Παπανδρέου - Στρος Καν. "Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται"...

Ο Σοσιαλιστής πρώην υπουργός Οικονομικών, γνωστός ως "monsieur ΔΝΤ" Ντομινίκ Στρος-Καν ξεγυμνώνει τον GAP, επιβεβαιώνοντας τη παροιμία: "Ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται...".

Το παραμύθι του GAP έχει αποκαλυφθεί, αυτό που μένει αυτή τη στιγμή είναι να χάσει και το τελευταίο χαρτί πίεσης που έχει με την την περιβόητη λίστα των εκλογών.

Ο Μάρτιος θα είναι ο μήνας που θα παίξει τη τελευταία μπλόφα στη παρτίδα του πολιτικού του πόκερ.

Από κει και πέρα θα δούμε την συσσωρευμένη οργή των βουλευτών του να αποσυμπιέζεται με άγνωστα, πλην όμως αναμενόμενα, αποτελέσματα.

Οι δελφίνοι έχουν προετοιμαστεί από καιρό "...σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει. ..." όπως θα έλεγε και ο περίφημος Αλεξανδρινός μας ποιητής , περιμένουν λοιπόν τη λήξη του δεκαοκταμήνου για να εκδηλώσουν προθέσεις με τις συνήθεις γνωστές δικαιολογίες: "κομματική πειθαρχία", "δεν θα ρίξω εγώ τη κυβέρνηση", "τα είχα πει εμμέσως" κλπ

Το ΠΑΣΟΚ έχασε το υποστηρικτικό λαϊκό ρεύμα που είχε προεκλογικά και απομονώθηκε πολιτικά.


Σήμερα γνωρίζει και ο πιο φανατισμένος πράσινος οπαδός ότι ο GAP πρόδωσε ιδέες και πολιτικά ιδανικά του κινήματος για μια άλλη κοινωνία.

Τα έργα, οι ημέρες και η πρακτική των επιλογών της "κυβερνητικής παρέας" εξανέμισαν και την τελευταία ελπίδα υλοποίησης του προεκλογικού προγράμματος.

Η ανοχή τελείωσε όπως εξέπνευσε και η πίστωση χρόνου μετά τις γελοιότητες του δήθεν προγράμματος των "εκατό πρώτων ημερών"... ήταν οι πρώτες εκατό μέρες που εκτελούσε το πρόγραμμα εξαπάτησης του ελληνικού λαού.

Είναι λίγο πολύ γνωστά και δεν διαψεύδονται τα προδοτικά τεκταινόμενα της παράδοσης της εθνικής μας κυριαρχίας στη τρόικα.

Τα ερωτήματα είναι αυτά που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, όπως και τα προκύπτοντα και αναπάντητα "Γιατί" της αήθης προδοσίας της ελπίδας και της προοπτικής της χώρας και της διαβίωσης του ελληνικού λαού.

Διέσπειρε φόβο και τρόμο στους πολίτες εφαρμόζοντας: Το Δόγμα του Σοκ... (Σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι!!!) της Ναόμι Κλάιν, μια σημαντική επισήμανση που εξέφρασε και ο Μίκης Θεοδωράκης (Αργυρούπολη 5-2-2011):

"...θεωρώ το βιβλίο της Ναόμι Κλάιν ως βασικό κώδικα και οδηγό, προκειμένου να γνωρίσουμε καλά την πεμπτουσία της νέας πολιτικής του Ιμπεριαλισμού που συνίσταται στη βίαιη μεταλλαγή προσώπων και κοινωνιών μέσω των μεθόδων ηλεκτροσόκ για τα άτομα και δέους και σοκ για τα κοινωνικά σύνολα σε απρόσωπες, άβουλες και πειθαρχημένες μονάδες στα επίπεδα του ζώου και του κοπαδιού, ώστε να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη κυριαρχία του διεθνούς Μαύρου Μπλοκ με επίκεντρο το στρατιωτικό, οικονομικό Διευθυντήριο των ΗΠΑ "

Ο GAP κινείται μέσα σε αυτά τα πλαίσια του νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλιστικού συστήματος, της υπέρ συσσώρευσης των υπερκερδών των πολυεθνικών χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων και μονοπωλίων.

Μέσα σε αυτό το αήθες πολιτικοοικονομικό σύστημα, δρα ως απλός υπάλληλος εκτελώντας κατά γράμμα συγκεκριμένες εντολές απαραίτητες για την εξασφάλιση των συμφερόντων των διεθνών επικυρίαρχων δανειστών.

Η ατολμία και η αναποφασιστικότητα τον σέρνει άβουλα και αμήχανα πίσω από "συμμαχίες" που καθορίζουν αλλότρια συμφέροντα και όχι της χώρας που θεσμικά εκπροσωπεί.

Βέβαια τα σενάρια που τον θέλουν για ΓΓ του ΟΗΕ μάλλον θα τον απογοητεύσουν... θέλουν ακόμη να τον κρατήσουν ως εγγυητή-ατζέντη του ξεπουλήματος της χώρας μας.

Ποιος άλλος θα αποδεχόταν μια τέτοια προδοτική ενέργεια δανειακής υποθήκευσης, ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου και παράδοσης άνευ όρων της εθνικής κυριαρχίας της χώρας του στη τρόικα;

Φυσικά κάποιου αφελούς που του έχουν διασφαλίσει το πολιτικό του μέλλον εκτός της χώρας του. (ας πούμε κάτι ως πολιτική ασυλία και "ηθική" ανταμοιβή).

Στην αρχή τον είδε σοσιαλιστής πρόεδρος με διεθνή ακτινοβολία, και θεώρησε εαυτόν κάτι σημαντικό και με ουσιαστικό παρεμβατικό λόγο στον διεθνές γίγνεσθαι, πολύ σύντομα όμως προσγειώθηκε, όταν αποκαλύφθηκε, ότι πολλά από τα στελέχη που απαρτίζουν αυτή τη διεθνή, εκπροσωπείται από ηγέτες καταπιεστικών καθεστώτων, ΜΗ εξαιρουμένου (εκ του αποτελέσματος) και του ιδίου, εάν το συνειδητοποίησε και αυτό.

Ο άνθρωπος αυτός είναι επικίνδυνος λόγω ηγετικής ανεπάρκειας, δεν είναι ίσως κακός, μάλλον αφελής και "μειωμένης" πολιτικής διορατικότητας θα ήταν ο επιεικέστερος χαρακτηρισμός.

Διέλυσε ένα δυναμικό και ενεργό κίνημα και αντ΄αυτού δημιούργησε μια προσωπική παρέα, (αυτό πιθανόν στηρίχθηκε και στην άνευρη και αδύναμη αντιπολίτευση της ημιδιαλυμένης ΝΔ), έτσι λοιπόν δημιούργησε ένα, άθλιο κακέκτυπο, πιστό αντίγραφο "μοναρχικής αυλής", καθεστωτικής αντίληψης.

Θεώρησε, τη πίστωση χρόνου του εκλογικού σώματος ως αδυναμία να αντιδράσει στις όποιες αντιλαϊκές θέσεις και μέτρα που του υπαγόρευαν (και συνεχίζουνε δυστυχώς) από τη τρόικα με την σύμφωνη γνώμη των ξενόφερτων συμβούλων του.

Τώρα έρχεται να ξεγυμνωθεί μπροστά το λαό με την «Βόμβα» Στρος-Καν.

Από την "Καθημερινή" διαβάζουμε άρθρο της Κατερινας Σωκου:

"Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είχε ζητήσει την παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα από τις αρχές Δεκεμβρίου του 2009, ούτε δύο μήνες αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ δημοσίως απέρριπτε κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αυτό αποκαλύπτει ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν σε ντοκιμαντέρ του γαλλικού καναλιού Canal+ που θα μεταδοθεί τον επόμενο μήνα."

Σύμφωνα με τον κ. Στρος-Καν, όταν ο Ελληνας πρωθυπουργός του έθεσε πριν από 14 μήνες την ιδέα προσφυγής στο ΔΝΤ, εκείνος απάντησε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα δεχτούν σε καμία περίπτωση τη μονομερή παρέμβαση του Ταμείου σε μία χώρα της Ευρωζώνης.

Η εκτίμηση του Γάλλου πολιτικού επιβεβαιώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της 11ης Δεκεμβρίου 2009, όταν ο κ. Παπανδρέου έθεσε το θέμα στους ομολόγους του, για να εισπράξει την κατηγορηματική τους άρνηση. Αντ’ αυτού, του ζήτησαν διαβεβαιώσεις ότι η Ελλάδα δεν θα κηρύξει στάση πληρωμών.

Οι δημόσιες δηλώσεις του κ. Παπανδρέου στο περιθώριο της συνόδου ήταν σε τελείως διαφορετικό μήκος κύματος.

Οπως τόνισε στις Βρυξέλλες, δεν ετίθετο ζήτημα προσφυγής στο ΔΝΤ. Μία ημέρα πριν, ο διεθνής οργανισμός επίσης το είχε διαψεύσει. Οπως είχε δηλώσει ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής Τζον Λίπσκι, «θα μπορούσαμε να εμπλακούμε μόνο κατόπιν αιτήματος των ευρωπαϊκών αρχών, και εννοείται των ελληνικών αρχών. Εχει συμβεί αυτό; Οχι».

Ο κ. Λίπσκι έλεγε την αλήθεια: Δεν υπήρχε ακόμη επίσημο αίτημα.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν συζητήθηκε η προσφυγή στο ΔΝΤ μεταξύ των δύο ανδρών.
Εξάλλου, όσο οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν αποφάσιζαν να βοηθήσουν την Ελλάδα, ο κ. Παπανδρέου επανήλθε στην ιδέα του ΔΝΤ, αυτή τη φορά υπό τη μορφή απειλής:

Πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου, προειδοποίησε δημοσίως τους ηγέτες της Ε. Ε. ότι αν δεν συμφωνήσουν σε ένα πακέτο στήριξης προς τη χώρα, θα καταφύγει στον διεθνή οργανισμό.

Είχε προηγηθεί η οδυνηρή εμπειρία του Νταβός, όπου ο κ. Παπανδρέου βρέθηκε αντιμέτωπος με την ανησυχία παραγόντων των αγορών, δεχόμενος καταιγισμό ερωτήσεων για το αν θα κηρύξει στάση πληρωμών και πότε θα ζητήσει διεθνή βοήθεια.

Η πληροφορία ότι ο πρωθυπουργός εξέταζε την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ από την αρχή, ουσιαστικά, της κυβερνητικής του θητείας, δημιουργεί εύλογα ερωτήματα.

Γιατί δεν αναζήτησε πρώτα μία λύση εντός της Ε. E.;

Και αν είχε αντιληφθεί τόσο νωρίς τη δεινή κατάσταση της χώρας, πώς εξηγείται η απροθυμία του να λάβει μέτρα δραστικής περιστολής του δημοσιονομικού ελλείμματος τους μήνες που ακολούθησαν, ώστε να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο;

Σε μία περίοδο που η κυβέρνηση, υπό το κράτος της ανησυχίας για το πολιτικό κόστος των ιδιωτικοποιήσεων που συμφώνησε με την τρόικα, επιλέγει να επιτεθεί στο «ύφος» των εκπροσώπων της, η απάντηση φαντάζει εύκολη...

Το ντοκιμαντέρ του Canal+ αναμένεται να ταράξει το πολιτικό σκηνικό...

Νάσος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση