεν εξοικονόμηση χρημάτων και με το σκεπτικό ότι είναι προτιμότερο να πληρώνει το κράτος τη μεταφορά των μαθητών με ΚΤΕΛ παρά τη λειτουργία των σχολικών αυτών μονάδων… Θα μπορούσε να είναι για γέλια το σκεπτικό, αν δεν ήταν ήδη για κλάματα η διαχείριση του δημοσίου χρήματος και η δημόσια διοίκηση σε αυτοδιοικητικό και κεντρικό επίπεδο (με σχεδόν αποκλειστική ευθύνη του κυρίου Ραγκούση). Αρμοδιότητες που κληρονομήθηκαν από φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης σε νέους ανέτοιμους φορείς χωρίς καθόλου πόρους και με μια κεντρική εξουσία πασίδηλα απρόθυμη να βοηθήσει (ή ίσως και ανίκανη). Η μεταφορά των μαθητών είναι μετέωρη και τα λεωφορεία για μήνες απλήρωτα. Ο ίδιος ο πρόεδρος της Τραπέζης της Ελλάδος κρίνει το ζήτημα υπερβολικά δαπανηρό και απαιτεί μείωση κόστους… Ποιού κόστους, αφού δεν πληρώνει κανείς;

Ή που μας δουλεύουνε ή που όντως δεν ξέρουν τι τους γίνεται…

Το θέμα όμως είναι, ότι δεν είναι δυνατόν να ανεχόμαστε άλλο την προφανή ανικανότητά τους, τα «πράσινα άλογά» τους, ούτε και τα ιδεολογικά τους κρυφά όνειρα, που τα κάνουν πραγματικότητα στου «Κασίδη το κεφάλι»…

Όχι δε χρειάζεται επανάσταση, ούτε «Γουδί» για να εκφραστεί η δίκαιη εθνική οργή. Ο καθένας μας είναι συνυπεύθυνος όσο τους ανέχεται και δεν τους καταψηφίζει σε κάθε ευκαιρία.

Η ευθύνη του πολίτη είναι το δικαίωμά του. Η ψήφος του. Η δύναμή του. Η οργή του.

Μην την κρατάτε μέσα σας! Καταψηφίστε τους παντού!

Ας μην τους αφήσουμε να μας πηγαίνουν όπου εκείνοι θέλουν. Προτού μας πάρουν μαζί τους στον ιδεολογικό τους γκρεμό, «κατεβάστε εκείνους από το τραίνο»!

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση