Τα σκληρά μέτρα οδηγούν σε κοινωνική έκρηξη!

Γράφει ο Ανδρέας Κατσούρης Καθηγητής Φιλολογίας Παν/μίου Ιωαννίνων

Υποβόσκουσα οργή και αγανάκτηση, καθώς επίσης εμφανής απαισιοδοξία και κατάθλιψη, άγχος και αβεβαιότητα που φτάνουν στο σημείο του πανικού (85% Βλ. ΒΗΜΑ 9.1.11) έχουν κυριεύσει την ψυχή και τον νου των πολιτών, οι οποίοι αισθνάνονται όλο και περισσότερο τις τραγικές συνέπειες από τα πρωτοφανή σκληρά μέτρα της κυβερνήσεως του κ. Παπανδρέου. Ενώ οι υπαίτιοι της σημερινής κρίσεως απολαμβάνουν αμέριμνοι τα αγαθά και τα προνόμια της εξουσίας που άσκησαν, ο κ. Παπανδρέου με περισσή αναλγησία «φόρτωσε» τα βάρη πρωτίστως στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Ενώ παράλληλα τα φοροεισπρακτικά μέτρα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ύφεση, την ανεργία, τη φτώχεια και σε κάποια στιγμή σε ανεξέλεγκτη κονωνική έκρηξη που θα παρασύρει τα πάντα σα χείμαρρος με απρόσμενες συνέπειες για τη χώρα.
Όσοι είχαν την εξουσία τις τελευταίες δεκαετίες δεν έχουν διαπράξει την αξιόποινη πράξη της «απιστίας», αφού εν γνώσει τους με τις παραλείψεις ή τις πράξεις τους όχι μόνο ζημίωσαν τη χώρα και τους πολίτες, αλλά οδήγησαν στην ουσιαστική χρεοκοπία; Και είναι άμοιρος ευθυνών ο σημερινός πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του, οι οποίοι συνειδητά οδήγησαν τη χώρα στα δεσμά του ΔΝΤ και της Τρόικας, υπογράφοντας την υποτέλεια της χώρας σε αυτούς και υποθηκεύοντας, κυριολεκτικώς, την εθνική περιουσία σε αυτούς;
Οι διαρθρωτικές αλλαγές και άλλα μέτρα για την ισονομία και την ισοπολιτεία, καθώς και για την οικονομική ανάπτυξη, θα έπρεπε να είχαν ληφθεί προ πολλού. Η «επανίδρυση του κράτους», ώστε να καταστεί λειτουργικό και δίκαιο, έπρεπε να είχε επιχειρηθεί πριν από πολλές δεκαετίες!
Διερωτάται ο κάθε νοήμων πολίτης, αφού οδηγηθήκαμε στο χείλος της οικονομικής αβύσσου, και αφού ο πρωθυπουργός διακηρύσσει τη διαφάνεια:

1. ΓΙΑΤΙ υπάρχει ένα πολυπληθές υπουργικό συμβούλιο, ενώ θα μπορούσε να είναι ολιγομελές; Γιατί δεν μας λένε πόσο κοστίζουν στον Έλληνα φορολογούμενο πολίτη οι πενήντα υπουργοί, αναπληρωτές υπουργοί, υφυπουργοί μαζί με τους γενικούς και ειδικούς γραμματείς;
2. Πόσους και ποιους συμβούλους έχουν, πόσο αμείβονται και πόσο συνολικά κοστίζουν; Στο Υπουργείο Εξωτερικών π.χ. απασχολούνται, σύμφωνα με όσα γράφει ο Βασίλης Μαρκεζίνης στο βιβλίο του «Μια νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα», 13 σύμβουλοι πλήρους απασχόλησης, 17 για νομικές υποθέσεις στο πλαίσιο της Ε.Ε. και 2 για άλλα θέματα!
3. ΓΙΑΤΙ εξακολουθεί να σπαταλάται το δημόσιο χρήμα με τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ με τα οποία χρηματοδοτούνται τα κόμματα;
4. ΓΙΑΤΙ συνεχίζονται οι προκλητικές σπατάλες από τη Βουλή των Ελλήνων; Τη Βουλή, η οποία μετετράπη «σε οίκο ρουσφετολογικού αίσχους και πλυντήριο παρανομιών», όπως σωστά τη χαρακτηρίζει ο Χαρίδημος Τσούκας (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 5.12.10), και η οποία πρόσφατα κιόλας, εν μέσω της φοροεισπρακτικής λαίλαπας κατά των μισθωτών και των συνταξιούχων, σπατάλησε πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ για τον ανασχεδιασμό του ιστοχώρου της, ενώ το ίδιο έργο θα μπορούσε να γίνει με λίγες δεκάδες χιλιάδες ευρώ!
5. ΓΙΑΤΙ, ενώ κόπηκαν τα επιδόματα και μειώθηκαν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων, εξακολουθούν οι υπάλληλοι της Βουλής να αμείβονται με μισθούς διπλάσιους και να απολαμβάνουν ακόμη και 16 μισθούς; Μήπως επειδή είναι παιδιά υπουργών και βουλευτών και άλλων ανώτατων κρατικών λειτουργών;
6. ΓΙΑΤΙ συνεχίζονται τα προκλητικά προνόμια των βουλευτών (2-5.000 ευρώ επίδομα γραφείου, 1350 ευρώ ετησίως για σταθερό και 240 ευρώ για κινητό μηνιαίως, μισθωμένο αυτοκίνητο με κόστος από 25 έως 52.000 ευρώ το καθένα, ταχυδρομική ατέλεια για 1000 επιστολές μηνιαίως και 2000 για Χριστούγεννα και Πάσχα, απασχόληση 5 συνεργατών και ενός φρουρού αστυνομικού, 1500 ευρώ σύνταξη ύστερα από δυο θητείες προσαυξανόμενη μέχρι το 17ο έτος της θητείας που αντιστοιχεί στο 80% της βουλευτικής αποζημίωσης, 1500 ευρώ επίδομα στέγης, 250 ευρώ για κάθε συμμετοχή σε επιτροπή της Βουλής); Σε τέτοιες δύσκολες ώρες, που αυτοί ψήφισαν την μείωση των μισθών των συνταξιούχων και την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, γιατί δεν αποφασίζουν να μειώσουν δραστικά τις αποδοχές τους και, επιπλέον, οι πλούσιοι εξ αυτών να «προσφέρουν» τον μισθό τους στο ταμείο αρωγής των φτωχών και των ανέργων;
7. ΓΙΑΤΙ αποφάσισε η κυβέρνηση να διαγράψει 24 δις ευρώ «ανείσπρακτων χρεών» και γιατί δεν δίνει τα ονόματα των οφειλετών στη δημοσιότητα, τη στιγμή που προεκλογικά ο κ. Παπανδρέου υποσχόταν ότι θα τα εισέπραττε;
8. ΓΙΑΤΙ καλείται ο λαός να πληρώσει για:

• α) το όργιο των υπερτιμολογήσεων των Ολυμπιακών έργων που έγιναν με ανάθεση από την κυβέρνηση του κ. Σημίτη; Έδωσε κανείς ποτέ λογαριασμό για όλες αυτές τις σπατάλες, καθώς και την «κακουργηματική εξαγορά διεθνούς «προστασίας»… μέσω του συστήματος C4i» (Βλ. Χουντή, ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, «Χρειάζεται να γίνει Εξεταστική Επιτροπή», Realnews 9.1.11); Πόσο ζημίωσε τη χώρα από την απευθείας ανάθεση με το συνολικό ποσό των 254.990.000 ευρώ;
• β) τις υπερτιμολογήσεις των φαρμακευτικών ειδών στα Νοσηλευτικά Ιδρύματα που κόστισαν αρκετά δις ευρώ;
• γ) την προμήθεια των εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που έδωσε ο κ. Σημίτης στην Αμερικανική Τράπεζα Goldman Sachs, για να «μαγειρέψει» τα στατιστικά στοιχεία, ώστε η χώρα να μπεί στη ζώνη του ευρώ, χωρίς να πληροί τα κριτήρια; Σύμφωνα με καταγγελία πρώην υπουργού, το Ελληνικό Δημόσιο είχε απώλειες πολλών εκατομμυρίων (προμήθεια της πιο πάνω αναφερομένης εταιρείας) και πάνω από ένα δισεκατομμύριο σε συναλλαγματικές απώλειες! Με το πρόσχημα της μη «ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής» όλα αυτά συγκαλύπτονται ή παραγράφονται και κανείς δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα! Ευτυχώς που ευαισθητοποιούνται κάποιοι ξένοι, όπως στην περίπτωση αυτή ο Αυστριακός οικονομολόγος Φαγιάντ Μουλά Καλί, ώστε να κινηθεί η εισαγγελική έρευνα, η οποία ωστόσο είναι βέβαιο, με βάση τις προγενέστερες πρακτικές, ότι τελικά θα καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων, αντίθετα από τις προσδοκίες του εν λόγω Αυστριακού που δηλώνει ότι «υπάρχουν κάποιοι πολιτικοί που εγκλημάτισαν κατά της χώρας και κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν καταλαβαίνω γιατί, σήμερα, πρέπει να πληρώσουν οι Έλληνες και όχι αυτοί».
• δ) τις παράνομες συμβάσεις έργων επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ το 1987 και το 1997, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των οποίων είναι ο ΟΤΕ, με τις παράνομες απευθείας αναθέσεις προμηθειών ύψους 7,5 δις δρχ. με υπερτιμολογημένες τιμές κατά 109% έως και 165%, και, αργότερα, πάλι με τις απευθείας αναθέσεις προμηθειών από την αμαρτωλή Ziemens ύψους 158 δισεκατομμυρίων δρχ.; Και μάλιστα, σε διαπραγματεύσεις που έγιναν αργότερα, άκουσον άκουσον! Η διοίκηση του ΟΤΕ και οι γενικοί διευθυντές προσπαθούσαν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της εταιρείας! Και γιατί τα εισαγγελικά πορίσματα κατέληξαν στον κάλαθο των αχρήστων; (βλ. ΒΗΜΑ 9.1.11 Α.Παπαδάκου, Η αλυσίδα των αμαρτωλών συμβάσεων).
• ε) τις δωροδοκίες για τα εξοπλιστικά προγράμματα, για τις παραγγελίες των υποβρυχίων, των αρμάτων, τα σκάφη ταχείας μεταφοράς προσωπικού από τη Ρωσία, τα μαχητικά αεροσκάφη, και όχι μόνον;
• στ) τα τεράστια πρόστιμα που επεβλήθησαν από την ΕΕ για τις παράνομες χωματερές και γενικότερα για το περιβάλλον, λόγω της ανικανότητας των ασκούντων την εξουσία να λύσουν έγκαιρα αυτό το πρόβλημα. Η Ελλάδα έχει εις βάρος της μέχρι στιγμής 183 καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για διάφορες προσφυγές. Το σύνολο των προστίμων ανέρχεται σε 2.000.000.000 ευρώ, δηλαδή περισσότερα από ό,τι «εξοικονόμησε» το Ελληνικό Δημόσιο από τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων (1.200.000 ευρώ);
• ζ) τις τεράστιες σπατάλες από τις εκατοντάδες χιλιάδες ρουσφετολογικές προσλήψεις και τα κάθε λογής παράλογα επιδόματα στο δήμόσιο; Οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως Πάγκαλου για «μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος» από τον ίδιο και τους «συναδέλφους» υπουργούς και βουλευτές και ότι «έβαλε» αυτός και οι «συνάδελφοί» του υπουργοί και βουλευτές «κοπρίτη» στο δημόσιο «επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς», δεν απαλλάσσει τον ίδιο και όσους ασκησαν παρόμοια πρακτική των τεράστιων ευθυνών τους!
• η) για τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ (47 εκατομμύρια από το 2005 έως το 2009) με τα οποία επιχορηγούνται διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ), όπως π.χ. το ΕΛΙΑΜΕΠ, ο ρόλος των οποίων δεν είναι πάντοτε ευκρινής [βλ. Μαρκεζίνη, σ.316 κ.ε.], καθώς και «νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου» και «λοιπά ερευνητικά και επιστημονικά ιδρύματα»; Εκατομμύρια σπαταλούνται και σπαταλήθηκαν για απαράδεκτους σκοπούς, όπως π.χ. για την ανατροπή του Μιλόσεβιτς, για την λειτουργία αγροτικών ιατρείων στην Κούβα (ένα εκατομμύριο), για την εξαγορά ψήφων διαφόρων χωρών (δηλ. δωροδοκία) στον ΟΗΕ, για εκπαίδευση εμπειρογνωμόνων στο Σουδάν (700 χιλιάδες ευρώ) και πολλά άλλα!
• θ) την αδιαφανή κατά βούληση του εκάστοτε Υπουργού διαχείριση μυστικών κονδυλίων των υπουργείων Άμυνας, Εσωτερικών, Εξωτερικών και Τύπου, τα οποία για το 2008 έφτασαν τα 44 εκατομμύρια ευρώ; Ελέγχει, έστω, μια επί τούτο επιτροπή της Βουλής πού και για ποιους σκοπούς διατίθενται; Ποιος μπορεί να βεβαιώσει ότι «μέρος αυτών των ποσών δεν δαπανήθηκαν για άλλους, λιγότερο πειστικούς, ή ίσως ακόμη και «ύποπτους», σκοπούς ή για σκοπούς πολιτικής ή ακόμη και προσωπικής ή οικογενειακής φύσεως»; (Μαρκεζίνης, σ.321 κ.ε.).
• ι) τα 10.500.000 ευρώ που δαπανήθηκαν ως δωροδοκία «για την κατάληψη της προεδρίας του ΟΑΣΕ»; Ποιος θα δώσει λογαριασμό ποιοι τα πήραν και ποιοι ωφελήθηκαν ή προβλήθηκαν με την ανάληψη της προεδρίας;
  

Και, τέλος: πώς η κυβέρνηση τόσο του κ. Καραμανλή όσο και του κ. Παπανδρέου είχαν χρήματα (δεκάδες δισεκατομμύρια) για να ενισχύσουν τις τράπεζες, ενώ δεν είχαν για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, τους οποίους για άλλη μια φορά αποφάσισαν να τους αφαιμάξουν;
Επιπλέον, γιατί ο λαός να πληρώσει για τα τραγικά λάθη, λάθη τα οποία αναγνωρίζουν και διαπιστώνουν έγκυροι αναλυτές και οικονομολόγοι διεθνούς κύρους, της κυβερνήσεως του νυν πρωθυπουργού οι οποίοι δυσφημώντας συστηματικά τη χώρα τους πρώτους έξι μήνες της διακυβερνήσεώς τους («βουλιάζουμε», «Τιτανικός» κ.ά.) οδήγησαν τη χώρα στην αγκαλιά των κερδοσκόπων και στην υποτέλεια του Δ.Ν.Τ. και της Τρόϊκας, υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες;

* * *

Σε άλλες χώρες οι υπεύθυνοι της κακής διαχείρισης και της απιστίας παραπέμπονται στη δικαιοσύνη και δεν καλύπτοναι και δεν προστατεύονται για τα τυχόν εγκλήματά τους από κανένα «νόμο περί ευθύνης υπουργών» ή από την καραμέλα της «ποινικοποίησης», τάχα, «της πολιτικής ζωής». Στην Ισλανδία π.χ. παραπέμπεται σε ποινική δίκη ο πρώην πρωθυπουργός, στην Ιταλία και στο παρελθόν παραμπέμφθηκαν, ενώ στο παρόν κινδυνεύουν να παραπεμφθούν σε δίκη πρωθουπουργοί. Στην Αγγλία παραπέμπεται βουλευτής για εξαπάτηση του Δημοσίου για 16.000 ευρώ!
Εξιλέωση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν σε βάρος του λαού και της χώρας από τους κυβερνώντες, πρώην και νυν, θα υπάρξει μόνο, όταν ένα πολυμελές αδέκαστο σώμα ανώτατων δικαστικών διερευνήσει τη διαχείριση καθώς και τα περιουσιακά στοιχεία αυτών που μας κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες ουδενός εξαιρουμένου και, εφόσον αποδειχθεί ότι φέρουν ευθύνη για την ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας, «πληρώσουν» με δήμευση των περιουσιακών τους στοιχείων, ώστε να αποκατασταθούν έστω και εν μέρει οι ζημιές που προκλήθηκαν από τις πράξεις και τις παραλείψεις τους. Το ίδιο μπορεί να ισχύσει με μια αυστηρή εφαρμογή του «πόθεν έσχες» για όλους τους δημοσίους λειτουργούς κατ’ αρχήν και όλους τους πολίτες αυτής της χώρας γενικότερα! Το πράγμα είναι απλό: ποια περιουσιακά στοιχεία έχεις, τι εισόδημα δήλωνες, και αν αυτό δικαιολογεί τα περιουσιακά στοιχεία που έχεις!
Θα πρέπει να αντιληφθούν επιτέλους οι κυβερνώντες ότι το πιο γερό θεμέλιο της δημοκρατίας είναι η ευημερία των πολιτών, η οποία βέβαια θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα της ελευθερίας του ανεξάρτητου υλικά και ηθικά ατόμου, ώστε να ενεργεί ενσυνείδητα, της ισοπολιτείας, της ισονομίας, της δικαιοσύνης, της διαφάνειας, της σωφροσύνης, της υπευθυνότητας, της ανιδιοτέλειας και του διδόναι λόγον από όλους όσοι ασκούν εξουσία για τις πράξεις και τις παραλείψεις τους!
Οι καιροί ου μενετοί! Αν δεν υπάρξουν μέτρα εξιλέωσης για το έγκλημα που διαπράχθηκε και μέτρα προστασίας και ισχυροποίησης της μεσαίας τάξεως, αν αφεθεί ο τόπος να κατρακυλήσει στην ύφεση, την ανεργία, την ακρίβεια και τη φτώχεια, υπάρχει το πιθανό ενδεχόμενο πρωτόγνωρης κοινωνικής αναταραχής.
Δυστυχώς, ο Ελληνικός λαός έχει την κακοτυχία να άρχεται, όπως λέει ο Δημόκριτος, «ὑπὸ χειρειόνων» (=από τους χειρότερους), αφού δεν εκφράζει την εμπιστοσύνη του στους «δοκίμους» (=τους δοκιμασμένους), αλλά προτιμώνται από τον ίδιο οι «κίβδηλοι καὶ ἀγαθοφανέες οἱ λόγῳ μὲν ἅπαντα, ἔργῳ δὲ οὐδὲν ἔρδοντες» (= οι ψεύτικοι και αυτοί που δίνουν την εντύπωση ότι είναι καλοί, υπόσχονται τα πάντα με τα λόγια, δεν κάνουν όμως τίποτε στην πράξη).
Η συνέπεια όμως είναι να συμπεριφέρεται σαν τους ανόητους, στους οποίους διδάσκαλος δεν είναι πια ο Λόγος, αλλά η συμφορά (νηπίοισιν οὐ λόγος, ἀλλὰ ξυμφορὴ διδάσκαλος).

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση