Η Μεσόγειος φλέγεται και εμείς … αγναντεύουμε

Από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και μετά, ζούμε σε έναν κόσμο συνεχώς μεταβαλλόμενο. Τις αλλαγές αυτές, δυστυχώς μέχρι σήμερα, η ελληνική πολιτική πραγματικότητα τις αντιμετωπίζει εκ των υστέρων.

Η ελληνική διπλωματία δεν είναι ανίκανη, αλλά οι μεταπολιτευτικές πρακτικές δεν την άφησαν να ανθήσει και να αποδώσει.

Σήμερα έχουμε και πάλι συνταρακτικές αλλαγές πολύ κοντά στα σύνορά μας, στη Μεσόγειο. Αλλαγές που μας αφορούν άμεσα και για τις οποίες θα πρέπει ως χώρα να έχουμε θέσεις ξεκάθαρες. Ο αραβικός κόσμος αλλάζει. Πολλοί συγκρίνουν τα όσα συμβαίνουν στο Μαγκρέμπ, αλλά και στην Υεμένη, στην Αλβανία και τον Λίβανο με όσα διαδραματίστηκαν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989.

Κάποιες αραβικές χώρες προσπαθούν να επανακαθορίσουν την πολιτική τους πραγματικότητα. Και το ζητούμενο είναι ποιες ακριβώς θα είναι οι διάδοχες καταστάσεις.

Η Δύση υποστήριξε ολιγαρχικά καθεστώτα τύπου Μπεν Αλι για να μην ανέβουν στην εξουσία οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι κατά τόπους υποστηρικτές τους, όπως π.χ. η Χαμάς στα παλαιστινιακά εδάφη.
Σήμερα παρακολουθεί με αγωνία ό,τι συμβαίνει, ελπίζοντας ότι στις χώρες-κλειδιά, όπως η Αίγυπτος, η εξουσία στη χειρότερη των περιπτώσεων θα αλλάξει επίθετο… Ελ Μπαραντέι αντί Μουμπάρακ και κατά τα άλλα οι Ενοπλες δυνάμεις να παραμείνουν ισχυρές και οι Ισλαμιστές εκτός νόμου. Η Δύση δεν θα δει με καλό μάτι εκδημοκρατισμό χέρι χέρι με το ριζοσπαστικό Ισλάμ.

Είναι εμφανές ότι η Ελλάδα είναι άμεσα ενδιαφερόμενη και λόγω του τεράστιου προβλήματος της λαθραίας μετανάστευσης. Η χώρα μας θα πρέπει να μην προσπαθεί να υπεκφεύγει των δύσκολων καταστάσεων, αλλά να παίρνει σαφείς θέσεις υπέρ των συμφερόντων της.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση