Η Θράκη και η «σύμβαση της Βιέννης επί των προξενικών σχέσεων»

Η αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου σαν ανεξάρτητο κράτος αποτελεί ένα γεγονός που αργά ή γρήγορα θα σηματοδοτήσει εξελίξεις και θα περιπλέξει περισσότερο την ήδη τεταμένη κατάσταση στα Βαλκάνια. Τα συμφέροντα στη γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων πολλά, αντίθετα στη βάση με τα δικά μας, με συνέπεια να “ξυπνάνε” οράματα και αλυτρωτικές βλέψεις περίπου όλων των χωρών που συνορεύουν με τη δική μας. Ο ρόλος της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων τη δεδομένη στιγμή έχει υποβαθμιστεί για τους γνωστούς λόγους, αν και ποτέ δεν ήταν αυτός που θα έπρεπε κατ’ εμέ.

Την ίδια ώρα η προκλητικότητα της Τουρκίας κλιμακώνεται επικίνδυνα με απρόβλεπτες συνέπειες όσον αφορά τη σταθερότητα στη περιοχή. Για να αποφύγουμε σαν κράτος τέτοιου είδους προκλήσεις, θα έπρεπε εγκαίρως να είχαν παρθεί μέτρα που θα «έκοβαν» μία και καλή τη διάθεση αυτών που τα προκαλούν. Μέτρα δραστικά, μέτρα με νόημα, που θα αποσαφήνιζαν τις θέσεις, προθέσεις αλλά και διαθέσεις μας.

Ωστόσο στην Ελλάδα οι έννοιες πρόληψη και ο σχεδιασμός, κυρίως στα εθνικά θέματα, είναι άγνωστες όπως επίσης έννοια άγνωστη είναι και ο σεβασμός στους 5.000.000 «ένοχους» Έλληνες που τόλμησαν να μην κατοικούν στην Αθήνα. Μέσα σε αυτούς τους «ένοχους» Έλληνες, υπάρχουν κάποιοι πιο…«ένοχοι» που κατοικούν στη Θράκη και σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου αριθμούν περί τους 350.000 κατοίκους. Το 70% είναι χριστιανοί ενώ το υπόλοιπο 30% μουσουλμάνοι. Η συνθήκη της Λοζάνης που υπογράφηκε στις 24 Ιουλίου 1923 αναφέρει κάποια άρθρα περί προστασίας των μειονοτήτων, και θρησκευτικών ελευθεριών, τα οποία έγιναν σεβαστά και τηρήθηκαν από την Ελλάδα.

Την ίδια ώρα η Τουρκία δεν έκανε το ίδιο στη Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και τη Τένεδο. Το ότι η Ελλάδα αδιαφόρησε και δεν στήριξε όσους διώχτηκαν στις τρεις προαναφερθείσες περιοχές, είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Το ίδιο αδιαμφισβήτητο είναι πως συνεχίζει να αδιαφορεί και για όλους όσους κατοικούν στη Θράκη μας. Τα γεωγραφικά όρια της Τουρκίας ναι μεν βρίσκονται στα σύνορα του Έβρου, ωστόσο όμως η τακτική και η πολιτική που ασκεί ουσιαστικά το γειτονικό κράτος, παραπέμπει στη προσπάθεια μιας συγκυριαρχίας στη Θράκη.

Η οικονομική διείσδυση από τους τούρκους στη Θράκη αποτελεί γεγονός και ουσιαστικά δημιουργεί τετελεσμένα. Παράλληλα η ύπαρξη του μορφώματος, με το όνομα Τούρκικο προξενείο έχει ρόλο υπονομευτικό και πρωτίστως δεν σέβεται την «Σύμβαση της Βιέννης επί των προξενικών σχέσεων» που συντάθηκε στις 24 Απριλίου το 1963, υπογράφηκε από την Ελλάδα το Φεβρουάριο του 1975, και από τη Τουρκία το Φεβρουάριο του 1976. Στο άρθρο 55 αυτής ορίζεται «Υπό την επιφύλαξιν των προνομίων των και των ασυλιών πάντα τα πρόσωπα άτινα απολαύουν των προνομίων τούτων και ασυλιών, έχουσι υποχρέωσιν όπως σέβωνται τους νόμους και κανονισμούς του κράτους διαμονής. Έχουσιν ωσαύτως υποχρέωσιν όπως μη αναμειγνύωνται εις τας εσωτερικάς υποθέσεις του κράτους τούτου».

Και συνεχίζει στη δεύτερη παράγραφο…«Οι προξενικοί χώροι δεν χρησιμοποιούνται κατά τρόπον μη συμβιβαζόμενον προς την άσκησιν των προξενικών καθηκόντων»!

Σε αντίθεση με τα πιο πάνω, το τούρκικο προξενείο χρηματοδοτεί οτιδήποτε το ανθελληνικό, «φακελώνει» όσους αντιτίθεται στα σατανικά σχέδια του, επιβουλεύεται την εθνική μας συνοχή και κυριαρχία, όπως επίσης προσπαθεί να υφαρπάξει Ελληνικές περιουσίες. Πρόσφατα εισήλθε περισσότερο δυναμικά και έξυπνα επενδύοντας στο τραπεζικό σύστημα.

Η αντίδραση των Ελληνικών κομμάτων χρόνια τώρα ενάντια σε αυτή τη στάση ήταν και παραμένει άξια απορίας. Αδιαφορούν για όλους και για όλα, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις ψήφους των κατοίκων της Θράκης με διάφορα τεχνάσματα, και συνεχίζουν να κλείνουν τα μάτια στις προκλήσεις. Μάλιστα κάποιες φορές η ψηφοθηρία οδήγησε Έλληνες πολιτικούς να ονομάσουν τους εκεί μουσουλμάνους, Τούρκους, ενώ την ίδια στιγμή χωρίς ίχνος ευαισθησίας, δεν πήραν σαφή θέση ενάντια στη προσπάθεια του Τουρκικού προξενείου που επιχειρεί την υφαρπαγή Ελληνικών περιουσιών, με σκοπό να δημιουργήσει μια «συνέχεια» στη Τουρκική επικράτεια.

Η άνθηση και η οικονομική ευημερία μιας περιοχής, σημαίνει αναβάθμιση αυτής, έδαφος για επενδύσεις, λιγότερη ανεργία και ευοίωνο μέλλον. Ωστόσο τα στατιστικά σε αυτή τη περίπτωση δείχνουν άλλα. Εδώ τη «μερίδα του λέοντος» να την κατέχουν κύκλοι που εξαρτώνται από την Άγκυρα, και όχι οι Έλληνες.

Το δυστύχημα είναι πως η Θράκη αντιμετωπίστηκε σύσσωμα από το πολιτικό κόσμο με τη λογική …δημοσίου τομέα και με καθαρά κομματικά κριτήρια. Η Θράκη κινδυνεύει όχι τόσο γιατί οι τούρκοι έπραξαν τα σωστά και δέοντα αλλά γιατί οι δικοί μας “άρχοντες” αδιαφόρησαν βλέποντας την ευρύτερη περιοχή ψηφοθηρικά και με κομματικά κριτήρια. Η Θράκη μαζί με τα Δωδεκάνησα αποτελούν την απαρχή των επιβουλεύσεων κατά της χώρας μας και στο άμεσο μέλλον κινδυνεύουν να περάσουν στην …Ανατολή χωρίς τουφεκιά.

Μήπως πρέπει άμεσα να εξεταστούν νομικά οι προϋποθέσεις μιας ενδεχόμενης πρωτοβουλίας Ελλήνων πολιτών – γιατί δεν μπορεί να περιμένει κανείς από πουθενά αλλού και κάτι – με απώτερο σκοπό να μπει τέλος στο βρώμικο ρόλο του τουρκικού προξενείου, εκμεταλλευόμενοι νομικά τη «Σύμβαση της Βιέννης επί των προξενικών σχέσεων»;

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση