Στήνουν το Οικονομικό Ράιχ στην ευρωζώνη!

Σε ιστορική ευκαιρία επιβολής στις χώρες της ευρωζώνης ενός γερμανικού, ολοκληρωτικού μοντέλου οικονομικής διακυβέρνησης μετουσιώνει χωρίς προσχήματα το Βερολίνο την οικονομική κρίση: το Οικονομικό Ράιχ της Γερμανίας στην ευρωζώνη φέρει τον πολιτικά ορθό γενικό τίτλο «Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Ανταγωνιστικότητα» και τελικός στόχος του είναι να μετατρέψει όλες τις χώρες-μέλη σε «μικρές Γερμανίες», υπό τις διαταγές της… Μεγάλης Γερμανίας.

Λίγες ημέρες πριν τη Σύνοδο Κορυφής της 4ης Φεβρουαρίου, η καγκελαρία άφησε να «διαρρεύσει» στο Spiegel εσωτερικό έγγραφο, όπου περιγράφονται λεπτομερέστερα από κάθε άλλη φορά οι όροι που θέτει το Βερολίνο, για να δεχθεί να «βάλει πλάτη» για την έξοδο των υπερχρεωμένων οικονομιών της ευρωζώνης από την κρίση. Από το έγγραφο, που προφανώς «διέρρευσε» για να «μετρηθούν» οι αντιδράσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, καθίσταται σαφές, ότι η Γερμανία ζητά βαρύ τίμημα από τους εταίρους της στην ευρωζώνη για τη συμμετοχή της στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.

Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, που θα ζητήσει η Μέρκελ από τους άλλους ηγέτες να προσυπογράψουν, πριν από οποιαδήποτε συζήτηση για στήριξη και διευκολύνσεις στους ασθενέστερους αποτυπώνει με καθαρότητα μια επικίνδυνη ολοκληρωτική αντίληψη της γερμανικής κυβέρνησης για την οικονομική πολιτική στη ζώνη του ευρώ: όπως στο παρελθόν τέθηκαν οικονομίες με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά και ανάγκες στην προκρούστεια κλίνη μιας ενιαίας νομισματικής πολιτικής, που ήταν κομμένη στα μέτρα της Γερμανίας, έτσι σήμερα επιχειρείται να «χωρέσει» η δημοσιονομική πολιτική 16 διαφορετικών εθνικών οικονομιών σε «γερμανικό κοστούμι». Επιπλέον, η «ορθή» γερμανική αντίληψη για την οικονομία επιχειρείται να επιβληθεί παντού στην ευρωζώνη, ακυρώνοντας κάθε έννοια άσκησης εθνικής κυριαρχίας και δημοκρατικού ελέγχου και μετατρέποντας ψηφοφόρους και κυβερνήσεις εθνικών κρατών σε απλά γρανάζια μιας καλοκουρδισμένης γερμανικής οικονομικής μηχανής.

Όπως φαίνεται από το έγγραφο, που παρουσίασε περιληπτικά χθες το Spiegel στην ηλεκτρονική του έκδοση και θα αναλύσει διεξοδικότερα σήμερα στην έντυπη, στόχος της Γερμανίας είναι να «εισαχθεί ένα είδος οικονομικής διακυβέρνηση στην ευρωζώνη, που πηγαίνει πολύ πιο μακριά από οτιδήποτε έχει συμφωνηθεί μέχρι σήμερα», όπως γράφει το περιοδικό.

Η ασκούμενη οικονομική πολιτική από τις κυβερνήσεις προτείνεται να οριοθετηθεί μέσα από συγκεκριμένους ποσοτικούς στόχους για τους οικονομικούς δείκτες, που οι Γερμανοί θεωρούν ως τους κρισιμότερους για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Για παράδειγμα, προτείνεται να τεθούν κοινή, μετρήσιμοι στόχοι για την εξέλιξη του κόστους εργασίας σε όλες τις οικονομίες. Αν αναλογισθεί κανείς, ότι την τελευταία δεκαετία το κόστος εργασίας στην Γερμανία έχει μείνει στάσιμο, ενώ στον Νότο έχει σημειώσει τεράστια αύξηση, εύκολα γίνεται αντιληπτό, ότι η εναρμόνιση σε ό,τι αφορά το κόστος εργασίας οδηγεί σε ακραία συμπίεση εισοδημάτων στο Νότο.

Επιπλέον, ζητούμενο για τους Γερμανούς θα ήταν να καθιερωθεί κοινός «χρυσός κανόνας» στην ευρωζώνη για το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης. Σε πρώτη φάση να αυξηθεί στα 67 χρόνια σε όλες τις χώρες, για να εξισωθεί με το γερμανικό όριο, και ακολούθως να αυξάνεται σε τακτά διαστήματα κάθε χώρα ανάλογα με τις δημογραφικές εξελίξεις που καταγράφονται.

Σε επίπεδο κεντρικής κατεύθυνσης της δημοσιονομικής πολιτικής, οι Γερμανοί έχουν στόχο να μεταφέρουν με κάποιο τρόπο στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη και στο Σύμφωνο Σταθερότητας το λεγόμενο «φρένο χρέους», που έχει εισαχθεί από το 2009 στο γερμανικό Σύνταγμα και προβλέπει ότι από το 2016 και μετά θα εκμηδενισθεί το διαρθρωτικό έλλειμμα του προϋπολογισμού. Ουσιαστικά, αντί για το «πλαφόν» του 3% στα ελλείμματα, που ίσχυσε ως τώρα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις καλούνται να παρουσιάζουν στο διηνεκές ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Όταν θα προβλέπει η Κομισιόν, ότι δεν θα πετύχουν αυτό το στόχο, οι κυβερνήσεις θα καλούνται αυτόματα να λαμβάνουν πρόσθετα μέτρα προσαρμογής.

Λίγες μόνο ημέρες πριν κορυφωθούν οι διαβουλεύσεις κορυφής στην ευρωζώνη για το «πακέτο» μέτρων που θα οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση χρέους, οι γερμανικές ιδέες δείχνουν καθαρά, πώς οι Γερμανοί επιχειρούν να μετατρέψουν τη «νίκη» τους στο πεδίο της οικονομίας σε ισοδύναμη μιας επικράτησης με στρατιωτικά μέσα, την οποία δεν κατάφεραν να πετύχουν δύο φορές τον προηγούμενο αιώνα. Και να επιβάλλουν τους όρους τους, με τον αέρα του μεγάλου νικητή των σύγχρονων οικονομικών πολέμων…

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση